Zondag 31 maart 2002 - Eerste Paasdag
Na afscheid te hebben genomen van Carmen ben ik rond 12.00 uur met Edouard Malka uit Caen in Frankrijk per metro naar het centrum gegaan met een eerste bezoek aan de volledig gerestaureerde Salvator Kathedraal. Vandaaruit naar het Rode Plein gewandeld. We troffen daar enkele Spaanse collega's, waaronder Pilar Escudero. Edouard sloot zich daarbij aan. De groep is om 14.50 uur de Vassili-kathedraal binnengegaan. Aangezien ik nog enkele foto's wilde maken van het Bolshoitheater hebben wij afgesproken elkaar om 15.15 uur te treffen bij het Leninmausuleum teneinde daar een afspraak te maken 'para comer'. Via de galerij van het GOeM-warenhuis ben ik naar buiten gelopen. Halverwege de uitgang van het warenhuis en het Rode Plein liet een voorbijganger een pak dollarbiljetten op de grond vallen. Een naast mij lopende Rus pakte het pakket op en bood mij aan het geld 'fifty fifty' te delen. Ik had de indruk dat men mij aan een integriteitstest onderwierp en wees het aanbod derhalve van de hand. Verborgen camera's bevinden zich - naar verluidt - al sinds mensenheugenis op en rond het Rode Plein. Vervolgens werden wij beiden in het Engels aangesproken door een Rus met de vraag of wij honderdduizend dollar hadden gevonden. Hij begon ons te fouilleren. Ook wenste hij inzage in mijn portemonnee met de 32 dollar die ik van Carmen had ontvangen voor het Boek 004. Ik droeg ook hier mijn Oranje trui met het opschrift New York 1997. Op zijn opmerking 'I lost one hundred thousand dollars' heb ik hem laten weten 'That's your problem and not mine' en hem geadviseerd mij verder met rust te laten. Vandaaruit ben ik naar het Bolshoi-theater gegaan om bij een stralende blauwe hemel een paar plaatjes te gaan schieten. Helaas ben ik ze nu kwijt. Dit kan voor anderen ook aanleiding zijn om te stellen dat ik dit verhaal uit mijn duim zou hebben gezogen. Exact om 15.15 was ik terug bij het Leninmausuleum. De groep - die had toegezegd daarnaartoe te komen - was echter in geen velden of wegen te bekennen. Wel stond Edouard mij op te wachten met de mededeling dat ze al aan het eten waren in het Hamburgerrestaurant van GOeM. Ondanks mijn ongenoegen over het feit dat mensen zich niet aan afspraken houden heb ik mij tenslotte bij Pilar en Edouard aangesloten. Edouard heeft mijn verhaal vervolgens in het Spaans aan de dames doorverteld. Tenslotte ben ik alleen met de metro naar het hotel teruggegaan. Lichte maaltijd genuttigd in het restaurant van de bioscoop naast ons hotel in aanwezigheid van Jacqueline en Pilar Escudero. Ik heb Jacqueline uitgelegd dat Pilar mijn positie als eigenaar/directeur van het Instituto Cervantes in de Benelux heeft ondersteund tijdens ons bezoek aan Yuste op 28 juli vorig jaar. Dit ontlokte Jacqueline de opmerking dat ik voortdurend bezig lijk om mijzelf te bewijzen. We hebben hierover onder vier ogen helder van gedachten gewisseld. Ik heb het van Jacqueline zeer op prijs gesteld dat zij mij haar oprechte visie gaf en bereid was bilateraal van gedachten te wisselen. Leden van de groep zouden zich hebben gestoord aan mijn toespraakje van vrijdagavond tijdens het afscheidsdiner. Ik heb laten weten dat ik dat vooraf met Helga en Galina heb besproken. Het was het meest geschikte moment na de afsluiting van de 'actas'. In mijn visie het begin van een veranderingsproces onder het motto 'transparantie is de leus'. Mijn optreden was evenmin in strijd met de statuten van de vereniging. Elke 'ponente' spreekt vanuit zijn of haar eigen ervaringen en rechtspositie. J. constateerde dat ik een moeilijke tijd achter de rug heb - hetgeen ik niet kan ontkennen - en aan een nieuwe relatie toe ben. Daar kon ze wel eens gelijk in hebben. Vervolgens heeft zij mij nog een biertje aangeboden in de bar van het hotel. Na haar vertrek kreeg ik daar gezelschap van opnieuw een Russische jongedame met paarse nagels. Ik had niet de indruk dat ik daarmee een serieuze relatie zou kunnen aangaan en ben vervolgens - alleen - naar bed gegaan.