DONDERDAG 17 NOVEMBER 2005
WAARDE COLLEGAE
Met veel genoegen heb ik kennis genomen van de plaatsing van de voetbalteams van Australië en Trinidad en Tobago voor het wereldkampioenschap in Duitsland volgend jaar. Hoewel ik de term de enige Nederlandse don in Spanje voor Leo Beenhakker enigszins overdone vond gun ik hem dit succes VAN HARTE.
Succes Leo. Ik adviseer je echter niet meer te roddelen over jouw spelers voor de televisie voordat ze in in het veld gaan. Dat is niet goed voor hun zelfvertrouwen. Inmiddels is men hier klaarblijkelijk al begonnen met het doortrekken van de hogesnelheidslijn van Málaga naar Cádiz. De hele nacht aan het werk. Het is nu al duidelijk wie er wereldkampioen wordt: Nederland of Brazilië. Laten we het maar houden op PAARS en ORANJE. We hebben tot nu toe vier ijzers in het vuur. De statistiek van vandaag. Het hoogste aantal bezoekers van deze maand: 360. Gemiddeld 264. Jaartotaal 209.234. Opmerkelijk in de Top 100 van 1541 verwijzende pagina's is de belangstelling voor nummer 15. CERVANTESONLINE 41. HOTEL BYBLOS 48. MENSAJE DEL SÉPTIMO CIELO 98. A SPECIAL DAY en 90. Cervantesonline Nederland New Hope Die brief is nu vijf jaar oud. Ik citeer hieruit enkele fragmenten. Vanmorgen werd ik wakker met het gevoel dat er een dame naast mij lag. Ik strekte mijn arm naar haar uit, maar plotseling was zij gevlogen. Zoals die ooievaar in 's-Gravenhage op Prinsjesdag 1996. Dat verhaal kende je dus al, maar ik vond het aardig om hier nog even op terug te komen. Zeker in verband met het vervolg van de gebeurtenissen gisteravond. Mark - zo heette mijn buurman - liet al gelijk weten dat hij eveneens op soortgelijke wijze was opgetreden ergens in het Verenigd Koninkrijk. In Norwich om precies te zijn. Op dat moment verscheen er een klein meisje op het toneel. Haar leeftijd schat ik om en nabij de 14 maanden. Ze droeg een paars jurkje en rode kousjes. Ze kon nét lopen. Ik vond het jammer dat ik geen fototoestel bij me had op dat moment, want ze deed mij ogenblikkelijk denken aan de dame die ik op 21 april 1997 rond 10.00 uur in Kensington High Street had aangetroffen.
Maar deze keer waren de kousen dus rood in plaats van paars. Reden waarom ik ogenblikkelijk zei: "That girl is the future". Daaromtrent ontspon zich direct een heftige discussie. De moeder van het kleine kind - klaarblijkelijk Marks echtgenote - liet mij weten dat zij uit Coventry afkomstig waren. Daar ben ik op 25 april 1997 nog geweest. Daartoe citeer ik hierbij mijn Letters. Friday, 25-05-1997. I am writing from an old and cheap guesthouse in Warwick. This afternoon I visited Walcote House. Mr Maxwell brought me there, "Linda" showed me around and Mrs Heppel brought me back to Warwick. Visited a little Swedish restaurant in front of a shop called "The Tao". I read page 9 of the Daily Mail. At 17.30 I visited Mr Robert G. Dyson, Associate Chair for International Programmes and Professor of Operational Research of Warwick Business School of the University of Warwick at Coventry.
He is involved in a so called European Management Project, a pilot project with Essec France, Universities of Mannheim and Navarra.
I told him my objective of that visit; a bilingual (English-Spanish) or trilingual (English-Spanish-Dutch) Management Course in which also the Universidad Complutense de Madrid can be invited. I gave him my business plan and we agreed to keep each other informed. It was a short but pleasant conversation. He understood very well that next month to me means a month of more heavy personal decisions. I also told him that I report directly to KP.
Zo kwam ik vanmiddag ook weer even langs schilder-tekenaar Manolo. Hij is bijzonder trots op zijn tekeningen van de 'Infantas' Elena en Cristina.
Daarom heeft hij mij wederom een foto van hen laten maken. Manolo heeft een 'galería' in de Calle Peligro hier in Torremolinos. Ook van Don Felipe heeft hij een portret getekend. Ik kom hierop naar aanleiding van het blad Weekend nr. 46, dat ik zojuist op de boulevard heb gekocht. Deze keer hecht ik wel enige waarde aan hun berichtgeving vanwege het feit dat Maurits en MARILÈNE hun redactie persoonlijk hebben ontvangen. Zij hebben mijn voorbeeld gevolgd door hen eveneens een knuffelbeer cadeau te doen. Echter geen witte. Er schijnen volgens het blad enige fricties te ontstaan tussen de familie op Noordeinde en Het Loo in verband met een al of niet adellijk nageslacht van de kinderen van Maurits en MARILÈNE. Het is maar een idee, maar ingeval hun kinderen in de verre toekomst een huwelijk zouden aangaan met mijn kleinkinderen, is dat probleem op langere termijn weer van de baan. Op dezelfde wijze als een huwelijk tussen Don Felipe en Caroline de Bourbon Parma ten gevolge van mijn initiatief tot een Spaans koninklijk huwelijk zou leiden.
MANOLO
Om die reden stel ik het contact met Manolo zeer op prijs. Ik schrijf dit als officieel en wettig rechtmatig eigenaar van het Instituto Cervantes Benelux, Engeland en Wales en voormalig partner van de Princess of Wales. Ik had hem lang niet meer gezien maar gisteren - 16 november 2005 - kwam ik hem weer tegen. Hij zou van onderstaande foto nog een schilderij maken.
De laatste keer dat ik hem heb gesproken had hij het bijna af. Hij was alleen vergeten de hoofdpersoon op de achtergrond te schilderen.
Ook kwam ik gisteravond de heer González weer eens tegen na lange tijd. U weet wel: de man achter het loket: NUMMER ZEVEN. Hij heeft mijn brief Cervantes Air Holland nog verzonden als vermeld in El Juego de Damas voordat ik naar Granada vertrok. Ik vervolg.
Zondag 19 november
van het Jaar des Heren 2000
Toch wel aardig van
mij zo'n brief. Vind ikzelf. Zó ga ik nu met collega's
om waar ik goed mee overweg kan. Ik begrijp dan ook absoluut niet
dat zij hier volgens onze raadsman 'niet zo gecharmeerd' van is.
Er zijn maar weinig dames op de wereld die ik deze eer te beurt
heb laten vallen. Uitsluitend de moeder van de Britse Kroonprins heb ik klaarblijkelijk op soortgelijke
positieve wijze benaderd. Zo terugblikkend. Edwin de Beukelaar
zei het al in een van onze gesprekken: 'Er zijn voor jou maar
twee vrouwen in jouw leven, Liesbeth en Diana'. 'Dat klopt Edwin, Diana is dood. Nu is Liesbeth alleen nog over'. Ik heb nog een
paar leuke foto's van Edwin de Beukelaar. Zij dateren van 24
november 1998 onder
het motto De kerst valt vroeg dit jaar op de Baak te Noordwijk.
Met drie brieven van Prof.Dr. B. Smalhout. Ik denk dat deze brieven van eminent belang zijn bij de juridische kant van de onderhandelingen omtrent de opbouw van de zaak, alsmede de claim op Al Fayed. Dat betreft eveneens het interview met Staatssecretaris Hans Hoogervorst van SoZaWe. Hij wil volgens het artikel Bonus voor werkwillige WAO'ers arbeidsgehandicapten die weer aan de slag gaan extra belonen. Ik hoop dat hij dan ook iemand kan vinden die bereid is om de schouders onder ons bedrijf te zetten in het kader van De Kroon op het Werk. De Rots van Gibraltar doet mij altijd aan Petrus denken: "Jij bent mijn rots en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen".
Zo heb ik ook altijd over Liesbeth gedacht. Ik weet in ieder geval wat ik aan haar heb. In goede en in slechte tijden. Het zou mij niets verbazen als Peter zijn papegaai heeft zien verdwijnen. Rachid zie ik immers ook in geen velden of wegen meer op dit moment. Zaterdagmidddag heb ik hem om 18.00 uur voor het laatst gezien voordat ik Mark en Caroline naar de luchthaven bracht. Ik sluit niet uit dat hij Peter een zonderling voorstel zal doen. Een reisje naar Marokko of zo. Wie weet is er ook nog een plaats voor hem vrij in het College van Bestuur van de Open Universiteit.
Tenzij de heren Thijs Wöltgens en Fred Mulder mij daarvoor op het oog hebben. Dan stap ik daar graag in voor een tijdje. Volgens de Telegraaf van vandaag is de heer Wöltgens met vervroegd pensioen gegaan. Als gepensioneerde is er dus ook nog steeds een leuke functie voor hem behouden gebleven in Terworm.
Op deze wijze kunnen dus alle vroegtijdig vertrokken managers - die in mijn correspondentie zijn vermeld - een plaats in de organisatie krijgen. Dat wordt dus een nieuwe, uitdagende activiteit.
Liefde is...
...op hem wachten.
Als ze wil kom ik weer
terug naar de kust.....
17.15 Ik heb vanmiddag weer eens een English Breakfast genuttigd in hetzelfde restaurant als op 16 oktober vorig jaar.
Ik heb ook nog een paar foto's gemaakt van het Hof van Holland.
23.40 In Brasserie LA TABERNA heb ik vanavond gesproken met WIM en DIANA uit HARLINGEN met plannen om te verhuizen naar ALMERE. De huidige woonplaats van ANNEMARIE JORRITSMA, die daar thans ook burgemeester is. Zij staat op onderstaande groepsfoto van mijn EERSTE PAARSE KABINET afgebeeld in de tweede rij, derde van links. Tussen JOZIAS VAN AARTSEN en JORIS VOORHOEVE uit NOORDWIJK. WIM heeft mij gevraagd of ik geen behoefte heb aan een nieuwe relatie. Ik wil dit zeker overwegen. Maar mijn kinderen en kleinkinderen komen altijd op de eerste plaats alsmede mijn Legal Heir in het Verenigd Koninkrijk.