Maandag 8 juni
Na lange omzwervingen kom ik uiteindelijk op de weg naar Murcia. Deze weg bleek boven langs Granada heen te lopen, langs het Albaicín. Plotseling herkende ik de weg. Hier was ik al eerder geweest, toen ik zaterdag in het Albaicín een parkeerplaats aan het zoeken was. De scholen zijn daar dus wel met de auto bereikbaar via deze weg. Desalniettemin blijft het een probleem om voor de auto een plekje te vinden. De N342, van Granada naar Murcia, wordt op dit moment tot autovía omgebouwd. Er is weinig verkeer op deze wegen en snelheden van 150 of 160 km zijn geen uitzondering. Dat verandert op het moment dat je plotseling weer gebruik moet maken van de oude carretera nacional.
Ik passeer hier een boer op een
muilezel.
Voor mij rijdt een vrachtwagen.
Deze vrachtwagens houden het verkeer soms behoorlijk op, vooral
als de weg stijgt.
Het gebied dat ik nu binnen rijdt heeft erg veel weg van een woestijn.
De grond is dor, grauw, grijs en blijkbaar sterk kalkhoudend.
Ik rijd nu in de omgeving van
Lorca. Het is droog, kaal...
Ik laat Lorca liggen, rijd door, de weg is lang....
Ik wil ook nog een keer in Alicante terecht komen.
Het is warm in de auto, maar toch wel goed om te rijden.
Stilstaan? Nee....
Aan de rechterkant een grauwe vlakte, aan de linkerkant grauwe, grijze bergwanden die afgegraven worden. Hier en daar wat rood, kennelijk erg ijzerhoudend. Op een berg verheft zich een enorme stadsmuur die doet denken aan de muren van het Alhambra en de stadsmuur van Ávila.
Het is nu 2.23 u. Het landschap
is hier exact hetzelfde als in de Sahara in Tunesië.
Kale rotsen....
Er is geen begroeiing meer....
Hier en daar wat plukjes struikgewas...
Dan weer bergen....
De weg daalt....
Ik zit nu in de stad Totanar, región de Murcia.
Het is heet.....
Droog....
Maar blauw...en grauw...
Er is gezegd "Afrika begint
achter de Pyreneeën".
Dat is natuurlijk maar ten dele waar, maar dit gebied verschilt
absoluut niet van het Afrika van Tunesië.
Hier en daar een lemen huis,
omgeven door een aantal palmbomen.
Getuigen nog van de oude Moorse tijd.
Daarnaast ook een hoop industrie.
Weer huizen met palmbomen.
Voor mij doemt de aanplant van een palmwoud op.
Contrasten...
Ik denk nog even aan mijn bezoek
van gisteravond aan la Posada del Duende in Granada.
Gente de la Alta Sociedad.
Hier, ter hoogte van Libreria,
begint de autovía weer.
Hier staat aangegeven dat er en minimale snelheid geldt van 100
kilometer.
Hier passeer ik weer een bord van maximaal 100 kilometer.
Een fabriek van Hero.
Ik zag ook een Vivo.
Aankomst Murcia, 12 minuten over
3.
Ik zit hier op 46 kilometer van Cartagena.
Ik volg nu de E15, A7 naar Alicante.
Het is 19 over 3.
Van hieruit is Alicante nog 83 kilometer.
Het is nu rond 4 uur. Ik heb zoëven bij een Area de Descanso een bocadillo de salchichones gegeten met een plisje en een café solo.
Het is heet, gloeiend heet.
Ik heb aan twee kanten de ramen van de auto open.
Het is nog 59 kilometer naar Alicante.
Ik rijd nu 120 km.
Ik rijd nu het Catalaans, of
Valenciaans, sprekende taalgebied binnen.
Alicante wordt hier al aangegeven onder twee namen: Alicante en
Alacant.
Het is 6 minuten over vier.
Aan alle kanten doemen nu de palmbomen en palmbossen op.
Dit is een zeer vruchtbare streek.
Aan alle kanten zie ik nu citroen- en sinaasappelbomen.
Dat is niet verwonderlijk, want Valencia ligt hier 208 kilometer
vandaan.
Elche
De aansluiting met mijn geografische ervaringen is nu rond. Ik ben weer op bekend gebied.
De cirkel is gesloten.
Alicante
Om half vijf verwelkomd door Manolí Ayala, Carrer Pintor Cabrera 13, 1o D, een zeer hartelijke, van oorsprong Madrileense, weduwe. Ogenblikkelijk koffie. Het beste gastgezin tot nu. Keurig verzorgd. Goede keus van José Luís, mi amigo. Alicante heeft alles. Het is een Spaanse stad, met zijn oorspronkelijke karakter. Heeft alle toeristische aantrekkelijkheden, zoals strand, boulevard en vliegveld. De stad geeft een superschone indruk. Hier wil ik in de verrre toekomst wel wonen. Een ideale vestigingsplaats voor een eigen instituut. Een joint venture met het Colegio de España? Voor Nederland is het goed te bereiken. Ik denk aan een Nederlandse residentie in Val Monte in Berg en Dal, samen met het instituut dat daar al zit en op termijn een vestiging hier. Aan deze Costa Blanca wonen nu al 10.000 Nederlanders. Met de auto is het snel bereikbaar en per vliegtuig in twee en een half uur. Er kan gebruik gemaakt worden van goedkope campingvluchten en directe busverbindingen, op zijn minst tot Benidorm. Ideaal.