21 september 1996. Beste Rob, Hartelijk dank wederom voor jouw artikel van vandaag met de titel 'Beweging'. Ik maak hieruit op dat je inmiddels redelijk goed van mijn situatie op de hoogte bent gesteld en het is een goede zaak dat je stelt dat het kan zijn dat depresssieve werknemers beter presteren dan hun vrolijke collega's en zware verantwoordelijkheden aankunnen. Ook die grijze muren kwamen mij bekend voor. Ik ben altijd een vrolijke 'werknemer' geweest totdat bleek dat Nederland zijn zaken niet op orde had en ik mij noodgedwongen tussen vier grijze muren heb moeten terugtrekken. Hierbij heb ik mij wel voortdurend de vraag gesteld 'Wie is de patient en wie is de baas?' Als je in zo'n omgeving echter voortdurend wordt geconfronteerd met mensen die het werkelijk niet meer zien zitten, dan word je wel een beetje depressief en ik ben blij dat ik er weg ben en de lucht weer helder is. Je hebt mij met jouw artikelen veel geholpen, vooral je verhaal over de luid toeterende criminelen. Ik heb er heel wat om mij heen gezien, maar ik heb ze niet meer nodig. Er zijn gisteren overigens nog wel enkelen op de geur van koffie afgekomen. Ik hoop dat ze er plezier van hebben. De maatschappij is altijd in beweging. Heen en weer weliswaar, maar toch een golfbeweging die niet meer is te stuiten. Hartelijke groet, John Van der Heyden.