Dinsdag 26 augustus 2003

BERICHT UIT DE ZEVENDE HEMEL

WAARDE COLLEGAE, VRIENDEN EN VRIENDINNEN,

Als ik zo naar dit plaatje kijk zie ik een mannetje en een vrouwtje in de lift. Toevallig komen ze elkaar tegen halverwege het gebouw. De een gaat naar boven en de ander naar beneden. Armen over elkaar. De 'juf' en de 'meneer'. Als een oud weerhuisje. Op gezette tijden gaan de deuren dicht en dan weer open. Elk heel uur wordt er dan een muziekje gespeeld. Dan draaien het mannetje en het vrouwtje even om elkaar heen en gaan dan weer terug in hun hokje. Dan gaan de deuren dicht en de fantasieverhalen van hen die buiten blijven doen dan de ronde. Zo heb ik heel wat verhalen gehoord nadat mijn samenwerking met Liesbeth Halbertsma in 1991 officieel tot een eind was gekomen. De vreemdste verhalen. Vandaar dat ik mijn talloze brieven aan haar nu eens een keer heb vrijgegeven. En er komen er nog meer. Zondagavond had ik een diepgaand onderhoud met een Marokkaanse politiecommissaris uit Tanger. Hij nodigde mij uit om een keer naar Marokko te komen. Hier aan de overkant. Hierop heb ik hem laten weten dat ik niet zo'n goede ervaringen heb met enkele Londenaren van arabische origine. Let wel. Ik wil niet generaliseren. Arabieren zijn in de regel zo slecht nog niet. En ze hebben ook veel geld. Sommige.... In een arabisch land worden wij al gauw als gast onthaald. Daar zijn we dan ook werkelijk te gast. Ook deze commissaris was een buitengewoon amabel heerschap. Zo kijk ik ook tegen Mohammed Al Fayed aan. Reden waarom ik hem in november 1997 nog heb aangeboden om samen kerst te vieren in Londen. Hierop vroeg de commissaris mij of de dood van Diana naar mijn idee een "ongeluk" was. Hierop zei ik "nee" en vergenoegd liep hij even van mij weg. Ik heb hem toen weer even aangesproken en hem gezegd dat het geen "ongeluk" was, maar een kamikaze-actie na mijn faxbericht van 29 augustus 1997. Zo had hij er nog niet tegenaan gekeken. Daarbij heb ik hem uitgelegd dat wij hier in de Europese Unie andere wetten hebben dan in arabische landen te doen gebruikelijk. Die dienen hier dan ook wel te worden nageleefd. Daarmee was hij het volledig eens als politieman. "Dat geldt ook voor de maximum snelheid in Parijs" liet ik hem weten. Ook hiermee was hij het volledig eens. Inmiddels heeft de hele problematiek het ineenstorten van het World Trade Center in NEW YORK ten gevolge gehad en het inzetten van het volledige kruisrakettenarsenaal van de Verenigde Staten van Amerika. Er is in de afgelopen jaren slecht geluisterd naar "UNCLE JOHN". Ik hoop dat daar nu eens verandering in komt. Zo ben ik met kerstmis 1997 met een vliegtuig van British Midland over WINDSOR CASTLE gevlogen en herinnerde mij dezelfde situatie waarin Diana zich voordien had bevonden. Zij heeft in een dergelijk geval toen de microfoon genomen en gezegd "Ladies and gentlemen. When you look to the right then you can see Granny's place". Duidend op Hare Majesteit de Koningin. Met die gedachten nam ik enkele jaren geleden hier in Torremolinos plaats achter de bar van THE RED LION.

De wand was volledig behangen met Engelse bankbiljetten met de beeltenis van Her Majesty the Queen. Dat ontlokte mij de spontane reactie aan de uit Brighton afkomstige barkeeper: "I see you've got Granny on the wall. That's at least how my girl friend used to call Her when she flew over WINDSOR CASTLE". Vandaar dat er hier af en toe in THE NUMBER ONE BAR het lied FOLLOW THE LEADER, LEADER wordt gespeeld met de kreet THE ROOF IS ON FIRE, THE ROOF IS ON FIRE!!. Ik hoop dat er vanaf nu dan ook beter naar "UNCLE JOHN" wordt geluisterd. Morgen leest u voorlopig mijn laatste bericht uit de Zevende Hemel. Maar ik ga er wel vanuit dat mijn "Gele Peter" thans al mijn instructies heeft uitgevoerd.

27 AUGUSTUS 2003 THE NUMBER ONE