FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
31 juli 1991
"Bij de 15de juli 1991"
Beste Liesbeth,
Als afscheidscadeau bij mijn afscheid van Nieuw Elan wil ik jou mijn oorspronkelijke gedachten geven door de periode vanaf november '89 in beeld te brengen en jou toe te vertrouwen hoe ik deze periode in relatie met jou heb ervaren. Het zijn zeer persoonlijke ervaringen die ik alleen aan jou wil doorgeven en waarvan ik hoop en vertrouw dat je ze als mijn afscheidsgeschenk van Nieuw Elan wilt accepteren en je er met hetzelfde respect mee zult omgaan als ik tot nu toe altijd van je gewend ben geweest.
Na een langdurige periode van machtsgevechten rondom mijn persoon kwam jij in november '89 bij Nieuw Elan binnen. Ik had mijn persoonlijke heroriëntatie wel zo'n beetje achter de rug en besloten me een tijd niet in een leidinggevende positie te manoevreren. Volgens ontwikkelingspsychologen zat ik in de levensfase van de overgang naar de middelbare leeftijd, waarin al mijn aspiraties en illusies op losse schroeven waren komen te staan. Ik had in een boek van de Amerikaanse psycholoog Levinson gelezen: "Het optreden als mentor voor jonge volwassenen is voor een man van middelbare leeftijd een van de belangrijkste mogelijkheden tot het opbouwen van diepere relaties. Op deze manier maakt hij zijn kennis en vaardigheden produktief. Hij maakt leerprocessen door die alleen op deze wijze mogelijk zijn. Hij houdt contact met de krachten van de jeugd in de wereld en in hemzelf."
Ik zou de werkelijkheid onrecht aandoen door jou te bestempelen als jonge volwassene. Maar mijn kennismaking met jou appelleerde wel aan het gevoel dat in mij leefde. In jouw moedig optreden en doorzettingsvermogen, je strijdvaardigheid en vastberadenheid ("ik ga er een aantal de wacht aanzeggen", "op het overschrijden van deadlines staat de doodstraf", etc.) herkende ik mijzelf in jou uit de tijd dat ik ook 33 jaar was en verantwoordelijk voor een organisatie van meer dan 6000 mensen, een organisatie die toen in chaos verkeerde. Ik wist direct dat ik een nieuwe opdracht had die ik samen met jou kon uitvoeren.
Ik kon ook bij jou terecht met mijn gevoel. Vanaf het eerste moment. Mijn verhalen en emoties kon ik bij jou kwijt zonder het gevoel te hebben dat daar misbruik van zou worden gemaakt. Ik merkte dat ik na gesprekken met jou volledig relaxed was. Jij luisterde zo fantastisch goed. Voor het eerst kreeg ik het gevoel niet tegen een muur te praten en gaandeweg begon er iets te groeien. Ik las een boek van Wayne W. Dyer "Geschenken van Eykis", een boek dat ik je later cadeau heb gedaan omdat ik hierin veel van jou en mij herkende in die tijd. Ik heb het boek er nog eens op nageslagen en gekeken welke passages op die tijd van toepassing waren. Het was jou tijdens een van onze eerste gesprekken opgevallen dat ik je, in tegenstelling tot de anderen waarmee je tot dan toe had gesproken, recht in de ogen had gekeken. Dat is tot in NOORDWIJK zo gebleven. Ik ben me in de tijd van onze Hoofddorpse reorganisatieprocessen, waarin ik mijn gevoel de meeste tijd op nul had staan, weer bewust geworden van mijn romantische kant. Die romantische kant, die ik, door de spijkerharde zakelijke wereld waarin ik jaren had doorgebracht, was kwijtgeraakt en waarop ik later ben geattendeerd door Teun Leuftinck, de gewraakte coach van zoveel cursisten, maar niet voor mij, paste voor mijn gevoel toen ook niet in de Nieuw Elancultuur. Wanneer ik de behoefte voelde om mijn gevoel te uiten nam ik momenten en zette mij thuis achter de tekstverwerker. Zo schreef ik in juni van het vorige jaar toen ik je in gedachten voor me zag:
"Als een engel ben je mijn wereld binnengekomen. Als gezonden van een andere planeet. Een wereld die de mijne niet was. Jouw realiteit en de mijne waren gelijkvormig. Wij denken parallel. Er is geen tegen. Wij streven beiden in een richting. Onze start is gebaseerd op een onwrikbaar wederzijds vertrouwen en respect. (Dit vertrouwen geef je ook aan anderen). Soms lijk je koel en berekenend (ik denk ook dat je dat bent), soms lief en teder. Altijd dat gevoel van verbondenheid. Jij gaf me het mooiste cadeau van mijn leven: mijn zelfrespect."
