18 oktober 1998. Betreft: STERREN Kenmerk: JH/LH981018. Beste Liesbeth, Zaterdag 16 oktober 1998. Liefde is... ...samen van de sterren genieten. Ik denk daarbij aan sterren als Lynne Dawson, JULIO IGLESIAS, ELTON JOHN en vanaf vandaag ook een jongeman met de naam Guus Meeuwis. Hij trad vanmiddag op in de Florin met zijn groep Vagant en lijkt verdraaid veel op Harry. Uiteraard heb ik nog even met Guus van gedachten gewisseld na afloop van Spijkers met Koppen.
Ik heb hem inzage gegeven in het businessplan dat ik zoëven naar Noordwijk heb verzonden met de volgende begeleidende brief: Business Plan Contest. Ik heb Guus laten weten dat ik hem graag met zijn groep uitnodig bij de start van het Cervantes Management Centrum. Zijn liederen zijn mij uit het hart gegrepen en Julio en Elton laten toch nog steeds niet van zich horen.
De manager is de heer Willem van Schijndel van Music & Entertainment. Guus heeft twee CD's uitgebracht met de titels Verbazing en Schilderij. De eerste CD heb ik thans aangeschaft. Het Schilderij lijkt mij wel iets voor jou. Dat is zeer toepasselijk op hetgeen ik gisteren in het NRC heb gelezen. Victory Boogie Woogie. Kamer bewust niet ingelicht over aankoop. Uiteraard kost dat niet veel werk. Ik ga er thans vanuit dat Hare Majesteit en de Minister-President mijn verzoek op zeer korte termijn zullen honoreren. Het belang hiervan wordt alleen maar groter, zeker nu ook het voortbestaan van het kasteel De Haar in het geding is. Ook hier is de heer Nuis van Cultuur niet bij betrokken geweest en dit probleem vraagt toch wel om een oplossing. We kunnen het mooiste kasteel van het land niet zomaar laten instorten. De European Cervantes Foundation zal als een Fenix herrijzen. Het tweede artikel over dit onderwerp luidt Kamerdebat blijft, evenals schilderij, onaf. Ik neem aan dat de meeste vragen leven bij de partijen van de oppositie. De regeringspartijen zijn immers volledig van mijn situatie op de hoogte. Ik denk dat het goed is dat ik binnenkort de heer De Hoop Scheffer laat weten wat ik in dat verband versta onder het thema Gaten in paarse sokken stoppen. Wel leuk dat Gerrit lieve briefjes krijgt van vrouwelijke collega's met budgettaire problemen. Dat moet gewoon kunnen. Julius Caesar begon zijn brieven immers ook altijd met L.S.. Ik voel er veel voor om gauw weer eens contact met je te zoeken. Het lijkt mij echter wijs daar even mee te wachten totdat de jury van het Businessplan Contest een onafhankelijk oordeel heeft gegeven over mijn plan. Het is immers niet wenselijk dat de buitenwacht de indruk zou krijgen dat jij dat oordeel zou kunnen beïnvloeden. Daarom hebben wij elkaar niet veel te vertellen op dit moment. Ik heb je immers volledig geïnformeerd. Ik moet daarbij onwillekeurig ook nog denken aan de pauw met de geknakte paddestoelen en aan Paul Riegen, die ik woensdag dus ook heb getroffen. Hij had een leuk verhaal. Ik was met name geënthousiasmeerd door zijn opmerking dat ik buiten mededinging meedoe. Hier hecht ik grote waarde aan. Ik heb hem echter laten weten dat het plan inzake het Cervantes Management Centrum kan meedingen naar de hoofdprijs. Er zijn 44 kandidaten. Dus ik heb op zijn minst al 2,3 procent kans. Na afloop van de wedstrijd kan dit plan gewoon in het overige totaalplan worden geschoven. Ik hoop dat mijn Manager Benelux nog op het juiste spoor zit. Daarom schreef ik hem de hieraan gehechte brief.
Zondag 18 oktober 1998. Deze ochtend heb ik besteed aan het schrijven van mijn brief aan mijn manager te Houten. Gisteravond heb ik genoten van een lied van Guus, waarvan ik je de tekst niet wil onthouden: Sprookje. Ik zou met je willen dansen op een heel sjiek galabal. Met prinsen en prinsessen uit het land van overal. Jij ziet er uit als een koningin in een creatie vol met goud. En ik, ik draag het pak waarin mijn vader is getrouwd. En ik stel me dat zo voor we dansen uren aan een stuk. En alle sjieke gasten staan stil bij ons geluk. Het is muisstil in de zaal. Je hoort alleen maar de muziek. Ssst luister. Ze spelen ons lievelingslied. Lalala.... Zo vliegt de avond om. De band speelt nu heel zacht. Ik hou je heel goed vast want het is bijna middernacht. Wie kent er niet het sprookje van dat meisje dat verdween toen de klok twaalf keer sloeg. De prins bleef achter heel alleen. Ik moet er niet aan denken dat jij hetzelfde zou doen. En mij hier zou achterlaten met alleen een glazen schoen. Je voelt dat ik nerveus word maar heel lief stel jij mij gerust. Je wijst naar de klok en ik zie 't is half één als jij me kust. Het is dus al lang vijf voor twaalf geweest. Nodig Guus maar uit op ons feest. Dan ga ik nu naar Houten (15.00). Op de fiets. Want ik ben door de postzegels heen. YOURS SINCERELY, John L. Van der Heyden. The Netherlands.