JH/LH990527. Betreft: DE BAAK EENS VERZETTEN Woensdag 26 mei 1999, Dear Elizabeth, Klinkt als: "De bakens verzetten". Ik ben benieuwd hoe dat gebeurt. Vandaag maak ik geen gebruik van het internet aangezien naar men zegt elke 26ste van de maand het Tsjernobylvirus actief schijnt te zijn. Vandaag is het ook precies een jaar geleden dat mijn vader is overleden. Dat neemt niet weg dat ik je blijf schrijven zodra er iets te melden valt. Dat is thans beslist het geval. Ik lees vandaag namelijk het volgende artikel op de pagina's 389 tot en met 392 van het vakblad Levende Talen 540. Het artikel is van de hand van Nicolien Montessori. Nicolien is volgens het blad sinds 1988 verbonden aan de Hogeschool van Utrecht als docent literatuur van Spaans-Amerika, vakoverstijgend literatuuronderwijs en literatuurdidactiek. Zij heeft meegewerkt aan het beschreven uitwisselingsprogramma en voert er de coördinatie van. Zij verzorgt nacholingscursussen op het gebied van literatuuronderwijs en zelfstandig leren in Nederland en Spanje. Zij is voorzitter van de sectie Spaans van Levende Talen en publiceert regelmatig in het tijdschrift Tsjip/Letteren. Het is voor mij een verademing om dit artikel te lezen. Eindelijk een frisse wind door de vereniging. Ik ben Nicolien dan ook zeer dankbaar voor dit artikel. Het past geheel in mijn streven naar de ontwikkeling van een Europees onderwijssysteem waarover ik de voormalige staatssecretaris van O, C en W heb ingelicht. Ik kan dat natuurlijk niet allemaal alleen. Graaf Karel van der Heyden heeft zich in de tijd van Napoleon beperkt tot de hervorming van het onderwijsstelsel in het departement van de Oise, ten noorden van Parijs. Dat was al een hele klus. Met de moderne communicatiemiddelen moet het nu wel lukken binnen de grenzen van de Europese Unie. Het ziet er nu naar uit dat mijn ideeën al iets beter worden begrepen, afgaande op de kabinetsformatie.
Donderdag 27
mei 1999
Het is heet. Zeer heet. Gisteren ben ik bij de Engelsen op bezoek
geweest in verband met de voetbalwedstrijd Bayern
München tegen
Manchester
United. Boy what a Night!!! Ik had
het al voorspeld. Uiteraard ben ik voor die gelegenheid naar de
London Pub gegaan.
Windsor en zijn echtgenote waren ook aanwezig. Ik had voor
hen mijn favourite sweatshirt aangetrokken uit
Earls
Court (Stand back!!!
Stand back!!!). Ik sprak met hen uiteraard
over mijn bezoek aan Windsor
in juli 1966 toen Engeland de wereldbeker won. De finale ging toen tegen de
Duitsers. Het was in die tijd gebruikelijk dat onze oosterburen
altijd in de laatste minuut een beslissend doelpunt wisten te
scoren. Zo ook in die zinderende finale op Wembley.
Kort voor tijd stond Engeland met 2-1 voor. In de allerlaatste
minuut kopte Uwe Seeler
de gelijkmaker in. Dat werd dus verlengen.
Alan
Ball maakte in de verlenging aan alle onzekerheid een eind
door twee keer te scoren. Engeland
was wereldkampioen! De wedstrijd heb
ik via de televisie gevolgd in een televisiewinkel naast de huidige
Pizzahut, waar William
ook regelmatig een hapje gaat eten. 's-Avonds heb ik het concert
van The Who bijgewoond. Je weet wel, van Tommy. Het was een excellent atmosphere. Roger Daltrey en
Pete Townshend sloegen na het voor het eerst ten gehore brengen
van My Generation van de weeromstuit met hun elektrische gitaren
de gehele geluidsinstallatie in gruzelementen. Leuk. De heren
kregen een welverdiend applaus van het publiek, dat niet van zijn
stoel te branden was. Aan die Duitse traditie heeft Marco van Basten
in 1988
een eind gemaakt door in de laatste minuut in Hannover tegen de Duitsers
de winnende treffer te plaatsen in de halve finale van het Europees
kampioenschap. De eer
was gisteren dus aan de Engelsen om dat nog een keer dunnetjes
over te doen. De Mancunians hadden
de gewonnen cup final van afgelopen zaterdag nog in de benen en
werden derhalve alras door de Lederhosen overvleugeld, hetgeen resulteerde in de goal van
Basler.
Gelaten bleven wij de wedstrijd volgen en ik liet mijn Britse
vrienden en vriendinnen - waaronder een dame die verdraaid veel
lijkt op Sophie,
en veel belangstelling toonde voor mijn shirtje - weten dat het
tijd werd om te scoren. Mijn trein ging immers om 22.45. Voor
half elf moest de zaak dus beslist zijn. Na het verstrijken van
de officiële speeltijd hoor ik de BBC-verslaggever nog zeggen:
"Manchester has
still got three minutes left".
Ik heb mij derhalve op dat moment actief met de situatie bemoeid
en het publiek aangemoedigd door een luidkeels "Now!!!" aan
te heffen. Ik voelde er immers weinig voor om opnieuw de trein
naar Málaga voor mijn neus te zien wegrijden. Klaarblijkelijk
is mijn aanmoediging wel doorgekomen in Camp
Nou, want nog geen seconde later lag de gelijkmaker al in
het Duitse doel. Reden waarom ik direct na de aftrap luidkeels
ten gehore bracht: "And
now another one". Hetgeen geschiedde:
2-1 voor The Reds. Mijn werk zat erop. Het voetbalveld was omgetoverd
in een Duits slagveld. Zelfs dat andere kale mannetje - de heer
Collina - moest eraan te pas komen om de heren uit het
Hofbrauhaus overeind te krijgen. Ik heb nog even afscheid kunnen
nemen en ben vervolgens huiswaarts getogen met de woorden in mijn
achterhoofd van de coach van het Engelse elftal in juli 1966,
toen hem werd gevraagd wat hij de volgende dag zou gaan doen.
Zijn antwoord: "Tomorrow
we're going back to work again".
And so do I. Vandaar dat ik nu even kijk hoe het staat met de
lijmpoging van de heer Tjeenk
Willink. D66 stelt harde voorwaarden. Dat ziet er dus goed uit. Thom
moet echter uitkijken dat hij niet een te grote broek aantrekt.
Mijn moeder vindt hem wel een "aardige krullenbol",
maar het wordt wel oppassen geblazen voor mijn goede vriend uit
Warmond. Ik
lees eveneens: Engeland
in rep en roer om borst Sophie. door
Petra Janbroers. De
Britse koninklijke familie is
in rep en roer door de publicatie gisteren in het boulevardblad
The Sun van een topless-foto van Sophie
Rhys-Jones, de aanstaande
bruid van prins Edward. Uiteraard
was dit thema gisteren ook even onderwerp van gesprek in The
London Pub. Het is hier echter gebruikelijk dat dames topless
gaan. Vooral als het heet is, zoals vandaag. Verder wil ik hier
niet op ingaan, want ik heb nog steeds een zwak voor blonde Engelse
ladies. Vooral voor degenen die serieuze belangstelling tonen.
Liefde is... ...hem
zijn krant laten lezen. Het is beter
om de Daily
Mail door te nemen dan The
Sun. Dat laatste blad heeft al veel te veel schade aangericht.
Het wordt tijd dat ze eens worden aangepakt. Dus: Bel es naar BUCKINGHAM PALACE!
En tenslotte: verzet de Baak
eens naar de Zuidkust.
¡Desde España
un Saludo! P.S. Ik heb nog een
rood shirtje van je. Van die volleybalwedstrijd in Oegstgeest.
Die heb je nog van mij tegoed.