Vrijdag 29 mei Het is nu half zes in de ochtend in Pension Manolo. Tegenover het pand is een bar. Ik weet niet of de bezoekers vroeg zijn of laat, maar een oorverdovende discussie bereikt mijn trommelvliezen. Daarna doorgeslapen tot 10.30 uur met de persianas gesloten. 's Middags bezoek aan de bodegas van Terry in Puerto de Santa María. Buitengewoon persoonlijke en hartelijke ontvangst door Carlos, die mij met een echtpaar uit Barcelona en Lissabon heeft rondgeleid. Voor verschillende buitenlandse tv-maatschappijen heeft hij dit ook gedaan en is dus "famoso" in de hele wereld, vooral in de Verenigde Staten. Een perfecte kerel. We zijn begonnen in de fabriek waar de flessen "Centenario", en brandysoort, werden gebotteld en geëtiketteerd. Op twee lopende banden werden respectievelijk achtduizend en twee en twintigduizend flessen per uur met het geestrijk vocht gevuld. Carlos vertelde ons over het fermentatieproces. Het sap van de muscateldruiven uit de driehoek Puerto de Santa María, Jerez de la Frontera, Sanlúcar de Barrameda, wordt in grote vaten opgeslagen. Al naar gelang de fermentatietijd kan er een type fino, oloroso of dulce ontstaan. Wanneer er lucht in het vat wordt toegelaten, ontstaat er bovenin een laag die "la flor" wordt genoemd, de bloem. Gedurende het fermentatieproces zakt deze flor naar beneden en ontstaat er "un madre", een soort moederkoek, op de bodem. Flor en madre zijn sterk bepalend voor de kwaliteit van de wijn. Opvallend is dat de genoemde plaatsen ieder hun eigen miniklimaat hebben dat zo sterk van invloed is op de kwaliteit van de wijn dat het onmogelijk is in een ander deel van de wereld een soortgelijke drank te produceren. Een vat Sherry uit Puerto de Santa María dat wordt verplaatst naar Sanlúcar en daar enkele jaren blijft liggen, wordt automatisch een vat Manzanilla de Sanlúcar. Aan het eind een degustación, waarbij ik nog twee flessen Sherry cadeau kreeg. Hier geeft men nog blijk van zijn waardering als men belangstelling toont. Aan het eind hebben we de paardenstallen van de familie Terry bezocht, van oorsprong een Ierse familie. Daarna een gesprek gevoerd met Antonio Aguilera Acosta van het instituut Gadir in Cádiz. Een mooie stad, gebouwd op een schiereiland in de Atlantische Oceaan. Antonio had een fax ontvangen van de AEEA met het bericht "Este hombre es muy importante". Zie verder bezoekverslag Gadir. 's Avonds naar Jerez de la Frontera. Eerst rondgelopen langs de verschillende bodega's van Domecq, Valdespinas, Bobadilla en Sandeman. Daarna een bezoek gebracht aan de Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre. Dit is de basis van de Spaanse paardrijdkunst. De school voor Spaanse paardrijdkunst in Wenen is hiervan slechts een kopie. Wie in Nederland wil dit erkennen?
Een beeld is teruggekomen. Het beeld van NOORDWIJK, 25 april 1991
A galopar, a galopar, hasta enterrarnos en el mar....
Het begin van een bijzondere periode. Anders dan anders. Ik citeer uit mijn dagboek van toen. "Ik heb me gedouched. Koud. Puur. Ook de lucht van de Noordwijkse duinen is puur, soms guur, maar niet vandaag. Vanavond ben ik gaan trimmen door de prachtige bossen, over de met houtschors bestrooide paden. Het is net of de paden met je meeveren. Je hoort de vogels, je ziet konijnen. Rust..... Tot aan de Langevelder Slag. En dan de zee, het strand, onmetelijk. Dit is Nederland. Hier hou ik vakantie, elke avond, tot 1 november en overdag werk ik. En dan......
De zon, een rode bol tussen lichte, witomrande wolkenformaties, lijkt nog maar even te wachten voordat hij in de onmetelijke, voortdurend golvende watermassa zal verdwijnen. Ik wandel en hol langs de zee. Er spelen kinderen, er lopen mensen, Polen, Tsjechen of Russen of zo, die genieten van hun pas verworven vrijheid. Wat heerlijk is dat, vrijheid! Svoboda! Ik ren door het mulle zand en zet me neer op een bank bij de Duindamse Slag. Ik zit naast een paar Duitse landgenoten. De grenzen zijn bijna weg. En dan....
¡El jinete...! Als in Eline Vere. De zon aan de kim. De ruiter binnen haar contouren. Een schaduwbeeld.... weergaloos!
Nu is het stil. Ik kies weer voor positief denken, want de enige zekerheid die ben jezelf.
Dit is een existentialistische waarheid. "When you find yourself in times of troubles..... let it be!". Dat doe ik. Ik geniet. Ik onthecht me, maar merk nu al dat ik van dit schitterende stukje Nederland ga houden. Straks hou ik ook van zo'n stukje Gran Canaria, Costa Blanca of Costa del Sol. Ik ervoer de brief van MM gisteren als een onheilstijding. L. liet zich niet van streek brengen en ging gewoon verder. Ik kies er nu ook voor om van bedreigingen kansen te maken. Er zal een discussie gaan ontstaan. De vraag zal worden gesteld "Is dat ethisch?" en het antwoord wordt "Erst kommt das Fressen, dan kommt die Moral". Eerst de macht, dan de ethiek. Zo gaat dat nu eenmaal en niet anders. Mijn positie is gebaseerd op mijn macht. Relatiemacht is mijn grootste troef en daar zal ik zuinig mee omgaan. Mijn vrouw begrijpt dit niet. Geen reden voor zorg. Ik ben een Scorpio!!! " Vandaag stuurde ik een kaart aan Liesbeth. Een kaart uit Jerez de la Frontera, Andalucía la Baja, met "un jinete" tegen een rood-gele achtergrond. El jinete de Andalucía, el jinete real, el jinete de "Plus Ultra", met de tekst:
"Mens, paard
en muziek: één symphonie. Fantastisch!
Un saludo de la Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre.
Jerez de la Frontera 29-5-92.
John".
Een symphonie, de Bolero van Ravel. Opnieuw. Morgen opnieuw een recorrido, door de witte dorpen, naar de Costa del Sol.