Granada, vrijdag 5 juni 1992

"Ya estamos", de eerste dag van de Reconquista de Granada. Acabo de tener el más fantástico día de mi vida. Een droom is echt werkelijkheid geworden. Te paard met Ciglia, 27 jaar en beeldschoon, Enrique, el noble andaluz de venas de sangre en twee dames, door het mooiste berggebied dat je je maar kunt denken. Door de bedding van een snelstromende rivier, langs rotspartijen en oleanders. Door een onbeschrijflijk mooie kloof. Een paradijselijke zwempartij.

Samen gegeten tussen de paarden en de af en toe opduikende in het wild levende berggeiten. Tenslotte genoten van de wijze waarop een ranchero met geduld en kunst zijn caballo cartujano de meest onnavolgbare pasos liet maken. Enrique had het me voorspeld. Aquí te vas a enamorar. Te vas a enamorar de este pueblo. Dit gevoel heb ik niet kunnen weerstaan.

Ciglia....
Don Enrique....

"Aquí tienes un nuevo amigo. Mi casa es siempre tu casa".

Eervol.

Het afscheid nemen viel mij zwaar. Zeer zwaar. Yo vuelvo otra vez. 's Morgens bezoek aan Almuñecar. Gesproken met Andrea, een allerliefst Schwäbische secretaresse van Joaquín. Zie bezoekverslag Almuñecar.

6 JUNI 1992 CARMEN GARCÍA DE GRANADA