Zondag, 7 juni 1992
Terug in het Alhambra Terug in het Alhambra. Na 21 jaar. Na 3 levensperiodes van 7 jaar.
Toen het begin van een nieuw
leven.
Nu opnieuw.
Dat begin heeft vruchten gebracht.
Mark en Ramon, en hun moeder zorgt voor hen.
Dankbaarheid.
El Albaycín......
El Generalife.....
La Alhambra.....
En dan is er de Patio de Arrayanes........
Y por fin...
El
Patio de los Leones.....
De film wordt teruggedraaid.....
Un suspiro.....
Un sollozo.....
No se puede volver atrás......
Gratitud......
Dankbaarheid......
Dat ik gezegend ben om dit te
mogen meemaken......
Om dit te mogen beleven.....
Una gitana las mij de hand:
"Un buen hombre....
Muy sincero....
Esta línea es su vida....
Una vida larga....
Mucha amore....
¡Y ahora pagar!"
Ik gaf haar 100 pesetas...
Nee, dat was te weinig.. voor zo'n toekomst....
"El futuro no se puede comprar" was mijn antwoord.
Of dat zo is, weet ik eigenlijk
niet.
Zo'n toekomst is veel waard....
Misschien ga ik nog wel eens
terug naar deze gitana.....
Over zeven jaar
misschien.....
En betaal ik haar "mucho má".
500 jaar terug.
El suspiro del moro...
El suspiro de Boabdil...
De intocht van Isabel en Fernando....
¡Católicos!
Tot hier hebben ze gevochten
en de wereld een nieuw aanzien gegeven.
Het einde van de middeleeuwen....
Het begin van een nieuwe tijd...
Hier liggen ze.....
In een kist.....
Dood!
Maar ik leef!
En niet zo'n klein beetje!
Ik reken op 12 periodes van 7 jaar.
Y muchos amores!
Un lugar muy interesante
Acabo de comer en el mesón/restaurante "Posada del duende", Duende 3, Teléfono 266610 - Granada, C.I.F. 23.639.806 -S. Eigenaar van deze herberg is Manuel Ruiz Peralta. Voor een portie spaghetti heb ik met veel plezier 2000 peseta's betaald. Voordien had ik in de bar gesproken met un cliente over La Corrida. Gesproken over de Plazas de Toros die ik heb bezocht: Monumental Barcelona, Las Ventas Madrid (dos veces), La Maestranza Sevilla en Tarragona, waar ik Don Angel Peralta als rejoneador aan het werk heb gezien. Gesproken over Manolete, waarvan de foto's en krantenartikelen alom aanwezig waren en zijn pasos, de manoletina. Gesproken over el (paso) natural, la verónica, la mariposa, y hay muchos más. In dit restaurant eten alle stierenvechters van Spanje. Elk jaar geeft dit restaurant een trofee uit, "El Duende", een dwerg, de geest van el tóreo, aan de beste matador, de beste bandarrillero, de beste picador en de beste ganadería. De beste stieren worden gefokt in de streek rondom Cádiz en Salamanca. In dit restaurant komen interessante mensen met interessante verhalen. Ik had mij op de gebruikelijke wijze opgesteld in een hoek waarin ik alles kon overzien en horen. Interessant was het tafelgesprek van een oud-stierenvechter met zijn echtgenote ("Yo solía torear"), en twee jongere echtparen, waarvan een man met een witte haardos en baard, een man van tegen de vijftig jaar. Hij sprak over "los Holandeses" die in Almería rozen kweken, vervolgens naar Nederland transporteren en van daaruit naar Japan. De Spaanse rozen worden dus onder Nederlands label aan Japan verkocht. De Japanners zijn daar gek op. Uitstekende bediening. Muy sensitivo. Uitstekende non-verbale communicatie tussen de obers. "Volveré otra vez". Een uitstekende plaats om met managers te gaan eten op een zodanige wijze dat zij met stierenvechters én Spaanse marktpartners in contact worden gebracht.
8 JUNI 1992 GRANADA - ALICANTE
