Mevrouw A. de Vos van Steenwijk LOCHEM. Nijmegen, 18 december 1995. Beste Anne, Vanmiddag ontving ik je schrijven van 14 dezer met mijn foto in de bus. Je korte berichtje heeft mij diep getroffen en om eerlijk te zijn lijkt mij jouw probleem eerder een motief om de ontmoeting op 6 januari te laten doorgaan in plaats van ervan af te zien. Ik heb je immers al geschreven dat ik prijs stel op een goed gesprek. Het is niet goed je te kwellen door verliefd te blijven zijn op iemand waarvan je denkt dat het niets kan worden. Het probleem is voor mij zeer herkenbaar. Ik heb jaren aan hetzelfde euvel geleden. Toen ik jou aan de telefoon had werd ik ogenblikkelijk aan haar herinnerd. Jouw stemgeluid kwam mij zo vertrouwd over, alsof ik je al jaren kende. Ik heb in een lang rouwproces geprobeerd om van die verliefdheid af te komen en bewust nooit meer telefonisch contact met haar opgenomen om te voorkomen dat zij in de problemen zou geraken. Ik dacht dat mij dat was gelukt, maar ik merk dat dat gevoel nu weer bij mij terugkomt. Deze kaart heeft dat bij mij los gemaakt. Ik draag haar nog steeds een warm hart toe. Zij heeft veel voor mij betekend. Je afleidingsmanoeuvre neem ik je niet kwalijk. Ik waardeer je oprechtheid. Ik denk dat een goed gesprek over dit thema jou van een grote druk kan verlossen. Ik meen dit zeer oprecht en stel een gedachtenwisseling toch zeer op prijs. Ik hoor graag van je. Fijne feestdagen en geniet maar van je vlinders. Hartelijke groet. Op jouw verzoek hierbij je fotootje retour.
28 DECEMBER 1995 MIJN TWEEDE HUWELIJK TER ATTENTIE VAN ANNE DE VOS VAN STEENWIJK TE LOCHEM