20 februari 1998. Betreft: INITIATIEF Kenmerk: JH/LH980220. Het was een bijzondere avond gisteren met mijn kinderen. Mark vroeg al meteen of ik met jou gesproken heb. Zij zouden dat zo graag willen. En al mijn vrienden ook. Ik stond vanmorgen met een gevoel van wankelmoedigheid op en keek weer eens naar jouw foto. Jij bent dus degene op wie ik al enige tijd het oog liet rusten. Ik heb mijn doel dus inmiddels wederom verlegd in jouw richting. Met andere woorden: Jij bent opnieuw mijn doel. Er staat nog een foto op mijn kast met de vuurtoren van NOORDWIJK. Ik zag dezelfde foto eveneens in Hotel Belvedère. De foto van de vuurtoren met de zakdoek.

Ik heb anderhalf jaar geleden begrepen dat het een kunstuiting is die de emoties van de wenende vissersvrouwen van NOORDWIJK weergeeft als zij van hun mannen afscheid hadden genomen wanneer zij voor lange tijd de zee op gingen. Die ervaring had ik ook toen ik voor het laatst afscheid van je had genomen op de Parallelboulevard. Die reis heeft inmiddels meer dan vijf jaar geduurd. Maar nu ben ik weer bij je terug. Ik hoop dus inderdaad dat je nu het initiatief neemt om weer samen verder te kunnen gaan. Edwin de Beukelaer heeft in ons gesprek van twee weken geleden duidelijk vastgesteld: "Er zijn maar twee vrouwen in jouw leven, Liesbeth en Diana". Nu is er nog maar één en dat ben jij. Hij had ook vastgesteld dat ik niet veel mensen toelaat in mijn huis, maar jij bent altijd welkom. Winnie heeft mij niet meer nodig. Ik lees vandaag op de voorpagina van de Telegraaf "Sorgdrager graag opnieuw minister" en in het NRC van gisteren "Steun in Kamer voor Sorgdrager". Haar heb ik nu dus losgelaten. Maar ik heb haar natuurlijk wel in het zadel geholpen. Als de zoveelste. Ik hoop dat zij zich dat goed realiseert als ze een tweede ambtstermijn krijgt in een nieuw paars kabinet. Het is de Nederlander blijkbaar nog niet duidelijk dat hiermee het Paars van der Heijden wordt aangeduid. Dat is leuk bedacht door jou en Harry. Maar ik vind het welletjes om dag in, dag uit alleen op een kamer te zitten. Daar sla ik mijn "Diana Project 14-8-97 t/m 31-8-97" nog eens op na en zie mijn advertentie in het NRC van 6 september "Na een mislukte poging om een relatie aan te gaan met een Engelse prinses ben ik nu op zoek naar een lieve vriendin - liefst vermogend - om samen een nieuwe organisatie op te zetten om Nederlands- en Engelstaligen met kennis van het Spaans aan het werk te helpen. Ik woon in Utrecht en ben 49 jaar. Br.o.nr. 738701430 bur.v.d.bl." Mocht jij vriendinnen, zusters, nichten of achternichten kennen die in deze advertentie geïnteresseerd zouden kunnen zijn, dan zou ik het op prijs stellen als jij hen daar op attendeert. Maar het leukste zou ik het nog vinden om ooit eens weer een foto van jou in mijn brievenbus te vinden. Ik denk immers nog steeds aan een familiebedrijf. Familiebedrijven zijn nog steeds de kurk van onze economie en het palletbedrijf in Grouw is een duidelijk voorbeeld van hoe het kan. "In een relatie moet je voortdurend investeren" zei Mark gisteren. Als ik zo dat dossier eens doorloop dan denk ik "Onvoorstelbaar hoeveel tijd en energie ik heb gestoken in mijn liefde aan de overkant". Je zou alleen daarvoor al een avondje moeten kunnen uittrekken om dat met mij samen te bekijken. Aan de muur heb ik nog steeds mijn collage "De kracht van teamwork" en de prent To Di For. Dit geeft mij aan dat zij ervan droomde om in mijn armen te liggen. Want als ik dat gezicht van Mario Testino vergelijk met dat van mij op de trappen van Paleis Huis ten Bosch blijft er voor mij geen andere conclusie over.

Diana had een feilloos communicatieplan. Nummer 14 van Vanity Fair was uitstekend gekozen. Op 14 juli heb ik mij officiëel met haar verloofd, zoals je weet. "Engaged" dus. "Engagement" heeft een iets andere gevoelswaarde dan "Verloving". Het betekende voor mij een schriftelijke toezegging dat ik mij onvoorwaardelijk aan haar had gecomitteerd. Het vervolgverhaal hoef ik je niet meer te vertellen. Nog op dezelfde dag is zij door de Egyptenaar "veroverd" op orthodox islamitische wijze. Hij is als een stier door een porceleinkast gegaan. Daarom drink ik 'John Bull' bij King Arthur's. Ik moet in dit verband denken aan mijn eerste bezoek aan HAMPTON COURT PALACE op 4 augustus 1996.

Er werd daar door een verteller het sprookje verteld van "The Beauty and The Beast". Dat verhaal liep goed af, zoals altijd in een sprookje. Di leefde echter teveel in een sprookjeswereld en had blijkbaar niet door dat Het Beest haar noodlot was. Daar laat ik het voorlopig bij wat Di betreft. Maar kom toch maar eens gauw langs. Dan kan ik je nog vele foto's laten zien uit die tijd. Al hetgeen ik boven heb geschreven is geen oneerbaar voorstel. Integendeel. Ik schrijf op wat er in mij omgaat en dat vertrouw ik jou toe. Als enige. Volgens de sterren is werken een prima remedie voor jou als emoties jouw denken beïnvloeden. Ik zal vanochtend ook geen tijd verspillen en niet tot morgen uitstellen wat vandaag gedaan kan worden. Ik denk daarbij ook aan Edwins advies om enige tijd voor Content als account-manager te gaan werken. Ook dat vind ik - on second thoughts - eigenlijk een zwaktebod. Sylvia Tóth beschikt immers ook over mijn Business Plan en kan daarmee uit de voeten. Mijn belangen liggen dus op een hoger strategisch niveau dan de werkzaamheden van een account-manager. Bovendien zou het het ontwikkelingsproces van ons bedrijf nog langer rekken. En dat vind ik in feite ongewenst. In dat verband wijs ik op het bericht in het NRC van gisteren: 'Content boekt magere winst. Uitzendbureau Content heeft vorig jaar een winst geboekt van 18,6 miljoen gulden, 4,4 procent meer dan in dezelfde periode daarvoor. - Content, van oudsher sterk in de administratieve sector, kampt al geruime tijd met een sterk achterblijvende groei ten opzichte van concurrenten als Randstad en Unique. De uitzendorganisatie slaagt er niet in te profiteren van de grote vraag naar flexibele werknemers. Terwijl de uitzendmarkt de afgelopen jaren met tientallen procenten steeg, boekte Content in 1997 een omzetstijging van een half procent, van 381 tot 383 miljoen. - Bestuursvoorzitter Tóth liet eind vorig jaar in deze krant weten op zoek te zijn naar strategische versterking voor Content. Daarbij kan het gaan om een internationale alliantie of een overname door Content. Ook kan Content zelf door een andere uitzendonderneming worden ingelijfd. Volgens Tóth waren er al veel gesprekken gaande. Tot nu toe is nog niet bekend of dat al resultatne heeft opgeleverd. Het lijkt mij verstandig als Sylvia kiest voor die internationale alliantie onder mijn label. Wellicht ten overvloede geef ik je hieronder nog een overzicht van de correspondentie die ik dienaangaande heb gevoerd: UITNODIGING; PARTICIPATIE; PETER PAN; EEN NIEUW VERHAAL; ONTVANGSTBEVESTIGING; SINT NICOLAASGESCHENK 5 DECEMBER 1996; THE BOLD AND THE BEAUTIFUL 5 DECEMBER 1996; BUSINESS PLAN; BESLUTVORMING; BRIEF VAN UW SECRETARESSE; OPERATIONALISERING BUSINESS PLAN; BENOEMING; SCHIPHOL PROJECT; EXPLOITATIEOVERZICHT; FROM THE DOMPLEIN TO THE NEUDE. Ik neem mij voor om het advies van Edwin over te nemen om Sylvia een briefje te schrijven. Hij heeft haar ooit eens gesproken in Huis ter Duin. Hij adviseerde mij 'de Baak' er niet bij te betrekken. Maar dat kan natuurlijk niet. Dat zou ten koste gaan van mijn integriteit. Tot op heden heb ik alles zorgvuldig gecommuniceerd, zoals hierboven is aangetoond. Ik ga nu naar de fitness (13.15). 15.30 Terug van de fitness. Prestatieniveau 41. Dat is een nieuw persoonlijk record. Van Yvonne Vergeer ontving ik in dank het VNO NCW-rapport van de discussie Corporate Governance in Nederland. Perfect! Dit sluit exact aan op het bovenstaande. Ik zal het stuk bestuderen. Ik begin nu met mijn brief aan Douwe Grijpstra. 17.00 Ik verzond de volgende brief: ONS GESPREK VAN WOENSDAG 18 FEBRUARI 1998. Bijgaand vind je ook twee cassettes met muziek van de John Wright Band. Het zijn 13 geluksnummers. In het bijzonder attendeer ik je op de nummers 'Winds of Freedom' (3), 'Ghost of the Chair' (If I were a Lighthouse) (4) en 'The Snows of France and Holland' (6). Op de tweede cassettte nog een historisch nummer: 'Solo soy un bandido Mi Querido Amor'. Leuk voor in de cassetterecorder in je auto. Ik geef je dit vanuit mijn hart. Dat kun je niet meer weigeren. Love. Ik houd van je. Nog steeds. Oók zakelijk. Daarom voeg ik ook nog mijn kerstkaart bij voor Robert Rubinstein. Hij komt immers ook op jouw kamertje en ik kon hem persoonlijk niet meer bereiken. Ik hoop gauw weer een levensteken van jou persoonlijk te ontvangen al heb je het druk. PLUS ULTRA DUS WEDEROM! Bijlagen: Enkele foto's en opnames van de John Wright Band; Kerstkaart voor Robert Rubinstein. Voorts is er een lijst met gemailde bedrijven en organisaties aan deze brief toegevoegd.

22 FEBRUARI 1998 TEAMBUILDING TER ATTENTIE VAN LIESBETH HALBERTSMA