22 februari 1998 Betreft: TEAMBUILDING Kenmerk: JH/LH980222 Zaterdag, 21 februari 1998 Ongeacht de leeftijd is iedereen in feite nog een kind. Zo kijk ik in ieder geval ook wel vaak tegen mijzelf aan als ik die brieven allemaal nalees die ik je elke dag schrijf. Ik hoop dat jouw bedrijf zich wel een flink aantal ordners kan veroorloven en een grote brandkast om al die brieven op te bergen. Dat is een flinke sollicitatiebrief zo in zijn totaliteit. Maar ja, commitment is commitment. Dus daar gaat hij weer. Vanmiddag ga ik op verzoek van Mischa en Patrick mee naar Dordrecht. Daar hebben wij in feite ook nog een flink stukje gemeenschappelijke geschiedenis liggen. Dat is altijd leuk om op terug te kijken. Mijn vergelijking dat het leven aan je voorbij gaat als het landschap vanuit een rijdende trein blijft daarbij echter gehandhaafd en zodra er een station is gepasseerd kun je niet meer terug, alleen nog vooruit. Ook al komt men regelmatig terug op de plaats waar men is vertrokken. Ik heb er vertrouwen in dat anderen mij steunen en heb daarom deze keer weer eens de 'vissen' in mijn brief opgenomen. Dat betekent dat ik dit weekend ook zal werken aan een brief aan Peter Ottenhoff om het slepende projekt af te maken. De brief luidt alsvolgt: TEAMBUILDING.
Zondag 22 februari
Vandaag wordt een gewone werkdag. Naast
mijn CD van Paco
Peña merk ik dat nu ook mijn sweatshirt van Earls
Court Gym uit mijn appartement is verdwenen. Ik zal er maar
geen politiewerk meer van maken voordat ze de
rekening hebben betaald. Ik begin er inmiddels aardig aan
gewend te raken dat er zaken uit mijn huis worden ontvreemd, vooral
als zij van belangrijke strategische waarde zijn. Joost
mag weten wie daarvoor verantwoordelijk is. Ik denk niet dat het
Egyptenaren zijn die over een loper van mijn pand zouden beschikken.
Als er mensen zijn die trachten bewijsmateriaal te ontvreemden
- hetgeen al eens vaker is gebeurd - waarmee ik kan aantonen dat
ik bezig was met het opzetten van het
familiebedrijf met Di zullen ze geen been hebben om op te
staan. Jij hebt immers nog een mooie foto van mij bij jou in de
lift in het desbetreffende sweatshirt. Die foto is nog door Yvonne
- van de bar - gemaakt, zoals je weet.
Ik heb haar afgelopen woensdag beloofd de volgende keer een kopie van die foto mee te brengen. Voorts beschik jij ook over die foto als bijlage bij mijn brief DE TOUWTJES AAN ELKAAR van 19 oktober vorig jaar. Samen met de foto van de bruid met de rode bruidsjapon, de scheidsrechter met de oranje ballen, de rode paraplu en mijn overleden koningin.
Voorts maak ik jou in deze brief deelgenoot van enkele af- en bijschrijvingen van mijn postbankcard rekeniningnummer 63.30.185, kaartnummer 5413.3027.1919.7584:
Transactie-
| datum | Omschrijving/naam | Koers | Valuta/bedrag | Mutatie | ||
| 05.08.96 | The Royal Collection | /Windsor | GBP |
25,50 |
260,16 |
66,34 |
| 06.08.96 | The Clarks Shop | /Henley-on-Th | GBP |
19,99 |
260,33 |
52,04 |
| 19.04.97 | The Royal Collection | /London | GBP |
42,00 |
260,74 |
109,51 |
| 19.04.97 | Earls Court Gym | /London SW5 | GBP |
8,00 |
317,13 |
25,37 |
| 18.08.97 | Earls Court Gym | /London SW5 | GBP |
37,20 |
317,15 |
117,98 |
| 18.08.97 | Historic Royal Pal | /London W8 | GBP |
6,00 |
333,00 |
19,98 |
| 18.08.97 | Kensington Palace | /London W8 | GBP |
9,14 |
332,93 |
30,43 |
15.00 Terug van de fitness. Prestatieniveau 45! In de kleedruimte trok ik per ongeluk mijn T-shirt aan flarden. "Ik heb eigenlijk liever dat iemand anders dat doet", liet ik weten. "Je kent je eigen krachten niet" was de reactie van een omstander. In de saunacabine trof ik een persoon die kennelijk niet wenste te worden aangesproken. Dat soort situaties herinner ik mij nog goed. Ik denk daarbij aan het afscheidsfeest van Sjef van Zwieteren, hier niet ver vandaan. Eenmaal uit de cabine ging hij zitten en trok een rode handdoek over zijn hoofd. Alsof hij zich schaamde. Vervolgens trad een jongeman de kleedruimte binnen in een grijs sweatshirt met het opschrift "Santa Marta Colombia" waarna een van de omstanders het geluid nabootste van een schaap. Ik denk dat ik vanavond weer eens bij de Janskerk moet gaan kijken op het Janskerkhof, maar voor de aardigheid geef ik je hierbij ook nog een ooggetuigenverslag van die bewuste afscheidsbijeenkomst van Sjef. Jij kon er toen immers niet bijzijn, hetgeen ik heb betreurd. Nochtans - zij het een beetje laat - hierbij mijn verslag. Dat had je uiteraard nog tegoed van mij. Sorry dat het zo lang heeft geduurd.
"9 juli 1991: beeld van een huwelijkscrisis. 's Avonds: afscheidsbarbecue van Sjef van Zwieteren in De Glind. Aanwezig: Bert Hortensius, Annet de Jong, José Ravenstein, Sjef van Zwieteren, Pierre Jongeneelen, Petra Beck, Ruud West, Leo van Velzen, Roos Tamerus, Saskia, Cissy Ploegmakers. Bert Hortensius laat weten dat Liesbeth niet komt. (Telefoongesprek vrijdag: afspraken met Metacentrum + Schaake: extra begeleiding bij keuzeproces: de Baak betaalt indien bovenbudgettaire kosten moeten worden gemaakt. N.a.v. tel. gesprek Krijtenburg: "John, hij liegt", bel Hortensius maar). Sjef vindt het erg jammer dat Liesbeth niet komt. Hortensius ontvangt "bedankje", informeert naar hoe het gaat. Is op de hoogte van keuzeproces outplacementbureaus en bureaus voor loopbaanbegeleiding. Leo van Velzen: Aankomst: starre blik. Kijkt over mij heen wanneer ik hem aankijk. Lijkt in gedachten. Informeert later naar mijn situatie. Vertelt over het verbreken van zijn relatie en de spanningen die daarbij optraden. Pierre Jongeneelen: vertelt luidkeels dat hij Martin Meijer en Margareth de Weerd van het arbeidsbureau Amsterdam in mei op een terrasje heeft getroffen in Barcelona. Zij logeerden beiden in hetzelfde hotel. Martin heeft Pierre gevraagd hier met niemand over te spreken. Hij was een maand gescheiden. Ik betitel Pierre met "maffioso". Pierre had al eerder in de projectleidersvergadering vertrouwelijke informatie van het TopCentre over de tafel gegooid. Bert Hortensius houdt toespraakje. Spreekt over allerlei vreemde plaatsen waar Nieuw Elan te vinden is "nadat de Baak Nieuw Elan niet meer wilde hebben" en gebruikt beelden als "met een boot van Zaanstad naar Amsterdam, op een vlot in de zee en een bijna onvindbare plaats "De Glind". Hij geeft Sjef afscheidscadeau namens Nieuw Elan-collega's, een CD van Prokoffiëf, met een persoonlijk bericht van Liesbeth. Sjef schijnt onder de indruk van de inhoud van het kaartje en stopt het snel weg. Bert nadien druk in gesprek met "de meisjes" over Weekend en Privé. Ik noem het woord "intriges". Hier wordt niet op gereageerd. José heeft volop de belangstelling voor haar verhaal over haar toekomstige reis naar China. Zij gaat op 1 november weg. Jacobine komt later op de avond. Informeert belangstellend. Ik zeg dat het goed gaat en we later nog wel een keer praten. Tijdens mijn afscheid was ze positief geïnteresseerd in een ontmoeting in een Jordanees café. Zij is hier bij het vertrek niet op teruggekomen. Bert Hortensius vertrekt. Geeft geen hand. Ruud West: vertelt over zijn "zweethut" en de ervaringen die hij daarin heeft. Zegt aan te voelen wanneer iemand met hem in machtsstrijd is. Na afscheid 27 juni in de bar: moment van veelzeggende stilte bij noemen van bij relatieprobleem betrokkenen. In het begin van de avond: starende blik. Binnenkort met Sjef en Ruud in hetzelfde schuitje het IJsselmeer over. Roos vertelt over haar tijd in Israël, haar echtscheiding en hoe ze met haar koffertje en haar dochter Asnaath (4 jaar) weer in Nederland stond met niets. Ik vertel Roos dat ik de muziek van de door het personeel aan mij geschonken CD van Paco Peña fantastisch vind.
Algemene indruk
Stemming leek veel op oude Tjeb Maris-stemming: gespannen, ieder
bezig met zijn of haar problematiek. Beeld van het zinkende schip
dat door de hoofdbemanning is verlaten. Bert aanwezig als stabilisator
om het proces te bewaken."
Op 27 juli 1992 tekende ik onder meer ook nog het volgende in mijn dagboek op. "Na de ontslagaanzegging door Nelleke Westerhoff volgden de onderhandelingen over de ontslagregeling. Onze gemeenschappelijke advocaat, die bij die gelegenheid aan de andere kant van de tafel zat, vroeg mij of mijn werkgeefster verder bij mijn keuzeproces betrokken kon blijven. Hier heb ik mee ingestemd en ik vond het zelfs erg plezierig. Voordien had ik op verzoek van mijn echtgenote wel een second opinion gevraagd bij een andere advocaat. Deze zag mogelijkheden om circa fl. 135.000,- bij de Baak te claimen. Hierop ben ik niet ingegaan. Vervolgens begon mijn keuzeproces. M.b.t. mijn werksituatie heb ik je van alle stappen op de hoogte gebracht. Mijn voorkeur ging uit naar Metacentrum, het idee van Nelleke Westerhof, dat volgens jou meer in de diepte ging dan alle andere bureaus. In een gesprek met één van de consulenten kwam het thema "relatie met een andere vrouw" aan de orde. Hoewel daar in mijn situatie in de praktijk geen sprake van was, lag daar gevoelsmatig wel een probleem. Ik moest een oplossing vinden voor het verlies aan werk én een compensatie voor onze goede samenwerkingsrelatie. Als bijna vanzelfsprekend, zo zou ik na de positieve ervaringen met jou, kunnen zeggen, droeg jij zelf de oplossing voor dit probleem aan. Je belde me op en bood me aan van het eenmalige loopbaanadvies van Psychotechniek gebruik te maken."
Hoewel dit heel wat voeten in de aarde heeft gehad heb ik er geen spijt van dat ik hierop ben doorgegaan. Thans blijkt immers dat wij nog steeds dezelfde denklijn hebben en opvattingen over integriteit. En wie weet komt er een moment dat de Baak uit eigen beweging zo'n fl 135.000,- kan investeren in iets gemeenschappelijks, zonder dat daar ook maar één advocaat bij te pas hoeft te komen. Ik mag aannemen dat jij daartoe wel mogelijkheden ziet. Het stuk verzonden door Yvonne Vergeer is daarom een verademing en inmiddels zijn Berts zeven jaar, waarin iemand van huid verwisseld bijna verstreken. 9 juli 1998 wordt derhalve een historische dag. Dit valt op donderdag. Noteer dus maar vast in jouw agenda. Wellicht kunnen we er samen iets moois van maken. Dan mogen Harry en Ruud ook komen. Uiteraard. Als ik zo verder over de bestuurlijke invulling van mijn bedrijf denk, gekoppeld aan dit beleidsstuk, dan denk ik dat het goed is dat ook mijn voormalige collega uit het SBO-bestuur, drs Toby Neuman, in het bestuur van mijn organisatie stapt. Hij schreef de inleiding van het boek 'FlexiWERKEN' van Peter Ottenhoff en als afgestudeerd econoom is hij erg goed thuis op het gebied van opties, aandelen, etc. Kortom op het het gehele werkterrein dat in dit stuk is beschreven. Hij heeft in Dordrecht ook nog de cursus voor Handelsvertegenwoordiger begeleid als deskundige op dat gebied.
Ik ben zeer gelukkig met het stuk over corporate governance. Het is wederom een bijdrage aan het creëren van een helder kader waarbinnen de bestuurlijke structuur van mijn/ons bedrijf gestalte kan worden gegeven. Ik heb daarom het grootste gedeelte van deze nota als volgt in mijn Business Plan opgenomen: corporate governance. De komende drie weken zal ik mij vanzelfsprekend gaan bezighouden met de voorbereidingen voor de reis naar Spanje. In mijn agenda heb ik op vrijdag 27 maart genoteerd "Madrid" en vertrouw erop dat jij er op die dag bij kunt zijn, want de tijd dringt. Wellicht kunnen we dan op 28 maart gezamenlijk huiswaarts keren. Ik ben van jou gewend dat je zaken met diepgang bestudeert en vertrouw erop dat je terzake nu ook de verantwoordelijkheid neemt die ik van je vraag.
Mijn postzegels zijn bijna op. De laatste vijf zegels bewaar ik voor mijn post naar Spanje, maar ik houd je op de hoogte. Met hartelijke groet uit Utrecht, JOHN VAN DER HEYDEN Bijlage: Overzicht verzonden brieven aan PO vanaf 5 april 1996 P.S. Het veilen van het landgoed van de Windsors berust blijkbaar op een misverstand. Wél zijn hun bezittingen in Amerika onder de hamer gebracht, zo lees ik in het NRC Handelsblad. De naam Al Fayed is echter niet genoemd in het artikel. Dus op zijn bezittingen kunnen Wij nog een claim leggen.