Datum: 28 maart 1999. Betreft: HEIDEROOSJE Kenmerk: JH/LH990328
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Beste Liesbeth, Nijmegen, zaterdag 27 maart 1999. Liefde is... ...een dikke verjaardagszoen krijgen. Terwijl de plaatselijke politiekapel hier op zo'n 150 meter afstand vandaan de laatste adem uit zijn longen staat te blazen om de aanpak van de jeugdcriminaliteit in een speels jasje te steken schrijf ik je deze brief. Het aangehechte plaatje doet mij denken aan de eerste keer dat ik een speechje voor je heb afgestoken tijdens je verjaardag. Abusievelijk heb ik daarbij vorig jaar laten weten dat we je daarbij een glazen tafel cadeau hadden gedaan waarop het transparante damspel zou kunnen worden gespeeld. Als ik mij niet vergis was het echter een glazen literatuurbak die we je toen hebben geschonken. Mijn geheugen lijkt af en toe iets te kort te schieten. Die dikke verjaardagszoen was en ís nog steeds altijd het hoogtepunt van het feest. Hopelijk duurt het niet lang meer dat we die traditie kunnen voortzetten. Ik hoop dat je in jouw kasten nu ruimte kunt vrijmaken voor mijn ordners. Indien dat het geval is stel ik het op prijs dat vóór het paasweekeinde te vernemen. Dan kan ik op 7 april een auto huren en het werk combineren. Er zal echter nog wel iets moeten gebeuren om dat prikkeldraad te verwijderen. Van de andere kant word ik wel sterk aangesproken door het artikel Zijn er nog autoriteiten? van Professor B. Smalhout van vandaag. De heer Smalhout is een goede bekende van mij, zoals je weet. Ik heb hem ooit nog eens in het bestuur van de Stichting Cervantes Benelux uitgenodigd en nadien een briefwisseling met hem gevoerd. Hieronder volgen mijn berichten aan hem vanuit de tijd dat ik hier in Nijmegen werkzaam was. Op 25 juli 1995 zond ik hem het volgende faxbericht: Betreft: Uw brief BS/mvd/950404 d.d. 19 juli 1995. Het hierboven vermelde faxbericht luidde alsvolgt: 8 december 1994 Valse start enquetecommissie. De heer Smalhout schreef mij op 4 januari 1996 een brief,
waarop ik alsvolgt heb gereageerd: Uw ref.: BS/tdv/960429. Op 13 april 1996 zond ik hem de volgende TELEFAX Betreft: "Ik schaam mij als medicus". De heer Smalhout heeft hier in een brief d.d. 25 april 1996 op gereageerd.
Reden waarom ik hem op bevrijdingsdag het volgende heb gemeld: Betreft: Uw ref. BS/tdv/960701. Ik kan wel op elk artikel van de heer Smalhout reageren omdat hij altijd precies de spijker op zijn kop slaat en ik het over het algemeen vaak met zijn stellingnamen eens ben. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of de heer Smalhout bij het schrijven van dit artikel ook nog aan bovenstaande berichtgeving van mijn zijde heeft gedacht. Hij slaat hiermee immers opnieuw de spijker op zijn kop. De hierboven beschreven visie heeft ertoe geleid dat ik in 1993 in een ziekenhuis terecht ben gekomen in plaats van op een kantoor in een Koninklijk Paleis. In die zin kan mijn vertrek naar Spanje als een vlucht worden beschouwd uit de boven beschreven bekrompen Nederlandse opvattingen. Ik ben hier gewend geraakt aan de situatie dat er van alle kanten op mij werd geschoten - letterlijk en figuurlijk - op het moment dat ik mijn hoofd boven het maaiveld uitstak. Als je daarbij dan ook nog eens een keer op een foto wordt gepubliceerd op de trappen van paleis ten Bosch op de plaats van de koningin, word je al gauw een gewild doelwit. Dit proces kunnen we echter ook een nieuwe wending geven. Het artikel Zijn er nog autoriteiten? vormt hiertoe een goede aanzet. In een ander artikel kwam ik de plaats Buenaventura in Colombia tegen. Het deed mij gelijk aan jouw familiegeschiedenis denken en mijn gesprek met Jonkheer Röell op 6 november 1996. Aangaande de operationalisering van mijn beleidsplan attendeer ik op het artikel Gezocht: WAO-talent! Hierin laten zakenman Bart van Ooijen met voormalig Zakenvrouw van het jaar Jet Cremers weten dat zij een bedrijfsplan hebben onder de naam Springplank (dat project hadden wij ook in Noordwijk: Angelique Schaafsma - een zéér goede collega!) om WAO-ers aan de slag te helpen. Ik neem mij voor ná 7 april contact met hen op te nemen.
Zondag 28 maart 1999. De zomertijd is ingegaan. De dikke verjaardagszoen voor mijn moeder zit er nog niet in vandaag. Zij ligt met 38,8 koorts in bed. Hopelijk is zij gauw de oude, zodat we haar tachtigste verjaardag volgende week met pasen kunnen vieren. Ik heb zojuist naar Harry Mens gekeken in de Palmentuin. Het is een leuk Grand Café geworden, daar bij de Henley-bar. Ik ben benieuwd hoe het met de verbouwing van ons voormalige kantoorpand aan de overkant is gesteld. Ook ben ik benieuwd of wij daar nog in kunnen terugkeren op korte termijn. Daar heb jij beter zicht op dan ik. Ook heb ik Het Buitenhof gevolgd. Een zeer interessant gesprek tussen Paul Witteman en Frederik Willem de Klerk, de voormalige president van Zuid-Afrika. Paul is een harde werker. Ik betreur het echter dat hij zijn gesprekspartners vaak weinig tijd gunt om hun verhaal af te maken en regelmatig in de rede valt. Ongepast! Zo heeft hij onze Minister-President vorige week ook in een dusdanige positie gemanoeuvreerd dat hij geen ruimte meer overhad om een eventueel voorzitterschap van de Europese Unie voor zichzelf in overweging te nemen. Voorts betreur ik het dat een veel bekeken journalist als Witteman zich regelmatig bezondigt aan stemmingmakerij: het creëren van negatieve scenario's: Voortdurend aandringen op de inzet van grondtroepen in Kosovo terwijl de gehele NAVO voortdurend duidelijk maakt en heeft gemaakt dat dat niet tot de opties behoort aangaande de oplossing van de problemen aldaar. Dit ten overstaan van onze huidige Minister van Buitenlandse Zaken Jozias van Aartsen. Aangaande de ontwikkeling van ons bedrijf ga ik nog even terug naar De Telegraaf van gisteren. Het doet mij deugd dat de ABN-AMRO zich tegenwoordig ook aan de wet houdt. In maatschappelijke zin heeft mijn Truc van de Eeuw in dat opzicht al het eerste resultaat opgeleverd. Het lezen van het artikel heeft mij gistermiddag tot een wandeling verleid. Allereerst ben ik naar NeerBos Oost gewandeld. In de buurt van het woonhuis van Herman de Koning in de Cimbaalstraat staat nog steeds een elektrische meterkast met in gouden letters het opschrift YoYo. Ik heb even bij Herman aangebeld, maar het kwam hem op dat moment niet erg gelegen. Vervolgens ben ik naar de Wellenkamp 15-30 gewandeld. Eerst naar het bruggetje achter het huis. Ik had mij voorgenomen de huidige bewoner - een goudsmit - te verzoeken een bordje te maken met het opschrift:
The Angel on the Bridge - Deze brug werd op 8 september 1996 bezocht door Lady Diana Frances Spencer, Princess of Wales (1961 - 1997).
De nieuwe bewoners waren echter niet thuis en de voorheen prachtige lange tuin lag er zeer gehavend bij. Ook het huisnummerbordje hing los aan de muur. Het nodigde mij niet uit om aan te bellen. Wat dit allemaal met het bovenstaande te maken heeft kan ik niet direct duiden, maar ik vind het wel opvallend dat het verhaal zich afspeelt in de tijd tussen 8 september 1996 en de oprichtingsdatum van ons bedrijf in Wales: 10 januari 1997. Ook is het opvallend dat de schade van de zwendel op de ABN-AMRO werd begroot op 178 miljoen gulden. Als ik het mij nog goed kan herinneren is dat exact het bedrag dat Diana in die tijd door Nigel O'Sullivan had laten beleggen. Ik hoop je met deze informatie naar tevredenheid te hebben geïnformeerd. Hartelijke groet. P.S. De kaart van Herman vertoont de Friese vlag, enkele 'skûtsjes' op een meer in Friesland en een bootje met drie mensen. Het doet mij denken aan zijn telefoontje in 1989/90: "Het is wel bekend dat jij goed met Liesbeth Halbertsma kunt opschieten!". Dat houden we erin.