JH/LH990518. Betreft: EL MUNDO DE MAÑANA Dinsdag 18 mei 1999. Dear Elizabeth, Ik leg de actuele ontwikkelingen in Nederland weer vast in deze brief. Ik heb geen enkel probleem met deze ontwikkeling. Als je nagaat hoeveel brieven ik al heb verzonden sinds 1991 en er nog steeds geen enkele aanbeveling direct is overgenomen, met name ten gevolge van de nieuwe D66-vertegenwoordiging in het tweede 'paarse' kabinet, mag deze regering van mij nog deze week naar huis worden gestuurd, zoals ook in Spanje is gebeurd. Pepe en Tineke weten daar alles van. Tony Blair eveneens uiteraard. Het zal dus een goede zaak zijn als er zo snel mogelijk een kabinet Dijkstal wordt geformeerd. Dan krijgt onze Minister-President wellicht wat meer tijd om zich in mijn brieven en faxberichten te verdiepen. Het doet mij deugd dat VVD en D66 van mening zijn dat er geen ministers hoeven te vertrekken om het rapport van de Bijlmerramp. We hebben eindelijk de kans om het arme Albanië mee te helpen opbouwen en er een welvarende staat van te maken. Toen ik zo'n dertig jaar geleden hier in Spanje voor het eerst op bezoek ging vond het vervoer in tal van delen van het land nog op ezels plaats.
Een groot deel van de bevolking was analfabeet. De komst van de Noordeuropese toeristen heeft van dit land thans een nieuwe welvaartstaat gemaakt. Daarvoor is geen enkele Spanjaard het land uitgejaagd. Integendeel. Wij hebben hen geholpen met investeringen in een nieuwe infrastructuur. Ik citeer nog graag mijn dagboek van zeven jaar geleden:
Valladolid, vrijdag 1 mei 1992
Een nieuwe lente een nieuw geluid. 9.00
vertrokken uit Bordeaux. Aankomst Valladolid "Hostal Residencia
Vuelta" rond 16.00 uur. 1750 km op de teller. Zeer voorspoedige
reis. Spanje werkt zeer hard aan het verbeteren
van haar infrastructuur. Een modern
netwerk van snelwegen ligt op plaatsen waar het op de kaart nog
niet te vinden is. Een prachtige snelweg van de Spaanse grens
tot Valladolid toe. Alleen op de hoogte van Palencia was de weg
over een lengte van circa 20 km nog niet klaar."
In die tijd waren er nog vele stukken snelweg in aanleg. Vooral in het zuiden van het land. Ook dienaangaande haal ik nog graag mijn dagboek aan:
Maandag 8 juni 1992
Na lange omzwervingen kom ik uiteindelijk
op de weg naar Murcia. Deze weg bleek boven langs Granada heen
te lopen, langs het Albaicín. Plotseling herkende ik de
weg. Hier was ik al eerder geweest, toen ik zaterdag in het Albaicín
een parkeerplaats aan het zoeken was. De scholen zijn daar dus
wel met de auto bereikbaar via deze weg. Desalniettemin blijft
het een probleem om voor de auto een plekje te vinden. De N342,
van Granada naar Murcia, wordt op dit moment tot autovía
omgebouwd. Er is weinig verkeer op deze wegen en snelheden van
150 of 160 km zijn geen uitzondering. Dat verandert op het moment
dat je plotseling weer gebruik moet maken van de oude carretera
nacional.
Ik passeer hier een boer op een
muilezel.
Voor mij rijdt een vrachtwagen.
Deze vrachtwagens houden het verkeer soms behoorlijk op, vooral
als de weg stijgt.
Het gebied dat ik nu binnen rijdt heeft erg veel weg van een woestijn.
De grond is dor, grauw, grijs en blijkbaar sterk kalkhoudend.
Ik rijd nu in de omgeving van
Lorca. Het is droog, kaal...
Ik laat Lorca liggen, rijd door, de weg is lang....
Ik wil ook nog een keer in Alicante terecht komen.
Het is warm in de auto, maar toch wel goed om te rijden.
Stilstaan? Nee....
Aan de rechterkant een grauwe
vlakte, aan de linkerkant grauwe, grijze bergwanden die afgegraven
worden. Hier en daar wat rood, kennelijk erg ijzerhoudend.
Op een berg verheft zich een enorme stadsmuur die doet denken
aan de muren van het Alhambra en de stadsmuur van Avila.
Het is nu 2.23 u. Het landschap
is hier exact hetzelfde als in de Sahara in Tunesië.
Kale rotsen....
Er is geen begroeiing meer....
Hier en daar wat plukjes struikgewas...
Dan weer bergen....
De weg daalt....
Ik zit nu in de stad Totanar, región de Murcia.
Het is heet.....
Droog....
Maar blauw...en grauw...
Er is gezegd "Afrika begint achter de Pyreneeën". Dat is natuurlijk maar ten dele waar, maar dit gebied verschilt absoluut niet van het Afrika van Tunesië. Hier en daar een lemen huis, omgeven door een aantal palmbomen. Getuigen nog van de oude Moorse tijd. Daarnaast ook een hoop industrie.
Weer huizen met palmbomen.
Voor mij doemt de aanplant van een palmwoud op.
Contrasten...
Ik denk nog even aan mijn bezoek
van gisteravond aan la Posada del Duende in Granada.
Gente de la Alta Sociedad.
Hier, ter hoogte van Libreria, begint de autovía weer. Hier staat aangegeven dat er een minimale snelheid geldt van 100 kilometer. Hier passeer ik weer een bord van maximaal 100 kilometer. Een fabriek van Hero. Ik zag ook een Vivo. Aankomst Murcia, 12 minuten over 3. Ik zit hier op 46 kilometer van Cartagena. Ik volg nu de E15, A7 naar Alicante. Het is 19 over 3. Van hieruit is Alicante nog 83 kilometer. Het is nu rond 4 uur. Ik heb zoëven bij een Area de Descanso een bocadillo de salchichones gegeten met een pilsje en een café solo.
Het is heet, gloeiend heet.
Ik heb aan twee kanten de ramen van de auto open.
Het is nog 59 kilometer naar Alicante.
Ik rijd nu 120 km.
Ik rijd nu het Catalaans, of
Valenciaans, sprekende taalgebied binnen.
Alicante wordt hier al aangegeven onder twee namen: Alicante en
Alacant.
Het is 6 minuten over vier. Aan alle kanten doemen nu de palmbomen en palmbossen op. Dit is een zeer vruchtbare streek. Aan alle kanten zie ik nu citroen- en sinaasappelbomen. Dat is niet verwonderlijk, want Valencia ligt hier 208 kilometer vandaan.
Elche
De aansluiting met mijn geografische ervaringen is nu rond. Ik
ben weer op bekend gebied. De cirkel is gesloten.
Alicante
Om half vijf verwelkomd door Manolí Ayala, Carrer Pintor
Cabrera 13, 1o D, een zeer hartelijke, van oorsprong Madrileense,
weduwe. Ogenblikkelijk koffie. Het beste gastgezin tot nu. Keurig
verzorgd. Goede keus van José Luís, mi amigo."
Tijdens mijn tocht vorige week van Málaga naar Nerja heb ik vastgesteld dat dat autowegennet nog veel verder is uitgebreid. Er ligt nu o.a. een snelweg die Málaga direct via Almería met Alicante verbindt. En dat gaat zo maar door. Een voorbeeldfunctie, dus.
In de Financiële Telegraaf las ik het volgende interessante bericht: Unique heeft primeur met landelijk vacaturesysteem. Wat Unique kan, kunnen wij ook. Zo lees ik o.a. ook: "TMN Internet Projecten BV biedt u de mogelijkheid om voor slechts Hfl. 1,- per dag uw produkt aan te bieden in uw eigen e-commerce shop. De mogelijkheden zijn dus talloos. Vandaar dat ik jullie deze nieuwsbrief vanmorgen direct via het internet doe toekomen. ¡Un saludo desde España! Cervantes Recruitment & Selection. John L. Van der Heyden."
Deze tekst heb ik vanmorgen per e-mail verzonden (inclusief de tekst van gemelde artikelen). Aangezien het regenachtig weer was heb ik een wandeling gemaakt naar het Palacio de Congresos.
Ik heb daar mijn voornemen bekendgemaakt om een congres te organiseren 'para los gobiernos y patronales de España y los Países Bajos' om maar even te beginnen. Ik werd vriendelijk te woord gestaan door mevrouw Carmen Ciudad Bandera, de commercieel directeur van het congresgebouw. Zij heeft mij bijgaande informatie verstrekt en mij nadien een rondleiding gegeven. Ik ben buitengewoon onder de indruk. Het congresgebouw voldoet mijns inziens aan alle eisen die wij aan een professioneel georganiseerd congres kunnen stellen. Er zijn drie auditoria en tal van werkkamers. Er kan in zeven talen tegelijk simultaan worden vertaald. Ook is er een expositieruimte waarin de sponsorende bedrijven hun presentaties kunnen geven. In totaal een capaciteit van 150 stands. Zodra ik in Nederland ben wil ik met de uitwerking van de organisatie met jou aan het werk. De Andalusische Minister-President Manuel Chaves González is hier al eerder geweest. Het zal echter de eerste keer worden dat José María Aznar hier acte de présence gaat geven. Welke Nederlandse Minister-President we moeten uitnodigen? Dat zien we Morgen wel. Hartelijke Groet, Instituto Cervantes Holding Ltd. Johannes L. Van der Heyden. Vice President.