JH/LH990602. Betreft: PAVO REAL Woensdag 2 juni 1999, Dear Elizabeth, Vandaag heb ik mijn briefhoofd aangepast op grond van op de eerste plaats de aanduiding van mijn bedrijf in de documentatie van de Baak en de ontvangstbevestiging van de Spaanse Minister-President van het nieuwe adres van het Cervantes Management Centre. Ik denk dat het Palacio de Congresos alhier de meest ideale lokatie is voor de Spaanse vestiging van deze werkmaatschappij. De term Instituto Cervantes Benelux en Instituto Cervantes Ltd England and Wales heb ik nu dus laten vallen in mijn briefhoofd en opdruk op de enveloppen. De eigenaar van mijn kantoorboekwinkel Librería Papelería Los Riscos aan de Calle Loma de los Riscos nummer 11, keek namelijk nogal nukkig toen hij dat opschrift gisteren zag op de enveloppe die ik nog naar de brievenbus moest brengen. De enveloppe van de brief die ik al eerder naar Houten had gezonden, was mogelijkerwijs nog confronterender, aangezien ik hier de kleuren paars en rood heb gebruikt. Het was derhalve wederom opvallend druk met heli's in de lucht. Diplomatie is tot op heden inderdaad niet mijn sterkste kant geweest, maar ik begin het al te leren. Dat heeft de astroloog goed gezien. Ik ben daarom ook verheugd over de ontwikkelingen die zich thans in de Lage Landen voordoen onder leiding van de heer TJEENK WILLINK. Vanmorgen lees ik immers: Doorstart kabinet-Kok dichtbij. Ik vind dit een buitengewoon positieve ontwikkeling en stel vast dat de invoering van het correctief referendum eerst aan het eind van deze regeringsperiode op de agenda wordt gezet. Hier kan ik mee leven. Ik kan mij wel de teleurstelling van Paul Rosenmöller voorstellen. Hij ziet nu uiteraard de door hem gewenste nieuwe verkiezingen aan zijn neus voorbijgaan. Dienaangaande schreef ik deze week aan mijn moeder: JH/EH990529. Op dit moment is zij met hoge bloeddruk in het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis opgenomen en heeft zij deze brief nog niet gelezen. Zij liet mij echter wel telefonisch weten De Klikspaan op de televisie te hebben gezien in het programma Opsporing Verzocht, of iets in die geest. We blijven derhalve voortdurend in beeld. De ontwikkeling van ons bedrijf in Europees Perspectief verloopt eveneens nog uitstekend naar wens. Zo lees ik tevens: Bolkestein favoriet als euro-commissaris. Ik kan helaas niet aan de verkiezingen deelnemen. In Nederland worden zij gehouden op 10 juni en in Spanje op 13 juni. Op 12 juni zit ik in het vliegtuig naar het noorden. Ik ben echter buitengewoon gelukkig met de opmerkingen van onze vriend Hans Blankert. Het past geheel binnen mijn beleidskader. Dat geldt eveneens voor de kandidatuur van Frits Bolkestein.

Ik heb immers niet voor niets een witte knuffel voor je afgegeven bij de receptie van de Baak in het najaar van 1996. Het is goed dat Hans Wijers thans vanuit een eigen organisatie-adviesbureau werkt. Ik hoop dat je inmiddels een goede samenwerking met hem hebt opgebouwd. Ik reken immers op zijn medewerking in verband met zijn idee om ooit nog eens een paarse partij op te richten. Dat is een commitment. Bovendien ben ik van mening dat het een erekwestie is dat hij zich houdt aan de toezeggingen die hij aan mijn goede vriend Pepe heeft gedaan tijdens de opening van de concollega op het Domplein. Hans van den Broek heb ik graag in de Raad van Bestuur van de holding. Maar dat was je al bekend. 18.00 Ik heb zojuist de krant gekocht op de Plaza Costa del Sol. Paars gelijmd is de kop deze keer. Dat zit er dus op. We kunnen nu weer verder regeren. De witte Citroën AX staat weer in de straat. Het kenteken is MA 9850 AZ.

Het betekent voor mij zoveel als In Alkmaar begint de Victorie halverwege 1998. Daar kon ik uiteraard geen Egyptische interventie bij gebruiken zonder mijn toestemming. Het merkwaardige was dat de lichten van de auto brandden, terwijl de zon volop scheen. De koplampen alsmede de achterlichten waren aan.

Liefde is... ...samen op pad gaan.
Ik ben benieuwd wanneer jij zover bent. Wellicht kunnen we samen ook eens een keer in het Alhambra gaan kijken. In dit verband laat ik je weten dat vanmiddag zich op het terras van El Nuevo Lanjarón een vermakelijk tafereel afspeelde. De pollo a la cazadora smaakte niet zoals ik gewend ben. Ik vraag mij thans zelfs af of het wel 'pollo' (piepkuiken) is geweest wat ik voorgezet heb gekregen. Het vlees van het gevogelte was veel droger dan ik gewend was. Rafael, de eigenaar van het restaurant, kwam daarom even kijken of alles naar wens was. Ik heb hem laten weten dat ik beter gewend ben. Hij zou dat met de keuken bespreken. David reageerde ook anders dan normaal, nadat ik hem gisteren liet weten dat er nog iemand op ons wacht in La Zarzuela. Dit naar aanleiding van de 'zarzuela de mariscos' die hij mij enige dagen geleden had geserveerd en mij uitstekend heeft gesmaakt. Ik begin nu wel enigszins op Sancho Panza te lijken. Met name gezien de omvang van mijn riem. Het lijkt mij goed om samen eens naar Granada te gaan. Dan kunnen wij daar samen ook de sleutel van kamer 108 teruggeven in hotel Consul. Ik kan immers niet verwachten dat de heer Van Reigersberg Versluis die zaak voor zijn rekening neemt. Het verdient dan wel aanbeveling om te gaan logeren in de Casa de Yangüas.

Vanmiddag heb ik - naast het zwembad - hoofdstuk 15 gelezen van de Don Quichot: Waarin het jammerlijke avontuur wordt verteld waarop Don Quichot stuitte toen hij stuitte op enkele Yangüezen. In dit verband haal ik nog graag mijn dagboek aan van zeven jaar terug.

"6 juni 1992. 's Avonds op een terras met uitzicht op het verlichte Alhambra tot half twee "pinchado", endivia, quesos, chorizo, etc. met Paco, Antonio's "socio", medevennoot, en Kathy. Gespreksthema's: Antonio Machado, Jorge Manrique, Miguel Hernández, García Lorca, Calderón de la Barca: "La vida es sueño y los sueños sueños son". Daarna een Carlos III in een pand dat zo uit de sprookjes van "1000 en één nacht" leek te komen, de Casa de Yangüas.

In dit kleine paleis had Antonio ooit gewoond. Onbeschrijflijk mooi. Een Generalife in het klein. We hebben dit huis eerst van onder tot boven bezichtigd. Het geluid van de fontijnen en de indringende klassieke tonen van Ravel, de feeërieke verlichting, de romantische stemming van "una pareja acariciándose", twee beeldschone mensen, en de geur van jasmijn, maakten deze momenten tot een onvergeteljke betekenis."

"In zeven jaar verwisselt een mens van huid" vertelde Bert Hortensius tijdens de certificaatsuitreiking van mijn Spanjeproject in Stadskasteel Oudaen. Dat merk ik nu ook. Ik ben net een salamander. De opperhuid van mijn handen heeft volledig losgelaten en er groeit nu een nieuwe huid. De tetracicline doet daarbij goede diensten. Ik zie in de Telegraaf thans ook het artikel Waarom gaat CHARLES niet naar DIANA'S GRAF? (bijgevoegd). Het is een letterlijke vertaling van een deel van het artikel in Bild van afgelopen maandag. Ik mis echter de bronvermelding. Ik heb er geen bezwaar tegen als jij de collega's van de Telegraaf laat weten wat de directe oorzaak is. Ik laat dat geheel aan jou over. lk stel je voor samen alle kastelen en paleizen te bezoeken waar zich de pavo real bevindt. Een 'pavo' is een kalkoen, die hier aan de kust niet alleen met kerst wordt gegeten, maar elke dag. Het is een dusdanig zware maaltijd dat je er wel een week tegen kunt, voor weinig geld. Daarom kom ik nog terug op de situatie op dat terrasje van het restaurant. David bediende daar twee oudere Spaanse dames. Plotseling begon één van beiden te zingen als in een stuk van Lorca. "Pavo Real. Pavo Real" begon zij te zingen. Toen ik opmerkte dat ik aan de siësta toe was, begon zij ook een 'villancico' (wiegelied) te zingen: ¡Duerme mi niño. Duerme!. Dat was reden om mij ogenblikkelijk naar mijn appartement te begeven en nu nog enkele berichtjes uit de krant van vandaag te bekijken. Zo zie ik ook het artikel Gekke Robbie denkt dat hij Diana is! (bijgevoegd). Een vreemd verhaal: "Er staat bij mij zoveel geld op het spel. Het is vreselijk. Vrouwen proberen me met allerlei trucjes in bed te krijgen." Daar heb ik nog niet bij stilgestaan. Laten we het maar zakelijk houden. Ingeval jij daar anders over denkt ben ik bereid mij daarover nader te beraden. De Casa de Yangüas is immers een romantisch oord. Eén van de mooiste plekjes ter wereld. Ook zie ik het artikel van Rob Hoogland over de ESF-subsidies. Goede vrienden zijn uitermate belangrijk. Dat heb ik goed gemerkt in de afgelopen zeven jaar. Ik heb voorts in mijn woordenboek gekeken naar de betekenis van de pavo real. Het betekent 'pauw'. Ik heb al heel wat pauwen gezien sinds 28 augustus 1996. Maar laten Wij maar beginnen op De Paauw in Wassenaar. With Love from Spain.

3 JUNI 1999 BESCHUIT MET MUISJES