Maandag 11 mei 1992
(Niet verzonden. Bestemd voor LH.)
"Ter overdenking:
El Dulcineaísmo y el Don Juanismo
Mijn verblijf in Spanje heeft mij ook de gelegenheid gegeven afstand te nemen van de situatie thuis. Ontstaan droombeelden, fantasiebeelden in een niet reële situatie, naarmate men de realiteit van de gedroomde situatie benadert, des te realistischer gaat men over iets denken. Vandaag, 11 mei 1992 heb ik het naambordje gefilmd van het instituut Dulcinea in Salamanca. Het instituut don Quijote brengt hier de goedkope cursisten onder: 4 weken cursus, reis en verblijf voor Hfl. 1150,-.
Vandaag ook hebben we gediscussiëerd over het thema Don Juan en het begrip "fidelidad" en "infidelidad", trouw en ontrouw. De persoonlijke realiteiten binnen de groep verschilden sterk. Het is mij wel duidelijk geworden dat mannen en vrouwen over dit onderwerp zeer verschillend denken. Het wordt mij duidelijk dat een vrouw een "slippertje" in sexueel opzicht van een man kan accepteren wanneer hij daar met zijn vrouw over praat, maar dat het onacceptabel is voor een vrouw wanneer hij in gedachten bij een ander is. Voor een man is het onacceptabel als een vrouw zich lichamelijk aan een ander overgeeft en een directe reden voor echtscheiding.
Ik besef nu heel duidelijk dat mijn echtscheiding voortkomt uit het feit dat mijn dulcineaísmo uiteindelijk tot mijn echtscheiding heeft geleid. Ik ben daar zelf verantwoordelijk voor. De voordrachten van 19 oktober 1990 staan mij nog zeer goed voor de geest. De term "Don John" is toen gevallen. Ik heb blijkbaar dat beeld toen opgeroepen en een eenmaal opgeroepen beeld gaat uiteindelijk ook zijn eigen leven leiden. Mijn afscheidsbrief van juli 1991 laat in dit opzicht ook aan duidelijkheid niets te wensen over.
Ik heb mij blijkbaar onvoldoende gerealiseerd wat de gevolgen op het persoonlijke vlak zouden zijn toen ik jou in januari mijn steun toezegde bij de noodzakelijke reorganisatie van Nieuw Elan. Dit was in feite al een keuze voor een persoon op dat gegeven moment. Met man en macht heb ik daarna geprobeerd werk en privé te scheiden en de persoonlijke gevoelens daarna te sublimeren. Vrouwen voelen dit blijkbaar veel subtieler aan dan mannen. Voor mijn vrouw was er geen verschil tussen gevoel en verstand. Zij koos voor haar gevoel. Ik koos voor mijn verantwoordelijkheid. Mijn verantwoordelijkheid voor mijn gezin, voor de opvoeding van mijn kinderen én voor Nieuw Elan, maar mijn hart was bij de vrouw met wie ik bij mijn eerste ontmoeting het kompas had gelijk gesteld en met wie ik in feite niet meer dan een uur per week gemiddeld van gedachten wisselde, en dan nog praktisch alleen over het werk, maar met wie ik mijn naam wekelijks heb gedeeld in de talloze stukken die onder de collega's werden verspreid. In mijn visie was deze relatie heel zuiver, maar van de andere kant werd ik wel gedreven door het feit dat ik bereid was voor deze vrouw te vechten als een edelman uit de tijd van El Greco, als de Caballero con la mano en el pecho, de edelman met de hand op de borst.
Over het algemeen bestaat het beeld dat wanneer een echtpaar tot echtscheiding overgaat er een derde in het spel is. Voor zover mij bekend is dat niet het geval bij mijn echtgenote en ikzelf ben geen man die lichtzinnig van de ene in de andere relatie stapt en zich slippertjes veroorlooft.
Desalniettemin hebben wij tot echtscheiding besloten. Mijn quijotismo en dulcineaísmo, dat blijkbaar niet past in het ritme van deze tijd, heeft uiteindelijk tot de meest ingrijpende beslissing in mijn leven tot op heden geleid.
Binnenkort praten we weer over mijn zakelijke toekomst, als ik je mijn ervaringen rapporteer. Die zakelijke toekomst heeft pas inhoud wanneer de onderliggende motivatie ook duidelijk is en dan heb ik te maken met een existentiële beslissing: "to be or not to be", waarbij ik jouw persoonlijke situatie en jouw behoefte om niet over je gevoel te praten in hoge mate blijf respecteren.
Anderszins heb ik wel te maken met een belangwekkende realiteit. Zoals ik je in mijn vorige gesprek ten aanzien van mijn echtscheidingsprocedure heb verteld accepteer ik op geen enkele wijze dat een advocaat in mijn schoenen gaat staan of in de schoenen van degene met wie ik een probleem moet oplossen. Jij vond dit heel knap gedaan. Voor mij is dit een principe-kwestie. Iedereen kan mij adviseren, maar een beslissing neem ik altijd zelf. En wat dit betreft denk ik dat wij nog altijd op dezelfde golflengte zitten.
Al evaluerende komen verschillende beelden bij mij boven, als ik denk aan de wijze waarop ons contact als collega's is verbroken. In mijn gesprek met Gijs van Amstel, jouw advocaat tijdens mijn ontslagprocedure, heeft hij laten weten dat mijn werkgeefster graag bij mijn keuzeproces betrokken wilde blijven. Ik heb met dit verzoek ingestemd. Ik heb mijn werkgeefster nadien gerapporteerd over al mijn stappen binnen dit keuzeproces, te beginnen met mijn evaringen met de verschillende outplacementbureaus. Nadien heb je mij geadviseerd om contact op te nemen met Metacentrum in Den Haag, omdat dat bureau meer de diepte in ging.
In mijn gesprek met dat bureau en daarna heb ik mij gerealiseerd wat jij in feite in mijn leven voor mij persoonlijk betekent. Veel mensen hebben op hun wijze aan mijn karakterstructuur bijgedragen. Samen hebben wij, in januari vorig jaar, voorbereidingen getroffen voor functioneringsgesprekken. Toen was het jouw beurt om mij te beoordelen. Op het moment dat ik het functioneringsgesprek met jou inging is mij ogenblikkelijk door een van onze collega's gevraagd "En wie beoordeelt Liesbeth?" Ik hoef jou de onderliggende gedachte niet te vertellen. Ik was niet in de positie om jou te beoordelen.
Als jij behoefte hebt aan een stuk persoonlijke feedback van mijn kant, wil ik je die graag geven. Ik hoor het wel van je.
In mijn Persoonlijk Marketing Plan heb ik puntsgewijs opgenomen wat de mensen om mij heen voor mij hebben betekend en daardoor aan mijn wezen hebben bijgedragen, waarvan ik heb geleerd. Dit is jouw bijdrage:
- gevoel, fijnzinnigheid, tact
gepaard aan zakelijkheid
- respect, vertrouwen
- inzicht in groepsprocessen
- communicatie met medewerkers in de organisatie
- zorgvuldigheid
- dynamiek
- punctualiteit bij afspraken: time-management
- snelle, verantwoorde beslissingen nemen
- medewerkers de ruimte geven om na te denken en zelf problemen
te signaleren en op te lossen
- wat communiceren, aan wie, op welk moment (timing)
- aandacht schenken aan positieve eigenschappen en de ruimte geven
om deze te ontwikkelen
- betrokkenheid
- buiten formeel getrokken grenzen treden, maar grenzen wel nauwgezet
bepalen
- duidelijkheid in formuleringen
- ieder in zijn waarde
laten en zijn waarde bevestigen
- onderzoeken tot op
de bodem
Ik hoop dat je er iets aan hebt dat je van mij op deze manier ook een keer wat feedback ontvangt. Ik bel je zodra ik weer in Nederland ben.
Hasta siempre,
El tuyo.