15 november 1997. Betreft: MIJN ZESDE ROOS Kenmerk: PJ/OE971115. Beste Liesbeth, Ik heb zeer slecht geslapen vannacht. Ik moet weer voortdurend aan jou denken. Mijn zeven witte rozen zijn dood. Alleen de rode roos staat nog fier overeind. Dit is dus nummer 6. Ook de gebeurtenissen in Parijs laten mij natuurlijk niet los. Gisteren heb ik weer even mijn stilzwijgen doorbroken door het volgende faxbericht naar Privé te sturen: 13 november 1997. Time: 18.30 uur. Je zult nu ongetwijfeld ook pagina T 17 lezen van de Telegraaf. Hij blijft een gevaarlijke man, die Henk van der Meyden. Door het schrijven van al zijn onzin. Nu schrijft hij weer dat zij zes maanden zwanger zou zijn geweest in plaats van zes weken. Hij heeft de foto's van half juli niet goed bestudeerd. Wellicht is Dodi's vader ook een schorpioen. Hij draagt immers ook oogkleppen. Di is inderdaad ontvoerd. Door zijn eigen zoon. Ik heb er echter geen bezwaar tegen dat hij alles laat uitzoeken. Ik heb nog geen reactie uit Londen ontvangen op mijn boek. Het zal eerst wel voor onderzoeksdoeleinden worden gebruikt in verband met de zwarte paraplu van 30 augustus. Voor jou is het inderdaad belangrijk deze zaak nu even op zijn beloop te laten. Van Peter heb ik inderdaad het gevoel gekregen dat hij me laat ploffen. Ik zal hem vandaag een briefje schrijven. Hij heeft er uiteraard recht op om verder te worden geïnformeerd over die zaken waarbij ik hem wil betrekken. Professor Knol had me gisteren uitgenodigd voor een biertje. Die hebben we gedronken bij King Arthur's. Dat is de juiste ambiance. Ik heb met hem ook gesproken over het gesprek tussen jou en hem. Uit zijn woorden heb ik begrepen dat je mijn brieven niet goed begrijpt. Dit doet mij denken aan een sessie over Geloof, Hoop en Liefde bij een goeroe in Dordrecht. Het eigenaardige is dat ik altijd de indruk heb gehad dat jij de enige bent die mij juist wél begrijpt. Twee jaar lang hebben we intensief samengewerkt. Jij was gewoon mijn alter ego. Die goeroe heet Marijn. Hij heeft mijn toekomst voorspeld op een bandje. Dat is allemaal uitgekomen. Er komt nog meer uit van dat toekomstbeeld. Ik geef je echter één advies: Lees mijn boek. Mijn brieven aan Diana. Mijn brieven aan Tjitse Breuker. Doe het en je leert me weer kennen. Dan weet je wie ik ben en wat ik wil. Als ik zeg dat ik een wereldwijde naamsbekendheid geniet zitten mensen me aan te kijken of ze het in Keulen horen donderen. 'Dat is ongeloofwaardig' zegt de heer Knol. 'Dat moet je niet vertellen'. Maar ik kan toch niet om de feiten heen?. Daarom heb ik bijgevoegde verhalen vanmorgen aan de heer Knol doen toekomen. 'U komt op de koffie' doet mij denken aan de tekst van enkele faxberichten die ik in september vorig jaar aan de Minister President heb doen toekomen, zoals: 25 juli 1996. Betreft: Experiencias Holandesas; 18 september 1996. Betreft: Het grote geheim; 21 september 1996. Betreft: Contactdag. Vorig jaar heb ik met Prinsjesdag de koffie zelf moeten halen in het Carlton Beach Hotel. Dat heb ik ook nog voor jou gedaan op 22 april 1992. Weet je nog? Je ziet wel. Ik werk uitsluitend op regeringsniveau. Dus een werkkamer naast die van jou lijkt mij wel op zijn plaats. Dan organiseren Wij een congres voor al die mensen die ik in de afgelopen jaren heb geschreven. Ik ontvang graag op korte termijn jouw bevestiging dat je hiermee accoord gaat. Met vriendelijke groet. Bijlagen: gegevens Ian Bush (Cervantes Enterprises Australia); faxbericht aan Henk van der Meyden d.d. 13 november 1997, 18.30 uur; brief De veertiende d.d. 14 november 1997; faxbericht aan Professor Knol d.d. 14 november 1997, 13.45 uur; faxbericht aan Apricot Systems bv d.d. 14 november 1997, 14.30 uur.

18 NOVEMBER 1997 CONGRESS A NEW RELATIONSHIP BETWEEN EUROPE AND SPAIN