Woensdag 25 maart
1998
De berichtgeving over Diana
houdt niet op. En dat is maar goed ook, totdat de waarheid aan
het licht is gebracht. Ik stel mij dienaangaande terughoudend
op omdat de meest direct betrokkenen over mijn informatie beschikken,
maar ik volg uiteraard de berichtgeving in de pers. Uiteraard
ook omdat JTL de belangrijkste sleutelposities innemen bij de
oplossing van deze problematiek. In die volgorde. Vandaag de NEWS OF THE WORLD, March 15, 1998, een interview met
Susan Rees-Jones aangaande haar ervaringen
met haar
(ex) echtgenoot. Op de eerste plaats lijkt het uitschakelen
van Susans mobiele telefoon zeer op de informatie bericht niet geaccepteerd, zoals ik die rond kerstmis
in Engeland regelmatig op mijn display ontving en na het inleveren
van mijn Letters
op het Malaca
Instituto afgelopen maandag 16 maart (een dag na het verschijnen
van bovenstaand artikel). Aangaande het limegreen shirt breng
ik mijn brief van 18
april 1997 in herinnering. De
rest van het verhaal is uiteraard te vinden in mijn Letters.
Het is uiteraard wel duidelijk welk geheim Trevor
met zich meedroeg aangaande
the limegreen shirt. De jongedame die
ik op 18 april
had gevolgd was vermoedelijk uit KP
afkomstig en droeg een
limegreen shirt, de kleur van het voormalige Institute of English Studies. Trevors shirt was Diana's symbool voor de overdracht
van mijn bevoegdheden in het Verenigd Koninkrijk aan Haar.
Het is een goede zaak dat News
of the World Diana's
foto de belangrijkste plaats heeft gegeven: rechtsboven in de
hoek op de voorpagina, met het woord EXCLUSIVE in rode letters
en de tekst 'Diana
and Dodi: The Truth Pages 35, 36 & 37' op een paarse achtergrond.
Daarbij komt de 'heer' Dodi praktisch niet
meer in het gehele stuk voor. En dat is maar goed ook. Ik ben
nu nog uitsluitend geïnteresseerd in de bezittingen
van de familie Al Fayed. Het wordt tijd dat zij over de brug
komen. Dan heb ik eergisteren niet voor niets op de brug gestaan
van Hare Majesteits
Amsterdam. Dat schip beschikt overigens
over een hypermodern verdedigingswapen en de Royal Air Force is er
een geziene gast. Ik zal met dat schip nog wel een keer langs
de krijtrotsen
van Dover moeten varen indien 'mijn Londense vriend' niet
uit zichzelf tot bezinning komt.
Ik stel voorts uit het bovenstaande vast dat Diana in oktober 1996 Trevor heeft laten weten dat Zij er prijs op stelde dat hij het groene shirtje droeg. Dat was in de dezelfde maand dat zij met Her limegreen car in Nijmegen op bezoek is geweest vóór Haar vertrek naar Australië. Verder meld ik een aardige ontmoeting gistermiddag op het strand van Benalmádena met een vloeiend Frans sprekende Andalusische dichter uit de omgeving van Fuentevaqueros bij Granada. Hij was een opmerkelijke persoon. Hij had op zo'n drie meter afstand van mij, mevrouw Vermeulen en haar zoon Charls plaats genomen en startte daar een ritueel. Hij dronk eerst een fles wijn compleet leeg. Vervolgens ging hij trimmen langs het strand en kreeg veel aandacht van de omstanders. Voorts ging hij het gevecht aan met de zee, beet enkele keren in het zand en gaf vervolgens een Tai Chi-demonstratie waar Jeljer Visser en Toby Neuman hun vingers bij kunnen aflikken. Ik had nadien een goed gesprek met hem, zowel in het Spaans als in het Frans. Want hij was een fervente liefhebber van Jacques Brel. Nadat ik hem had laten weten dat ik de baas ben van het Instituto Cervantes in de Benelux, Engeland en Wales, raakte hij dusdanig in extase dat hij spontaan het Oui c'est Moi Don Quijote Seigneur de La Mancha en Amsterdam, Amsterdam van Jacques Brel aanhief ten overstaan van het volledige auditorium dat zich in het zand had ingegraven. Vervolgens bracht hij enkele zelf geschreven gedichten ten gehore ter nagedachtenis aan de grote Spaanse dichter Federico García Lorca, die uit Fuentevaqueros afkomstig is en in 1936 is geliquideerd vanwege zijn mooie gedichten met voorspellende waarde. Zijn voordrachtskunst heeft mij zeer geboeid. Het deed mij denken aan de schitterende tophit Poetas Andaluces uit 1971. Het Castiliaans is de mooiste taal om gedichten in te schrijven. Dit neemt niet weg dat mijn bewondering voor William Shakespeare onverlet blijft. Dat is in Stratford bekend en op BUCKINGHAM PALACE. Tijdens de avondmaaltijd heb ik namelijk laten weten dat ik Diana in augustus nog heb geschreven "This was the first time that I kneeled before a king and perhaps the last time". Dit verhaal is door enkele Engelse gasten met veel genoegen opgevangen. The Sun van 7 maart meldt dienaangaande op de voorpagina:
THE PEOPLE'S MONARCHY
* Queen
urged to strip half royals of HRH
* She signals end to bows and curtsying
Ik ben dus ook niet voor niets voor de tweede keer op HAMPTON COURT PALACE op bezoek gegaan op woensdag 20 augustus. Het doet mij thans ook deugd dat Tony Blair mijn boek klaarblijkelijk heeft gelezen. Het heeft wel een tijd geduurd, maar leerprocessen verlopen blijkbaar langzamer dan ik had verwacht. Ik heb het volste vertrouwen in jullie en ben mij er ook goed van bewust dat iedereen maar 24 uur in een etmaal heeft. Dus ik reken er absoluut op dat mijn informatie om tot verdere actie over te gaan in de juiste handen is.