2 juni 1998. Betreft: DE VIJFDE ROOS Kenmerk: JH/LH980602

FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID

Beste Liesbeth, Nijmegen, 1 juni 1998. Tweede Pinksterdag. Er staat een witte roos op tafel. Hij is afkomstig uit de plechtigheid. Uit het boeket van "de moedermaatschappij'.

Het was een mooie, gepaste plechtigheid met veel bloemen. Rozen vooral: wit, oranje, geel, rood en paars. Aangaande de Witte Roos van 22-04-97/30-04-97 heb ik gisteren naar het concert van ELTON JOHN gekeken. Hier kwam 'Candle in the Wind' nog een keer ter sprake. Elton heeft zich voorgenomen het lied nooit meer voor de tweede keer te zingen, onder meer om 'the boys' geen pijn te doen. Dat stel ik zeer op prijs. De Pakistaanse kernproeven lijken hun uitwerking echter niet te missen. De Gelderlander van vrijdag 29 mei meldt op de voorpagina 'Noodtoestand wegens dreiging'. Zaterdag is de zesde proef gehouden en thans staat het dus 6-5 voor Pakistan om in hockeytermen te spreken. Mijn hypothese blijft overeind aangezien India gisteren heeft verklaard niet als eerste kernwapens in te zetten in geval van een conflict met de buren. Op de achterzijde van het bericht in De Gelderlander over de kernproeven zie ik immers een veel relevanter bericht. Opland schijnt al aardig over mijn situatie te zijn geïnformeerd. Vooral het woordje 'Doei' spreekt mij zeer tot de verbeelding. Ik denk dat ik dus nog even moet wachten met mijn verhuizing naar de Costa del Sol totdat Paars II in het zadel zit en de échte huisspin de situatie in het land wederom volledig onder controle heeft gebracht in goede samenwerking met de directie van de Baak. Opland heeft de zaak goed in beeld. Het was niet helemaal mijn bedoeling om Frits een kater te bezorgen, want zijn naam stond best wel aardig in mijn lijst met supporters in 1996. Na Prinsjesdag heeft hij zich klaarblijkelijk uit die groep teruggetrokken. Maar hij mag van mij wel terugkomen in de Tweede Kamer en daadwerkelijk tot ondersteuning van het bonafide volwassenenonderwijs overgaan. Aangezien ik het met hem eens ben dat het zeer ongepast is te spreken over een lijk in de kast op een historische dag. Op dat punt had ik van Opland ook iets meer piëteit verwacht. Er zijn echter weer positieve ontwikkelingen bij de kabinetsformatie. Ik citeer hiertoe pagina 1 van de Volkskrant van zaterdag. Communicatie wordt mogelijk voor D66 derde ministerspost. Het idee van een minister van Communicatie is een voortreffelijk idee. Het lijkt mij zelfs een prioriteit bij de kabinetsformatie als ik terugkijk op mijn ervaringen met de verschillende departementen, die in het verleden van elkaar niet wisten waar ze mee bezig waren. Daarom heb ik in de afgelopen vier jaar ook zoveel mogelijk getracht die touwtjes aan elkaar te knopen en er voor te Sorgdragen dat alle neuzen in dezelfde richting werden gezet. Het is ook een goed idee om deze post bij Onderwijs onder te brengen. Wat mij betreft bij voorkeur onder Tineke Netelenbos. Zij weet in ieder geval welke kant ik op wil met onze regering. De suggestie om EZ en Landbouw samen te voegen is op zich zo gek nog niet. Maar de PvdA moet wel van Hans Wijers afblijven, aangezien ik Hans nodig heb als Financieel Directeur, tenzij Ruud van der Zalm nog aspiraties heeft in die richting en overcompleet wordt bij de Baak. Hetgeen voor de hand ligt. Maar dan dient Ruud wel eerst Spaans te leren. Zodra Wijers in onze organisatie stapt kan Hans van Mierlo blijven zitten op BuZa en verder aan het samenwerkingsverdrag met mijn Spaanse naamgenoten aan het werk gaan. Ik ben blij dat Gerrit Zalm op zijn post blijft. Ik heb immers nog geld van hem tegoed. De onderhandelingen in BRUSSEL gaan ook gewoon door, ondanks het feit dat het Pinksteren is. Jan Kalff is druk in de weer om België over te nemen. Dat is een goede zaak. Met name in het belang van de Stichting Cervantes Benelux. Jan ontvangt nog wel enige weerstand, met name vanuit Waalse gelederen. Maar zodra hij uitlegt wat de verantwoordelijkheid is van de Franse President terzake mag ik aannemen dat hij wel iets meer begrip zal ontvangen voor zijn overnamepogingen. Hij heeft inmiddels meer dan 25 miljard geboden en het is nadien dus niet meer noodzakelijk dat er nog een minister op Ontwikkelingssamenwerking blijft zitten. Dat kan Van Mierlo alleen wel af. Bovendien komen er ongetwijfeld dan ook nog enkele Belgische bewindslieden in mijn Raad van Bestuur (van de holding uiteraard). Enige invloed op het besturen van hun eigen land wil ik hen immers niet onthouden. Voorts sta ik in deze brief ook stil bij ons vorstenhuis en citeer hiertoe enkele passages uit het artikel Stille bedevaart uit de Volkskrant van zaterdag over de Oranienroute in Duitsland, door Jan Tromp. Dat is een goede observatie, want Willem was wellicht niet die grand seigneur geworden als hij niet op de steun van Gaspar had kunnen rekenen. Gaspar van der Heyden was in die tijd - als leermeester - verbonden aan het Hof van de Keurvorst van de Palts te Heidelberg. En het is uiteraard geen toeval dat opvoedkundige zaken in mijn leven mijn belangrijkste aandacht hebben gehad en gehouden, zowel hier, op ETON COLLEGE als in de andere delen van mijn werkgebied. Ook op managementniveau en alles wat daar bovenuit steekt. Het artikel van Jan Tromp beschrijft de route van mijn voorouders vanuit Siegen, via Dillenburg, Braunfels, Diez en Nassau tot aan de Rijn onder Koblenz in de buurt van Bacharach, waar Gaspar in 1586 is begraven. Ik haal niet het hele artikel aan. Leuker is het om de verschillende kastelen te bezoeken, zodra daar de gelegenheid toe bestaat. Daarbij wel rekening houdend met de omschrijving van Jan Tromp. Ik moet in dit verband nog terugdenken aan het gesprek dat ik op 20 april vorig jaar had in 'Sherlock Holmes' in Londen met enkele Akense organisatoren van de 'Karlspreis'. "Van der Heyden", zei één van de heren "dass ist ein sehr Hochadliches Geschlecht". En deze man kon het weten, hoewel wij in de buurt van Aken ook slechts enkele graven in de familie hadden, voor zover mij bekend. Jan Tromp vervolgt zijn artikel met "Hoe komt het dat aan het einde van de twintigste eeuw het Nederlandse volk zich schaart rond zijn beminde koningin Beatrix van Oranje-Nassau? Dat komt omdat op 1 augustus 1403 Engelbrecht van Nassau-Dillenburg in het huwelijk trad met Johanna van Polanen uit Breda (waar de 'vossenjacht' op mij is begonnen in april 1996, vóór mijn vertrek naar Salamanca, JH). Engelbrecht was 'een man van voor in de dertig, in de kracht van zijn leven' (prof. Jansen). Het is verder een vermakelijk verhaal van Professor Jansen. Onder meer het verhaal van Willems tweede vrouw Anna van Saksen, die een verhouding was aangegaan met de jurist Rubens welke Willem heeft verrast met de blijde geboorte van Anna's zoon Pieter Paul, de beroemde Antwerpse schilder. In 1577 in Siegen geboren. Willem heeft in die tijd derhalve gekozen voor het nieuwe huwelijk met Charlotte de Bourbon. Ik vervolg met Tromp. "Snel door naar Braunfels en Diez. We raken nu verzeild in de genealogische haarvaatjes van de dynastie. Braunfels past nauwelijks in de route. Amalia van Solms (uit de Houtstraat in Den Haag, JH) leefde hier in de eerste helft van de zeventiende eeuw. Ze was getrouwd met de Stedendwinger, Frederik Hendrik, zoon van Willem de Zwijger. Het gaat in dit ridderkasteel over de geschiedenis van de familie Von Solms, niet over de Nassaus. Maar het geeft niet. Braunfels is een echte burcht, hoog oprijzend uit de heuvel. Met al zijn torentjes doet het denken aan Neuschwanstein van de waanzieke Lodewijk II uit Beieren. In Diez aan de Lahn ligt het barokke slot Oranienstein.... Oranienstein is rond 1670 gebouwd door Albertine Agnes, de vierde dochter van Amalia van Solms... Diez kent ook nog een Grafenslot, de oorspronkelijke woonstede van Albertine.. Komen de Oranjes nog dikwijls van hun Duitse heerlijkheden genieten? Het antwoord luidt dat het hun heerlijkheden niet meer zijn. Al bijna twee eeuwen niet meer. Bij het congres van Wenen in 1815, toen de Nassauer vorst Willem VI van de Europese grootmachten koning Willem I mocht worden is de boel verkwanseld. De Duitse bezittingen gingen naar de koning van Pruisen, Willem I ontving in ruil het groothertogdom Luxemburg." Ik vernam gisteren uit de mond van een bekend Nederlands conferencier de opmerking "Pieter van Vollenhoven" heeft altijd prins willen worden. Misschien kan hij wel prins worden van De Beukelaer". Ik dacht daarbij automatisch aan Edwin nadat hij mij had verteld: "Er zijn in jouw leven slechts twee vrouwen, Liesbeth en Diana". Daar had hij wel gelijk in. Wellicht bevat het bovenstaande verhaal daarom voldoende ingrediënten om te worden toegevoegd aan mijn nieuwe produkt, het reisprogramma In het spoor van Cervantes.

Dinsdag 2 juni 1998
Terug in Utrecht. In de stad van de Wereldkampioenen. Het is dus gelukt gisteren, zoals ik had voorspeld. Ik neem aan dat Ratelband serieus heeft nagedacht. Ik heb gistermiddag bij mijn oudste zus doorgebracht. Zij had een eerste dagenvelopppe met Dianazegels ontvangen uit Kensington d.d. 3 februari 1998. Ik hoop dat in de toekomst directer wordt gecommuniceerd, zodat ik niet voortdurend tal van raadsels dien op te lossen. Bij mijn thuiskomst in Nijmegen zat er al een Pakistaan voor de flat van mijn moeder te posten. Nadat ik hem had waargenomen nam hij spoorslags de benen. Bij aankomst hier in Utrecht zag ik plotseling de heer Ian Bush rijden op een fiets in een shirtje met de Turkse halve maan. Ik ontving ook een kaart van hem uit Istanboel d.d. 25/5/98 met bijgevoegde tekst "Finally managed to find your address, hence my card. I hope you have Received my regards via Misha. I hope to be in Utrecht again in not to distance future, and hope to see you then. My best wishes. Ian." Uiteraard heeft vandaag het geschil tussen de Nederlands Hervormde en Rooms Katholieke kerk mijn aandacht inzake de deelname van vier leden van ons Koninklijk Huis aan de eucharistie tijdens de oecumenische huwelijksplechtigheid van Maurits en MARILÈNE. Het schijnt dat kardinaal Simonis daar achteraf een uitspraak over heeft gedaan. Hij mag dan wel in Utrecht wonen, maar dat wil nog niet zeggen dat hij zich dan ook met mijn beleid kan inlaten zonder mijn toestemming. Dit lijkt mij een goede zaak voor Willibrord Frequin om dat eens goed met de kardinaal te bespreken. Hij is immers goede maatjes met hem en van mijn situatie op de hoogte. Mijn diepste wens ken jij al. Het is inderdaad van belang de juiste mensen te kiezen om mij te helpen mijn bedrijf van de grond te trekken. Daarom kom ik morgen ook naar NOORDWIJK, onder meer. Ik stel vast dat MARILÈNE en Maurits respectievelijk als bedrijfskundige bij de Koninklijke Ahold NV en als manager op de NV Luchthaven Schiphol werkzaam zijn. Wellicht kunnen zij mij ook helpen om mijn plannen van de grond te tillen. Dat geldt eveneens voor Jan Kalff, die steeds sterker mijn vertrouwen begint te krijgen. Ikzelf zie vandaag ook af van een sociale activiteit van de Lions. Het is vaak belangrijk de gelegenheid te nemen om diepgaand te reflecteren op een bepaalde relatie of situatie. Dat is jou wel toevertrouwd. Hierbij denk ik op dit moment aan de groep kikkers in Stadion Nieuw Galgenwaard gisteren tijdens de zinderende hockeyfinale tussen mijn landgenoten Nederland en Spanje. Leuk dat deze wedstrijd een verbroederend karakter droeg onder het toezicht oog van de Prins van Oranje. Daar kunnen de kerkelijke "leiders" nog zeer veel van leren. Ook van mijn Moeder Van den Broek overigens. Prinses Juliana, Prins Bernhard senior en junior en Prinses Margriet krijgen van mij de allerhoogste lof toegezwaaid door zich in alle gevallen boven conflicterende partijen te plaatsen en hierdoor een wereldwijde voorbeeldfunctie te vervullen voor de toekomst. Dit is het signaal waar ik op gewacht heb. Het sein staat dus weer op groen. Elk einde is het begin van een nieuwe toekomst. Wat dat laatste betreft denk ik aan Vitalizee in Scheveningen. Helaas kan ik er vanavond niet bij zijn door tijdgebrek. In dit verband ontving ik een brief van de Stichting AIDS Fonds uit Amsterdam. Ik heb hier alsvolgt op gereageerd: UW BRIEF VAN 28 MEI 1998. Triviale zaken als een kerkruzie beschouw ik als een aangelegenheid waarvan de betrokkenen veel kunnen leren om gestalte te kunnen geven aan de Nieuwe Toekomst. Op de voorpagina van de Telegraaf van vandaag zie ik een parochiegenote van mij, hoewel ik nu zelf niet meer weet of ik mij Anglicaan, Hervormd, Doopsgezind of Katholiek moet noemen. Ik noem het zelf maar 'Heydens Universalistisch'. Onder die paraplu is eenieder welkom in het Huis van Mijn Vader (Johannes 14 vers 1 tot en met 8). Deze schriftlezing droeg ik voor tijdens de oecumenische begrafenisplechtigheid afgelopen zaterdag op het moment dat Emily Bremers in Apeldoorn de huwelijksdienst van haar aanstaande zwager bijwoonde en een groot aantal Nederlands Hervormde familieleden op uitnodiging van de priester ter Communie ging in de Ontmoetingskerk te Nijmegen. De krant stelt zich de vraag Emily de volgende bruid? Dat is nog maar de vraag. Aangezien ik ook behoefte heb aan een nieuwe levensgezellin. Daarbij vind ik het niet noodzakelijk om per se Vijf vorstenhuizen bij het huwelijk uit te nodigen, zoals ik aan Diana had beloofd. Ik ben daar echter wel toe bereid indien mijn partner dat zou wensen. Ik verheug mij opnieuw op mijn verblijf op de Baak op 3 juni aanstaande. Met hartelijke groet en - wellicht - tot morgen, JOHN VAN DER HEYDEN. Bijlagen: 'President Chirac (rechts) en premier Jospin' (De Volkskrant 30 mei 1998)"; "Sprookjesland" (idem)".

3 JUNI 1998 VERANDERINGEN