Datum: Maandag 16 februari 2009 Betreft: BEZOEKVERSLAG NOORDWIJK, RIJSWIJK EN WASSENAAR Kenmerk: 20090216JHLH

FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID

Beste Liesbeth, Aansluitend aan mijn bericht van 12 februari geef ik je in deze brief een persoonlijke impressie van het afgelopen weekend. Van BOSAN had ik een Nassaublauwe Fiat Bravo meegekregen. Daarmee ben ik onder de tonen van JIJ BENT DE ZIN VAN MIJN LEVEN van MARC DANIËLS naar het westen des lands gereden. In Zoetermeer heb ik de afslag gekozen naar PIJNACKER omdat ik het vermoeden had dat mijn "secret admiror" daar wel eens oorspronkelijk vandaan zou kunnen komen.

Via PIJNACKER naar RIJSWIJK. Ik kwam uit in de JAN VAN DER HEIJDENSTRAAT in Den Haag, die op nummer 2 ook met JAN VAN DER HEYDENSTRAAT was aangeduid.

Daar heb ik de weg gevraagd naar het EISENHOWERPLEIN in Rijswijk. Daar kwam ik uiteindelijk uit via de SIR WINSTON CHURCHILLLAAN. Bij het GRAND WINSTON HOTEL aangekomen heb ik de auto geparkeerd bij het kantoorgebouw van de SHELL. In het hotel kreeg ik kamer 701. Kamer nummer 1 op de zevende etage. Ik had de indruk dat DE REGIE VAN DE BEWEGING weer aardig met mijn codes aan het werk was geweest. Daarom heb ik nadien mijn hart gevolgd en ben direct naar NOORDWIJK AAN ZEE gereden. De auto geparkeerd op onze oude vertrouwde plek naast DE BAAK, die gesloten was. Maar het glazen dambord dat ik jullie ter gelegenheid van de kerstviering op 24 november 1998 op DE BAAK cadeau heb gedaan neemt nog steeds een opvallende plaats in in de glazen gang, waar het door iedere bezoeker ­ zowel aan de binnenkant als de buitenkant ­ kan worden bewonderd. Het was voor mij een stille getuige hoezeer wij nog met elkaar zijn verbonden. Ik miste wel een van de stenen op het bord. Een ondoorzichtige steen. Er zijn thans nog 39 stenen over. Via het strand ben ik naar ons voormalige pand aan de Parallelboulevard gelopen. Sinds lange tijd heb ik ­ met name in het kader van Valentijnsdag ­ een hart in het zand getekend vóór DE BAAK. De laatste keer was op 21 JUNI 1997.

Maar deze keer was hij weer aan jou gewijd, zoals op 24 MEI 1992 in de GROT VAN MONTESINOS en 10 maart 1993 in BERGEN AAN ZEE. Ik heb daar ook het zand gefilmd omdat die kleur de basis vormt van al mijn drukwerk met de paarse opdruk. Na een shot te hebben gemaakt van het GAT VAN PALACE heb ik eerst een kort bezoek gebracht aan HET ELFDE GEBOD.

Dat was geheel met rode harten bezaaid. Op mijn opmerking dat ik daar ooit mijn hart had verloren en ze nu weer overal terugzag, reageerde de dienstdoende medewerkster met de woorden: "Misschien vindt u hem vanavond weer terug."

Ons oude pand op de Parallelboulevard 304 staat weer te koop. Niet bij HARRY MENS deze keer maar bij VAN DER MEER in Noordwijkerhout.

Je weet wel, bij de flappentapper als vermeld in KAAGWEEK d.d. 16 juli 1998. Ik heb hieraan nog steeds dierbare herinneringen. Vooral aan onze gesprekken op vrijdagmiddag en de borrel nadien in de Bentley Bar van Hotel Oranje.

Daarom ben ik daar ook nog even gaan kijken en in de Quarles van Uffordstraat. Vervolgens - na het nuttigen van een kop erwtensoep uit grootmoeders tijd in een restaurant aan de Wilhelminaboulevard - terug naar Rijswijk. Vanaf 22:00 tot 04:00 heb ik daar deelgenomen aan CUPIDO'S VALENTINE'S SINGLE PARTY. Ik was wel single, maar of ik een vrij man was vroeg ik mij ten zeerste af. Bij aankomst werd ik al direct vriendelijk verwelkomd door een als Cupido uitgedoste jongedame met vleugeltjes op de rug. Dit deed mij al direct denken aan THE ANGEL ON THE BRIDGE. In dit verband is Cupido ook vermeld in mijn brief van 15 JULI 1996 aan BOB VAN AALST, INSPIRATIE, TICKET TO THE TROPICS, ACTIEPLAN, CHANGING OF THE GUARDS en TERUGBLIKKEN. Veel gelegenheid tot het leggen van mondelinge contacten was er niet ten gevolge van de voortdurende heartbeat die door de disc-jockey ten gehore werd gebracht. Dit was wel iets te veel voor de vermoedelijk oudste deelnemer van het festijn in zijn goede pak met Oranje stropdas. Eerst toen dit continuous gehamer werd aangevuld met de zang van een uitstekende Engelse zangeres kwam de stemming er pas in. Ik heb het allemaal een beetje over mij heen laten komen en gewoon eens afgewacht om te zien welke lieftallige dame de moed kon opbrengen om mij aan te spreken. Dat gebeurde zo tegen sluitingstijd nadat een jongeman met de naam Simon mij had gevraagd of er geen geschikte dames voor mij beschikbaar waren. Ik heb hem gecomplimenteerd met de aanwezige gasten maar daarbij laten weten dat ik wel vrij man ben, maar dat mijn hart niet vrij is.

Daarbij heb ik hem opnieuw jouw naam genoemd. Daar had hij het volste begrip voor. Aan het eind van de feestelijkheden werd ik benaderd door een charmante blonde jongedame met lang haar die wel iets weghad van de zus van Martin Zorreguieta uit Bariloche. Zij danste met een man met een petje en vlinderde ook regelmatig in mijn richting. Vanzelfsprekend heb ik haar keuzeproces met belangstelling gevolgd en nadat ik haar had aangesproken met de woorden "I want you", heeft zij uiteindelijk toch voor de man met de pet gekozen. Ik ben dus nog steeds beschikbaar. De avond was uitstekend verzorgd. Om 05:00 uur ben ik naar bed gegaan. Wederom alleen in een tweepersoons bed. Maar met een zeer voldaan gevoel. Zondag, gisteren dus, heb ik tot het middaguur uitgeslapen en na te hebben uitgechecked ben ik eerst naar Wassenaar gereden. Eén van mijn favoriete plekjes naast DE PAAUW is daar het theehuis op het landgoed DE HORSTEN.

Máxima had donderdag volgens de Telegraaf van vrijdag de dertiende nog een werkbezoek gebracht aan Oss om zich daar te laten fotograferen met Alex van der Heijden. Dat komt alweer een stukje dichterbij. Vanuit Wassenaar weer direct naar Noordwijk terug. Stromende regen. De auto geparkeerd op de oude, vertrouwde plek achter ons voormalige kantoorpand. Goed dat het te koop is. In 1998 had ik het pand nog op het oog binnen het kader van de STARTER VAN HET JAAR. We zijn nu inmiddels tien jaar verder en ik ben benieuwd of jullie nog iets met mijn informatie uit die tijd hebben kunnen doen. Uiteindelijk heb jij nog steeds de sleutel van mijn postbus. En over sleutels gesproken: vanaf een uur of twee heb ik - na achttien jaar - weer een bezoek gebracht aan de sauna in het HOTEL VAN ORANJE. Ik kreeg er sleutel NUMMER ÉÉN. Men is mij daar klaarblijkelijk nog niet vergeten. Het was een bijzonder weekend en ik hoop dat wij daarop vanaf vandaag weer kunnen verder bouwen. Van SUSANA HEIKEL ontving ik een schitterende fotoreportage over ARGENTINIË. Die zal ik je per email doen toekomen alsmede afschrift van deze brief als attachment. WITH LOVE AGAIN. Verzonden 16:00

16 MAART 2009 VERSLAG AAN JAN BLOEM TER ATTENTIE VAN LIESBETH HALBERTSMA