19 januari 1998. Betreft: VERDERE BERICHTGEVING Kenmerk: JH/LH980118
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Beste Liesbeth, Zondag 18 januari 1998. Sauna de Heuvelrug, VEENENDAAL. Vanmorgen gelijk het pand verlaten. Eerst even langs gegaan bij de Love & Marriage Beurs. Vervolgens met de trein naar VEENENDAAL. Het was een gezellige drukte. Een groepje mensen uit NOORDWIJK had de koffie zelf meegenomen. Ze waren écht op reis en vierden zelfs een feestje in de trein. Ik moet hier nog even denken aan de ontmoeting van gisteren en Harry van den Broek. Ze hebben een leuk familiewapen met drie kastelen op het schild. MARILÈNE en MAURITS gaan trouwen op 29 en 30 mei. Daar heb ik ook behoefte aan. Ik denk nog terug aan de zomerse dag bij het Noordereind in 's-Gravenland. Daar bestaat nog een evaluatierapport van. Eén van de voornaamste conclusies van het rapport was dat de medewerkers van Nieuw Elan een nieuw inspirerend management nodig had. Dat werden Wij: Jij en Ik. Raymond van Barneveld ruilt zijn baan bij de KPN voor een dartscarrière. Hij mag echter terugkomen wanneer hij dat zou willen. Dát is een goede werkgever. We hebben nu samen weer een geheim. Laten we dat maar zo houden. Ik geloof echter niet in toeval. In de Dianatempel trof ik een dame die op jou leek. Zij straalde hetzelfde beschavingsniveau uit. De Jong Intratours heeft een 9-daagse reis naar Zuid-Afrika vanaf fl. 1270,- Daar wil ik nog steeds graag naar toe, maar alleen in goed gezelschap. Ik ben al lang genoeg alleen op stap geweest. Overigens aangaande mijn echtscheiding zes jaar geleden draag jij geen enkele verantwoordelijkheid, hoewel ik je toen wel van de omstandigheden in kennis heb gesteld. Mijn toenmalige echtgenote heeft mij ooit geadviseerd één lijn te trekken met jou en dat heb ik dus ook gedaan. Dat houd ik ook zo. Ik neem dus geen enkele beslissing buiten jou om. In de sauna trof ik een medewerkster die veel weg heeft van Diana (Marja). Ik heb haar laten weten dat er misschien wel een rol voor haar weggelegd is in een film met de titel The Truth about Di and John. Er is nog een produktieteam in Los Angeles waarvan de baas onlangs is verongelukt in Frankrijk. Maar er moet nog wel tijd zijn voor een film. Dan kan mijn dubbelganger Mario Testino ook worden ingezet. Ik hoop overigens dat de selffulfilling prophecy van de heer Van 't Hooft op zeer korte termijn waarheid wordt. 'Houd het maar aan met Liesbeth', zei Cissy op 22 april 1992. Dat heb ik dus ook gedaan.
Maandag 19 januari 1998. Mijn weekhoroscoop zegt: 'U bent deze week goed op dreef, u bent extrovert en vooral vrolijk. Plan belangrijke zaken zoveel mogelijk op woensdag en donderdag. Deze dagen worden uw contacten, onderhandelingen en correspondentie beschermd door de welwillende sterren.'. Dat moeten uiteraard de sterren zijn die over mijn businessplan beschikken. Zo kijk ik onder meer naar de advertentie met de tekst: "Waar staan iedere dag 2500 intercedenten voor u klaar? Bij het uitzendbureau dat ook elke dag 60.000 mensen aan het werk heeft. Start uitzendbureau Werkt zeker" en de mooie dame met het paarse shirtje. In dit verband vermeld ik hierbij ook mijn laatste brief aan de directie van Start waarop ik nog geen reactie heb ontvangen: NIEUWE START. Ik ga ervan uit dat de partijen die ik bij mijn plannen heb betrokken daarover ook onderling communiceren. Ik ben een voorstander van jouw werkwijze om een aantal hotemetoten om de tafel te zetten. Daarbij is de heer Attema, of zijn plaatsvervanger, uiteraard ook van harte welkom. Dan hoef ik Peter Snel mijn plan niet uit te leggen. Ik mag aannemen dat zijn collega's in Nijmegen hem daarbij ook kunnen helpen en voor het opzetten van een uitzendbureau voor Spaanstaligen moet niet veel uitleg nodig zijn aan iemand van Arbeidsvoorziening. Het is voor mij zaak stress te vermijden en mijn geest rust te geven. Vandaar dat ik erop vertrouw dat de betrokkenen op een goede manier met mijn plannen aan het werk zijn en gezamenlijk structuur in het geheel brengen. Vooral de vorming van de Raad van Bestuur van de Holding is thans een prioriteit. Daarin kan Peter ook een rol spelen. Hij beschikt immers ook over mijn Business Plan. Vandaar dat ik zijn horoscoop ook in deze brief vermeld. Voorts wordt mijn aandacht getrokken door het artikel Prinses Margriet jarig. Ik ben er gelukkig mee dat het Internationale Rode Kruis het initiatief van Diana heeft overgenomen. De diepste motieven van haar om deze actie te ondernemen zijn mij altijd duidelijk geweest. Zij heeft altijd zelf in een mijnenveld geleefd, hetgeen maar al te tragisch is aangetoond in Parijs. In dit verband breng ik je ook in kennis van de brief die ik in september aan de prinses heb gezonden: DANK. In dit verband meld ik eveneens dat bij aankomst bij de sauna - gistermiddag - er een snelle rode auto arriveerde met een gezelschap waarvan een dame erg veel leek op Lady Sarah Ferguson. Zij was het niet natuurlijk. Maar zij leek op haar. Het was een gezelschap uit onder meer Arnhem, Haarlem, Zoetermeer, Overveen, Zandvoort en Hoofddorp. Uiteraard raakte ik met deze groep in gesprek in verband met mijn ervaringen in het Holland Office Centre aan de Kruisweg in Hoofddorp. Ik heb de bettreffende 'leider' van de groep in het inmiddels befaamde bubbelbad verteld over mijn trouwplannen met Diana. "En Dodi dan?", was zijn vraag. "Daarmee had zij geen trouwplannen", heb ik hem geantwoord. "De enige betrouwbare krant was de Daily Mail aangezien deze krant haar hoofdkantoor heeft op een steenworp afstand van KENSINGTON PALACE en onze bank en als enige Diana's eigen woorden heeft gepubliceerd. De overige berichtgeving betreft uitsluitend interpretaties van 'the journaille'. In die zin heeft Charles Spencer volstrekt gelijk dat Diana door de paperazzi is vermoord. Daar heeft Henk van der Meijden overigens ook aan meegewerkt, hoewel ik hem heb gewaarschuwd. Hier zal professor Smalhout ongetwijfeld ook aan hebben gedacht in zijn artikel Een rinkelende cimbaal van afgelopen zaterdag (I Cor. 13:v1). Hij is een goede bekende van mij, zoals je weet. Ik hoop dat die tekst nog een keer voorgelezen wordt in the near future. Maar niet ter gelegenheid van een begrafenis.
Huis & Comfort heeft wederom een rood met geel verrassingspakket. Om mijn geest de rust te geven die nodig is ga ik er deze keer niet op in. Wellicht kun jij er iets mee. 12.50 Gebeld uit Engeland door Jacqueline Lane van Seagull in Folkestone. Zij belde op advies van de heer Manders, mijn secretaris in Engeland. Ik heb haar uitgelegd dat "the main activity of the company will become providing work for Dutch and English speaking people with Spanish as their second language and that the main office of Cervantes Recruitment and Selection will be established in Stratford-upon-Avon." She was very interested and wished me a lot of success. Die bal rolt nu dus ook in Engeland. Om 13.30 belde mevrouw Lane opnieuw met de vraag of het instituut zich ook gaat bezighouden met Education. Dat heb ik haar bevestigd en er aan toegevoegd "I want to do that in good collaboration with the institute with the same name of the Spanish Government. That is very important." Vervolgens heb ik een wandeling gemaakt naar de Universiteitsbibliotheek. Daar kwam ik Graaf van Randwijck nog tegen. Hij keek mij met enige reserve aan. Hij is er echter goed vanaf gekomen met de gouden handdruk van 2 miljoen, waarvoor ik de Minister van Justitie mijn instemming heb betuigd. Nu zijn Wij aan de beurt. Vervolgens bijgevoegde fotokopieën gemaakt van de plaats waar de heer Van den Broek in januari 1984 op vakantie is geweest (Lacaune). Niet ver van deze plaats ben ik op 15 juni 1992 met een snelheid van circa 200 kilometer door een stapel brandende banden gevlogen en nadien de Train à Grande Vitesse nog een tijdje heb bijgehouden. Voor de aardigheid geef ik hierbij een fragment van mijn dagboek weer uit die tijd:
"Alicante, 14 juni 1992. Te middernacht, na afloop van de desfile de las bandas cristianas, schreef ik dit verhaal hieronder. Een epiloog, geschreven tijdens de laatste dag van mijn verblijf in dit wonderlijke land. "Alicante, Alacant. Alle kanten, Ik ben aan het eind van mijn etappe. Vanavond heb ik hier in Alicante het "feest" van de Moros y Cristianos gevierd. Impresionante. Indrukwekkend. Het Alhambra van Granada is daarbij slechts behang. Un decoro. Ik weet niet wat mij overkomt, maar ik geloof dat het collectief bewustzijn van dit volk nog steeds niet in het gerede is gekomen met het conflict dat zij meer dan vijfhonderd jaar geleden hebben gehad. Vanavond heb ik de "Cristianos" de Barrio de San Blas de Alicante zien binnentrekken. Morgen volgen de Moros. De mensen hebben van dit conflict een feest gemaakt. Duizenden guldens geven ze uit om hun collectief schuldgevoel elk jaar opnieuw te sussen. Hier werden honderden jaren geleden duizenden mensen vermoord om hun geloof. Toch zijn ze er nog steeds, de "mozárabes", de moren, de arabieren, de mohammedanen, die een ander geloof hadden dan de "christenen", de katholieken, die zich moesten onderwerpen aan het gezag van de paus. Ik heb ze gezien, vandaag. Ik zag een Spaanse arabier met zijn zoontje. Een arabier die geen Arabier mag zijn, omdat een man en een vrouw, waarvan wij 18 jaar geleden in Sos del Rey Católico het huis en de slaapkamer bezochten, besloten het geloof van die mensen in dit land te verbieden. Hier in Spanje heb ik veel nieuwe vrienden gekregen, maar ik moet ook nog eten en op dat punt moet ik nog maar afwachten hoe betrouwbaar deze mensen zijn. In september praat ik verder met Ida. Ida Willadsen van het Málaca Instuto. Dan ben ik in feite aan het eind van mijn doelen en zal ik wel verder zien. Nos veremos. En cualquier sitio, en cualquier lugar, en cualquier momento." La Queimada. Luísa Castro Cortés, mijn Galicische gastvrouw heeft mij en mijn Japanse buurvrouw vergast op een heerlijk rijstgerecht met almejas, mejillones, langostas y gambas. Op het eind een halve liter aguardiente, vermengd met citroenschil en suiker aan het branden gebracht. Al roerende formuleerden wij een geheime wens, terwijl Luísa haar Gallicische spreuken uitsprak, taal van de bruxas. De queimada werd daarna met koffie gemengd. Viva el aguardiente. Straks volgt de intocht van de moren. Middernacht. Het feest is ten einde. Mi recorrido por España is ten einde. De laatste beelden zijn van El Rey Moro. Samen met Tsjuomi, uit Tokyo, een afscheidsdrankje gedronken. Het beste compliment dat ik hier verschillende keren heb gekregen is de vraag: "Usted no es de aquí ?verdad? Se lo nota al acento". 15 juni 1992, La despedida. Afscheid van Luisa: "Hijo mío. No se si nos encontremos otra vez, pero te deseo de todo corazón que todos tus proyectos se cumplan". Mijn antwoord: "Yo estoy convencido de que sea así, y el mundo es tan pequeño que seguramente nos veremos otra vez". Ik vertrok om 9.00 uur in de ochtend. De volgende dag om 8.30 uur was ik, na een rit van 2112 kilometer terug in Nijmegen. Een mens keert altijd terug naar de plaats van zijn "origen", maar in de vaste overtuiging dat er in korte tijd een nieuwe Nederlands-Spaanse organisatie het licht zal zien......." Jij mag raden welke wens ik toen heb gedaan. Bij thuiskomst ontving ik ook nog een brief uit Canterbury (Kent) in de bus. Gedateerd '16 January 1998' met een tweede herinnering voor de betaling van mijn secretariaatskosten. Dat bedrag is al op 29.10.97 van mijn bankrekening afgeschreven. Ik kan dus onmogelijk als trage debiteur worden aangemerkt. Daarom heb ik even teruggebeld naar Engeland. Het was blijkbaar een vergissing volgens de betreffende woordvoerder. Er is inderdaad weer volop beweging in The United Kingdom. Ik hoop voor Hen dat het United blijft. Aan mij zal het niet liggen. Diana was zeer geïnteresseerd in de 'Fiesta de Moros y Cristianos'. Ik kan nu echter wel begrip opbrengen voor de positiebepaling van 'Los Reyes Católicos' in 1492. Tenslotte heb ik in het kloppend hart van Nederland een paar shirtjes gekocht in de kleuren groen (IES), rood (Cervantes UK), paars (Cervantes Benelux) en Oranje. Het gebruik van geel laat ik exclusief aan Peter over. Maar dan dient hij wel Snel voor The Business aan het werk te gaan. Hij staat immers nog bij mij in het krijt. Ik ben nog steeds verliefd op het shirtje van de Baak met het opschrift 'Quiero mucho más...' en het sweatshirt van Earls Court Gym London. Morgen trek ik voor de variatie echter een shirtje aan in mijn eigen kleur. Doe de groeten aan Harry en Ruud. Dan probeer ik vanavond een slaatje van de Zalm. Wellicht komt mijn eetlust dan weer terug. YOURS SINCERELY, WITH LOVE. JOHANNES L. VAN DER HEYDEN. Bijgevoegd: Informatie DMD Huis & Comfort, Antwoordnummer 9070, 4530 TB Terneuzen over Gratis verrassingspakket. Geografische informatie Lacaune (Zuid-Frankrijk, niet ver van Spanje). P.S. Ik ben blij dat ik mij netjes heb gedragen 'according to the rules'.