13 maart 1998. Betreft: FRANS SPAANS INSTITUUT Kenmerk: JH/LH980313. Beste Liesbeth, Vrijdag 13 maart 1998. De laatste brief voor ons vertrek naar Spanje. Gisteren ontving ik het volgende faxbericht.
"Mrt. 12 1998 09:29PM. Aan: J. v.d. Heyden sstt. Van: prof.dr. j.g. Knol. inzake: letters. Zeer geachte Heer, Met veel belangstelling de LETTERS gedeeltelijk gelezen. Enkele steekwoorden: a. Impressive vanwege de uitgebreide problematiek; er komt veel erbij kijken; o.m. onderwijs, recht, cultuur, geschiedenis en onderwijs. b. sad vanwege het toch wat trieste scenario en de dramatische persoonlijke achtergrond; c. perseverance tegen alle verdrukking in toch volhouden. Maar toch een enkele kritische noot: a. verdient het geen aanbeveling om de brieven meer te rubriceren b.v. naar persoon en naar probleem. b. verdient het geen aanbeveling om zich wat bescheidener op te stellen. U schrijft ergens dat U anders de regering naar huis zult sturen. Dat is toch niet geloofwaardig. Ook zou ik niet schrijven dat U binnenkort president van Europa wordt. Daarvoor bent U toch niet algemeen bekend. c. ik mis toch wel erg reacties van de zijde van prinses Diana. Ook de nieuwjaarkaarten van allerlei mensen wegen niet zwaar. Er worden namelijk veel kaarten gestuurd. U stuurt zelf kaarten en dan krijg je welhaast automatisch een kaart terug. d. even een kleine correctie. U bent nimmer onder mijn voorzitterschap bestuurslid geweest van de VBMO. In de begintijd heeft een zekere Boogaard wel dit geweest. Waarschijnlijk hebt U dit verward. Wat gezien de problematiek niet verwonderlijk is.
Tenslotte, een goede toekomst, een goede reis naar Spanje. Ik leef met U mede. Maar ik kan niet veel doen. Wel ALS U TE VERIFIEREN REACTIES VAN PRINSES DIANA HAD. Dan ligt de wereld open. Met vriendelijke groeten, prof.dr.j.g. knol"
Ik zal daar straks op reageren. Ik kijk ik eerst naar het hoofdartikel van de Telegraaf Fransen lonken naar ons land Parijs wil band weer aanhalen. Here We are! Peter kan dus ook aan het werk bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. En wel met onmiddellijke ingang. Ik zal dat vanmiddag aan Frank Kooijmans melden. Ik heb overigens altijd een variant op de uitspraak van Annemarie Jorritsma gehanteerd: Frankrijk is een mooi land om snel door heen te rijden. Of over heen te vliegen. In dit verband werd ik vandaag prettig verrast door het artikel Tuinen van Spanje - Patio's en Moorse lusthoven in het NRC van gisteren. Ik zie daar onder meer een foto van het Generalife in Granada. Daar ben ik ooit nog eens verloofd. Dat wil ik nog wel een keer overdoen. Dus ik heb niet zo veel behoefte om volgende week alleen te zijn. Ik heb overigens nooit geweten dat jij gevoel voor humor hebt. Dat zou alleen maar kunnen voortkomen uit mijn brieven aan jou. Tenminste als je die aan anderen voorleest. Ik beleef er immers veel plezier aan om dit allemaal aan jou te kunnen schrijven. Vooral de verhalen van de heer Knol vind ik buitengewoon vermakelijk. Hij schijnt thans aan een ernstige vorm van amnesie te lijden. Ik denk dat half Nederland thans wel in therapie kan gaan. En de omringende landen ook, uiteraard. Dan kunnen wij samen nog een strandwandeling maken langs de Middellandse Zee. Ook heeft het artikel over de Grondwet van 150 jaar geleden mijn aandacht. Maar ik kan niet alles tegelijk. Ik heb overigens niet zo veel zin om president van Europa te worden. Dat laat ik liever aan Peter over. Want die Fransen zijn nooit erg goede vrienden geweest van mijn vrienden in Madrid. Ga maar eens kijken naar de schilderijen van Goya in het Prado als je bij je zus en Julio op bezoek gaat. Als ik het goed heb heeft Napoleon ooit eens de halve bevolking van Madrid uitgemoord. Toen zat Graaf Karel van der Heyden uit Terworm nog bij hem in de senaat. Dus dat zal men in 'Hispaniën' niet zo leuk hebben gevonden. Ik denk overigens dat de kreet 'De koning van Hispaniën heb ik altijd geëerd' uit het Wilhelmus noch een vondst is van Gaspar van der Heyden, noch van Willem van Oranje, maar van hun goede vriend Marnix van Sint Aldegonde is geweest. In dit verband valt mijn oog op het artikel Mysterieus koninklijk kistje blijft gesloten. Ik heb met de heer Woelderink in 's-Hertogenbosch kennis gemaakt tijdens de lezingencyclus 'Uit Koninklijk Bezit'. Hij is een zeer amabel mens en ik moet nog een nieuwe afspraak met hem maken om onze familiegegevens in het koninklijk archief te bestuderen. Er is dus nog werk genoeg aan de winkel. Uiteraard hebben ook de artikelen over de Tachtigjarige Oorlog mijn aandacht en over de reorganisatie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, waar de heer Van Mierlo blijkbaar zeer tevreden over is. Dan ga ik nu over op de reactie aan de professor: 13 maart 1998. Tijdstip: 10.40 uur. Betreft: Institute of English Studies. In verband met het bezoek van Minister Chevènement aan de heer Dijkstal vertstrek ik je hierbij ook de informatie die ik in de loop der jaren aan onze Vice Minister President heb doen toekomen (bijgewerkt 18 februari 2003): 11-7-1995. Ik beschik niet meer over de tekst van het faxbericht van 20.59 uur: 16-7-1995 (1). Dezelfde dag: 16-7-1995 (2). 27 juli 1995 (1). En tevens: 27 juli 1995 (2); 31 juli 1995. Je ziet dus dat het geen grootspraak is geweest dat ik de Spaanse regering van González naar huis heb gestuurd. Dat gebeurt nu eenmaal met lastige leerlingen. 1 augustus 1995; 20 september 1995; 4 november 1995 ; 1 december 1995; 11 januari 1996; 26 februari 1996; 29 februari 1996; 6 juni 1996. Het faxbericht van 11 januari 1996 heb je al ontvangen, alsmede de tekst van mijn brieven van respectievelijk 26 en 29 februari en 30 augustus 1996, alsmede 14 januari 1997. Vandaag zond ik het volgende faxbericht: 13 maart 1998: 15.05 uur. ¡HASTA LUEGO! JOHANNES L. VAN DER HEYDEN.