WAARDE COLLEGAE

Datum: 14 april 2003 Betreft: NIEUW LEIDERSCHAP Kenmerk: 20030414JHLH Beste Liesbeth, Deze brief stuur ik als attachment bij mijn email in verband met de problemen met mijn printer. Vandaag geen ander nieuws dan dat Nederland verlangt naar een nieuwe Paarse Regering. Ik ben niet getrouwd. Dus alles ligt nog open. Dit doet mij wel denken aan de woorden van een medewerkster van Dominee Ter Linden van de Kloosterkerk in 's-Gravenhage nadat ik haar - op 28 november 1997 - een fragment van mijn Letters had verstrekt: "Diana was uw beste vriendin". Ik zal weer nieuwe toekomstplannen moeten maken. Met Liesbeth samen. Zij heeft geld, tijd en talent in mij geïnvesteerd. Dat vertrouwen dien ik thans waar te maken en we dienen samen nogal wat actiepunten af te werken. Daarvoor heb ik een kantoorkamer nodig en een onderkomen in Nederland. Wellicht in Apeldoorn of omgeving. Mijn belangrijkste veranderingsproces heeft immers plaatsgevonden op de zolder van het Huis te Eerbeek.

Onder leiding van Daniëlle Roex. Ik werd daar een bruggenbouwer. Zondag bij voorkeur een bezoek aan het Gelredome, de confrontatie tussen Nijmegen en Arnhem. Nu het verslag van gisteren.

Palmzondag 13 april 2003

Johnny English, hoogst vermakelijk. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat wij hier van doen hebben met een persiflage op mijn boek. Bekende, met name genoemde elementen: Brompton en Sandringham. Over de aartsbissschop van Canterbury dan maar niet te zwijgen. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat Blair en Bush hebben besloten om eerst alle vermoedelijke medeplichtigen aan te pakken alvorens de hoofdverdachte, die inmiddels zijn toevlucht tot Zwitserland heeft gezocht, direct langs juridische weg te vervolgen voor de gebeurtenissen van twee jaar terug. Nog steeds is er immers geen verband aangetoond tussen Al Qaeda en Irak. Ook zijn er tot op heden nog geen massavernietigingswapens aantoonbaar aanwezig bewezen in het tweestromenland Mesopotamië en er heerst nog steeds een Babylonische spraakverwarring. Door het buitenspel zetten van de Veiligheidsraad is het juridische systeem van de Verenigde Naties sterk ondermijnd volgens het programma Netwerk met Fons de Poel van vanavond en is het onduidelijk welke wetgeving op de situatie van toepassing kan worden verklaard. Door het zonder ruggespraak aangaan van commitments met de Amerikaanse President door Tony Blair en José María Aznar ben ik in een soortgelijke situatie gemanoevreerd als met Peter Ottenhoff en Toby Neuman in april/mei 1987. "There is still no justification". Vandaag heb ik weer eens een fietstocht gemaakt. Eerst naar de Heilig Landstichting. Op de Scheidingsweg werd ik al direct vriendelijk begroet door een groep vermoedelijk Britse oud-strijders met de kroon van BUCKINGHAM PALACE op hun blazer. Het was op dezelfde plaats waar ik op 1 september 1996 een groep ruiters heb gefotografeerd.

De Cenakelkerk - waar in de Middeleeuwen de Heydense Christelijke ridders van de Maltezer Orde op kruistocht vertrokken naar Palestina en Alcalá de Henares - is het domein van onze eigentijdse heilige Toon Rabou, volgens Dries van Agt. Hij was gekleed in onze huiskleuren rood en paars. Hij deed ons kond van het overlijden van een goede bekende, de heer André Stapelkamp (de tweede overleden hoofdgetuige na Sylvia Chirinos - oud-schoolgenote van Margaret Thatcher - op 24 oktober 2002), voormalig docent lichamelijke opvoeding aan de Peter Kanis Kweekschool en collega van Fer Boshouwers, conservator van het Valkhof.

In de tuin van de Cenakelkerk werden al direct mijn schoenen gepoetst door een heuse Nederlandse 'limpiabotas'. Tegen de vastgestelde prijs van 50 eurocent. Ook trof ik er een oude bekende: Dr Cees van Esch.

Inzake de verkoopcijfers van onze boeken - Así es en Letters to Diana, Princess of Wales heb ik hem laten weten dat er - wellicht - nog heel wat water door de Rijn en de Thames zal stromen voordat de verkoop echt op gang komt. Daar moeten we hier dus iets aan doen. Vandaar dat ik eerst op zoek ben gegaan naar het woonadres van ons aller Ed d'Hondt. Op de Berg en Dalseweg heb ik vastgesteld dat er op het terrein van de Hunnerberg een afdeling van het Ministerie van Justitie is gevestigd.

Vanaf het punt waar de Berg en Dalseweg een bocht maakt naar rechts was het verkeer afgesloten. Zo kwam ik terecht op de Kopse Hof en de voormalige Kweekschool De Klokkenberg.

Hier heb ik in de zestiger jaren nog eens de Peter Kanis Kweekschool vertegenwoordigd bij een damwedstrijd. Ik speelde toen op bord één tegen een oude rivaal van het Nijmeegs Lyceum. Voor zover ik mij kan herinneren heb ik die partij toen gewonnen. Ik heb altijd gewerkt vanuit een onaantastbare, gesloten verdediging.

De Preatoriumstraat bevindt zich achter het voormalige Canisius College. De heer d'Hondt woont daar op nummer 19, ref. mijn brief BEZOEK AAN NIJMEGEN van 20 maart jongstleden. Vanzelfsprekend kwam mij één van de eerste brieven weer in gedachten die ik in 1995 aan de heer d'Hondt heb geschreven. Ik citeer BRIEF BD-14R/JR. Dissertatie-programma. Ik heb thans een aanvang gemaakt met een dissertatie met als hoofdthema Het Geslacht Van der Heijden in de Neder-Duits-Spaanse betrekkingen. Mijn promotor is Prof.Dr. H. de Schepper van de faculteit geschiedenis van de Katholieke Universiteit. Op mijn kamer heb ik een vooroorlogse pagina uit De Gelderlander hangen met de titel Een nog bloeiende tak der Canisius-familie. De stamboom begint met Jacob Dirkszoon Kanis, burgemeester van Nijmegen. Kanis is uiteraard de gelatiniseerde vorm van d' Hondt. Een kleindochter van Jacob Kanis' zoon Gijsbert verbond zich volgens het artikel 'in den echt met Arend van der Heyden, rentmeester van Schenck van Toutenburg en drost van het slot Schuylenburgh bij Terborg, die de stamvader werd van de huidige Baronnen van der Heyden. Arend voerde als aanvoerder van de Staatse troepen onder Maarten Schenck op 11 augustus 1589 bij de Sint Anthonispoort een aanval uit op Nijmegen. Schuin achter deze poort bevond zich - voor zover het zich mij laat aanzien - het woonhuis van de familie Canis. Wellicht bij die gelegenheid verloor Arend van der Heyden zijn hart aan Wendelina Canis, waardoor hoogstwaarschijnlijk de Oranje-aanval is mislukt en Nijmegen onder de invloedssferen van Spanje en de jezuïeten van Petrus Canisius bleef. Een wellicht aardig gemeenschappelijk stukje familiegeschiedenis. Deze visie werd wederom bevestigd door de volgende beelden. Te beginnen met het voormalige Canisius College.

Dat onze familienaam van het Heydenrijck afkomstig is werd daarbij al meteen bevestigd, aangezien de Heydenrijckstraat tegenover het Voormalige Canisius College een aanvang neemt en uitkomt op de Daalseweg. Mijns inziens verwijzend naar de familie Van der Heyden-Daal (Heyendael).

Inmiddels heeft men mijn naamsverandering 'Koninginnedag' in 'Koninginnendag', zoals ik die in augustus 1998 in 't Jagershuys in ZEIST heb doorgevoerd, in het oude Noviomagum overgenomen.

Cees van Esch heb ik laten weten dat ik een nieuwe promotor zoek aangezien Professor de Schepper inmiddels is gepensioneerd en in Malden woonachtig. Zo belandde ik rond het middaguur in de voormalige Heydense Kapel op het Valkhof. Deze kapel is later met Karolingische en Sint Nicolaaskapel aangeduid. Volgens een gids van Het Gilde zou de naam Sint Nicolaaskapel ingevoerd kunnen zijn ten tijde van Keizer Otto II, die met een Byzantijnse prinses was getrouwd en op het Valkhof woonachtig was. Ik heb hem daarom laten weten dat ik volgens afspraak met de heer Boshouwers met Lady Diana Spencer op het Valkhof zou gaan wonen. Het besluit tot de herbouw van de burcht is door de gemeenteraad herroepen nadat Diana in Parijs het leven heeft verloren. Het is dus zaak dat de Valkhofvereniging zich iets nadrukkelijker met de promotie van mijn boek gaat bezighouden. De heer Jeroen de Groot van de vereniging heeft mij daartoe aanstaande dinsdag 15 april op de ledenvergadering van de Valkhofvereniging uitgenodigd.

Onderstaand enkele beelden rondom de zogenaamde Anthonispoort waar de aanval van Maarten Schenck van Toutenburg onder leiding van Arend, Arndt of Arnold van der Heyden in 1589 heeft plaatsgevonden.

Ik vermoed dat dit het voormalige woonhuis van de Familie Kanis of Canisius was in die tijd. Mijn vader was in ieder geval altijd zeer geïnteresseerd in de stad Xanten aan de Rijn.

Van onze relatie met de familie de Bourbon is nog een teken zichtbaar op de hoogte waar tijdens de nacht van Nijmegen om 23.00 uur het Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan ten gehore werd gebracht. Voorzover ik goed ben geïnformeerd heeft Gaspar van der Heyden - ofwel zijn collega Marnix van Sint Aldegonde - Willem van Oranjes derde bruid - Charlotte de Bourbon - persoonlijk van het Hof van de Keurvorst van de Palts in Heidelberg naar Brielle vergezeld en is tijdens de voorbereidingen daarvan in de Slag op de Mookerheide - waarin twee broers van Willem, Lodewijk en Hendrik van Nassau, op 14 april 1574 het leven hebben gelaten - ternauwernood aan het vijandig vuur van de Spanjaarden ontkomen. Op 12 juni 1575 vond in Brielle het huwelijk met Charlotte plaats. Reinildis (Drs R.E). van Ditshuyzen schreef hierover in 'Oranje-Nassau, een biografisch woordenboek': "Willem van Oranje sluit vier verstandshuwelijken (drie ervan worden gelukkig), waarvan de verbintenis met Charlotte de Bourbon verreweg het gelukkigst wordt. Een alliantie met een lid van de Franse hugenootse elite lijkt de prins na zijn rampzalige huwelijk met de Saksische prinses Anna raadzaam en zijn keus valt op Charlotte de Bourbon. Met haar rijpheid, begrip, zachtmoedigheid en politiek-ideologische gelijkgezindheid wordt zij Oranje tot een grote morele steun in de jaren dat zij aan zijn zijde leeft. Nadat een commissie van geestelijken op grond van Anna van Saksens gedrag heeft verklaard dat de prins volgens goddelijk en menselijk recht een andere tot zijn wettige vrouw mag nemen, vindt in juni 1575 te Brielle een relatief sobere trouwplechtigheid plaats. Getuige van het huwelijk was Gaspar van der Heyden. Charlotte de Bourbon heeft dan al een tumultueus verleden.

Door haar hoge geboorte had zij uitzicht op de plaats van abdis in een van de rijke Franse koningsabdijen, en daarom wordt zij reeds binnen een maand na haar geboorte toevertrouwd aan de zorg van haar tante Louise de Longwy de Givry, die abdis is van Jouarre. Na het overlijden van deze tante wordt de 13-jarige Charlotte onder druk van haar ouders in strijd met het canonieke recht gedwongen de sluier aan te nemen en als abdis geïnstalleerd (17 maart 1559). Steeds meer interesseert Charlotte zich echter voor de hervorming en uiteindelijk besluit zij het klooster heimelijk te verlaten. Na langdurige voorbereidingen lukt de vlucht in januari 1572. Hierop volgt een gevaarvolle tocht van ruim een maand alvorens zij Heidelberg bereikt, de residentie van de calvinistische keurvorst van de Palts Frederik III. Haar fel-katholieke vader is door het gebeurde zo ontzet dat hij alle contacten met haar verbreekt; eerst vele jaren later zal een verzoening tussen vader en dochter tot stand komen. Begin 1575 komt Filips van Marnix, heer van Sint Aldegonde (1540-1598), als vertegenwoordiger van Willem van Oranje naar Heidelberg om te onderhandelen over een huwelijk met Charlotte. Haar beschermer Frederik III van de Palts, die aan Oranje reeds fl. 150.000 voor de oorlog heeft geleend en in wiens dienst Marnix enige jaren eerder is geweest, treedt hierin als haar zaakwaarnemer op. Zoals Oranje schrijft kan hij niet veel bieden: 'Ik heb zware schulden en ik begin oud te worden, daar ik reeds tweeënveertig jaar ben.' Na de geslaagde onderhandelingen begeleidt Marnix de bruid naar de Nederlanden. Het huwelijk wordt rijk gezegend: binnen zes jaar brengt Charlotte evenzovele dochters ter wereld, vier van hen te Antwerpen waar Oranje en zij deze jaren voornamelijk verblijven. Nadat de prins vogelvrij is verklaard, wordt een aantal pogingen gedaan hem te vermoorden, onder meer op 18 maart 1582 door Jean Jaureguy. De dagenlange verpleging put de reeds verzwakte Charlotte uiteindelijk zo uit dat zij enige maanden later sterft. Zij wordt begraven in de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwe-kathedraal."

Merkwaardig dat mevrouw Van Ditzhuyzen de naam Van der Heyden zorgvuldig heeft vermeden. Klaarblijkelijk hebben Marnix van Sint Aldegonde en Van der Heyden terzake onafhankelijk van elkaar hun missies ondernomen of hebben zij niet samen gereisd met Charlotte.

Vervolgens ben ik via Nijmegen-West naar mijn voormalige woonhuis aan de Wellenkamp 15-30 gefietst. Het aanpalende bruggetje is nog niet tot Prinses Dianabruggetje omgedoopt. Het wordt wel hoogtijd dat dat thans gebeurt. Met name gezien de gebeurtenissen inzake de NEC-slag op de Mookerhei op 8 september 1996. De geschiedenis heeft zich gisteren in Heerenveen herhaald (2-3).

Zoals de zaken er thans voorstaan ziet het er naar uit dat de heer Van der Heijden van de gelijknamige meubelzaak aan de woonboulevard aan de Wijchenseweg binnenkort in het warenhuis Harrods te Londen zijn intrek kan nemen. Hij zou de meubels hebben geleverd aan de Valkhofburcht wanneer het management van Harrods zich niet ongevraagd met onze zaken had bemoeid. De Koninklijke Woudenberg B.V. had alles al in kannen en kruiken inzake de herbouw en de financiering was al rond.

Eén van de tophits van bar Number One in Torremolinos luidt: 'Yo quiero más. Mucho, mucho más' gelijk het opschrift op het briefpapier van de Baak: 'agresivo: ¡Quiero mucho más!' Deze boodschap is al zichtbaar gemaakt boven het tunneltje onder het Station Nijmegen-Dukenburg. Daarbij kunnen WIJ nóg een goede financier gebruiken. Jawel:

PIET PELLE OP ZIJN GAZELLE! JOHN L. VAN DER HEYDEN NIJMEGEN.

Torremolinos: 8 november 2003

Alle nieuwsbladen die hebben verklaard dat Diana in het huwelijk zou treden met de heer Al Fayed junior dienen THANS een rectificatie te plaatsen en de schade te vergoeden aan ONS BEDRIJF.

28 SEPTEMBER 2003 ZES JAAR LATER TER ATTENTIE VAN LIESBETH HALBERTSMA