29 januari 2001 Betreft: DYNASTY Kenmerk: JH/HdK20010129. Nijmegen 29 januari 2001. Beste Herman, Ik mag aannemen dat je voor het doorlezen van mijn brief van gisteren wel drie dagen nodig hebt. Nochtans heb ik besloten je dit epistel nog vóór Hare Majesteits 63ste verjaardag toe zenden.
Mijn ouders gingen er rond die tijd dat zij geboren was wel eens op bezoek, naar ik recentelijk heb begrepen. Op een fiets uit Dieren. Ikzelf ben allang niet meer op Paleis Soestdijk geweest.
Het is nu al meer dan vijf jaar geleden dat ik de Koninklijke Marechaussee aldaar een berisping heb gegeven in verband met de diefstal van Hare Majesteits agenda uit de auto van de heer Lamèris op de tegenovergelegen parkeerplaats (reactie: "Ja, wel een beetje slordig").
Gisteren heb ik derhalve weer eens een genoeglijke dag beleefd in Wellecom in Ellecom. Wederom met de trein van 14.11 uur. In Nijmegen Centraal is het spel opnieuw begonnen voor 001.
De treinreis was maar kort deze keer. Ik had een kopie meegenomen van mijn brief aan jou van vorige week met het verhaal over Judocus. Bij decreet van Keizer Napoleon I van 27 januari 1813 verheven tot Baron de l'Empire. Volledige naam Judocus Henricus Antonius Adrianus Josephus Joannes van der Heyden van Baak. Staatsraad in buitengewone dienst. Over Joost had ik een gesprek op zondag 10 december 1995 in Kasteel Middachten met Ernest Helmich uit Baak. Volgens Ernest is Joost op het toppunt van zijn macht een schatrijk iemand geweest. "Hij bezat de halve Achterhoek", aldus Ernest. Koekkoek schrijft over hem: "Johan Everard Canisius kreeg als opvolger zijn oudste zoon Joost Hendrik Anton Adrian Joseph Johan geboren 25 februari 1765 te Doetinchem (Meestal wordt hij aangeduid met de eerste drie voornamen). Behalve heer van Baak was hij ook heer van Meijerink, Luynhorst, Leemkuyl en Doornenburg. Hij trouwde 26 mei 1789 te Weeze (Dld) met Richmund Louise Dorothea van Daell tot Eyll. Zoals in het geslacht van de "Van Baeks" Willem (de Oude) een hoogtepunt vormde, zo bereikte het geslacht Van der Heijden van Baeck onbetwistbaar een top in Joost Hendrik Anton, zowel wat invloed en aanzien als wat rijkdom betreft. Hij werd Staatsraad in buitengewone dienst van Zijne Majesteit de koning, hij kreeg in 1822 officieel de titel van baron toegekend, werd opgenomen in de Ridderschap van Gelderland en kreeg de onderscheiding van Ridder in de Orde van Oranje Nassau. En wat zijn rijkdom betreft: In 1843 bezat J.H.A. van der Heijden in de gemeente Steenderen 635 ha en in de gemeente Hengelo ruim 689 ha. Hij had bovendien nog bezittingen in verschillende andere gemeenten. In Ellecom waren er enkele veranderingen zichtbaar.
Onderweg werd ik getroffen door een tekst van de Lions Club uit Rheden.
"De hel van werkkamp Ellecom"
3 september 1942 werden 49 Amsterdamse, 45 ROTTERDAMSE en 45 Haagse joodse mannen onder begeleiding van SS'ers, naar Ellecom vervoerd en in kleine kamers van de geblindeerde villa Irene aan de Zutphensestraatweg 47 ondergebracht. Alle 139 werden beroofd van kleding, waardepapieren en levensmiddelen en kregen dunne kampkleding en klompen. 's Morgens kregen zij een snee brood; dat was alles. Wie ziek werd kreeg geen eten. Overdag moesten zij in een moordend tempo werken aan de aanleg van een sportveld en helpen bij de bouw van een sporthal, bestemd voor de in opleiding zijnde Nederlandse vrijwillige SS'ers. Zij werden door de Duitse SS'ers en cursisten sadistisch behandeld.103 mannen maakten in elf weken het werk af. Drie overleden in Ellecom. Toen zij 21 november 1942 in kamp Westerbork aankwamen wogen zij gemiddeld 35 kg. In Westerbork stierven nog eens twaalf mannen. Dit monument werd gemaakt door Harry de Leeuw en met steun van velen uit Rheden en daarbuiten opgericht ter nagedachtenis aan de onschuldige slachtoffers van bruut geweld en alleen omdat zij jood waren. Een in brons gegoten oude tafel, die achtergelaten werd als groet aan de drie overleden medegevangenen. De initialen en overlijdensdata van Alfred Tuvij, Jacob de Leon en Meier de Groot zijn in de tafel gesneden. Aansluitend aan een joodse traditie, waarbij de nabestaanden bij de begrafenis een steen uit hun eigen land of eigen tuin op het graf leggen, zijn op de tafel 136 stenen, gevonden in de Gemeente Rheden, geplaatst. Ellecom, 6 september 1998. Lions Club Rheden. Zo wandelde ik verder en heb kunnen vaststellen dat Florishaeve op dit moment wordt verbouwd in opdracht van een gerenommeerd architectenbureau.
Bureau voor Harmonische Architectuur. Dr. Ir. E.J. Hoogenberk, Voorstonden. Project Architect: Ir. F.F. Ambagtsheer. Chris Kappert Bouwbedrijf BV, Warnsveld. Vervolgens passeerde ik het perceel waar eerder het gastenverblijf Jeugdland heeft gestaan. Daar ben ik ooit eens verliefd geweest op Fientje.
Dat heb ik haar toen maar niet laten weten. Want voordat je het weet heb je dan een probleem.
Dit oude paadje voerde mij naar de voormalige begraafplaats van de huidige sauna.
Met een gedicht.......
Stichting Bijzondere Begraafplaats Ellecom
Voorbijgaand aan....
Het hek, dat ik ontdoe van de
ketting vol knopen,
Kiert rustig, piepend open. In de winterstijve stilte
Knerpt droog het grove grind. Ik huiver in de ochtendkilte.
De zon schijnt fel, de wind blaast zacht de hemel schoon.
Ik loop over het kerkhof en lees
de namen op de zerken.
Een jong soldaat. Nog van Napoleon... hier overleden?
Daarnaast de mensen uit de buurt of van het dorp beneden.
Drie joden, verhongerd tijdens 't gedwongen werken....
Kleurrijk is 't kleine kerkhof
daar tussen bos en spoor.
Hoe kleurrijk was hun levensloop? De stenen staan ervoor.
De wens op vele graven is.... 'rust zacht en rust in vrede'.
Dan dendert de intercity-trein
naar Deventer voorbij,
Onder mijn voeten trilt de grond, de zerken rij na rij.
Bij 't sluiten van het hek heb ik het piepen wat vermeden
Uit "Takkenhout" Van Tineke A.W. Hartgers-Biel.
Het deed mij denken aan een ander gedicht:
De tijd.......
Om stil te staan
Daar heeft ieder soms wat aan
Op dit moment van zijn bestaan
Zo'n twee en een half jaar geleden
Heb jij dit bedrijf betreden
Verder weet ik het niet meer
Want het is alweer zo lang geleden.
Zo viel er ook een rood toegangskaartje uit mijn jas. Van de Rots van Gibraltar. Die was ik daar al zoek geraakt. Nu weer overigens. Maar ik blijf toch werken aan een
NIEUW PERSPECTIEF
Opvallend is dat je jarenlang met de neuzen in dezelfde richting kunt rijden en altijd het idee hebt elkaar te ontmoeten aan de horizon. Maar zodra je die horzion hebt bereikt is er weer een nieuw verdwijnpunt. Zo gaat dat maar door, jaar in, jaar uit. De dwarsliggers blijven echter wel belangrijk. Het zijn verbindende elementen. Aldus filosoferend ben ik de sauna ingegaan. Het was er drukker dan normaal. Alleen de saunacabine was volstrekt leeg toen ik er binnenging. Ik kon er dus prinsheerlijk tot rust komen. Kort daarop kreeg ik gezelschap van een taxichauffeur uit Apeldoorn. Hij vervoert veel gasten voor Paleis het Loo. Ook een jongedame uit Noordwijk kwam mij gezelschap houden. Zij had jarenlang gewerkt voor De Branding aan de Rembrandtweg. Ze heet Van Schie. Zo heet bijna iedereen in Noordwijk. Zo heb ik in Noordwijk regelmatig gelogeerd bij een mevrouw Van Schie in de Quarles van Uffordstraat. Uiteraard heb ik haar in kennis gesteld van mijn plannen om een soort "Baak" op te zetten aan de Zuidkust. Zij reageerde met groot enthousiasme. Dat verhaal gaat dus gewoon door, zoals gepland. Voorts vertelde de eigenaar Ron dat één van zijn cliënten zijn achternaam Napoleon had laten veranderen, aangezien hij verwacht dat hij anders naar een psychiater wordt verwezen. Ik heb hem daarbij laten weten dat hij zich dan beter in de genealogie kan verdiepen. Het ligt immers wel in de lijn van de verwachtingen dat Lodewijk Napoleon nog wel enkele nazaten heeft achtergelaten in de regio Doetinchem en omstreken. Vandaar dat ik Ron de kopie van mijn brief aan jou maar heb verstrekt. Mede vanwege de hierin opgenomen foto's uit zijn brochure. Naar zijn zeggen berust er een patent op die foto's. Daarop heb ik hem medegedeeld dat hij in de winst kan meedelen zodra het boek gepubliceerd wordt. Vervolgens kreeg ik enige belangstelling van een groepje mensen uit Zutphen. Zij waren goed bekend op de Schupstoel. Een van de dames keek mij aan met een vertrouwde blik. Het lukte mij echter niet om met haar onder de douche te gaan. Alle vijf de douches waren bezet door anderen, die ik daarvoor geen toestemming had verleend. Alles heeft zijn tijd nodig. Uiteindelijk hebben Rob en Marion uit Doetinchem mij weer een lift naar het station gegeven.
De conducteur had zojuist een gesprek met zijn Zutphense collega's achter de rug. Ik heb hem terzake mijn mening gegeven. Waarop hij mij heeft verzocht deze foto aan hem door te emailleren. Dat zal ik doen zodra ik weer in The Sun zit. Bij thuiskomst lagen er nóg twee foto's klaar.
ETTEN-LEUR 17 OKTOBER 1975
Die sporen blijven dus steeds parallel lopen. In dit verband zag ik vanmorgen Vera Mann op de televisie.
My
Lady was
niet zozeer te benijden
We moeten gauw samen weer gaan rijden
Deze keer dus écht weer naar Leiden.
Een tweede artikel van vandaag betreft het Italiaanse Vorstenhuis. Laatste koningin Italië dood. Het is opvallend dat in het begin van deze eeuw in drie landen het vorstenhuis vervangen is geweest door fascistische, misdadige regimes (Duitsland, Spanje én Italië). Het wordt dus tijd dat het duo particulare weer een keer kan zingen op de Baak.
Want het is alweer een tijd geleden dat ik in Rome een feestje heb gevierd.
ROME, 2 EN 3 NOVEMBER 1968
Het 'laatste nieuws' staat vandaag in Weekend. Alex ziet af van huwelijk. Joost mag weten waar dit weekblad al die informatie vandaan heeft. Er is immers nog nimmer sprake geweest van een huwelijk. Binnen mijn beleidskader althans niet met señorita Zorreguieta. Morgen wordt er weer eens 300 cc blauw bloed afgetapt. Of paars. Echter alles in het belang van ons bedrijf en onze
DYNASTIE
