JH/LH990516. Betreft: ROYAL LOVE Zaterdag 15 mei 1999. Dear Elizabeth, Het is nu 17.47 en ik kom zojuist van het strand. De bekende chiringuito. Daar had ik een buitengewoon prettige ontmoeting met een Brits echtpaar uit Royal Tunbridge Wells in Kent. Dat bracht het gespreksthema automatisch uiteraard op het bezoek dat ik op woensdag 20 augustus 1997 aan hun woonplaats heb gebracht: het bezoek aan Hever Castle, het door mij met paarse inkt getekende gastenboek van de 'wells' met de boodschap "Tastes Like Royal Love"
Diana's bezoek aan het Griekse eiland Hydra ("I visited that island as well with my first wife"), het door mij geplande congres 'at Hever's' en mijn verbondenheid met St. George's Chapel at WINDSOR CASTLE. Ik heb hen laten weten hoezeer ik opgetogen ben over het herstel van de State Rooms aldaar. Ik heb hen ook laten weten dat mijn business partner een jaar 'horse ride training' heeft genoten in Henley-on-Thames. Ook heb ik verteld dat ik benieuwd ben of ik nog een uitnodiging krijg voor het feest op 19 juni in Windsor. "That must be possible, John", zei de man - die veel weghad van mijn vader - "You know the Lady of The House". Ik had hem voordien ook nog het telefoonnummer van Her Royal Majesty laten zien. Ook heb ik hen verteld dat ik Mohamed Al Fayed heb geschreven dat ik in april zijn bedrijf heb bezocht en met name geïnteresseerd was in the department of wedding-dresses. Dat feest is dus niet doorgegaan. Maar wat niet is kan nog altijd komen. Bij dat geliefde project denk ik uiteraard automatisch aan het Cervantes Project. Het bovenvermelde echtpaar is nu op de hoogte. Ik heb hen mijn boek van Miguel de Cervantes laten zien. Alsmede de foto van de European Cervantes Foundation. De communicatiestoring kan zijn veroorzaakt door de email die ik gisteren naar Noordwijk heb gezonden. Dat neemt niet weg dat ik hoop dat je het project verder uitwerkt en operationaliseert. Ik ben benieuwd of Johan Laman Tripp al aan het werk is voor de organisatie van het congres aan de overkant. Dat zal Pepe ook zeer zeker op prijs stellen. Het is niet leuk om een geplande reis af te zeggen. Liefde is... ...samen naar sportdag gaan. Die tijd heb ik achter de rug. Het zou wel aardig zijn als wij worden uitgenodigd voor de kampioenswedstrijd van CF Barcelona. Rachid heeft voor alle bewoners van dit appartementencomplex de nummers van hun huis uitgeknipt. Er zijn nu enkele bewoners die het gele papiertje hiervoor hebben gebruikt. Er dienen er dus nog 45 te volgen. Ik ben benieuwd of dat gebeurt. Eerst zal uiteraard duidelijk moeten worden wie heeft getracht mijn voordeur in te rammen tijdens koninginnendag. Ik heb het idee dat het iemand moet zijn die in de nacht van 30 op 31 augustus 1997 met een rotgang de auto van My Lady heeft geramd met een witte Citröen AX. Het moet iemand zijn geweest die kan rijden als een gek. Die zijn er hier ook nog steeds. Don Quijote was een heel bijzondere. Vanmiddag heb ik verder gelezen in het boek van Barber. Ik ben begonnen met Hoofdstuk 7, waarin de edelman zijn tweede tocht aanvangt met zijn buurman Sancho Panza.
In hoofdstuk 8 volgt het bekende verhaal van zijn aanval op de windmolens, die hij voor reuzen aanziet. Ik citeer:
"Aansluitend op deze woorden beval hij zich van ganser harte zijn meesteresse Dulcinea aan, die hij smeekte hem bij te staan op dat hachelijke ogenblik, schoof zijn schild ter dekking voor zijn borst, velde zijn lans, gaf Rocinant volop de sporen en stortte zich op de eerste de beste molen die hij op zijn weg vond."
Ik heb het allemaal doorleefd in 1992. Daarom citeer ik nog eens mijn dagboek uit die tijd: Zaterdag 23 mei, En un lugar en La Mancha Je ziet dus. Ik heb jou de hoofdrol gegeven in deze ontwikkelingen Doña Elizabeth. Kort nadat Don Quijote de aanval op de molens heeft overleefd komt hij twee benedictijner monniken tegen en maakt hen uit voor onbetrouwbaar tuig. Dat was uiteraard zeer gewaagd in de tijd van de Inquisitie waarin kritiek op de kerk direct kon leiden tot een plaats op de brandstapel. Hij liet zich echter steeds opnieuw inspireren door zijn 'schone jonkvrouw'. Nadat hij een dame van de geestelijke leiders had bevrijd, zei hij tegen haar: "Thans kunt Uwe Schoonheid, vrouwe naar believen over haar persoon beschikken, want reeds ligt de overmoed van uw rovers ter aarde, geveld door mijn krachtige arm; en om te voorkomen dat u in spanning verkeert over de naam van uw bevrijder, laat ik u weten dat ik Don Quichot van La Mancha ben, dolend ridder, avonturier, geknecht door de weergaloze, schone Doña Dulcinea van El Toboso, en als beloning voor de weldaad die ik u heb bewezen, wil ik u slechts vragen naar El Toboso te gaan, namens mij uw opwachting bij deze dame te maken en haar te vertellen wat ik te uwer bevrijding heb gedaan."
Op pagina 100 lees ik nog een belangrijke spreuk:
"Om je te laten zien, Sancho, hoeveel goeds het dolend ridderschap in zich heeft en hoe snel iedereen die zich in enig dienstverband ertoe verhoudt eer en achting gewordt in de wereld, wil ik dat je hier aan mijn zijde, in gezelschap van deze brave mensen, plaatsneemt en één bent met mij, je baas en natuurlijke heer; dat je eet van mijn bord en drinkt waaruit ik drinken moge, want van het dolend ridderschap kan men hetzelfde zeggen als van de liefde: het maakt alle dingen gelijk."
Laten we dat dus nog maar een keer overdoen. De Engelenburg heb ik al aan de telefoon gehad.
Zondag 16 mei
1999
Liefde is... ...oogsten wat je gezaaid hebt.
Ik denk daarbij aan de uitspraak van Henk
Lulofs: "De tijd om te gaan oogsten is binnenkort aangebroken,
John", zei hij mij op de tribune van het wielercriterium
in Noordwijk, in aanwezigheid van de directie van Hotel Alexander
in de tijd dat jij je met de Wereldruiterspelen bezighield. Ik heb daarna nogal wat hartoperaties
moeten uitvoeren. Wellicht krijg je ook een uitnodiging uit Royal
Tunbridge Wells
of Henley.
Ik zou die plaatsen wel eens met jou en jouw Engelse vrienden
willen bezoeken. Ik logeer dan bij voorkeur in kamer 1.28 van
Holiday Inn te Windsor, of bij de heer en mevrouw Tristen
in Henley-on-Thames.
Daarom ben ik gisteravond om 22.00 uur naar bed gegaan en vanmorgen om 10 uur opgestaan. De onvoorziene gebeurtenis heb ik hierboven beschreven. Ik doe het dus weer rustig aan vandaag. In dit verband laat die witte Citröen AX mij niet los. Er stond er gisteren hier één in de straat geparkeerd naast een witte Fiat Uno. Zij leken veel op elkaar. De Citröen vertoonde laksporen van een andere auto aan de bestuurderszijde linksachter.
GOD BE WITH YOU