2 september 1999. Betreft: TOEKOMSTPLANNEN Kenmerk: JH/LH990902. Dear Elizabeth, Nijmegen, donderdag 2 september 1999. Liefde is... ...het met een brief zeggen. Ik ben benieuwd naar jouw reacties op alle informatie die ik je in de loop van de tijd heb doen toekomen. Ik hoop in ieder geval dat mijn investering van de laatste acht jaar nu zijn vruchten gaat dragen. Cees van Esch was gisteren niet aanwezig op zijn eigen spreekuur. Ik heb, tijdens een gesprek op het secretariaat op de vijfde verdieping van het Erasmusgebouw over Interculturele Communicatie, telefonisch contact met hem opgenomen. Zijn reactie was teleurstellend. De heer Van Esch stelde zich formeel op door te melden dat hij zich uitsluitend beperkt tot activiteiten van de vakgroep Spaans van de universiteit. Het werd mij allengs duidelijker hoe groot het verschil is in wetenschappelijk denken en inzicht in de arbeidsmarktverhoudingen. Ik kan er nog steeds niet bij dat ik - na vele jaren op wereldwijde schaal al mijn energie te hebben gegeven aan het creëren van Nederlands-Spaans arbeidsmarktbeleid tot op het allerhoogste niveau - zo weinig direct waarneembare steun ontvang uit het veld. 120.000 gulden heb ik al geïnvesteerd uit eigen portemonnee, terwijl degenen met een riant salaris de boot afhouden wanneer er even iets meer van ze wordt gevraagd ten behoeve van de continuïteit van het arbeidsmarktsegment waar zij zélf afhankelijk van zijn. Ik duid - in dit specifieke geval - op mijn verzoek om mee te werken aan het congres in Torremolinos volgend jaar. Enfin, ik kreeg dus nul op het request en zal dus een andere invalshoek moeten kiezen. Daarbij blijf ik wel georiënteerd op de betrokken koninklijke families. In dat verband ben ik gelukkig met de aandacht die onze kroonprins op dit moment naar zich heeft toegetrokken met zijn Argentijnse vriendin. Zij woont klaarblijkelijk in New York en ook daar kan er nog veel werk worden verricht. Jonkheer Röell heeft mij op 6 november 1996 al geadviseerd de voormalige echtgenoot van prinses Christina in het bestuur van de stichting op te nemen. Daar heb ik toen van afgezien om Hare Majesteit niet te ontrieven. Christina woont eveneens in New York en de Eikenhorst staat nog steeds leeg. Zodra dit pand in de stichting of de holding is ingebracht kunnen we op een positieve wijze verder bouwen aan de uitvoering van mijn beleidsplan. De ontwikkeling van de zijde van de familie van Oranje acht ik daarom een positieve. Gisteravond ben ik daarom even naar de aanlegplaats gereden in Weurt waar Willem-Alexander eergisteren aan boord is gegaan van het motorpassagiersschip M.S. Thalassa. Hij is daar volgens de Gelderlander maandag om half tien opgestapt. Ik noteer dus voor de annalen:
Dinsdag 31 augustus 1999 9.30: de Prins van Oranje vertrekt per boot vanaf het Maas-Waalkanaal bij Nijmegen in de richting van het Valkhof. Een betere start kan ik mij niet wensen voor ons bedrijf. Gisteren is hij de gehele dag thuis gebleven op het Noordeinde 66. Ik hoop dat hij daarbij de tijd heeft kunnen nemen om mijn reader te bestuderen. Uit de reacties op de Baak heb ik opgemaakt dat jij je op een schuiladres bevindt. Dat blijkt eveneens met Máxima Zorreguieta het geval te zijn volgens de Telegraaf van vandaag. Zij is woonachtig op nummer 225 van de 20ste straat in New York. Daar zal ik binnenkort dan ook wel weer een keer naar toe moeten, zodra we bij Cesar Rennert op bezoek gaan. Hij heeft van mij in de periode 1996/1997 de volgende brieven en faxberichten ontvangen: THE PARALLEL PARTNER, NEW HOPE, DANCE MOVES, VIDEO TAPES, NEW YORK VISIT en NEW YORK AND LOS ANGELES. Hierop heb ik - om begrijpelijke redenen, na het overlijden van mijn "Manager England and Wales" - geen reactie meer ontvangen. Als journalisten aan onze Minister-President zouden vragen waardoor de voortgang van de opbouw van het Instituto Cervantes Engeland en Wales zo lang heeft geduurd ná 31 augustus 1997, zou hij ongetwijfeld hebben geantwoord "Dat vind ik echt een open deur." Elk logisch denkend mens kan immers nagaan dat de vriendschap tussen Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta een direct gevolg is van het niet doorgaan van het huwelijk tussen Diana Spencer en John Van der Heyden. Zelfs Emily Bremers had zich zaterdagavond getooid in de dracht die Diana zich had aangemeten in verband met mijn belangstelling voor het feest van Moros y Cristianos in Alicante in 1992 (aangehecht). Reken maar dat er heel wat journalisten op je af komen de komende tijd. Blijf vriendelijk en houd ze op een afstand, verwijzend naar mijn voorgestelde persconferentie op Schiphol. Zodra ze weten wie de 'spinnen' zijn in het web, zullen ze weer klaar staan met hun toeters. Ik denk dat het goed is dat zij vooraf te horen krijgen wat de prijs wordt voor het publiceren van hun foto's. Regel jij de zaken maar. Gisteren heb ik ook nog een bezoek gebracht aan het informatiecentrum van de Open Universiteit hier in Nijmegen. Ik heb daar informatie meegekregen van de opleiding Bestuurskunde. Ik voel er wel iets voor daarmee aan de gang te gaan en tegelijkertijd in Spanje een Spaanse vestiging op te starten. Daar is dan wel geld en mankracht voor nodig. Daartoe zie ik een initiatief van de heer Datema gaarne tegemoet. Hij schijnt nog het enige lid te zijn van het College van Bestuur van de OU volgens de woordvoerder die mij gistermiddag te woord heeft gestaan na mijn bezoek aan de vijfde etage. Van Mieke heb ik nog niets gehoord sinds zij in Nederland is. Ik heb haar getracht te bereiken. Ronald is zeilen op het IJsselmeer. Zaterdag ben ik vanaf 17.00 bij Huub de Graaff in Maarn en voordien nog even bij Mark in Utrecht (als hij thuis is) om daar het schijfje van EasyStart af te geven. Hieronder het artikel dat het begin van onze nieuwe organisatie inluidt. Groeten uit Nijmegen.