29 november 1999. Betreft: NOBILES Kenmerk: JH/LH991129. Beste Liesbeth, Maandag 29 november 1999. WIk werd vanavond rond 21.00 gebeld door de heer Breuker. Zijn zaak dient op woensdag 8 december 13.30 in het gerechtshof van Leeuwarden. Ik zal er zijn ter bevestiging van hetgeen ik heb geschreven. Je kunt daarbij rustig achteroverleunen. Gisteren heb ik mijn verjaardag gevierd. Caroline heeft namens 'alle drie' een warme trui voor me gekocht. Die kan ik hier goed gebruiken. Vannacht heb ik naar BBC one gekeken. Eerst een interview met een 'nobleman' met mijn kerstkaart van 1997 op de kast. Vervolgens een discussieprogramma met de titel 'Heart of the Matter'. Het betrof het aangaan van meerdere relaties tijdens een mensenleven. De wereld is zo klein en het wordt ogenblikkelijk gesignaleerd wanneer er veranderingen plaats vinden. Mijn zwager werd klaarblijkelijk nog herkend in het alligatorpark van Key West. Eén van de oppassers wees hem op de opengesperde bek van zo'n krokodillenbeest met de woorden: "That is Dodi. He is fond of blond women". In dat verband heb ik vanmiddag ook een gesprek gevoerd met Jos Gelissen. Hij heeft mijn commentaar op het boek van Christopher Andersen met belangstelling gelezen. Hij had slechts één vraag. Het betrof mijn ziekenhuisopname op de afdeling hartbewaking in St. Peter's Hospital op 1 augustus 1996. Na afloop van het gesprek heeft hij mij om goedkeuring gevraagd om met jou van gedachten te mogen wisselen. Die goedkeuring heb ik hem gegeven. Vervolgens ben ik bij tandarts Nelemans langsgegaan en heb een afspraak gemaakt op woensdag 19 januari om 14.30. Direct na het eerstvolgende gesprek met de heer Gelissen om 13.15. Ook de mondhygiëniste komt er daarbij aan te pas. Na een bezoek aan het NBBS i.v.m. het bezoek aan Schotland rond de eeuwwisseling. Met de trein van 15.17 naar 's-Hertogenbosch. Ik heb daar een bezoek gebracht aan de school van Ramon, de Hogeschool van 's-Hertogenbosch. Daar trof ik het blad Nobiles Magazine aan in mijn eigen huiskleuren met Nout Wellink van de Nederlandsche bank op de cover. Een goed blad. Op de reis van Nijmegen-Dukenburg naar 's-Hertogenbosch (vertrek 11.21) had ik al geboeid zitten luisteren naar een jongeman die zich bezighoudt met het bouwen van websites. Aan het eind van de rit heb ik hem laten weten dat ik dat eveneens wil gaan doen op het gebied van arbeidsbemiddeling voor mensen die Spaans hebben gestudeerd. "Pas maar op", reageerde hij meteen "direct doe ik dat nog wel". "Ik doe het echter onder een wereldwijd bekend label" heb ik hem daarbij laten weten. Helaas konden we niet meer verder praten, want de trein naar Utrecht stond al klaar aan de andere kant van het perron. Maar ik denk dat het goed is om zo iemand in te schakelen voor deze activiteit. Bij World Online is er immers ook weer beweging nu ik lees: Koos van der Meulen stapt weer op bij World Online. Bied de heer Van der Meulen dus maar een directiefunctie aan bij CERVANTESONLINE als je de financiering rond hebt. Dat moet wel lukken, als je ook nog de medewerking krijgt van Ivo Opstelten. Hij had vanmiddag Hare Majesteit op bezoek op het moment dat ik in de trein mijn brief KARLSPREIS zat door te lezen. Zij heeft er bij de pers op aangedrongen om zorg te dragen voor een zuiverder berichtgeving. Daar ben ik gelukkig mee. Ik hoop dat de dames en heren van de pers daar rekening mee gaan houden. Je kunt het grote publiek immers niet elke dag voor de gek blijven houden met tal van fantasieverhalen. Ons aller Esther Kleuver - de schrijfster van het artikel over mijn oudste zoon - kan daarover meepraten. Zij heeft vandaag weer een leuk artikel over Prinses Marianne. Ik neem dat artikel in deze brief op om dat in Spanje in mijn genealogiefile te integreren. Prinses Marianne: van vlees en bloed. Esther Kleuver is dus een naam om goed te onthouden. Haar naam ligt ook al bij de Spaanse Minister van Justitie op het bureau, omdat ik te elfder ure ook nog een kopie van haar artikel over Mark aan mijn Spaanse testament heb toegevoegd. Binnen ditzelfde kader valt mijn oog ook op Hoofdredacteuren vragen Oranjes om meer openheid. Ook de Metro van vandaag maakt hier melding van. Minder leuk is het nieuws dat de ETA heeft besloten vanaf 3 december aanstaande een einde te maken aan het staakt-het-vuren dat de organisatie op 16 september van het vorige jaar had afgekondigd. Amigo Aznars reactie heb ik gisteren op de televisie gezien. De regering heeft gezocht naar definitieve vrede en zal dat ook in de toekomst blijven doen. Op dit punt vindt hij mij wederom aan zijn zijde. Dit kán natuurlijk niet. Ik heb er begrip voor dat een volk zoekt naar de erkenning van haar eigen identiteit, maar uiteindelijk maakt ook Baskenland deel uit van de Europese Unie en het heeft totaal geen zin om die realiteit niet onder ogen te zien.
Liefde is ...
...klusjes opknappen
Ik hoop dus dat je inmiddels stevig aan het werk bent getogen
met het afwerken van alle noodzakelijke actiepunten. Uiteraard
ben ik bereid om de hamer en de zaag ook weer ter hand te nemen
nu ik de hakbijl heb opgeborgen.
Ik mag aannemen dat je hieromtrent al met jouw
vader van gedachten hebt gewisseld. Ik heb gisteren van Huub de Graaff
geen telefoontje ontvangen. Zijn mededeling over de Engelenburg
was voor mij vooralsnog al voldoende om geen tweede reis naar
het Utrechtse te maken morgen. De organisatie van het congres
heeft ook de hoogste prioriteit. De 'vissen' laat ik dus maar
rusten. Ik heb immers nog steeds geen Franse vertaling van mijn
Brief aan
oom Piet ontvangen. Zo zijn er wel andere ontwikkelingen.
Op de traverse van het station van 's-Hertogenbosch zag ik
een reclamebord met het opschrift "The Beauty and the Bag".
Het deed mij ogenblikkelijk denken aan het witte tasje van een
jongedame die mij in de nacht van 22
op 23 maart 1997 een drankje aanbood in de disco Galaxy.
Ik citeer mijn Letters:
"Then a lady in a white dress carrying a white handbag offered
me a drink. It was exactly the same outfit that I noticed on Page
3 of The Mirror of last Thursday. Boy what a night". Kort
daarvoor had ik ook nog een ontmoeting met een jongeman die ik
vanavond nog in Nieuwspoort op de televisie heb gezien. Vanmiddag ben ik ook
nog even bij Willemars
langs gelopen. Mijn hofleverancer in
Utrecht. Ik werd er ogenblikkelijk herkend door de jongedame die
mij de pantalon voor
Diana's
herdenkingsdienst heeft geleverd. Ik ben dus zeer benieuwd naar
het dagboek van Diana.
Ik ben ervan overtuigd dat jij en ik daarin staan. Ik denk dat
ik ook maar eens een afspraak moet maken met de dames Henrietta Rolston en Caroline
Colin MacMillan voordat ik naar Schotland ga.