23 december 1999. Betreft: WISSELENDE CONTACTEN Kenmerk: JH/LH991223. Dear Elizabeth, Donderdag 23 december 1999. Vanmorgen is mij in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis weer 300cc blauw bloed afgetapt. Volgens de verpleegster was het gewoon rood. Daar kan ik goed mee leven nu ik weer naar de overkant ga. Ik heb in het ziekenhuis ook nog mijn groepsfoto uit 's-Gravenhage laten zien. Dat lijkt mij trouwens een leuk onderwerp voor Manuel Ruiz als ik weer in Marbella op bezoek ga. De burgemeestersfunctie is daar thans definitief vacant. Jesus zit nu definitief achter de tralies. Ik zag hem gisteren nog op de televisie. "Ik ga nu rustig de gevangenis in" zei hij. Daar komt hij dus niet meer uit. De vraag is alleen wie hem thans dient op te volgen. Wellicht zijn er nog enkele gepensioneerde leden van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten die een woordje Spaans hebben geleerd. Want bij de Nederlandse Televisie weten ze niet eens hoe ze zijn achternaam moeten uitspreken. Ze doen hier net of ze met een Italiaan te maken hebben (Sjiel i Sjiel). Daar is natuurlijk wel iets voor te zeggen, maar soms krijg ik de indruk dat men in Bussum en Aalsmeer enigszins seniel begint te geraken. Gil (met de "g" van "goed") heeft ook nog een aantal kluizen bij hem aan de overkant (Melilla en Ceuta), die nog dienen te worden geopend. Dat lijkt mij een aardige klus voor Jan Wilzing. Jan heeft immers iets met kluizen. Ik weet niet of hij beschikt over de sleutel van die van mij. Het is mij ook niet bekend of de Bank ING over een kopie beschikt. Hij heeft er veel moeite voor gedaan in het Radboudziekenhuis om die in handen te krijgen. Zodra hij in Marokko op Spaans grondgebied op bezoek is geweest kan hij gelijk weer een keer bij mij in de zevende hemel terecht voor het geval er iets geregeld dient te worden wanneer wij bij mijn goede kameraden in Madrid op bezoek gaan. Ik vind dat je daar thans wel iets aan dient te doen voor het geval je nog een beetje energie overhebt van jouw drukke werkzaamheden aan de kust. We kunnen Hem geen jaren laten wachten. Ik lees vandaag in de Telegraaf een ingezonden mededeling van C. Pothof met de titel Blunder van de eeuw. De heer Pothof heeft klaarblijkelijk niet voldoende nota genomen van de blunders van de heren Nauta, Kraij, Chirac en Al Fayed in de laatste jaren. Het probleem van Gil y Gil is inmiddels opgelost getuige het artikel: Doek valt voor Jesus Gil y Gil. Het is leuk dat dit bericht uit Barcelona komt. Van Gaal heeft die paarse stropdas dan niet voor niets omgedaan. Nu kan hij Hasselbaink ook nog voor een prikje inlijven. En die aandelen gaan uiteraard naar onze holding. Ik mag aannemen dat de heer Manuel Castejón een goede bekende is van onze goede vriend Garzón. Ze moeten maar eens kijken of het juridisch mogelijk is. Wellicht een leuke klus voor Nicole Edelenbos. Zij heeft hier toch al niet veel meer omhanden nu het stadion klaar is en met een goede voetbalclub kunnen we goed reclame maken volgens mijn oud-collega de Prince de Lignac. Mijn oudste zus belde vanmiddag om de ontvangst van mijn testament te bevestigen. Zij vroeg mij waarom ik de koningin er in heb opgenomen. "Omdat er toch al te veel aan haar stoelpoten wordt gezaagd", was daarop mijn antwoord. Gisteren was er alweer een of andere journalist aan het woord met republikeinse ideeën, in gesprek met onder meer Annemarie Jorritsma. Ik moet er niet aan denken. Juist op het moment dat het met de Franse president bijna is gedaan, hetgeen blijkt uit het artikel: Fouten brengen adviseur van Chirac in het nauw. Een andere 'golden boy' is mijn voormalige docent Frans van mijn Tolk-Vertalersopleiding in Arnhem. Hij maakt deel uit van de 'Golden Triangle'. Ik heb ooit eens met video een les van hem opgenomen. Het ging over hetzelfde onderwerp 'cohabitation'. Ik ben ervan overtuigd dat hij de meest geschikte persoon is om - in welke vorm dan ook - een relatie met mevrouw Alliot-Marie aan te gaan. Laat hem dat maar weten als je hem nog een keer te spreken krijgt in een bubbelbad of zo. Ik kan mij voorstellen dat mijn oudste zus zich erover verwondert dat jij nog niet in mijn testament voorkomt. Maar dat heb je zelf in de hand. Dat geldt eveneens voor Hans Dijkstal. Ik heb hem vanmorgen aangewezen op onze groepsfoto. De verpleegster verzocht mij meteen om meer geld voor de gezondheidszorg. Daar is - denk ik - niets mee miszegd. Ik ben echter van mening dat de regering thans in eerste instantie tot uitbetaling van mijn declaratie dient over te gaan, nu het financieringstekort is weggewerkt. Toen de heer Dijkstal nog Vice-Premier was kreeg hij nog regelmatig een faxje van mij toegestuurd. Te beginnen op 11 juli 1995 en eindigend op 21 april 1998 10.40 uur. De heer Moszkowicz kan nu dus snel aan het werk met deze zaak. Ik zag hem gisteren nog op de televisie, samen met Cees Korvinus. Cees heeft nog bij mij en Herman in de klas gezeten op het Nijmeegs Lyceum. Ik ging toen regelmatig bij zijn vader - die dominee was - naar de kerk (Maranathakerk). In 'Operatie Delta' komt Cees ook voor als advocaat van een drugscrimineel in Alkmaar in de tijd dat ik daar zaken deed met HOI. Als ik mij niet vergis droeg hij dezelfde naam als ondergetekende. Het is dus maar goed dat de president van de Rechtbank de ministers Hirsch Ballín, Sorgdrager en Jorritsma niet heeft opgeroepen tijdens het proces van mijn 'confrères'. Een andere domineeszoon is de heer Seth Gaaikema. Ook hem heb ik gisteravond beluisterd. Hij was vrij grof in de mond. Met name in de richting van Prinses Irene. Er zaten nog "volwassen" mensen om te lachen. De enige juiste reactie kwam van een jongedame uit het publiek van 28 jaar. Zij reageerde op de vraag "Hoe heette 'de man' van Diana?" "Dodo" antwoordde de jongedame. Dat beeld moet maar eens voor altijd en eeuwig uit de wereld worden geholpen. Hij was onze sponsor and nothing more than that. Hij mocht blij zijn dat ik hem nog een participatie had toegezegd. Ik hoop vanaf nu dus dat niemand dat soort stommiteiten nog eens een keer uithaalt. Friezen en Groningers staan bij ons nog altijd als 'stijfkoppen' bekend. Ik moet overigens nog één ding kwijt over vanmorgen bij het bloed prikken. Ik had nummertje 058 en nadat ik onze groepsfoto had laten zien en mijn bril had afgezet kreeg ik plotseling een andere bloedprikster. Het was al gauw een vrolijke boel daar in dat ziekenhuis. Ik heb begrepen dat 'verliefdheid' een rol heeft gespeeld bij mijn ontslag. Als ík verliefd was geweest op mijn collega, had ik ze nooit ontslagen! DOEI!