10.00 Ik werk thans vanuit de lounge van Dunfermline House van het sympathieke echtpaar Ian en Susan Graham. It was a Royal Day again, yesterday. In het gastenboek van Gordon en Betty heb ik met rode en paarse inkt nog de volgende boodschap achtergelaten:

"Red Imperial Leather
Still colours very well in the
Heather"

Om 9.30 ben ik richting Balmoral getogen met de brief voor Prins William. The Royal Deeside is een sprookje. Rond 10.00 kwam ik bij Balmoral Castle aan. Het landgoed was gesloten en ook in Cathrie's Church there was no one present, although the Royal Family must be aware that I "celebrated" the third anniversary of my engagement with Their former daughter-in-law.

Ik heb derhalve bij de buurman aangebeld teneinde mijn brief daar af te geven. De tekst van de begeleidende brief luidt alsvolgt: Last Will. Zoals echter op Eerste Kerstdag 1997 bij Althorp House gebeurde, ging deze keer de poort van Balmoral Castle eveneens open.

10.25 Ik heb Ian inzage gegeven in mijn 'Letters met bijlagen'. Nadien de familiegeschiedenis van de Spencers geraadpleegd. Het programma werd plotseling afgebroken omdat er een fout van het type 28 was geconstateerd. Ik vervolg derhalve thans mijn verhaal. Er naderde een auto van het landgoed met twee inzittenden. Een Landrover.

Ik heb de chauffeur verzocht ervoor zorg te dragen dat William die brief in ontvangst kan nemen: "Because it contains My Last Will". Dat heeft hij mij toegezegd. Ik heb daarbij een foto van hem en zijn auto gemaakt. Daarbij heb ik hem gezegd: "Don't worry about it. It's only for personal objectives. I am not a paparazzo. On the contrary. Prince Charles knows about it." DAT KON HIJ INDERDAAD BEVESTIGEN. Vervolgens verscheen de buurman van het landgoed in beeld. Hij had er bezwaar tegen dat ik mijn auto voor zijn huis had geparkeerd. Ik heb hem echter gerustgesteld met de mededeling: "Don't worrie Sir. I am John Van der Heyden from the Netherlands and I was the partner of Princess Diana. I am going to visit Cathrie's Church". Toen ben ik daar met de auto heengereden.

Uiteraard met de beelden voor mij, zoals die zijn beschreven in Christopher Andersens boek. Vandaaruit teruggereden door de besneeuwde pasweg van Glen Shee.

Via Perth en de brug over de Firth of Forth naar Edinburgh. Daar was The Royal Yaght Britania te bezichtigen. Daar had ik geen tijd voor op dat moment en ben vervolgens rechtstreeks naar Edinburgh Castle gereden. Ik kon er echter de auto niet kwijt en ben vervolgens doorgereden via de Royal Mile en kwam uit bij The Palace of Holyroodhouse. Het was geopend. Dus weer tijd voor een hernieuwd familiebezoek. Om 15.00 ben ik er binnengegaan en werd uitermate vriendelijk door het bedienend personeel van het Paleis ontvangen. Ook werd ik op straat reeds onder de voortdurende muziek van de Pipers vriendelijk begroet. Na een korte stop bij een tentoonsteling over King George I, the Martyr, begon de rondleiding om 15.15. We begonnen op de Great Stair, waar Her Majesty haar gasten ontvangt. De rondleiding was in goede handen van een jonge Scottish Lady in a kilt. Zij startte enigszins onwennig door op een vrij onpersoonlijke wijze haar verhaal af te raffelen, 'staring to the ceiling', maar alras werd de sfeer vertrouwder vanaf het moment dat zij zich klaarblijkelijk realiseerde dat ik geen onbekende ben in The Family. De Throne Room wordt nog steeds gebruikt voor Official Occasions. Uiteraard komt mijn brief met het opschrift From Fort William to King William daarbij veelvuldig ter sprake. (See my letter VoorHeen James Hewitt/Nu Diana Vanderheyden Spencer 961103, concerning Golden Heart Foundation). Mede naar aanleiding van de vraag of ik The Queen's Christmas Speech deze keer had gezien. Vorig jaar had zij die nog hier uitgesproken. Daarop heb ik haar laten weten dat ik die met Kerst 1996 in verband met the new relationship vanuit Het Stadhouderlijk Hof via de televisie had gevolgd. Na de paleiswachten te hebben toegezegd mij nu ook iets meer met The History of Scotland te gaan bezighouden - hetgeen buitengewoon op prijs werd gesteld - heb ik nog enkele foto's gekocht on behalf of My Friends in Madrid. Ik houd ze echter liever zelf. Die foto's zijn mij persoonlijk té veel waard om af te geven. Nadien ben ik naar Melrose gereden, waar ik om 18.15 vriendelijk door Susan Graham werd verwelkomd. Er lag al een notitie van Ros Halley. Daarom snel doorgereden naar Denholm. Om 20.10 verwelkomd door Ros. Ook heb ik daar een Nederlandse dame ontmoet uit Marem in Groningen. Ervaringen uitgewisseld.Zoëven (11.30) belde mijn moeder. Ik heb haar laten weten dat ik nu een auto heb tot 5 januari. Het kost me wel een kleine duizend gulden. Echter Rekening Holding. Dit is de investering wel waard in onze PR. Ik ga nu een wandeling maken langs de rivier de Tweed. Het schijnt hier erg mooi te zijn en het doet mij tevens denken aan mijn eerste wandeling langs de Theems in Henley.

16.50 Dat was een fantastische wandeling. Onder een staalblauwe hemel langs het klaterende water van de rivier. Op gezette momenten sprong er een heuse Zalm boven het water uit. Gerrit geheten, althans als zodanig door mij naamgegeven. Ik heb echter wel een nieuw paar schoenen moeten kopen. Daarvoor ben ik naar het nabijgelegen Galashiels gereden. Bij Thomas Rogerson & Sons was ik al snel geslaagd (15.23). Ik heb er met mijn Spaanse creditcard afgerekend. Mijn handtekening werd er goed gecontroleerd. "Yes it is The Original", heb ik die dame laten weten: "Now We've got everything under control in The United Kingdom, The Benelux and Spain! So now it's Seven to Nill!' Schotland thans meegerekend. Vervolgens heb ik nog enkele kaarten gekocht, die ik niet meer naar Noordwijk kan sturen 'for the time being'. "I see you've got one of my best friends on your stamps". I was the partner of Her former daughter in law. In Spain they say to me 'El Rey le conoce, verdad? That means: the King knows you. Is'nt it?". De verkoper voegde daar nog aan toe "The stamps contain an 'E'. It means 'Europe'". De boodschap van mijn verhaal over The Royal State Visit op The Mall (18-07-1966), "Your people didn't even now that we existed", is hier dus al aardig doorgedrongen. Tenslotte ben ik nog even binnengelopen bij een winkel van de British Heart Foundation.

Zij hadden de kerst- en nieuwjaarswensen in de juiste kleuren opgehangen: Merry Christmas in rode letters op een gouden ondergrond en Happy 2000 in paarse letters op een zilveren achtergrond.

Ik heb de 'attending lady' laten weten 'that I once started The Golden Heart Foundation and that Diana was called Queen of Hearts afterwards'. Ik citeer in dit verband de laatste zin van mijn dagboek op 31 augustus 1997: "I will finish the Job and You will always remain in my Heart." If everyone concerned have done what I requested the Company can start at this very moment. I have done all my preparatives en ik ga thans (17.30) terug naar Galashiels voor de welcome party and early bird music session "My Borderland" slide presentation by poet Ian Landles om 1800hrs in Hergés Bar.

Hergé is from the Continent. From Belgium I suppose. 22.00 Terug van 'My Borderland'. Indrukwekkend. Echter één dissonant. Tijdens Ros' opening is mijn fototoestel klaarblijkelijk uit mijn jas weggenomen. In de veronderstelling dat ik hem in Dunfermline House had laten liggen ben ik teruggegaan naar Melrose. Tevergeefs. De heer Riddle Graham, chairman van de Scottish Border Tourist Office heb ik van mijn positie in kennis gesteld. Hij houdt zich verantwoordelijk. Het was geen echte 'culture-shock' vanavond. Van het Schots van Ian Landles kon ik echter tachtig procent beslist niet verstaan. Dit is een zeer karakteristiek volk. Het verschil met de Engelsen is 'miles away'. De combinatie van de karakteristieke Schotse muziek 'from the border' en de schitterende beelden van de natuur maakten deze avond wel zeer bijzonder. Ik heb wel besloten om mijn 'exposure' van Earls Court down under te veranderen in die van de Scottish Border. Dat is voor mij de symboliek voor de overgang naar het Jaar 2000: Over the Border, gezongen door Ian Landles.

30 DECEMBER 1999 DIE LETZTE ROSE

ALL RECHTEN VOORBEHOUDEN