1 oktober 2000. Betreft: GOUDEN EEUW Kenmerk: JH/HdK20001001. Nijmegen, zaterdag 30 september 2000
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Beste Herman, Goud voor de hockeyers na een zinderende finale tegen Korea. Ook de dressuur heeft de beoogde gouden medaille opgeleverd. Ik hoop dus dat mijn briefschrijverij vanaf heden haar vruchten gaat afwerpen. In dit verband ben ik al zeer verheugd met de kleur van de mantel van Hare Majesteit tijdens haar bezoek van gistermiddag aan de Dillenburg. Zo heb ik afgelopen donderdag in Paleis Het Loo een oranje stropdas gekocht met de woorden: "Paars is mijn huiskleur. Ik was er dus buitengewoon mee ingenomen dat prins Willem-Alexander een paarse stropdas droeg tijdens de uitreiking van de Karlspreis." Ook de foto van "Vader en Zoon" in de Gelderlander van vandaag heb ik zeer op prijs gesteld. Ik ben blij dat William mij hier te hulp schiet. De 'Zaak Jephson' is donderdag uiteraard ook besproken op Het Paleis.
Er schijnen nog steeds figuren hun stem te moeten laten horen over onze zaak die in het geheel geen bevoegdheid daartoe verleend hebben gekregen. Yoyo's 'verwendag' begint morgen officieel volgens haar programma om 10.30 uur. Zij heeft mij echter verzocht al om 10 uur aanwezig te zijn. De start van het Instituto Cervantes is in Noordwijk ook met VUURWERK gepaard gegaan. Ik ben dus benieuwd. Op Paleis Het Loo heeft men mij al belangstellend gevraagd wanneer ik weer naar Spanje terugkeer. Liefde is... ...hem weer helemaal zien zitten. Ik ben benieuwd. Vanavond begint op RTL4 de quiz "Ja, ik wil.... een miljonair!" Mijn vermogen bedraagt momenteel de facto Hfl. 47.000.000.000,-. Ik ben benieuwd welke partner daarin is geïnteresseerd. Ze dient er echter wel een steentje aan bij te dragen om dat bedrag op de bank te krijgen. Ed d'Hondt heb ik donderdag nog niet gezien in Apeldoorn. Maar wat niet is kan nog altijd komen. Leontien van Moorsel had een maand geleden ook niet verwacht dat ze nu met drie gouden medailles naar Nederland zou terugkomen. Het is echter wel gebeurd. 21.20 Dossier doos 12 doorgelopen. Ik vond daar deze foto's uit 1999.
Baakbericht 159 van juni/juli 1999. Dus ik denk weer aan
Maar nu ook in het Spaans. De dozen zijn alweer gepakt voor de verhuizing.
Maandag 2 oktober
2000
Inmiddels is de verhuiswagen
geweest. We hebben nu dus ook weer ruimte voor nieuwe initiatieven.
Gisteren ben ik met de trein van 9.10 uit Dukenburg vertrokken.
Even voor de Graafsebrug bleef de trein een tijdje stilstaan,
zodat ik de aansluitende intercity van 9.20 misliep. Vervolgens
rond 9.30 naar Arnhem Centraal. Vertrek naar Velperpoort 9.59.
Ik kwam dus wel iets later dan afgesproken bij 't Laborint aan.
Yoyo's vertrek was smaakvol ingericht
met ballonnen in de kleur van het Institute
of English Studies,
vijf zonnebloemen in
een vaas en rode rozen tegen
een witte achtergrond. Er waren verder geen aanmeldingen voor
de 'verwendag'. Zij
heeft mij daarom een flinke massage gegeven die ik hard nodig
had. Onder meer van het hartchakra, dat het aardig te verduren
heeft gehad na al die 'open
hartoperaties'. Rond
14.30 naar Arnhem Centraal gewandeld. Bij Bruna trof ik The Mail on Sunday met als opschrift Diana, by her friends, Her secret mission
to find a new life, pages 36, 37, 39. Tussentijds had ik besloten de Sauna
Lingestroom (correctie 3
oktober 2005: De
Lingetuin) in Elst te
gaan bezoeken. Een oude bekende, Gerbine van de Veerdonk, die ik nog ken uit de sauna van Oss, was hierbij
aanwezig. Ook werd de sauna toevallig bezocht door Saskia, een voormalige medewerkster van
Lucaya die mij in het kader van Valentijn
1997 had aangemoedigd
Diana een bikini cadeau te doen in de
kleuren rood, paars en oranje. Ik heb haar ogenblikkelijk laten
weten dat zij al in de krant staat.
Het niet noemen van de naam geeft uiteraard wel aanleiding tot grote misverstanden. In feite heb ik op 1 augustus niet veel anders gedaan door Queen Elizabeth ter sprake te brengen.
De Engelsen dachten toen ogenblikkelijk aan Her Royal Majesty. Ik doelde echter op mijn 'Queen of the Coast'. Het ziet er nu naar uit dat de Engelsen in de veronderstelling zijn dat zij op die hartchirurg heeft gedoeld. Op die manier blijven de misverstanden in de wereld. Ik ben zo vrij om dit een misinterpretatie te noemen. Zo lees ik in mijn Letters to Elizabeth: VoorHeen James Hewitt/Nu Lady Diana Van der Heyden Spencer 961102. Die 'blauwe lady' was Lady Diana Frances Spencer. Op het moment dat ik het verrassingspakket op tafel had uitgestald zag ik haar voorbijrijden. Ze was blijkbaar even komen kijken of het pakket goed was afgeleverd. Hieronder zijn de foto's.
Ik vervolg met het verhaal van Judy Wade. (27 september 2008: citaten verwijderd) Opnieuw een valkuil. Het plan van Diana en van mij diende te worden uitgevoerd en daar hadden we eenvoudigweg mensen voor nodig. De heer Khan woonde in Stratford en was derhalve een uitstekend tussenpersoon. Niets meer en niets minder. Dat was Caroline MacMillan 'at the time'. Hiermee liep zij al enigszins vooruit op de boodschap die ik haar op 11 december heb doen toekomen: 11 December 1996. Core Business. Dear Diana, In due course you need no heart surgeon anymore. After having reached a business agreement we can share our experiences. I will do the utmost to make it a success. So let it happen. You looked wonderful in New York. Mr Mac Knight has done a very good job. Please watch your health. Your Knight. The real one. P.S. I'm really looking forward to a new London visit. Ik vervolg Judy Wade's Story. Inmiddels had Diana ter voorbereiding van The Wedding between John and Di op de Wellenkamp het pakket van Huis en Comfort uit Terneuzen laten afleveren. Ik tref dienaangaande nog meer foto's aan in mijn archief. Door gebrek aan geheugenruimte kan ik ze helaas niet meer opnemen. (2 juni 2004. Here they are!)
Hier stop ik met het verhaal. Het voegt immers weinig meer toe aan nieuwswaarde. Het boek is - evenals de variant op The Day My partner Died wederom gepubliceerd door John Blake en komt op 20 oktober uit.
To the Loo
Van groter belang
is het artikeltje op page 37. Goed gekozen overigens. Het betreft
het contact van Diana met mevrouw Marie Sutton
in de tijd dat ik Paleis
Het Loo reeds op
het oog had voor ons huwelijk na mijn gesprek dienaangaande met
de heer Steurbaut aldaar. 'The
Loo' heeft in het Engels klaarblijkelijk ook nog een
andere betekenis dan een
Koninklijk Paleis. Ik denk dat ik nu begrijp waarom
Diana zo'n plezier beleefde van mijn
brieven. Nochtans is het aangehechte briefje van 18
oktober 1996 een
keiharde indicatie dat zij zich verheugde op onze ontmoeting,
zoals zij ook al aan Jant
de Vries had laten
weten in de Friese hoofdstad.
Ik denk dat dit boekdelen
spreekt. Ik bemoei mij echter niet graag met jouw privé-omstandigheden.
Dat geeft geen pas. Met mijn partner kan ik geen ruzie meer krijgen.
Mijn deadline is immers overschreden! Wellicht kan dat tot ruzie
leiden. Maar dat probleem dient ze zelf op te lossen. Een stevige
behandeling door Yoyo en ze zijn allemaal weer 'het
baasje'. Ik ben bereid de termijn te verlengen,
maar acht mij niet meer gebonden. Het hartchakra heeft het toch
al behoorlijk te verduren gehad de laatste paar jaren. De discussie
over Hfl.
160 miljoen heb
ik gisteravond in de sauna al op gang gebracht. Het was mij een
buitengewoon genoegen dat ik Saskia weer eens trof. Ik had haar
in eerste instantie niet herkend in de groene badjas van de Lucaya Crew van Vitalizee
in Scheveningen,
waar ik op 31 augustus 1997 nog te gast ben geweest. Zij droeg
een paarse handdoek. In ieder geval de juiste kleur. Daar moest
ze wel om lachen. Ik heb haar in 1996 immers ook nog de foto's van Henley laten
zien. Over de oranje-rood-paarse bikini hebben we niet meer gesproken. Hij zou haar
aardig staan. Maar gisteren had ze geen bikini nodig. Slechts
die paarse handdoek stond haar al leuk genoeg af en toe. "Dan wordt het toch nog gezellig" heb
ik haar laten weten.
Liefde is... ...je best
doen. Vooruit dan maar
weer. Op 16 oktober ga ik tot 12 december terug naar Spanje. Vóór die tijd moeten
we dus nog maar iets leuks doen.
Wordt vervolgd. Nu
dus tijd voor nieuwe