20 september 2000. Betreft: BEGROTINGSDEBATTEN Kenmerk: JH/HdK20000920. Nijmegen, woensdag 20 september 2000. Beste Herman, Terwijl de begrotingsdebatten in de Tweede Kamer plaatsvinden en er tot op heden op geen enkele wijze is gesproken over de relatie tussen de Benelux en de Spaanstalige wereld, vallen mij vandaag twee artikelen in het bijzonder op. Ik begin met de Gelderlander: Kok is 'actieve woordvoerder' van de koningin. Dit is een verheugende ontwikkeling. Veel leed is tot op heden veroorzaakt door interpretaties van 'de pers'. De goeden te na gelaten. Ik hecht derhalve uitsluitend waarde aan berichtgeving van de Minister-President terzake, alsmede de rijksvoorlichtingsdienst. En op de eerste plaats uiteraard aan de berichtgeving van mijzelf. De Europese Vorstenhuizen zullen vanaf heden - zoals voorspeld - een steeds belangrijkere rol gaan vervullen bij de eenwording van Europa. Het proces binnen het bedrijfsleven is op dat punt eveneens in volle gang. De Telegraaf van vandaag: Commissarissen naar school. Ik volg deze ontwikkeling met belangstelling aangezien de commissarissen binnen de Raad van Commisarissen van onze Holding dienen te voldoen aan de aanbevelingen die door de Commissie-Peters terzake zijn gedaan in Noordwijk op de Baak. Denk eens aan een Hondt. Ik zag zoëven zijn partijgenoot Melkert op de televisie. De heer Melkert legde in zijn betoog de nadruk op de nieuwe arbeidsverhoudingen. Niemand heeft tegenwoordig meer een baan voor het leven. De ontwikkeling van de Nederlandse burger wordt tegenwoordig gekenmerkt door relatief korte periodes van arbeidsinzet, afgewisseld met periodes van bijtanken en het visier steeds opnieuw op de voortdurend veranderende toekomst te richten. Om in dit proces mee te gaan is een nieuw soort 'vangkussen' noodzakelijk. De WAO is in dit verband een voorziening die drastisch aan herziening toe is. Ik denk dat er voor jou op dat gebied een schone taak is weggelegd om het voortouw te nemen. Het raakt eveneens de ideeën van mijn 'gele' manager. Het boek 'Flex-werken' van Peter Ottenhoff vraagt in dit verband ook om een vervolg. In mijn contacten 'naar buiten' ben ik voortdurend op zoek naar 'geestverwanten'. Mensen dus waarbij mijn strategisch plan instemming vindt en met wie op basis van vertrouwen kan worden doorgebouwd. Jaap de Hoop Scheffer had het in dit verband vanmiddag over het vaststellen van 'marsroutes'. Hier kan ik mij bijvoorbeeld geheel in vinden. Hij had een goed verhaal vandaag. Met name op het gebied van normen en waarden. Wat dat 'verrre familielid' betreft denk ik daarbij aan mijn Brief aan Oom Piet, die ik voor de volledigheid in deze brief in het kader van PRINSJESDAG opneem uit mijn boek The Cable Turtle of Purple:
Brief aan Oom Piet
Beste Oom Piet,
Graag wil ik u hartelijk danken voor de verrassende brief die ik van u mocht ontvangen. Het is inderdaad juist dat ik druk bezig ben met het herinrichten van mijn toekomst en ik stel het zeer op prijs dat u aan mij heeft gedacht. Uw uitnodiging om een maand naar Zuid-Afrika te komen neem ik volgaarne aan. Ik ben de laatste tijd nogal met Zuid-Afrika bezig. Zo heb ik op 28 september van het vorig jaar gelogeerd op Kasteel Landgoed de Engelenburg bij Brummen.
Ik had hier een huwelijksnacht gepland met Lady Diana Spencer.
Zij was daar zeer door gecharmeerd, zoals mij daar is verteld. Er bestaat immers een belangrijke historische relatie tussen de familie Van der Heyden en Spencer. Beide families zijn in de middeleeuwen groot geworden in de wolhandel. De Van der Heydens in Vlaanderen en de Spencers in Engeland. Ten gevolge van het auto-ongeluk in Parijs op 31 augustus jongstleden is het feest echter niet doorgegaan. Op het landgoed is mij echter bevestigd dat Diana met mijn plannen eens was. Bij het licht van een kaars heb ik daar eerst nog een Brugse Straffe Hendrik gedronken.
De stad Brugge is naar onze familie Van der Heyden de la Bruyère genoemd. Oom Hendrik is echter zo'n tweehonderd jaar geleden al naar Zuid-Afrika geëmigreerd. Hij is waarschijnlijk één van uw voorouders, hoewel we niet veel Pieten in de familie hebben, wel Florissen, Arenden, Leonhards en Hendricken. Vermoedelijke nazaten van de Graven van Henegouwen en Holland. Oom Hendrick is in Zuid-Afrika een wijngaard begonnen. De bekendste dessertwijn van Zuid-Afrika komt van zijn landgoed onder de naam Engeltjipipi. Dat betekent Engeltje op de tong.
Zo heb ik de laatste jaren nogal met verschillende engelen te maken gehad. Bij voorbeeld in de herberg The Angel on the Bridge in Henley-on-Thames in Engeland. U weet wel: van de Henley Royal Regatta. De Britse Koninklijke Familie behoorde daar tot de meest gewaardeerde gasten totdat My Lady besloot zich wat meer met de Don Quichot bezig te gaan houden. Mijn favoriete onderwerp. Daarom heb ik haar in april nog tot directeur van mijn bedrijf benoemd in Engeland en Wales. Zij was zojuist teruggekeerd van een bezoek aan haar broer in Kaapstad. Daarover heb ik in The Angel on the Bridge gesproken met een van uw landgenoten.
Zij noemde zich Zahn en tekende een bloemetje achter haar naam, waarna ik haar Zahn Flower heb genoemd en haar een ridderfiguur uit Westminster cadeau heb gedaan. Wij zijn immers zo'n oud riddergeslacht, zoals u weet. Di and I waren immers niet voor niets in Cervantes geïnteresseerd. Die heeft nog een ridder op de wereld gezet toen de laatste ridder al tweehonderd jaar eerder was uitgestorven in Europa. Maar Di and I waren nog steeds zeer geïnteresseerd in de normen en waarden der ridderschap. Het is wel triest dat zij haar heil heeft moeten zoeken bij een Egyptenaar. Dat was wel een goede financier, maar hij kon zijn handen - en dergelijke - niet goed thuishouden. Dat zal broer Charles ook niet zeer op prijs hebben gesteld. Ik neem aan dat u hem wel eens heeft gesproken. Hij woont immers ook in Zuid-Afrika. Vorige week heb ik kerst gevierd met enkele landgenoten van u: Guy and Sheila uit Kaapstad. Ik kreeg nog een leuk kerstgeschenk van hen: een huls om de verlovingskaars in op te bergen die ik vorig jaar met kerst op het Stadhouderlijk Hof in Leeuwarden namens My Lady had ontvangen. Guy en Sheila werken in The Leicester Arms op de hoek van Warwick Street in Londen. Niet ver van Regent Street, waar ik op onze koninginnedag nog een kaart heb gepost To My Fifth Rose in KENSINGTON PALACE. Die kaart had ik nog geschreven in The Leicester Arms, aangezien ik een aanvraag heb lopen voor de grafelijke titel, zodat ik Earl of Warwick zou kunnen worden. Daar werd in Warwick en omgeving al volledig rekening mee gehouden. My Lady had al een appartement voor mij geregeld In Walcote House in Royal Leamington Spa, niet ver van Althorp House, het landgoed waarop zij nu begraven ligt.
Dat zal ook wel mijn laatste rustplaats worden, maar ik hoop in ieder geval nog zo'n dertig jaar mee te mogen gaan en maak graag van uw uitnodiging gebruik. Het liefst zou ik twee bijzondere (oud)collega's mee naar Zuid-Afrika nemen: Peter Ottenhoff en Liesbeth Halbertsma. Beiden komen voort uit de Van der Heyden School en zijn uitstekende managers geworden. Graag wil ik wat meer weten over uw diamanthandel en een bezoek brengen aan Charles en de wijngaard van Oom Hendrick. Ik logeer graag in de Ritz in Kaapstad en maak ook graag een mooie reis door de mooiste gebieden van het land. Dan kunnen we samen ook nog eens praten over de drie hartoperaties die ik heb uitgevoerd: Hart van Oranje, Golden Heart Foundation en Purple Heart Operation. De laatste operatie betreft Koningin Elizabeth. Ik had mij enige zorgen over haar gemaakt, maar dat is ruimschoots goed gemaakt met het paarse hart dat zij tijdens haar vijftigjarige trouwdag in ontvangst heeft genomen. Ik kreeg nog een leuke kerstkaart van haar en prins Phillip.
Ik had op 27 augustus immers nog om de hand van haar schoondochter verzocht. Daar heeft Zij wel even over moeten nadenken voordat zij nadien in het openbaar kon verschijnen. Zelfs Prins Charles had niet voorzien dat Diana en ik kennelijk dezelfde plannen hadden. Daar had ook niemand iets mee te maken. Ook Charles Windsor niet. Hij staat nu behoorlijk bij mij in het krijt. Dat komt op 14 januari aan de orde op de arrondissementsrechtbank hier in Utrecht. Mijn inzet voor de zitting wordt:
Ik heb dit vandaag in een brief aan de Heer Ottenhoff laten weten en zal de tekst van de brief aan hem morgen ook opnemen in een brief aan Collega Halbertsma te Noordwijk. Zij is zeer bekend in Henley-on-Thames. Van de brief aan haar verstrek ik uiteraard ook een exemplaar aan de rechtbank voor procedure 97 / 2152 BELEI R08 II G32. Ik reken erop dat collega's Halbertsma en Ottenhoff een belangrijke bijdrage aan deze zaak zullen leveren. Wij zijn immers al eens vaker voor elkaar in de bres gesprongen en ik reken erop dat zij de waarheid van mijn verhaal bevestigen en aanvullende informatie verstrekken als toegevoegde waarde. Dan kom ik graag op zeer korte termijn bij u op bezoek in Zuid-Afrika. Met vriendelijke groet en tot binnenkort, JOHN VAN DER HEYDEN. Oprichter Stichting Cervantes Benelux, initiatiefnemer European Cervantes Foundation, eigenaar handelsmerk Instituto Cervantes in de Benelux, Vice President Instituto Cervantes Holding Limited, voormalig adviseur van The Princess of Wales.
Liefde is... ...genieten van de zonsondergang
Deze zonsondergang dateert van 13 augustus 1990. De foto is gemaakt in Tiermas aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela onder het motto De Kracht van het Geloof. Ik vond nóg een brief namens Hans Dijkstal. Het was klaarblijkelijk de belangrijkste uitgaande brief van de Staten Generaal in 1996. In ieder geval de Eerste. Hartelijke groet.
Bijlage: Brief SG96/U1 van de Minister van Binnenlandse Zaken.