16 april 1998. Betreft: TERUG NAAR DE KUST Kenmerk: JH/LH980416. Dear Elizabeth, Donderdag 16 april 1998. Mijn aandacht wordt vandaag getrokken door het opschrift Terugkeer naar zee nabij. Het doet mij denken aan het lied Terug naar de kust dat Gerard Joling zong tijdens de eerste karaoke-show in NOORDWIJK. Kort ervoor had ik met Henk Lulofs plaatsgenomen op een tribune tijdens het wielercriterium. "Jouw tijd om te gaan oogsten is weldra aangebroken" zei Henk en ik keek even naar de plaats op het strand die voor mij heilig was geworden. Die plek werd in beeld gebracht tijdens dat lied van Gerard. Op mijn tafel ligt nu een enveloppe van de Baak met poststempel 16.12.94 met een kaartje "Retour afzender. Wenst post niet te ontvangen". Het is een aangetekend stuk met ontvangstbevestiging. Ik vind het vreemd dat je die brief niet wilde ontvangen. Ik heb immers altijd in jou een honderd procent vertrouwen gehad. 11.15 Ik open die brief en lees de inhoud. Het is een brief met kerstwensen. Maar er staan ook dingen in waarvan ik blij ben dat je ze niet gelezen hebt. Er is namelijk al eerder bij ons ingebroken in Hoofddorp én NOORDWIJK en het alarmsysteem was geen overbodige luxe. Ik lees ook dat het binnenkort mogelijk is flappen te tappen met een giromaatpas. Die kreet heb ik van jou, toen we in Noordwijkerhout uitzagen naar een nieuw kantoorpand voor ons bedrijf. Mijn laatste brief Van Hof naar Home dateert alweer van 3 april en de tijd gaat snel. 13.35 De volgende brief verzonden: Terug naar de kust. Wat mijn financiële problemen betreft kan ik je melden dat ik vandaag Hfl. 2.100,51 aan betalingen de deur uit heb gedaan. Dat betekent in feite dat ik praktisch niet meer kan eten en ik heb hier veel te weinig ruimte. Alleen een huwelijk kan mij redden. Maar ik trouw alleen met een vrouw waar ik van hou. Van Ed Nijpels kreeg de Stichting Cervantes Benelux een briefje namens het Wereld Natuur Fonds. Ed heeft klaarblijkelijk Niels Halbertsma opgevolgd als voorzitter. De stichting kan hem niet betalen. Ik heb er immers al privé zo'n kleine ton ingestoken en tot op heden heeft nog niemand zich bereid verklaard om mijn initiatief te ondersteunen. Dat vind ik uitermate vreemd. Ik hoop dus dat daar gauw verandering in komt. Dan kan ik ook weer eten. Ik houd van de natuur, maar daar maken wij zelf ook deel van uit. Ik hoop ook graag weer iets van jou te horen. Ik ontving een kaart vanuit Engeland ten behoeve van de vorige bewoonster. Hierop heb ik bij de notaris het adres van de vorige bewoonster opgevraagd. Zij is verhuisd naar 's-Hertogenbosch, maar bij de notaris was het adres niet bekend. Daarom heb ik de kaart retour gezonden en op de achterzijde met groene inkt geschreven:
"Geachte Familie, Mariëlle is verhuisd naar 's-Hertogenbosch. Ik beschik niet over haar adres. Vandaar dat ik deze kaart op deze wijze retour zend. Het is immers niet leuk iemand die je dierbaar is te verliezen. Ik ben in Londen ook iemand kwijt geraakt. Mariëlle weet wie dat is. Met hartelijke groet, J.L. Van der Heyden. Neude 30c.
P.S. Kunt u mij misschien helpen aan Diana-zegels?"
Ik heb dit thema gisteren ook besproken met Andrea Willemse en Jos Gelissen. Ik zet de 'behandeling' door. Deze bestaat uit gesprekken van een half uur om de twee weken. Ik heb hen laten weten dat ik jou daarover rapporteer. Jos heeft ook inzage in mijn boek gekregen. Hij vond het zeer indrukwekkend. Peter Snel heeft nog niet gereageerd. Ik hoop dat hij wat Sneller wordt. Als Gele Peter The Business gaat runnen kan hij het natuurlijk óók regelen met de gemeente en het arbeidsbureau. Hij is daar immers al goed thuis. Het financieel overzicht voor de stichting moet ik nog maken. Daarvoor dien ik weer een flinke hoeveelheid bonnetjes in te boeken. Ik hoop dat dat werk gauw van mij kan worden overgenomen. Vanmiddag heb ik de organisatoren van Kroon op het werk aan de telefoon gehad. Ik hoop dat Marcel van Dam een manier weet om geld in de stichting te krijgen. Wellicht kan hij mijn cadeautjes veilen van Diana. Want ik heb er hier geen plaats meer voor. Dan kan ik vanaf nu weer aan mijn conditie gaan werken. Want ook dát is belangrijk voor de Leider van Paars.
18.00 Op het postkantoor heb ik nog 24 zegels gekocht van de serie Tien voor het huwelijk. Na verzending van deze brief heb ik er weer 28. Die zal ik wel nodig hebben in de komende tijd. Het is een leuk idee van Wim Dik. Ik vond ook een brochure over de COSTA DEL SOL. Een leuke aanbieding voor Professor Knol: 1 week vanaf 495,- p.p. Die heb ik dus maar bij hem in de bus gedaan. De aanbiedingen van Goldina vond hij niet zo leuk. Maar hiervan ben ik zeker dat hij het zal waarderen. Hij is immers van harte welkom in de toekomst, zodra The Business draait. Daarom ben ik nog even naar het boekenstalletje gegaan op Hoog Catharijne. 'Peace in Ulster' zei mijn goede vriend aldaar. 'Ian Paisley heeft niets meer te vertellen.'. Ik had overigens gelezen dat de Orangisten het accoord hebben verworpen. Ik denk dat het goed is dat Hare Majesteit wederom eens Haar gewicht in de schaal werpt. Zij is immers de enige Orangist die écht de baas is. Voorts viel mijn oog op het artikel
"I'm not profiting from Diana - by Earl Spencer, PAGE SEVEN". Die krant heb ik dus ook gekocht, hoewel het geld bijna op is. Ik heb wel een bonnetje bewaard voor de boekhouding. Dan kan ik die aan Charles voorleggen. Want hij is immers de baas van mijn bedrijf. Ook zie ik op de voorpagina van het NRC dat er een mooi 'matching-fonds' is bij het Ministerie van Economische Zaken. Daar kan Hans Wijers mooi gebruik van maken zodra hij voor mijn bedrijf aan het werk gaat. De heer Van Miert zal inmiddels wel van mijn Business Plan op de hoogte zijn. Maar hij kan natuurlijk niet altijd dwars blijven liggen. Als er in Zuid-Amerika kartels zijn toegestaan, moet dat hier ook kunnen. Ik heb nu ook mijn brief aan José geopend. Hij dateert van 30 december 1994, 23.49 uur. De brief bevat de beste wensen voor het nieuwe jaar. Ik vond het vreemd dat ik hem terugkreeg. Zij had ons immers geadviseerd om in relatie te investeren. Dat heb ik dus gedaan. Ik heb nog niet alle bonnetjes geteld, maar ik denk dat ik de honderdduizend nu wel ben gepasseerd. Morgen ga ik verder met mijn nieuwsanalyses. Te beginnen met pagina zeven van The Daily Mail. Wellicht kan de journalist nadien met de heer Cottrell gaan praten. Zijn kantoor is immers aan de overkant.
Met hartelijke groet, JOHN VAN DER HEYDEN. P.S. Ik realiseer mij dat ik mijn sleutel nu inderdaad aan Queen Elizabeth heb doen toekomen. De Nederlandse deze keer. Mijn dure pen met paarse inkt ben ik opnieuw kwijtgeraakt. Maar groen is ook een mooie kleur, want dat doet mij denken aan een kikker en het oranje is verdwenen bij de Drakenborgh.