Datum: 10 november 1999. Betreft: SANTA DIANA Kenmerk: JH/LH991110. Querida Isabel, Woensdag 10 november 1999. 9.52 Het is nu 23 jaar geleden dat mijn eerste zoon ter wereld kwam. 'Un hijo barón' volgens mijn hoogleraar Sánchez Romeralo. Gisteren heb ik rond 12.30 mijn brief aan jou bij 'taquilla múmero siete' afgegeven 'con urgencia'. 'De esta carta depende una compañía aéra. Es nuestro pan de cada día'. En de man achter het loket zette er twee fixe stempels op met 'URGENTE', 'URGENTE' en hij schreef een 'factura' voor mij uit van 415 peseta's. Daarna nam ik de bus naar Málaga tot aan de haven. Er hing een affiche van EasyJet: Con Navidad a Londres y Liverpool. Ik kwam er rond 13.10 aan en kocht een buskaartje voor de bus naar Nerja. 'Sale a las 14.00'. Ik had dus nog drie kwartier voor een bezoekje aan de parador. Lijn 35 stond al klaar naar de 'Gibralfaro'. In een slakkengangetje omhoog. Dat viel mij tegen. De laatste keer dat ik daar was geweest voor een afspraak met Brigitte Fend op 2 juni 1992 8.30 reed ik met een flinke vaart tegen die berg op. Een kop koffie zat er nu niet in anders miste ik de bus. Dus ogenblikkelijk terug om 13.50. Ik was nog net op tijd. De bus van Alsina Graells was iets te laat. Ik nam plaats. Links voor mij zat een jongeman. Goed in het pak. Hij was van de 'Kerk van Jezus Christus en de Heilige der Laatste Dagen'. Een Amerikaanse jongeman van 19 jaar - Elder Petersen - uit Salt Lake City in Utah. Daarover heeft Professor Knol mij nog wilde verhalen verteld als hij op zijn trimfiets zat. "Ben je daar nog nóóit geweest? Hè, hè, eindelijk kan ik je iets vertellen wat je nog niet weet." Vertelde hij dan. En zo ben ik aan 7000 familieleden gekomen uit de computer van die organisatie. Na een bezoek aan het gemeente-archief in Zutphen waar ik de leenacten van de familie had bestudeerd en een bezoek nadien aan Apeldoorn, niet ver van Het Loo. Zo ontspon zich een levend gesprek. "We are related to the Spencers in England". Mijn verhaal over mijn bezoek aan 21-23 Sheep Street, where I was served by a boy from Monaco with the name Christophe. "You and Princess Diana? You're mad!" was his reaction. "Everybody thought so, but I am not" I told him. "On Princes' Day in The Hague, before. A few weeks after she received my bunch of roses, when I entered the old Dutch inn 't Goude Hooft', the golden head, they played "If I were a carpenter and you were a lady. Would you marry me anyway? Would you be my baby? And then I wrote to Diana: "I am not a carpenter my dear Princess of Wales. I am the legal concolleague of the King of Spain.". "It's amazing" was Elders antwoord. "Yes. She was setting up our company in the United States, starting in NEW YORK with buying a purple cap with the number 492 on it. No-one knew what it meant. Not a single scientist in the United States had any idea of the significance. It was very easy. It meant april '92. My friend Cesar Rennert knows about it. He has a language institute in Manhattan. Today it's exactly 14 years ago that I met him. We had lunch together in the Parador Nacional in Málaga. Diana bought that cap at the Donna Karan Store, not far from his school. He has a house in Nerja as a matter of fact. If you meet him there, please give him my regards." En zo converserende kwamen we rond een uur of vier in Nerja aan. Elder werd opgewacht door een andere Elder. Het is waarschijnlijk een mormoonse aanduiding voor 'ouderling' of iets in die geest. Elder had inmiddels ook veel verteld over zijn eigen missie. Hij liet mij het boek zien dat ik ook ooit uit Apeldoorn had meegekregen. Het schijnt - rond 820 - te zijn geschreven door een zekere Joseph Smith, een evangelist ten tijde van het einde van het Heydenrijk. Zo kwam ons gesprek op 'geloofssystemen' en ik vertelde hem dat zijn geloof niet veel anders is dan het geloof dat de Spanjaarden hadden in de tijd van de Reconquista. Ik heb hem dus aangeraden om eens een kijkje te gaan nemen in Frigiliana. "Everyone was killed there by the christians in 1492. No one left. No one. You must go there. It will open your eyes... The Roman Catholic Church is out of date as a matter of fact. We now have a new Faith." "What's that". "Building the European Union. That's why I am here". Ik droeg mijn witte shirtje van De Baak. Met onder meer het opschrift agresivo: 'quiero mucho más'.
Na van de jongemannen afscheid te hebben genomen ben ik overgestoken naar de 'taquilla'. "¿Hay aquí un autobús para Frigiliana?" "Sí señor. Sale a las siete". Dat was dus nog drie uur wachten. "Entonces ¿puedo ir andando?" "¡Hombre, sí! Son unos seis kilómetros. Poco más o menos". Dus na het nuttigen van een bocadillo en een café con leche in een bar 'donde solo hablan Andaluz' ben ik weer als pelgrim aan het werk getogen.
Te voet naar boven.
Halverwege stopte een auto. Een donkerblauwe Scorpio Granada i. Het was een Britse auto. 'The driver' stapte uit om het panorama in ogenschouw te nemen. Ik ging naar hem toe en sprak hem aan. 'I go up once in a year. I have my house in Nerja'. 'That's a coincidence'. I come here once in seven years. Ik dacht daarbij aan de autorit met Enrique Caro op 4 juni 1992 en wat hij zei: "Aquí te vas a enamorar. Te vas a enamorar de este pueblo". Het was exact op dezelfde plek. Ik had als doelstelling: Nerja, Escuela Hispánica, Curso de sensibilidad de le lengua española. Ik citeer mijn bezoekverslag. Enrique heeft bij die gelegenheid foto's gemaakt die 'compromitadoramente' kunnen worden gebruikt." Bij terugkomst in Nederland heb ik hem de volgende brief geschreven: "Nimega, 18 de junio de 1992. Querido amigo, Acabo de llegar de España en los Países Bajos. Con esta carta te quisiera agradecer para la inolvidable acogida en Nerja y sobre todo la acogida personal. Como sabes visité un sinúmero de escuelas de idiomas en España, pero tu acogida fue lo más personal de todos. Me acuerdo de que desde principios me dijiste "Este pueblo te va a encantar. Te vas a enamorar". Y resultó así. Me enamoré del sitio y me enamoré de la hermana de tu novia como ya habías notado, cantando tu a la hora de despedida "Een beetje verliefd". Ciglia me había encantado ya desde el primer momento que la ví en la casa de Rosario. Así que el paseo a caballo para mi ha sido la mejor experiencia del viaje. Yo no podía quedarme a consecuencia de las obligaciones, lo que sentía muchísimo. Y no sabía qué hacer como hombre recien separado de 44 años para con esa chica, madura ya como creo, de 27 años. Durante nuestro paseo a caballo saqué algunas diapositivas. Procuraré hacer algunas copias de foto y mandártelas. Del otro lado yo sería muy interesado en tus fotos, también los que yo saqué con tu cámara de Ciglia. Me harías gran favor comunicárselo a ella y darla mi dirección, para que me pueda enviar un ejemplar. Como diste, "tu no me has regalado nada todavía", tienes razón. Es verdad que yo no esperaba una acogida tan personal de tu parte. En Holanda somos un poco más reservados. Pero no te preocupes. Si la Asociación llegue a un acuerdo satisfecho conmigo, lo vas a ver. Enrique, muchas gracias otra vez y un fuerte abrazo de mi parte para ti y los suyos y a Ciglia en particular. John."
Er was rond die tijd nóg een jongedame van die leeftijd. Ik had haar petje echter nog niet gezien. Hierover ging het gesprek in de blauwe auto, nadat ik de Engelsman een lift had gevraagd naar het dorp. "Where do you come from, from Holland?" "From Nijmegen. My parents live there. No, my mother. My father died last year, actually. Do you know Nijmegen?" "No, I only know Zandvoort". "I should have been living in England, as a matter of fact. If princess Diana would'nt have died. I was about to go and live in the former house of fieldmarshall Montgomery in Royal Leamington Spa. We were setting up a company." "What kind of company?' 'Management Trainings." "Oh, right". "I noticed the monarchy has been saved in Australia. Congratulations". "Oh yes. The funniest thing is that the world will be ruled in due course by someone who lied under oath in St. Paul's Cathedral. I wonder what would have happened if Queen Victoria would have appointed her cousin Wilhelm to be her heir to the throne. Der Kaiser. We would probably have become Germans. All of us. Because of the House of Hanover. They are all Germans. We also helped the Russians to get the Csar out of the way. So We founded a communist state as well." "Yes, Ich dien. And the Spencers?" "They were Tudors. Were'nt they? Before the Stuarts came." "All that I know is that they were from the region were I was going to live. The region of Stratford and Warwickshire and that they are the oldest British noble family." "Yes, that could be. I don't know on which side they were fighting in the War of the Roses. I don't know if their colour was red or white." "I think it was red. Yes, I remember. It was in the time of Lord Brooke". Daar zat ik dus aardig naast. Net als in El Toboso. Ik had ook nog bijna gezegd: Gordon Neville, the Kingmaker. Ik ben dus gauw uitgestapt aan het begin van het dorp. Het was rond een uur of vijf. De eerstvolgende bus zou pas om 19.30 uur teruggaan. Ik had dus ruim de tijd. Eerst door het niet toeristische gedeelte gewandeld. Langs de Calle Cervantes.
Ik kwam toen uit bij de bar El Ingenio ofwel The Genius en stond plotseling voor het winkeltje waar Enrique het kompas voor mij heeft gekocht dat ik aan jou heb gegeven om de juiste richting aan te wijzen.
Er stonden ook drie Engelse dames in de winkel. Ik vertelde hen mijn verhaal. "Seven years ago I got a present here that I gave to my colleague. She brought me into contact with princess Diana." Ik kocht twee kaarten en zei: "Now I don't have to send her a card anymore". "And for whom is that card?" "For my colleague of course. She is now the director of my company". "Oh, wonderful!" was de reactie van één van de 'ladies'. Ik vertelde hen uiteraard mijn verhaal over mijn reis naar Engeland van 1 tot en met 10 augustus 1996: "On the 31st of July 1996 I invited the Crown Princes of the Benelux and Spain in my Foundation and went to England the next day. There my number five came into the picture.
It started on the terrace of The Angel on the Bridge in Henley-on-Thames." "Oh, how nice!" was de reactie van één van de dames, die spontaan aanbood een foto van mij te maken:
"I was baptized in the parish church of Henley. Do you know that church, with the eagle?" Natúúrlijk ken ik die 'church'.
Ik heb er nog dozen vol foto's van, voor het geval ze niet zijn gestolen. Daarom heb ik mijn kaart ogenblikkelijk daarna op de brievenbus gedaan, om te voorkomen dat er nog ooit een keer een verhaal de ronde doet dat ik last zou hebben van 'hallucinaties'. In ieder geval had ik diezelfde 'hallucinatie' al een keer uitgetekend in dat ziekenhuis. Nadat een jongedame bij die brievenbus naar buiten kwam met de boodschap "¡La reina vuelve a venir!" ben ik 'cuesta arriba' gelopen in de Calle de la Amargura.
Dezelfde weg als met Enrique zeven jaar terug. Ik las er alle opschriften over hetgeen er met de moorse bevolking is gebeurd in 1492 onder verantwoordelijkheid van de heer Requesens. Hij was toen klaarblijkelijk grootinquisiteur, voor zover ik mij nog kan herinneren van mijn eerste bezoek aan Toledo, toen ik het leven van El Greco heb bestudeerd. Ik kwam uiteindelijk bij het dorpspleintje uit en de plaatselijke kerk. Daar ben ik uiteraard naar binnen gegaan.
Er stond een christusbeeld met een zwart gezicht. Een moorse Christus. Wellicht komt Henk van der Meyden er nu eens achter waarom hij Diana in een moorse kledij heeft afgebeeld in zijn 'Privé'. Hierop heb ik nog gereageerd met de boodschap: Mijn Grote Liefde. De dames uit Henley heb ik ook nog laten weten dat 'she wore a wig. She came in disguise'. Bij het verlaten van de kerk hoorde ik Nederlands spreken. Een Nederlandse jongeman en jongedame waren daar druk aan het werk. Ik vertelde hen dat ik alleen mijn verjaardag aan het vieren was en had gehoopt dat nu met mijn Britse partner te hebben kunnen doen. Zij waren bezig met het opzetten van een zogenaamde coffee shop. Zonder verdovende middelen overigens, naar zijn zeggen. 'Kun je daar geen betere naam voor bedenken?' was daarop mijn reactie. 'We staan hierdoor toch al niet zo goed bekend'. Ik was ook nog even naar het pleintje gelopen met het terras van de Inquisiteur waar Enrique mij heeft uitgelegd wat dat betekent: la sensibilidad de la lengua española.
Teruglopend kwam ik langs de Casa de la Diputación en las in een gevelsteen: 'Esta casa fue visitada por S.S.M.M. los Reyes el día 23 de junio de 1998.'
Op die dag heb ik je nog een brief geschreven over England. Uiteindelijk kwam ik uit bij een winkeltje waar vino de Frigiliana werd verkocht. Ik heb geen alcohol meer gebruikt. Maar voor mijn verjaardag wilde ik een uitzondering maken. Een oudere dame - in de Calle Travesía, 4 - schonk mij een klein glaasje vino dulce in en ik liet haar mijn label zien van de Baak met het opschrift 'J.L. van der Heyden Instituto Cervantes NBLEW'.
Ik legde haar uit dat die letters staan voor 'Nederland, Bélgica, Luxemburgo, Inglaterra y Gales' en dat haar koning mijn collega is en Diana mijn partner. "Es un gran honor señor teniendo Usted aquí en mi casa. La próxima vez vuelve usted con ella." "No es posible, señora. Está muerta." "No señor. Usted la lleva en su corazón". Inmiddels was de duisternis ingevallen en ben ik nog even langs de 'casa de pensionistas' gelopen met een fles Vino dulce de Frigiliana, die ik mij cadeau heb gedaan voor 350 ptas ter gelegenheid van mijn verjaardag.
Rond half zeven ben ik naar beneden gelopen. In de donkere nacht. Meer dan een uur lopen in het pikkedonker. Vanuit Nerja met de bus terug naar Málaga en Torremolinos. Om 22.15 kocht ik de Telegraaf bij de bushalte. Liefde is... ...samen werk zoeken. Dat zal nu wel lukken. Het werk ligt op straat. Eerst die schilderijen terug. Vooral die van Jan Steen. Tijdsdruk nekt overname noodlijdend Air Holland. De hele ophef betreft volgens dit artikel een transactie van slechts 20 miljoen. KONINKLIJKE LUCHTVAART MAATSCHAPPIJ CERVANTES kan met een deugdelijke visie, zoals vastgelegd in ons businessplan gekoppeld aan ATP dus snel de lucht in. Zeker als Wim Dik ook bereid is om mee te werken. Vooral nu ik lees: Beursintroductie van KPN Qwest 'uitslaande brand'. Dit moet inpasbaar zijn in onze Quixotic Quest. Without any doubt. Hierbij denk ik aan John Kerckhoffs. Daarom ben ik gisteren ook gaan lopen en heb ik geen auto gehuurd. Ik denk overigens dat HET KOMPAS VAN FRIGILIANA nu ook wel behoorlijk in waarde zal zijn gestegen. Ze worden niet meer verkocht in dat winkeltje. Vrijdag zal ik de financiële maatregelen nemen met medewerking van ING Barings. We zullen het nu aan de heer John Jansen, Algemeen directeur van ATP moeten overlaten om zijn bedrijf in onze holding onder te brengen. Zijn voornaam heeft hij in ieder geval al mee. En wat jouw vraag betreft: Organisatie-advies of opleiden? Laten we het allebei maar doen. Dan blijft er nog één vraag over. Wie wordt er nu koning van Engeland? Ik denk een neef van Liesje. Het gaat immers ook goed met zijn supporters.
En Herman heeft nog theezakjes achtergelaten uit Westminster. Tot morgen, John.
P.S. De tekst van mijn brief van gisteren ben ik ook kwijt door verkeerd te hebben 'gesaved', maar bijgaand ontvang je in ieder geval de factura van het ORGANISMO AUTÓNOMO CORREOS Y TELEGRAFOS N.I.F. Q-281702-F d.d. 9 de XI de 1999. Gaarne dus kopie maken voor herstelwerkzaamheden. Instituto Cervantes is legally deposited as trade mark at Benelux Merkenbureau under depositnumber 843323 in class 41: education, trainings and courses, and is a tradename of the Foundation Cervantes Benelux, registered under number S211928 of the Chamber of Commerce in Amsterdam (IBAN: NL91INGB0004729266 BIC: INGBNL2A). Instituto Cervantes Limited is registered for England and Wales under Company No. 3300636 at Companies House, Cardiff. Instituto Cervantes Holding Limited is a member of the 'Baak-kring' Management Centre VNO NCW in Noordwijk, The Netherlands.