Datum: Vrijdag 24 september 2004 Betreft: DE SPIJKER OP ZIJN KOP Kenmerk: 20040924JHLH
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Dear Elizabeth, Ik vervolg mijn brief van gisteren. 14.40 Brieven Uw Kerstkaarten (1) en Uw Kerstkaarten (2) gelijktijdig verzonden met Postbus 689. Ik ga nu weer eens in Oss naar de sauna met de trein van 14.51. Aldaar gelezen in het laatste boek van Andrew Morton. Of de geschiedenis zich herhaalt. In september 1996 heb ik daar zijn boek Diana, Her new life gelezen na haar eerste bezoek aan de Wellenkamp. Het is een goed verhaal van Andrew. Wellicht het laatste stukje van de puzzel. Paul Burrell heeft immers ook nog niet de volledige waarheid verteld en Andrew Morton heeft de situatie vanaf het depot van mijn handelsmerk en mijn reis naar Parijs in 1992 meegemaakt. Attendance Caroline. In een van de saunacabines bevindt zich een venster. Van hieruit heeft men zicht op het logo van AKZO NOBEL. In eerste instantie doet mij dit denken aan mijn vroegere schoolvriend Hans van Helden wiens vader over dit bedrijf de directie voerde nadat hij vanuit New Jersey naar Nederland was overgekomen. Verschillende free lance-docenten van mijn voormalige taleninstituut hebben er een vaste baan gevonden, zoals Marian Vinken, docente van de tolk-vertalersopleiding Frans (collega van Inge Post en Anique van der Does de Willebois). In dit verband denk ik ook aan Dolphine Grijns als coördinatrice van het AKZO-project en vanzelfsprekend jouw goede verstandhouding met Cees van Lede. Ik heb vanavond Vijf Koninckjes gedronken indachtig de tekst
Dan komt sint
graag weer naar de kust
Omdat hij nog een Koninck lust.
Ook deze keer was het een ritueel met een symbolische betekenis. Ik heb gedronken op de vijf vorstenhuizen van Nederland, België, Luxemburg, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Ook deze avond eindigde er weer een fase uit mijn keuzeproces. Vanavond had ik nog twee badlakens over. In de kleuren roze en oranje.
Vrijdag 24 september
2004
Gelezen:
Prinses Irene: natuur als een kind beschouwen. Hierbij denk
ik uiteraard ook aan haar eigen kinderen Carolina,
Margarita,
Carlos
en Jaime,
die alle vier in het Radboud
Ziekenhuis in Nijmegen zijn geboren
evenals mijn eigen twee zoons. Ik heb altijd veel respect gehad
voor mijn collega Irene
van Lippe Biesterveld sinds zij mij als eerste het vertrouwen
gaf om met haar kindermeisje uit te gaan in Madrid.
Ik hoop dat de hier vermelde aanwezigen
de gelegenheid te baat hebben genomen om de situatie rond dinsdag 28 september aanstaande te
bespreken. In de sauna kreeg ik sleutel 89. Dat was gemakkelijk
te onthouden: de laatste twee cijfers van mijn postbus in Utrecht.
Als gerecht heb ik gekozen voor een Barnevelds hoedje. Het brengt
mij in gedachten terug naar mijn fietstocht van 20
augustus 1996 onder het motto I start a new love dat
veel doet denken aan de titel van Mortons
laatste boek Diana,
in search for love, de parallel partner etc..
De tocht ging door de Betuwe via Lexkesveer, Wageningen, Ede,
Barneveld en Voorthuizen naar Ermelo.
Nieuwe outfit 19 augustus 1996
Het idee was mij ingegeven door jouw opmerking na onze verhuizing van Hoofddorp naar Noordwijk: "Wij bewaken samen het fort", waarna jij mij jouw telefoonnummer had gegeven van jouw vakantieverblijf in Ermelo, waar je zou gaan paardrijden. Aangezien je al zoveel drukte achter de rug had wilde ik je daar toen niet storen, maar achteraf realiseerde ik mij dat het waarschijnlijk beter was geweest dat ik in die week even bij je op bezoek zou zijn gegaan. Uiteindelijk kwam ik terecht bij het woonhuis van Hans en Elly Mulder, oude vrienden van mij uit Maarn. Hans heeft Prins Maurits ooit wiskundeles gegeven tijdens zijn laatste jaar van de middelbare school. Reden waarom ik uiteindelijk van daaruit naar Paleis Het Loo ben gefietst.
Vandaaruit met de trein naar Nijmegen en de volgende dag opnieuw een historische fietstocht vanuit 's-Gravenhage Mariahoeve via Paleis Huis ten Bosch, De Eikenhorst in Wassenaar, de Baak en Noordwijk door de Willem de Zwijgerlaan in Oegstgeest naar Leiden en vervolgens weer met de trein terug naar de Wellenkamp. In het boek dat ik nu lees van Andrew Morton zie ik in dit verband ook weer tal van bekende elementen. Het zou leuk zijn als hij er ook bij is aanstaande dinsdag op Het Loo. In de inleiding van zijn boek In wezen liefde spreekt Morton al direct over acteur Terence Stamp als hartenbreker van het witte doek. Dat is de man waarop de redactie van de Daily Mail duidde in hun aflevering van 15 maart jongstleden.
Morton schrijft hierover het volgende. Er was echter een klein probleem met het verhaal. Het was volstrekt onwaar (p. 8). Ik heb Richard uit Liverpool in de NUMBER ONE BAR dan ook laten weten dat het geen British Screen idol was, "but a Dutchman".
Zoals zo vaak gebeurt: Men hoort zo vaak de klok luiden, maar weet niet waar de klepel hangt. Welnu: IK BEN DE KLEPEL. Nadat men zich daarvan rekenschap heeft gegeven is men zich klaarblijkelijk anders gaan opstellen. Zo heb ik ook vanaf mei 1993 tot en met november 1994 voor joker in een ziekenhuis gezeten. Ik had geen andere keus in die tijd.
Een compleet herkenbaar verhaal. In die tijd na mijn ontslag bij Nieuw Elan heb ik mij - na een advies van TMK - tot Steven Matthijssen gewend in de Oranje Nassaulaan in ZEIST. Dit echter uit puur budgettaire overwegingen. Ik denk dat ik in de Baak-kring sneller een nieuwe partner had gevonden. Daar was echter wel geld voor nodig. Hetgeen ontbrak. Maart 1991 is op pagina 27 vermeld. Men spreekt daar over de War of the Waleses, een aardige variant op War of the Roses. Tijdens het lezen van pagina 28 speelde men in Lucaya het lied Tomorrow never comes. Daar geloof ik niet in. Heb jij wel eens gehoord van de plaats 'Ruislip' in noordwest Londen? Hoofdstuk 2 is getiteld Het jaar van het gevaarlijke leven en gaat over Mortons collega James Colthurst. Het speelt zich af in mijn nadagen bij Nieuw Elan. In die tijd heb je mij verzocht mijn biljartpartij met Peter Ottenhoff in de Wilton Bar in Maarn in de projectleidersvergadering te melden. Kort daarop heb je mij ontslag aangezegd. Op 21 mei. De 12de verjaardag van Ramon.
Dat was ten tijde van mijn afscheid van Nieuw Elan "A mis cuarenta y tres años" onder het motto "Een nieuw elan, un nuevo horizonte, een nieuwe start" met dat bijzondere kaartje van Dolphine Grijns.
Dit brengt mij in gedachten terug naar de dag dat jij mij tot leider hebt gebombardeerd met 25 rode rozen. In de bowlingbaan van Noordwijk. Ik kreeg ook nog een hoeveelheid heliumballonnen mee naar huis. Bert Hortensius heeft mij toen een lift gegeven naar de Plattenberg in Maarn. Het was een geweldige ervaring te beseffen dat er een vrouw was die werkelijk van mij hield. Welke vrouw dat was, was mij op dat moment nog niet duidelijk. Ik had wel de indruk dat jij een tussenrol vervulde. We hadden oud en nieuw toen gevierd bij Marianne Teitsma in DRIEBERGEN (tegenover Landgoed de Horst). Mijn nieuwe koers stond toen al vast. Die bestemming was dus wel bekend "tussen haar oren". Als verre nazaat van Willem de Zwijger heeft zij klaarblijkelijk het voorbeeld van haar illustere voorvader gevolgd inzake "Heydanus, Johannes Heydanus". Met dank aan Herman de Koning voor zijn waardevolle informatie inzake haar afstamming. Interessant is het volgende verhaal op pagina 34. Ik denk dat ze alletwee gelijk hebben. Van belang is de chronologie van de gebeurtenissen. Diana heeft Paul Burrell eerst in vertrouwen genomen na mijn huwelijksvoorstel van 28 december 1996. Vanaf dat moment werd hij naar mijn mening verantwoordelijk voor het beheer van haar bezittingen ten behoeve van onze company. Ik ben dus benieuwd hoe Lady Sarah McCorquodale die zaken thans heeft geregeld met Anthony Julius. In dit verband vroeg Caroline mij gisteravond bij het verlaten van Lucaya of ik mijn auto in de parkeergarage had staan. Vanaf het moment dat er met mijn MAZDA 626 een ramkraak is gepleegd in Bergharen in het voorjaar van 1995 - kort na bevrijdingsdag - heb ik echter besloten voorlopig geen auto meer aan te schaffen en mijn werk - net als James - te vervolgen op de fiets "omdat daarvan alleen de banden konden worden opgeblazen". Zoals jij in die tijd ook een klankbord voor mij bent geweest. Toen ik dat in die tijd in ROTTERDAM aan Olav Smits van Waesberghe vertelde bespeurde ik een vreemd lachend trekje op zijn gezicht. Dit nadat hij mij had gevraagd "Is zij een goed klankbord?" "Ja, zeer goed", was daarop mijn antwoord. Ik kan nu de opmerking van Bart van Thienen plaatsen dat prinses Anne hem in Gibraltar op discrete wijze had laten weten John van der Heyden niet te kennen. Bij Christie's in King's Street ben ik immers wel bekend onder clientcode 361106. Dit geheel in overeenstemming met het advies dat jij mij hebt gegeven: "Communiceer het juiste bericht aan de juiste persoon, op het juiste moment" en Dolphine's advies: "Watch the timing". Op P. 38 komen Diana's lijfwacht Ken Wharfe en de heer James Gilbey in beeld, waarmee zij in Abingdon een vermakelijk gesprek heeft gehad dat toen al was afgetapt tijdens de jaarwisseling van '89 - '90. Dat was dus in de tijd dat de certificaten voor het Spanjeproject werden uitgereikt in kasteel Oudaen en het conflict met mijn toenmalige echtgenote. Dit lijkt veel op de verklaring die ik op jouw verzoek in mei 1991 in de projectleidersvergadering heb afgelegd over mijn biljartpartijtje met Peter Ottenhoff in Maarn. Ik zag in die ontmoeting toen een oplossing voor de liquiditeitsproblematiek van Nieuw Elan via een fusieproces. And nothing more than that. Daar hebben wij toen echter niet over gesproken. Alleen gebiljart. Het moest immers passen in onze communicatiestrategie in de richting van het gewenste DOEL. 16.30 Hier stop ik even. De komende drie dagen zal ik doorgaan met de verdere analyse van dit boek. Zondag de hele dag in Wellecom. Dinsdag is het dan zover. GOED WEEKEND EN GRAAG TOT ZIENS OP PALEIS HET LOO JOHN