Datum: Donderdag 15 juli 2004 Betreft: PAARS EN ROOD SUCCESVOL Kenmerk: 20040715JHTBG Beste Tjitse, Aansluitend aan mijn brief PROCESSTUKKEN van gisteren laat ik je weten dat ik een aanvang heb genomen met het checken van mijn dagboek vanaf 1 januari 2002. Als netwerkmanager ben ik altijd gewend geweest dat er actie op mijn initiatieven wordt genomen. In veel gevallen heb ik geen reactie op mijn berichten ontvangen, maar ik heb de stellige indruk dat de kentering thans plaatsvindt. Gisteren schreef ik in mijn dagboek: Woensdag 14 juli 2004 Frankrijk viert vandaag dat ze de eigen koninklijke familie hebben vermoord. Ik ontving post van TBG. Op eigen aanraden heb ik hem niet geopend en hem brief PROCESSTUKKEN doen toekomen. Fietstocht gemaakt over de nieuwe Paseo Marítimo naar de Plaza Mayor. Lord Butler heeft in het Britse parlement laten weten dat de Britse inlichtingendienst ernstige fouten heeft gemaakt inzake de Irak-kwestie. Dat wisten we dus al vooraf. Naar zijn zeggen gaat Tony Blair vrijuit. Dat neemt niet weg dat het management van Harrods de schade dient te vergoeden van 31-8-1997. 22.50 Ik heb het interview van Paul Witteman gezien in NOVA met Bill Clinton. Het is opmerkelijk dat Clinton in alle opzichten nog steeds met mij op één lijn zit. Dat kan geen toeval zijn.
Hij maakte duidelijk dat er volgens de Britse inlichtingendiensten een verbinding zou hebben bestaan tussen Irak en Osama Bin Laden. Dat heeft de CIA naar zijn zeggen nooit beweerd. Ik denk dat het de wereld langzaam aan duidelijk gaat worden dat Diana niet door een Irakees is ontvoerd met dodelijke afloop, maar door een Egyptenaar. Fundamentalisme keur ik ook ten stelligste af, maar blijf de mening toegedaan dat Al Fayed een eerlijk proces dient te krijgen, waarbij ik uitsluitend ben geïnteresseerd in vergoeding van de aangerichte schade aan ons bedrijf. Gisteravond sprak ik in The Number One met een jongeman uit Schotland. Ik heb hem van mijn millenniumreis naar Balmoral in kennis gesteld en de reden waarom: Mijn testament voor William. In dit verband is mijn brief LETTERS TO DIANA, PRINCESS OF WALES van belang. De vraag is nu nog of de CIA nog beschikt over de band met telefoongesprekken tussen Diana en 'Dappere Dodo' die zij met behulp van hun Echelon-satelliet hebben afgetapt, óf dat dat materiaal op 11 september 2001 is vernietigd. Dat is thans de kwestie. Ook zag ik Vera Mann weer eens op de televisie op BVN. Die beelden gaan de hele wereld rond. Leuk om Vera weer eens terug te zien sinds 23 maart 2001 in Cuyk.
23.23 Ik ben begonnen met het nalopen van mijn dagboek vanaf 2 januari 2002. Dit kan eventueel eveneens als boek worden uitgegeven in verkorte vorm en gekoppeld aan mijn website. Dan kan Bill Clinton hierin ook een voorwoord schrijven. Hij schijnt failliet te zijn, maar ik ben in principe wel bereid enige inkomsten met hem te delen. Uiteindelijk heb ik hem nog een schandaal met 'Dappere Dodo' voorkomen. Ik vond nog een emailadres van Robert Bischot. Morgen wordt de film 'Peter Pan' vertoond op het strand van Copacabana. Bij het nalopen van mijn dagboek ben ik thans beland op Zaterdag 6 april 2002 en mijn reactie op het artikel Wat is er mis met Paars? 14.52 Reactie per email. Geachte heer Bode, Graag wil ik reageren op uw artikel 'Wat is er mis met Paars?' Aangehecht treft u een foto aan van Paars I. U ziet mij hierop afgebeeld op de plaats van Hare Majesteit de Koningin. De foto is ten tijde van het eerste 'Paarse' kabinet gepubliceerd door MCC Nederland (Burgemeester Stramanweg 101, 1101 AA Amsterdam) op een brochure van de zogeheten Government Game Competitie. Ik neem die plaats in als eigenaar van het handelsmerk Instituto Cervantes in de Benelux voor opleidingen, trainingen en cursussen. De rechten op dit handelsmerk heb ik in het voorjaar van 1996 definitief verworven. De huiskleur van het Instituto Cervantes Benelux is Paars. Het Paars van de(r) Hei(j)de(n). U begrijpt dat ik mij dus regelmatig aangesproken voel zodra er ook maar enige reacties op mijn beleid de ronde doen. Ook Pim Fortuyn is van mijn situatie op de hoogte. Hij vertoeft regelmatig met zijn hondjes 'Spaghetti' en 'Macaroni' (naar verluidt) op het strand van Noordwijk, alwaar mijn plan geboren is op 5 januari 1991. Reeds. De wetenschappers en politici die volgens uw artikel in de rij staan om een verklaring te geven voor de glorieuze opmars van Pim Fortuyn verwijs ik naar mijn boek Letters to Diana Princess of Wales, dat onlangs door Trafford Publishing in Canada op de markt is gebracht. Het boek is bij Pim Fortuyn bekend. Het is inderdaad vreemd dat men zich thans van Paars lijkt af te keren. Een regering dient immers altijd te worden beoordeeld op het realiseren van de beleidsdoelstellingen die zij bij hun aantreden in hun regeringsprogramma hebben opgenomen. Voor zover ik dienaangaande op de afgelopen acht tot tien jaar (Paars bestaat immers al vanaf 1992!) kan terugblikken, kan ik niet anders stellen dan dat de afgelopen regeringsperiode van de Nederlandse Regering buitengewoon succesvol is verlopen, zoals dat ook door uw cijfers wordt bevestigd. Vorige week was ik als lid van de Europese Vereniging van Leraren Spaans en voormalig bestuurslid van de Vereniging Spaans op School (thans Vereniging Docenten Spaans in Nederland) te gast in Moskou op de Universiteit MGIMO voor Internationale Betrekkingen.
Het werd mij daar alras duidelijk dat een voormalige wereldmacht als Rusland likkebaardend over de buitengrens van de Europese Unie heenkijkt om te zien op welke wijze Wij - de Nederlandse samenleving - in eendrachtige samenwerking een economisch voorbeeld zijn geworden voor de gehele wereld. In Spanje heeft José María Aznar ons voorbeeld opgevolgd en beschikt met zijn partij thans over de absolute meerderheid in het Spaanse parlement. De Britse Tony Blair heeft ons Paarse beleid een andere naam gegeven: De Derde Weg. Het komt allemaal neer op een eendrachtige samenwerking van overheid, werkgevers en werknemers. Zonder 'waste of money' ten gevolge van geldverslindende stakingsacties. Een beleid waar probleemsituaties aan de tafel worden opgelost en niet op straat of over de hoofden van de televisiekijkers. Ook het bezoek van de heer Wim Kok op 28 september 2000 aan het Witte Huis te Washington op uitnodiging van voormalig President Clinton is in dit verband significant.
Wat is er nu mis met 'Paars'? In 1995 presenteerde het eerste 'paarse' kabinet haar begroting. Voor zover ik heb kunnen nagaan is hierin geen post opgenomen ten behoeve van de door mij opgerichte Stichting Cervantes Benelux. Een stichting die door mij is opgericht om de relatie tussen de Nederlands- en Spaanssprekenden te verbeteren op alle niveaus. Tot op heden hebben zich nog geen geschikte bestuurders voor deze stichting aangemeld. Eén van de eisen is namelijk dat zij geen relaties onderhouden met criminele organisaties. Inmiddels ben ik bereid op dat punt water bij de wijn te doen. Elke potentiële bestuurder is welkom in de stichting als hij of zij contacten met criminelen afzweert binnen het kader van de 'Pluk ze-wetgeving' van Ernst Hirsch Ballín. Volgens uw artikel menen veel deskundigen, onder wie de ideoloog Paul Scheffer, dat de onvrede met Paars een optelsom is van falend beleid op het gebied van immigratie, onderwijs, de zorg, en de politie. Beginnend met het laatste hebben wij in 1993 gekozen voor een beleid waarbij jacht is gemaakt op de 'grote vissen' in de criminele wereld. De volledige ontmanteling van het toenmalige zogeheten 'Octopus syndicaat' is het grootste succes dat de Nederlandse politie in de geschiedenis van dit land heeft behaald. Meer blauw op straat was derhalve - uit kostenoverwegingen - niet noodzakelijk. Deze werkwijze heeft de schatkist ook miljarden aan bezuinigingen opgeleverd. In Moskou trof ik vorige week in bijna elke winkel een soldaat, die alleen maar geld kost en niets oplevert vanwege zijn onproduktiviteit. Dan heb ik toch liever te doen met een onopvallend opgestelde videocamera. Dezer dagen is door een opvallend vaak in een bekend discussieprogramma van RTL4 voorkomende voetballer de suggestie gedaan om de heer Gerard Spong in te schakelen tijdens een parlementaire enquête. De heer Spong heeft als verdediger van dit syndicaat dienst gedaan. Die zaken dienen dus zuiver gescheiden te blijven. In die tijd kreeg ik ook nog een brief d.d. 26 september 1995 van de toenmalige hoofdcommissaris van politie te Nijmegen met de tekst "In Uw brief refereert U aan een toezegging die gedaan zou zijn in mijn brief van 7 december 1994. Ik wijs U er op dat hierin is geantwoord op een eerder schrijven van U, waarin U informatie gaf over een verloren agenda van Hare Majesteit de Koningin. De toezegging betrof uitsluitend een eventuele mededeling aan U of deze agenda al dan niet zou zijn teruggevonden. Tot op heden is dit niet het geval".
De agenda was in die tijd - volgens berichtgeving in de Telegraaf - op de parkeerplaats voor Paleis Soestdijk gestolen uit de auto van het toenmalige Hoofd Beveiligingsdienst Koninklijk Huis.
Daar liggen dus nog wel enkele probleemgevallen waarover Hare Majesteit - vanuit Haar grondwettelijke beperkingen - niets mag zeggen. De Regering is immers voor Haar verantwoordelijk. Op de eerste plaats de Minister-President. Privatisering van het onderwijs heb ik als voormalig bestuurslid van de Verening van instellingen voor Buitenschools Mondeling Onderwijs (VBMO) ook aan den lijve ondervonden. De bezuinigingsronden op het departement van O,C&W speelden de particuliere onderwijsinstellingen toen ook in de kaart. Vaak ging dat echter wel ten koste van de kwaliteit van het onderwijs en ik ben van mening dat op dat gebied nog veel dient te worden verbeterd. Op het gebied van immigratie ben ik het volledig met Pim Fortuyn eens. Nederland is vol en probleemsituaties dienen ter plaatse te worden opgelost, zoals ook in Afghanistan is gebeurd. Ik heb het er in Nederland benauwd van gekregen en heb dientengevolge een nieuw onderkomen in Spanje moeten zoeken, nadat mijn verhuizing vanuit Utrecht naar Warwickshire in Engeland geen doorgang meer kon vinden. Ten gevolge van de te hoge werkdruk heb ik tot drie keer toe een 'burn out' gehad en ben dientengevolge afhankelijk geworden van een WAO-uitkering, die volstrekt ontoereikend is om mijn verantwoordelijkheden als eigenaar van het handelsmerk Instituto Cervantes Benelux, oprichter en bestuurslid van de Stichting Cervantes Benelux, eigenaar van de Limited Company Instituto Cervantes England & Wales en voormalig - onbezoldigd - adviseur van de Prinses van Wales te blijven uitvoeren.
'De leugen regeert' heeft Hare Majesteit nog eens gezegd. Vanuit Haar grondwettelijke beperkingen is Zij niet gerechtigd om zich nader te verklaren. Ik ben echter wel bereid hieraan mijn persoonlijke invulling te geven. Toen ik in 1993 begon met de opbouw van mijn bedrijf onder de naam Instituto Cervantes heb ik mijn ontwikkelingswerk moeten staken ten gevolge van een artikel in de Telegraaf over een voormalige rector van het Westfries Dag/Avondcollege in Hoorn. Ik voerde in die tijd onderhandelingen met een instituut in Alkmaar. De desbetreffende rector heeft toen in een artikel met de titel Gewonnen, maar toch zwaar verloren verklaard dat het onderwijs 'gecriminaliseerd' zou zijn. Ik heb die situatie tot op de bodem laten uitzoeken. In dezelfde tijd - april 1993 - is toen ook een naamgenoot van mij - de heer Jaap van der Heijden - onder verantwoordelijkheid van de toenmalige criminele inlichtingendienst Kennemerland met behulp van een kneedbom boven zijn huisdeur - zonder vorm van proces - in Alkmaar om het leven gebracht. Voormalig Procureur-Generaal Graaf van Randwijck heeft dientengevolge met een gouden handdruk van 2 miljoen harde Nederlandse guldens het veld moeten ruimen. De heer Van der Heijden zou zich - naar verluidt - met drugshandel hebben ingelaten. Ik heb echter niets met drugs van doen. Integendeel. Deze leugen is echter wel een eigen leven gaan leiden, waardoor ik jarenlang in een bedreigde situatie heb moeten verkeren en als wereldbekend eigenaar van het handelsmerk Instituto Cervantes om voortdurende politiebewaking heb moeten verzoeken. Het is vanzelfsprekend dat deze zaak in een torentjesoverleg besproken diende te worden alvorens heel Nederland zich daarmee zou gaan bezighouden. Een tweede grote leugen is dat Prinses Diana in het huwelijk zou treden met een Egyptenaar uit Malibu. De desbetreffende Egyptenaar heeft de moeder van de Britse kroonprins in een kamikaze-actie om het leven gebracht en heeft hierdoor tot voorbeeld gediend van de talloze kamikaze-acties die nadien aan een groot aantal bewoners van het midden oosten het leven hebben gekost. Dát is wat er met Paars aan de hand is. De tijd is nu aangebroken dat deze zaken bekend worden gemaakt aan het grote publiek. Wat is mijn frustratie? Vanaf 1992 heb ik tot drie keer toe mijn huis moeten verkopen om mijn plannen te realiseren en alle rekeningen te kunnen voldoen. Vanaf 1995 heb ik mijn auto van de hand moeten doen, nadat hij enkele keren is gestolen en er een ramkraak mee is gepleegd. Ik kan mij de luxe van een auto niet veroorloven en moet voortdurend blijven bezuinigen. Van de Nederlandse belastingdienst ontving ik een rekening die mijn budget te boven gaat, terwijl de Minister van Financiën mijn declaratie nog niet heeft betaald ten behoeve van de Stichting Cervantes Benelux. En ga zo maar door. Ik had verwacht een paar miljoen exemplaren van mijn allesonthullende boek Letters to Diana Princess of Wales te kunnen verkopen. Niets is echter minder waar. Slechts twee boeken zijn er op dit moment volgens opgave van de uitgever verkocht. Ik denk dat de verkoop van dit boek in Nederland van grote invloed zal worden op het beleid van onze Nieuwe Regering vanaf 15 mei van dit jaar. Met gevoelens van de meeste hoogachting, J.L. VAN DER HEYDEN P.S. Ik stel het zeer op prijs als u dit artikel in zijn totaliteit in het volgende nummer plaatst van de Telegraaf en publiceert via het internet. Desgewenst kan ik u ook nog enkele andere foto's ter illustratie doen toekomen. Inmiddels heb ik er een paar duizend gemaakt om mijn stellingen te kunnen onderbouwen. Ik heb de indruk dat de tijd om te gaan oogsten thans is aangebroken. WEL GRAAG ALS TEAM! HARTELIJKE GROET
