FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Woensdag 30 januari 2002 16.05 Verzonden aan Yoyo. Subject: Goed Nieuws. Beste Yoyo.nl, Volgens afspraak weer eens een emailtje. Gisteren ben ik weer eens naar Hilversum geweest. Ik had daar een onderhoud met de heer Hans Ouwehand van de activiteit Wereldouders. Hij stelde mij voor een internationaal project op te starten in Latijns-Amerika en daaraan mijn naam te verbinden. Ik beschouw dit als een eervol voorstel. Ik zie combinatiemogelijkheden met de geplande cruise. Het deed mij direct denken aan jouw laatste opmerking "Mijns inziens kun je iemand hoog hebben en houden zonder dat daarvoor contact nodig is..." Dat is nu wel gebleken. In dat verband geef ik hieronder weer wat ik vandaag in mijn dagboek heb geschreven. Mijn bezoek aan Hilversum gisteren bracht mij in gedachten terug naar 15 mei 1990.
Op die dag werd in dezelfde plaats het duizendste Nieuw Elan-certificaat uitgereikt. Ik kreeg mijn certificaat uit handen van toenmalig FNV-voorzitter Johan Stekelenburg. Hij is nu burgemeester van Tilburg. Voordien had Marian Grandia een rondetafelgesprek georganiseerd onder leiding van Marijn de Koning. Gesprekspartners waren Professor Albeda (oud-minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid), Cees van Lede (in die tijd voorzitter van het VNO, thans voorzitter van de Raad van Bestuur van Akzo), Johan Stekelenburg en een directeur van een organisatie-adviesbureau uit Nijmegen (Berg en Dalseweg). De meest opvallende verschijning was voor mij op die dag mijn eigen collega, Liesbeth Halbertsma. Het viel mij op dat zij regelmatig oogcontact onderhield met Cees van Lede. De heer Van Lede keek op zijn beurt ook weer regelmatig in mijn richting. Ik denk dat op dat moment het idee van een Paarse Regering is ontstaan binnen dat tripartite overleg van werkgevers, werknemers en overheid, dat op haar beurt het zogenaamde (Haarlemmermeer)poldermodel tot gevolg heeft gehad. Liesbeth zag er allercharmantst uit in een licht MANTELPAKJE. Het was een mooie zonnige dag. Na afloop van de certificaatsuitreiking hadden we in de tuin een borrel. Bij die gelegenheid nodigde zij mij uit om samen - met de overige collega's - nog samen iets te gaan eten. Ik moest op diezelfde avond echter ook Spaanse les geven op het Goois Dag/Avondcollege. Achteraf heb ik dat als een gemiste kans ervaren. Een week later kreeg ik van collega's in Hoofddorp een paar foto's, waarvan ik er een altijd op mijn hart heb bewaard. Het was een foto van Liesbeth in gesprek met een jongeman. Op een gegeven moment ben ik die foto kwijtgeraakt. Ik weet niet hoe. Maar gaandeweg verdwenen er steeds meer foto's uit mijn collectie uit de tijd dat ik in Hoofddorp en Noordwijk heb gewerkt. Vooral de foto's waarop wij beiden stonden. Joost mag weten waar die terecht zijn gekomen. Ik denk in dit verband aan jouw opmerking "Mijns inziens kun je iemand hoog hebben en houden zonder dat daarvoor contact nodig is..." Daar kan ik mij nu wel enigszins een beeld van vormen, maar ik vraag mij in alle gemoede af wat zich allemaal rond het duo Van der Heyden/Halbertsma heeft afgespeeld sinds ik haar voor het laatst heb gesproken. Ik herinner mij nog onze eerste ontmoeting als de dag van gisteren op 1 november 1989. Het was in Hoofddorp. Na twee intensieve brainstormsessies met directie, projectleiders en overig personeel in 's-Graveland bij Hilversum en Hulshorst op de Veluwe was besloten tot het aantrekken van een nieuwe Manager Opleidingen. Dat werd Liesbeth Halbertsma. Zij werd in Hoofddorp rondgeleid door Joop Tegels. Ze keek mij aan en zei me: "Ik heb nog iemand nodig om te notuleren". Nadien hebben we enkele intensieve bilaterale gesprekken gevoerd en uiteindelijk met ons tweeën het gehele zittende management van Nieuw Elan vervangen. Toen het er in januari 1991 naar uitzag dat er opnieuw een bezuinigingsronde moest worden doorgevoerd heb ik haar op 5 januari 1991 mijn persoonlijke besluit medegedeeld dat ik mijn koers richting Spanje ging verleggen. Ik heb hieromtrent toen geen overleg gevoerd met mijn toenmalige echtgenote. Het was een PERSOONLIJK BESLUIT. Het huilen stond Liesbeth nader dan het lachen en achteraf heb ik het mijzelf kwalijk genomen dat ik haar toen alleen met de problemen van het bedrijf heb achtergelaten. Liesbeth liet altijd duidelijk blijken dat zij grote waardering voor mij had als "harde werker". Ik deed dat werk dan ook met veel plezier. Kort voor mijn definitieve vertrek van de Parallelboulevard in Noordwijk heb ik haar nog gevraagd "En wat ga jij nu doen?" "Ik weet het niet John", liet zij mij weten. Niet veel later was zij statutair directeur van de Baak. Wij waren een twee-eenheid in de tijd dat wij samenwerkten en er is in mijn leven niemand anders die mijn volledige vertrouwen heeft behouden. In goede en slechte tijden. Daarom ben ik natuurlijk benieuwd hoe het met haar gaat. Ik wens daarbij niet meer te worden gehinderd door een advocaat. Van de heer Gijsbrecht van Amstel verwacht ik derhalve op zijn minst een excuusbrief, zoals ik ook mijn excuses heb aangeboden aan Liesbeths vader in de Willem Honigweg in Velp. De astroloog heeft het weer goed gezien vandaag. Liesbeth is - naar ik mag aannemen - gemotiveerd en ondernemend. Zij heeft mij ooit geadviseerd: "Maak eerst een plan en zoek dan een financier". Welnu. Dat plan is klaar. Ik neem aan dat zij nu wel een financier kan vinden. Tot op heden heb ik de kar getrokken van ons Cervantes Plan, maar heb haar wel een volmacht verstrekt om terzake actie te nemen. Dat kan in haar ogen een patstelling opleveren. Ik ben echter bereid mijn taken weer aan haar over te dragen. Alleen dienen mijn gemaakte kosten nog te worden vergoed. Wat de gewonnen prijs betreft denk ik dat ik haar lot in de loterij ben. "De meest begeerde vrijgezel", naar ik aanneem. Ik blijf geduldig wachten, maar ben bereid mij - binnen de grenzen van mijn vermogen - volledig te blijven inzetten voor DE GOEDE ZAAK Hartelijke groet, JOHN P.S. Laat maar weten wanneer je geen email meer wenst te ontvangen. Op dit bericht rust GEEN embargo. 23.24 Gezellig wezen eten met TMK. Met de trein van 16.41 naar Nijmegen Centraal. Bij de stadsschouwburg zag ik dat Vera Mann daar van 6 t/m 10 februari optreedt in Peter Pan. Vandaar dat Peter P. Van der Heyden daar een berichtje voor haar heeft achtergelaten op de achterzijde van een kaart met de tekst "We moeten weer eens praten" ofwel een tekst van gelijke strekking. Hierdoor kwam ik eerst rond 17.15 aan bij Le Figaro. Er hing al een affiche van Alex en Máxima. Hier was het immers begonnen op 1 september 1999. Een stille eigenaar aan de bar. Om 17.46 heb ik afgerekend. We zijn daarna gaan eten in het Tandoori Indian Restaurant India Gate in het voormalige café van Fanny Kersten. Afgerekend om 21.07. Via de Molenstraat weer terug naar de Waalkade. Even langs bij Le Figaro voor een "korte stop". Nadat de barman mij had gevraagd hoe de reacties zijn op mijn boek, heb ik hem een news release verstrekt. Tjerk heeft mij bookstore Foyles aangeraden in Charing Cross. Rond 22.00 uur waren we weer op de Dukenburg terug. Om 00.01 zond ik het volgende bericht naar sales@foyles.co.uk Dear Sirs, This message is to inform you that my book is now for sale. I hope to come back once to Charing Cross Road, where my partner's new life started on the 6th of August 1996. This is the text of the news release concerning the book: LETTERS TO DIANA, PRINCESS OF WALES tells of one man's quest for peace of mind LETTERS TO DIANA, PRINCESS OF WALES by John L. Van der Heyden ISBN 1-55212-939-X. I hope you will sell great deal of my book. Yours Sincerely, JOHN L. VAN DER HEYDEN.