Datum: Maandag 24 januari 2005 Betreft: MONNIKENWERK Kenmerk: 200501241JHLH

FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID

Dear Elizabeth,

Ik vervolg mijn brief van vrijdag. Na brief ONTWIJKEND REAGERENDE BEMINDEN te hebben verzonden ben ik met de trein van 13.10 naar Wellecom gegaan. Bij aankomst in Dieren stapte een dame uit die mij opmerkelijk vriendelijk toelachte. Ik zou haar op de terugweg opnieuw ontmoeten... In de sauna in Wellecom werd ik door Marianne ontvangen. Zij gaf mij sleutel 91. Dit deed mij uiteraard denken aan mijn afscheid van Nieuw Elan in dat jaar. Althans in formele zin. In de sauna sprak ik met Erik van der Meer over de reizen die ik in mijn jonge jaren heb gemaakt vanwege het feit dat mijn vader bij de Nederlandse Spoorwegen werkzaam was en ik dus vrij reizen had in bijna heel Europa. Dit heeft ertoe geleid dat ik bijna altijd alleen op reis ging. Dat had zijn voordelen en zijn nadelen. Het nadeel is dat ik er nooit een goede relatie aan heb kunnen overhouden. Want niemand van mijn vrienden en vriendinnen was in staat om mee op reis te gaan. Het voordeel was dat ik hierdoor veel landen, culturen en talen heb leren kennen in de tijd dat Nederland niet verder keek dan zijn eigen grenzen. Gesprekken voeren met andersdenkenden is hierdoor altijd één van de meest wezenlijke elementen in mijn leven gebleven. En contacten leggen. Zo raakte ik ook in gesprek met een jonge moeder uit Schaarsbergen die op 'een hutje op de hei' woont. Wij spraken over de 'selffulfilling prohecy'. Tot nu toe heeft die bij mij altijd nog gewerkt. Mijn zelfbeeld is als van een machinist op een trein met legio wagons achter zich aan en wie wil meerijden kan instappen. Graag zelfs. De jonge moeder vertelde dat zij op de boot van IJmuiden naar Newcastle heeft gewerkt. Hierdoor heb ik haar in kennis gesteld van de brief die ik op 28 december 1999 persoonlijk op Balmoral Castle heb afgegeven voor Prins William. Enige tijd later werd de sauna betreden door Angelique uit Warnsveld met de kreet "Hé. Mijn Heer Van der Heyden!" Na afloop heb ik met haar gesproken over de butleropleiding die ten tijde van Margit en Pim Kaper op Paleis Huis de Voorst in Eefde werd gegeven met onder meer gastdocent Paul Burrell. Ik heb haar het hele verhaal verteld rond de limmerick die ik Margit per email heb doen toekomen:

Er was eens een dame in Eefde
Die heel wat bijzonders beleefde
Haar man genaamd Pim
Was vreselijk slim
Totdat hun butler uit Kensington beefde.

Ik had Angelique ook verteld dat de astroloog mij had geadviseerd zakelijk en privé te scheiden. Tijdens de volgende saunaronde was het druk in de cabine. Bij het binnengaan maakte ik een saluerend gebaar. "Ik heb u zo al eens eerder zien salueren, mijn heer Van der Heyden" reageerde hierop de heer met wie ik al eerder de week heb afgesloten aan de bar. "U nam toen alleen niet de houding aan". "Waar was dat dan?" "In Apeldoorn"."In de Tuinmanslaan mischien?" "Ja". "Bij Pieter en Margriet?" "Ja". "Dat kan ik mij inderdaad nog herinneren. Dat was op 29 juni 1997. Ik heb daar toen nog een officiële brief afgegeven. Op officieel briefpapier. Ik hoor die marechaussées nu nog fluisteren: "Daar komt hij aan"." Om 15.58 ben ik weer naar de bar gegaan. "Hebben jullie Mijnheer Van der Heyden al gezien" hoorde ik de heer zeggen. Dat was even lachen. Ik heb daarna even met hem doorgesproken. Hij liet weten inderdaad bij de KONINKLIJKE MARECHAUSSEE werkzaam te zijn geweest op Drakensteyn en Soestdijk. "Ik moest voor de prinsjes zorgen" liet hij mij weten. Ik heb hem ook gezegd dat ik zijn collega's de wacht heb aangezegd nadat de agenda van Hare Majesteit uit de auto van de heer Lamèris was gestolen. Hiervoor ben ik nogal gevoelig geworden nadat mij hetzelfde is gebeurd in Valladolid op 2 mei 1992. Mensen dienen met hun handen van andermans spullen af te blijven. Daarna trof ik Siebren van Hoog in het zwembad. Hij had mijn email uitgedraaid en gelezen. Zijn aandacht was vooral getrokken door de opmerking Het uiteindelijke doel van het door mij beoogde congres is de VERSTERKING VAN DE POSITIE VAN HET NEDERLANDSE BEDRIJFSLEVEN IN SPANJE EN LATIJNS-AMERIKA. Hij liet mij weten dat hierop veel subsidie wordt gegeven. Daar dienen wij nu dus gebruik van te maken. Bij voorkeur middels de Stichting Cervantes Benelux. In 1992 was dat nog uit den boze. Hij heeft mij een uitnodiging toegezegd voor een komende beurs voor coaches in april. Dan ben ik weer terug uit Spanje. In september heeft hij naar zijn zeggen wat meer tijd om samen aan een gids voor Spanjeliefhebbers te gaan werken op cervantesonline. Met de bus van 22.55 ben ik weer teruggegaan. Er zat slechts één passagier in: dezelfde dame die ik ook op de heenreis had ontmoet. Ik ben met haar de hele reis teruggereisd naar Dukenburg en heb haar van al mijn ervaringen inzake The late Princess of Wales in kennis gesteld. Zij woont in de Weerdesteinbroek in de wijk Lindenholt. Niet ver van de Wellenkamp. Na aankomst nog even naar VERONICA gekeken inzake de cybernetical systems en virtual reality. Op zaterdag 22 januari las ik onze horoscoop. Ik zie jou graag stralen op het bordes van de Engelenburg tijdens ons feest. Nieuwe stofzuiger is namelijk op plaats 51 verschenen in de Top 100 van 2506 verwijzende pagina's. Ik heb Siebren van Hoog inderdaad geadviseerd om jou te benaderen met een zakelijk voorstel. Ik ontving van hem de volgende reactie op mijn email van woensdag Fri, 21 Jan 2005 12:33:42 +0100 Subject: RE: wants you to see this book at Amazon.com Date: Fri, 21 Jan 2005 12:41:04 Dag John, Ja dat heb je goed geraden. Ik ben enigszins Beurs en stap vanmiddag de sauna in. Heb net je mails uitgedraaid. Ik ga wel voor de rust, maar even een babbeltje of een biertje moet nog lukken. see you -----Oorspronkelijk bericht----- Verzonden: woensdag 19 januari 2005 19:54 Onderwerp: wants you to see this book at Amazon.com Aangezien ik hier niet over een auto beschik kon ik geen ritje maken door de natuur. Daarom ben ik met de trein naar Arnhem gegaan om mij van hersenspoelsels en moedeloosheid te ontdoen.

Voor een lunch was er geen tijd meer maar in het park Sonsbeek staat nog een mooie boerderij die als pannenkoekenrestaurant is ingericht. Daarom heb ik besloten de wandeling rond de Stenen Tafel, zoals beschreven op VITESSE-NEC, nog eens over te doen. De foto's uit die tijd ben ik immers kwijt. Dit is de route. De wandeling begint aan de achterzijde van station Arnhem (Sonsbeekzijde), bereikbaar via de perrons en de voetbrug. Vanaf het station linksaf en na 30 meter oversteken. U volgt eerst het Maarten van Rossumpad. Achter een borstbeeldje op een grasperk langs, oversteken en rechtsaf de Bouriciusstraat in. Voor een grasperk linksaf en schuin rechtdoor de dalende Bouriciusstraat uitlopen. De Zypendaalseweg oversteken naar het bezoekerscentrum 'De Watermolen'.

Links van het gebouw door de kruidentuin en gelijk achter het gebouw rechtsaf het natuurpad langs de Molenbeek volgen.

U loopt nu door het Sonsbeekpark. De beek twee keer oversteken, dan rechtsaf en rechtdoor, de vijver aan uw rechterhand houden.

Aan het eind van de vijver de brug met de zwanenornamenten oversteken en het pad schuin naar links volgen. Zijpaden negeren, rechtdoor blijven lopen met later de Grote Vijver aan uw linkerhand. Aan het eind van de Grote Vijver over een vlonder linksaf en direct daarna weer linksaf. U houdt de vijver aan uw linkerhand.

U passeert restaurant 'De Boerderij' en blijft langs de vijver lopen. 100 meter na het oversteken van een beekje rechtsaf, de weg oversteken en einde pad rechtsaf. Dit brede pad blijven volgen tot u langs het kasteel 'Zypendaal' komt.

Kasteel Zypendaal werd tussen 1762-1764 gebouwd voor de Arnhemse stadssecretaris Hendrik Willem Brantsen en bleef tot het begin van de vorige eeuw in bezit van de familie Brantsen. In 1930 werd het aangekocht door de gemeente Arnhem. Een klein gedeelte van het kasteel is ingericht als kantoor voor de Stichting Vrienden der Geldersche Kastelen. De hoofdverdieping is met meubels en kunstvoorwerpen uit het voormalig Brantsen-bezit aangekleed op de wijze van een bewoond huis. Het kasteel is te bezichtigen van 1 april t/m 31 oktober. Openingstijden: zondag en dinsdag t/m vrijdag van 13.00 uur tot 17.00 uur. Dit is de bakermat van de Brantsen van de Zypstichting die onder meer het kasteel Doornenburg in beheer heeft en hier kwamen opnieuw die gedachten op van tien jaar terug. De woorden van mijn vader Floris: "In Arnhem zei men vroeger "op zaterdag tussen vijf en zeven moet je niet bij de stenen tafel komen, want dan moet Kareltje van der Heyden zich verschonen". Niemand echter die er iets van begreep wat daarmee werd bedoeld. Met dat verhaal ben ik nu tien jaar bezig geweest en het intrigeert mij nog steeds. Merkwaardigerwijs gaat iedereen aan deze feiten voorbij.

Even voorbij het kasteel gaat u rechtsaf een pad op dat met een bocht om een weiland heen loopt.

Na het witte huis gepasseerd te hebben gaat u linksaf en houdt links aan tot einde pad. Nu rechts en op de kruising weer rechtsaf en rechtdoor over het veld. Ik ving een gesprek op van twee passerende mensen: "Met coaching beginnen we altijd bij het hier en nu". Ik had Marianne vrijdag al laten weten dat ik voor het nieuwe jaar een bijna lege agenda heb. "Die komt wel weer vol" zei Marianne en ik realiseer mij dat ik nu veel meer aandacht voor mensen begin te krijgen dan voor systemen. Zodra de leiding van ons bedrijf wordt overgenomen door goede executive managers - Jumping Amsterdam staat ook weer op de rol - zie ik ook een rol als coach voor mij weggelegd en zie ik weer uit naar een rustig plekje bij de open haard. Ik houd mij echter altijd aan de lijn verleden - heden - toekomst. Aan het eind van het veld gaat u rechtdoor over het linkerpaadje door een bosperceel. Het paadje komt uit op een straat in de bebouwde kom. De straat oversteken en rechtdoor de Schubertlaan (wandelstraat) in.

Deze straat helemaal uitlopen en vervolgens een straat (Kluizeweg) oversteken en rechtdoor over een paadje dat over een bosperceel voert. De Cattepoelseweg schuin oversteken, het viaduct over en via het fietspad langs Chinees restaurant en bowlingrentrum De Schelmse Brug.

Van hieruit ben ik - conform mijn voornemen van 2 februari 2001 ( Ik neem mij voor tijdens deze wandeling ook nog even op de Karel van der Heydenweg een kijkje te gaan nemen, alsmede in de Monnikensteeg, aangezien dat op de route ligt. Ook is daar oud-burgemeester Drijber woonachtig. Ik sta - desgewenst - tot zijn beschikking voor nader overleg, conform de aanbeveling van zijn voormalige secretaresse, mevrouw Schipaanboord. Ik neem mij derhalve voor een derde voornaam aan te vragen, zodat ik mij in het vervolg kan aanduiden met de naam Johannes Carolus Lambertus van der Heyden. Mijn roepnaam wordt dan Karel. - naar onze Karel op zoek gegaan. Na een lange wandeling langs de Cattenpoelseweg door de wijk Alteveer kwam ik bij de Karel van der Heijdenweg.

Men had mij in 1995 al verteld dat deze weg is genoemd naar Generaal Karel van der Heijden waarvan het gedenkteken in Bronbeek staat.

Maar volgens mijn intuïtie was er meer aan de hand. Generaal Karel was namelijk geen echte Van der Heyden, maar een geadopteerd kind uit het voormalige Nederlands-Indië. Hij heeft in 1900 een staatsbegrafenis gekregen van Koning Willem III nadat hij op Sumatra een opstand had onderdrukt in het gebied dat thans door een tsunami is weggevaagd (Atjeh). Het ligt voor de hand dat de pleegouders van deze generaal hun pleegkind hebben genoemd naar één van hun voorouders.

Mij is slechts Graaf Karel bekend uit Kasteel Terworm die ik ook in mijn brieven aan Diana heb vermeld. Daar gaat een algehele grafelijke en hertogelijke groep Karels aan vooraf.

Dit is duidelijk een zeer oude weg. Een heerbaan wellicht. Merkwaardig dat hierover zo weinig is geschreven. Het Maarten van Rossumpad is wel vermeld. Maar nergens zie ik een beschrijving die een relatie aangeeft met de Stenen Tafel van Heyden in Westfalen. Ik ben doorgelopen tot de voormalige watertoren, nu restaurant 'de Stenen Tafel' en rechts heeft u uitzicht op Arnhem en omgeving; hoogte NAP + 50m.

Na 150 meter langs een weiland, op een driesprong met een eikenboom in het midden, linksaf, een pad omhoog. Daarna rechtsaf en rechtdoor langs de Stenen Tafel.

Volgens overlevering is de Stenen Tafel gemaakt van enkele grafzerken die afkomstig zijn van het klooster Monnikenhuizen, dat in 1343 gesticht werd en in deze omgeving heeft gestaan. In de rand van de zerken zijn nog duidelijk letters zichtbaar. Merkwaardigerwijze geen enkele verwijzing naar een rechtbank. Terwijl het oudste gaugericht toch in Heyden staat en de hoogadellijke familie Van Heyden bekend staat als stichters van kloosters, zoals het Stift Elten.

Ook de plaatselijke bevolking is hiervan niets bekend. Het was zelfs de baron van Zuylen van Nijevelt van de Haar niet bekend dat zijn familienaam van deze zonnerechtbank afkomstig is.

Wellicht weet de familie Van Heemstra daar iets meer van.

Na de Van Heemstrabank gaat het Maarten van Rossumpad linksaf, u gaat echter rechtdoor en blijft de dalende klinkerweg volgen. Ik ben echter naar de Monnikensteeg gelopen.

Deze weg vervolgd. Plotseling lag er een grote kuil voor mij met een nieuwe wijk met moderne huizen. Op de plaats van het voormalige voetbalveld waar het toekomstige Prinses Dianastadion nu voor in de plaats is gekomen. Ik sprak er met iemand die er zijn hond ging uitlaten. Hij had bezwaren tegen een gemeentelijke participatie in de plaatselijke voetbalclub. Terecht! Zo kwam de bemoeienis van wethouder Gast - die mijn beleidsplan klaarblijkelijk nog niet goed had bestudeerd - ook nog even ter sprake en heb ik laten weten bereid te zijn die voetbalclub over te nemen. Ik heb de man laten weten dat ik mijn businessplan al in 1992 bij de Gelderse Ontwikkelings Maatschappij heb afgegeven in Velp. Eindelijk begint de club nu te presteren nadat het Dossier Vitesse maandenlang in de top tien van mijn website heeft gestaan. Vandaag werd zelfs Feijenoord met 1-2 verslagen in de kuip.

Dertien jaar ben ik nu met deze business bezig. Het is echt monnikenwerk. Wie neemt het over?

En wie is de stichter van deze stad? Hoe was zijn achternaam? Mijn gedachten gaan automatisch uit naar Arend van der Heyden zoon van Johannes Fögd (voogd van een klooster), drost van de Schuylenburg. Zijn vermoedelijke nazaten woonden ook nog in de Vijverlaan.

Tijdens mijn wandeling naar het station trof ik ook nog deze informatie van mijn beoogde directeur van Cervantes Verzekeringen.

Op de Klarendalseweg heb ik nog een 'frites speciaal' genuttigd. Keurig op een bord geserveerd. Ik werd hartelijk bedankt voor mijn bezoek en ook gewezen op de studio van TV Gelderland, die zich tegenover het voormalige Vitesseterrein schijnt te bevinden. Het hele verhaal lijkt mij wel aardig voor de geschiedenisbus.

Tegenover dit cafetaria aan de Hommelseweg heb ik ooit nog eens met YOYO gegeten bij de chinees. Dat restaurant bestaat niet meer.

Zo ben ik op gepaste tijd naar de Keizer Karelstad teruggekeerd. Eerst een bezoek aan Le Figaro. Vervolgens ben ik met het verhaal van Arend van der Heyden, zoals verwoord in mijn brief Brief BD14r/jr aan Ed d'Hondt het oudste café van Nijmegen 'In de Blaauwe Hand' binnengegaan. Ik citeer: Ik heb thans een aanvang gemaakt met een dissertatie met als hoofdthema 'Het Geslacht Van der Heijden in de Neder-Duits-Spaanse betrekkingen'. Mijn promotor is Prof.Dr. H. de Schepper van de faculteit geschiedenis van de Katholieke Universiteit. Op mijn kamer heb ik een vooroorlogse pagina uit De Gelderlander hangen met de titel "Een nog bloeiende tak der Canisius-familie". De stamboom begint met Jacob Dirkszoon Kanis, burgemeester van Nijmegen. Kanis is uiteraard de gelatiniseerde vorm van d' Hondt. Een kleindochter van Jacob Kanis' zoon Gijsbert verbond zich volgens het artikel 'in den echt met Arend van der Heyden, rentmeester van Schenk van Toutenburg en drost van het slot Schuylenburgh bij Terborg, die de stamvader werd van de huidige Baronnen van der Heyden'. Arend voerde als aanvoerder van de Staatse troepen onder Maarten Schenk op 11 augustus 1589 bij de Sint Anthonispoort een aanval uit op Nijmegen. Schuin achter deze poort bevond zich - voor zover het zich mij laat aanzien - het woonhuis van de familie Canis. Wellicht bij die gelegenheid verloor Arend van der Heyden zijn hart aan Wendelina Canis, waardoor hoogstwaarschijnlijk de Oranje-aanval is mislukt en Nijmegen onder de invloedssferen van Spanje en de jezuïeten van Petrus Canisius bleef. Een wellicht aardig gemeenschappelijk stukje familiegeschiedenis. Ik trof er drie jongelui die aan het dammen waren, een drs geschiedenis, een studente kunstgeschiedenis en een medewerkster van Doornroosje aan de Verlengde Groenestraat (Stijn, Anne en Sara). Ik heb ze uitgedaagd voor een partijtje 'Juego de Damas'. Uiteindelijk is dat partijtje uitgelopen op en remise waarbij ik drie dammen had tegenover mijn drie tegenspelers één dam. De scherpte was dus nog niet helemaal terug. Bij het verlaten van het etablissement was men doende de rode loper uit te leggen. Daar was ik echter nog niet op voorbereid. Vandaar naar Samson voor de traditionele Gordon Highland Ale. Bij het verlaten van het etablissement hoorde ik het geluid van een doedelzak. Verstijfd als 'don Quijote' zag ik ook een groep mensen met fakkels door de Broerstraat trekken. Vanzelfsprekend ging ik naar hen toe aangezien ik ook nog deze foto bij mij droeg.

KELSO SCHOTLAND 1 JANUARI 2000 00.01 UUR

Het bleek een lustrumfeest te zijn van een Nijmeegse studentenvereniging

Nadat ik één van de - als tijdens Hogmanay - in vol Schots ornaat getooide deelnemers had gevraagd of hij bekend was met het lied JOHN SAVED THE QUEEN, heb ik gesproken met de ingehuurde 'piper'. Hij kwam uit 'Amsterdam'.

Hierna ben ik met de trein van 22.46 naar de Dukenburg teruggekeerd, alwaar ik werd opgewacht door een dame met de vraag of ik "vrij" was. Ik heb haar echter laten weten dat ik geen tijd had op dat moment. Zondagmiddag heb ik - na bij LUX een kaartje te hebben gehaald voor een debat met Hans Dijkstal op dinsdag 1 februari - een bezoek gebracht aan de film Floris. Ik ben niet erg gelukkig met deze produktie. Op de eerste plaats heeft men Ridder Floris de familienaam 'van Rozenmond' toegekend en is de film vergeven van de anachronismen. Duidelijk herkenbare elementen waren het Kasteel Doornenburg en De Haar in Haarzuilens, hoewel laatstgenoemd kasteel in de film in Bourgondië is gesitueerd.

Hoewel vermoedelijk voor kinderen bestemd dient men de historische realiteit toch iets beter voor ogen te houden. Op deze wijze gaan feiten en fictie sterk door elkaar heenlopen. Zeer storend was de opmerking - verschillende keren gehoord -"Ik spreek Hollands" in plaats van Nederlands. Voor zover hij ooit echt heeft bestaan was Floris een Gelderse ridder en geen 'Hollander'. Een herkenbaar element was de agressieve mentaliteit van de Hertogin van Gelder. De parodie op de don Quijote, waarbij een ridder door een molenwiek werd meegesleurd, sprak mij aan. Voorts vond ik deze film geen aanbeveling voor Endemol, dat hieraan zijn medewerking heeft verleend. Het enige waardevolle element was het witte paard. Die zus van Katja als 'ninja' hoorde eigenlijk ook niet in het stuk thuis. Haar opmerking over het roken van hennep was een educatieve misser. Wij noemen dat traditiegetrouw een regiefout. Coaching begint al bij kleine kinderen. Morgen ga ik weer even in op de statistieken, maar ik denk dat we nu weer moeten werken aan een gezamenlijke filosofie.

24 JANUARI 2005 ALLES OP EEN RIJ TER ATTENTIE VAN LIESBETH HALBERTSMA