Datum: 14 augustus 2002 Betreft:'Terugblikken en Vooruitzien' Kenmerk: JH/TBG20020814 Torremolinos, woensdag 14 augustus 2002. Beste Tjitse, Ik hoop dat je mijn post van 8 en 11 augustus in goede orde hebt ontvangen. Vandaag is het een belangrijke dag. Het is namelijk exact zes jaar geleden dat ik het origineel van aangehechte brief naar Liesbeth Halbertsma in Noordwijk heb verstuurd met de tekst: 14 AUGUSTUS 1996 FOUR TIMES 7. In dit verband citeer ik ook mijn brief aan Hare Majesteit Koningin Elizabeth in Schotland, zoals opgenomen op de pagina's 432 en 433 van mijn boek: 27 AUGUST 1997 HONOURABLE PROPOSAL TO HER ROYAL MAJESTY QUEEN ELIZABETH II. Deze brief ontving Hare Majesteit hoogstwaarschijnlijk tegelijkertijd met het overlijdensbericht van My Lady in Parijs. Het ziet er inderdaad naar uit dat Liesbeth aan mijn verzoek heeft voldaan. Zondagmiddag 8 september 1996 was in dat verband een historische dag. Op die middag speelde de Nijmeegse voetbalclub NEC tegen Ajax. In het kader van mijn familieonderzoek had ik exact een week eerder (op zondag 1 september 1996 dus) ook een fietstocht gemaakt naar de Mookerhei en het recreatiegebied Eldorado bij Mook.

Ik neem aan dat je hierop hebt gedoeld inzake Noord-Limburg. Daar ben ik in de zomer van 1991 met mijn strategisch plan begonnen. Ook dateert de door jou als 'liefdesbrief' aan Liesbeth aangeduide brief uit die tijd. Die brief heb ik niet meer. Wellicht kun jij hem weer eens voor de dag toveren. Het was voor mij immers het vertrekpunt van een belangrijk veranderingsproces. Zowel naar binnen als naar buiten.

Welnu NEC won die dag (8 september 1996) met 3-0 van Ajax. Vandaar dat ik die wedstrijd heb aangeduid met de NEC-slag op de Mookerhei. Veel gecodeerde berichten heb ik toen verzonden die uitsluitend herkenbaar waren voor de direct betrokkenen. Op die zondagmiddag stond ik in de barbecue in het schuurtje achter mijn huis kopieën te verbranden van vertrouwelijke brieven die ik voordien had verzonden. Om exact 16.00 uur verscheen er een jongedame op het bruggetje achter mijn huis met twee blonde kinderen en een fietsje met een oranje vlaggetje. Ik ben toen op het bankje gaan zitten aan het water en keek die situatie zo eens aan. De dame droeg een kastanjebruine pruik en een dure bruine mantel die ik bij mij in de wijk nog niet zo vaak had gezien. Ze begon de eenden te voeren en keek mij niet aan. "Wat een mooie middag hè? Vandaag." Zei ik Haar. Zij draaide mij toen direct de rug toe en begon aan de andere kant van het bruggetje eenden te voeren. Even later keerde Zij zich om en op een zeven meter afstand keek zij mij direct in het gezicht. Het was Lady Diana Spencer. Dit schrijf ik zonder enig voorbehoud. Ik zie Haar gezicht nog voor mij. Mijn ogen kon ik zelf niet geloven. Als reactie zette ik een CD op toen Zij verdwenen was. Met de titel 'Sólo soy un bandido. Mi querido amor'. Ook heb ik toen de volgende gecodeerde boodschap naar Liesbeth gestuurd, waarvan jij in mijn brief van 8 augustus een kopie hebt ontvangen: 9 SEPTEMBER 1996 EEN LAATSTE VRAAG. Dit was een reactie op een anonieme brief die uiteindelijk van mijn oudste zoon Mark afkomstig bleek te zijn maar die mij weer in contact heeft gebracht met de vrouw die 'liefde op het eerste gezicht' was op 1 november 1989. Terugblikkend begin ik nu ook goed te begrijpen hoe dat kwam. Mede door jouw adviezen om haar positie in sociologisch opzicht te bestuderen. Uit mijn genealogiestudie heb ik veel opgemaakt. Onder meer uit het volgende fragment. Ik stel hierbij vast dat de door mij geplande huwelijksdatum met Liesbeth fictief is. Als zij al getrouwd is is dat natuurlijk niet mogelijk. Zakelijk wel. Het onderstaande fragment geeft aan dat Liesbeth een nichtje is van Mr. Johannes Drijber (*Malang 24 april 1924), 28 juni 1954 in Haarlem getrouwd met Liesbeths tante Mary Halbertsma, die inmiddels is overleden. Van de heer Drijber heb ik de volgende informatie in mijn computer.

CURRICULUM VITAE van de Heer Mr. J. Drijber, Burgemeester van Arnhem.

Naam: Drijber
Voornaam: Johannes
Geboren: te Malang (Oost-Java) op 24 april 1924
Burg. staat: gehuwd met M(ary) Halbertsma (overleden)
Kinderen: 3 (2 dochters en 1 zoon).
Godsdienst: Remonstrants
Opleiding: Gymnasium te Hilversum, doctoraal examen Indisch Recht 1950 te Leiden; doctoraal examen Nederlands recht 1952.
Vervulde functies: sinds 1950 adjunct-secretaris Curatoren Rijksuniversiteit Leiden; voorzitter Universitaire Sportraad, van 1952 tot 1962 secretaris en later voorzitter van het Bestuur Stichting Leidse Studentenhuisvesting. Secretaris van de (landelijke) Centrale Stichting Studentenhuisvesting.

In 1952: raadslid (gemeente Leiden), vanaf 1958 wethouder van Leiden. Portefeuilles: bedrijven (waaronder vielen ondermeer het Openbaar Slachthuis, de Reinigingsdienst en de psychiatrische diensten, zoals bijvoorbeeld "Endegeest"), verkeer, openbare werken en volkshuisvesting.

Per 1 november 1961: Burgemeester van Middelburg.
Per 16 november 1969: Burgemeester van Zwolle.
Per 16 mei 1980: Burgemeester van Arnhem
Van 1970 - 1980: Voorzitter van het Gewest Zwolle.
16-5-1980 - 1-5-1989: Burgemeester van Arnhem (pensioen).

De heer Drijber was van 1965 tot 1978: lid van de Raad van de Gemeente-Financiën. Van 1965 tot 1982: lid van de Raad voor het Binnenlands bestuur. Hij is vice-voorzitter van de Omroepraad; lid sinds 1962. Sinds 8 oktober 1981 bekleedt hij het voorzitterschap van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (einde 1987).

Sinds 1986: voorzitter Regio Arnhem (voorheen Overlegregio Arnhem).
Sinds 1983: ondermeer Voorzitter van de Stichting "Vrienden van Bronbeek"

Hobby's: daarvoor heeft de heer Drijber (te) weinig tijd. Deze zijn: geschiedenis, postzegels verzamelen, tuinieren, veel wandelen en fietsen.

Politieke partij: V.V.D."

Arnhemse Courant, Zaterdag 15 april 1989.

Arnhemse Courant, Zaterdag 15 april 1989.

Door Hans van den Broek.

Scheidend burgemeester J. Drijber: "Soms moet je van je afbijten" ARNHEM - "Gemeentebesturen zijn minder stabiel dan vroeger. Dat geldt niet alleen voor Arnhem, maar ook voor veel andere grotere en kleinere gemeenten. Het is allemaal wat harder geworden. Het bedrijven van machtspolitiek heeft z'n intrede gedaan, en die vorm van politiek roept nu eenmaal eerder tegenstelllingen op. Niet dat zoiets altijd verkeerd zou zijn, maar je moet dat niet teveel hebben". Burgemeester mr. J. Drijber laat, aan de vooravond van zijn vertrek, zijn licht schijnen over het veranderde politieke klimaat in de Gelderse hoofdstad. Hij kan daarover meepraten. Niet alleen vanwege zijn lange bestuurlijke ervaring (Drijber heeft ruim een kwart eeuw de functie van burgemeester vervuld), maar ook omdat hij aan den lijve heeft ondervonden waartoe machtspolitiek kan leiden. Veel raadsleden staken, in 1980, toen Drijber van Zwolle naar Arnhem kwam, niet onder stoelen of banken dat ze liever geen ander op het pluche van de burgemeesterszetel hadden zien zitten. De commotie rond zijn benoeming heeft Drijber niet onberoerd gelaten. "Ik vond de reacties nogal overtrokken. Maar dat hoorde toen al bij de politieke stijl van deze tijd. Ik had niet gesolliciteerd naar Arnhem, omdat de positie van burgemeester in deze stad mij iets te teruggetrokken was. Dat leverde kennelijk de gedachte op dat ik mij minder enthousiast op mijn werk zou storten. Het was net alsof ik hier helemaal opnieuw moest beginnen". Na de eclatante verkiezingsoverwinning van de sociaal-democraten in '86 kreeg Drijber wederom de volle laag. PvdA-voorman M. van Meurs pleitte in het openbaar voor zijn vertrek. Er zou in de Gelderse hoofdstad geen plaats meer zijn voor een burgemeester van VVD-huize.

Binnenskamers
"Ik ben daar toen niet stellig tegen ingegaan. Een burgemeesterslot moet een samenbindende rol verbinden, dus dient hij voorzichtig te opereren. Ik vind dat anderen de burgemeester zelf dan ook niet al te direct horen aan te spreken. Ik moest toen aannemen dat het geen aanval op mijn persoon was, maar dat Van Meurs zijn uitspraken deed om politieke doeleinden. Hij wilde zo natuurlijk proberen de tijd rijp te maken voor een PvdA-burgemeester in Arnhem. Maar het is in ieder geval niet mijn stijl van werken. Soms moet je wel eens van je afbijten, maar dat kun je dan beter binnenskamers doen dan in het openbaar," aldus Drijber nu. Zelden eerder is de burgemeester bereid geweest om zich persoonlijk bloot te geven, maar aan de vooravond van zijn vertrek wil hij wel een tipje van de sluier oplichten. "Als burgemeester van Arnhem sta je niet in de branding. Wethouders eisen ruimte voor zich op om zich te profileren. De rol van de burgemeester is nogal teruggetrokken". "Dat waren allemaal nieuwe ervaringen voor me. Ik ben wel heel betrokken bij de zaak, lees de stukken zo goed mogelijk, bemoei me volop met discussies in het college. Sommigen denken wellicht dat ik nogal afstandelijk ben, maar dat is niet zo. Ik kan soms heel fel zijn, ben nogal strijdbaar. Ik kom ook graag voor mensen en belangen op. Soms moet je je boos tonen als je het niet bent, een andere keer moet je juist niet laten merken dat je boos bent," aldus de scheidende burgemeester. Bij de dreigende sluiting van het Openluchtmuseum in Arnhem verzette Drijber zich ongekend fel tegen de plannen van minister Brinkman. Hij liet de bewindsman weten dat deze niet meer in de stad welkom was als de minister zijn woorden in daden zou omzetten. Ik heb geleerd voor de televisie geen wollig taalgebruik te hanteren, maar korte felle zinnen. Toevallig had ik een tijd daarvoor een eendaagse cursus gehad van Ton Planken over hoe je je het beste kunt gedragen voor de tv. Die cursus was opgezet voor een aantal mensen van de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) waar ik toen nog voorzitter van was."

Uitgehold
De positie van burgemeester als portefeuillehouder is in de loop van de jaren behoorlijk uitgehold. De tijd dat burgemeesters van middelgrote steden ook zelf nog een zware portefeuille hadden ligt al weer jaren achter ons. Hij coördineert, wordt geacht veel meer een bruggenbouwer te zijn tussen uiteenlopende partijen en belangen. Een van de belangrijkste taken van een burgemeester, in zijn hoedanigheid als eerste verantwoordelijke voor de politie, is openbare orde en veiligheid. Die verantwoordelijkheid is de laatste jaren sterk toegenomen. In dat verband heeft Drijber ook direct te maken met een van de grootste problemen in Arnhem, de drugsoverlast en in het verlengde daarvan de (kleine) criminaliteit. De burgemeester erkent dat het probleem, dat veel bewoners in de stad een doorn in het oog is, onoplosbaar is. "Ondanks alle grote vangsten die er worden gedaan, lukt het niet om het drugsgebruik tot redelijke proporties terug te brengen. Dat is hoogst ernstig". "Het is eigenlijk een onbegonnen strijd. Dit probleem is een bewijs van de instabiliteit van de samenleving. Niets is meer zeker. Het individualisme is geprezen als goed. Er is minder sociale controle, er bestaan geen vaste normen meer. Er zijn twee extreme oplossingen te bedenken: verplicht afkicken of hard drugs vrijgeven. Kies je voor afkicken, dan betekent dat dat je daarvoor veel geld moet vrijmaken, waardoor weer andere zaken op het gebied van de openbare orde zouden blijven liggen". "De moeilijkheid is dat het gaat om een mondiaal probleem". "Ik ben blij dat voor mijn aftreden het bestuurlijk preventie-beleid op de rails is gezet. Veiligheid en leefbaarheid verdienen een hoge prioriteit. De bevolking vraagt daar mijns inziens om. De tijd dat bij zaken als onveiligheid en vandalisme de politie het maar alleen moest opknappen ligt duidelijk achter ons. Als burgemeester heb ik aan de opbouw van dit breed gefundeerde beleid een werkzaam aandeel mogen hebben."

Vrede
Een andere mondiale aangelegenheid waar gemeenten wel een eigen stempel op kunnen drukken, is het vredes- en ontwikkelingsbeleid. Drijber zet zich hier al tijden met hart en ziel voor in, en niet zonder succes. "Toen ik in '80 in Arnhem kwam, was er nog nauwelijks of geen belangstelling voor internationale contacten," weet Drijber. En nu onderhoudt de Gelderse hoofdstad nauwe banden met het Engelse Croydon en Gera in Oost-Duitsland. "Daarbij is het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen elkaar ontmoeten. Maar de contacten met Gera staan nog in de kinderschoenen. Jumelages en ook ontwikkelingssamenwerking worden in dit beginstadium gedragen door een beperkt deel van de bevolking, al is de belangstelling voor uitwisselingen met Gera groot. Dat draagvlak wordt groter als wij consequent aandacht geven aan de bewustwording van en betekenis van ontwikkelingssamenwerking en vredescontact," aldus de stellige overtuiging van de burgemeester. Hij voegt er in dit verband aan toe dat "dankzij de omslag van eind-jaren zestig naar democratisering en inspraak die afstand tussen gemeentebestuur en burgerij niet groter is geworden. Maar deze afstand is naar mijn mening ook niet echt verkleind".

Geschiedenis
Na zijn pensionering is Drijber niet van plan op zijn lauweren te gaan rusten. Hij blijft diverse openbare functies bekleden. Zo is de scheidend burgemeester onder meer betrokken bij de privatisering van het Nederlands Openlucht Museum, heeft hij twee kleine commissariaten, is bestuurslid van de vereniging Vrienden van de Hoge Veluwe en voorzitter van de Stichting Meinerswijk. Daarnaast wil Drijber geschiedenis gaan studeren en is hij van plan te gaan schrijven." Een politiek testament zal Arnhems eerste burger niet achterlaten. "Nee, dat doe ik niet. Dit heeft geen zin, want daar luisteren de raadsleden toch niet naar. Ik weet nog dat mijn voorganger Roelen de raad zei om zijn opvolger vriendelijk te ontvangen. Die boodschap is dus duielijk niet overgekomen," zegt Drijber terwijl hij een cynische glimlach probeert te onderdrukken."

Onderstaand artikel komt uit de rubriek Stad en Streek van 'De Gelderlander'.

"J. Drijber, burgemeester van Arnhem, 25 jaar in het vak. 'Ik ben geen imagebuilder, nooit geweest ook....' In de ruime werkkamer van burgemeester mr. J. (Job) Drijber in het Arnhemse Duivelshuis is de plaatselijke pers niet echt kind aan huis. Sinds zijn benoeming in 1980 heeft Drijber de krant slechts eenmaal uitvoerig te woord gestaan. Dat was zes en een half jaar geleden. Na anderhalf jaar aandringen, de nodige afspraken en waarborgen stemde Drijber (62) eindelijk toe in een 'zakelijk gesprek'. Bij gelegenheid van zijn ambtsjubileum - op 1 november was hij een kwart eeuw eerste burger - Echter, voordat we aan de ronde tafel mogen plaatsnemen moet er iets worden rechtgezet. De burgemeester heeft moeite met de te voren op schrift gestelde vragen. Te suggestief, meent hij. Vragen als 'Het lijkt er soms op dat u als voorzitter van de gemeenteraad wat al te liberaal bent, waardoor vergaderingen uit de hand lopen. Deelt u die mening?', zijn taboe. "U kunt me ook vragen - en dan overdrijf ik iets: men zegt dat u gek bent. Kunt u bewijzen dat u het niet bent? Of, Naar het schijnt morst u voortdurend as op uw pak. Is dat zo? U suggereert daarmee dat daar in ieder geval een kern van waarheid in zit. Ik kan dat vervolgens wel proberen te ontzenuwen, maar het is zo zinloos." Na afloop van het gesprek, waarvan het zakelijke karakter erg mee blijkt te vallen, zegt Drijber: "Voor mij geldt min of meer het zelfde als voor prins Claus. Ik zoek de publiciteit rond mijn persoon niet. Maar ik besef dat je er ook niet hélemaal aan kunt ontkomen. Dus... eh... het moest maar een keertje. Dan hebben we het gehad. Dus ik zoek de publiciteit rond mijn persoon niet. Maar ik besef dat je er ook niet helemaal aan kunt ontkomen. Dus ...eh... het moest maar een keertje. Dan hebben we het gehad."

Door Hans Gulpen
De sigaar gaat aan. 's Burgemeesters blik richt zich op een glas-in-lood-raam. "Van jongsafaan heb ik belangstelling gehad voor het bestuur. Oorspronkelijk voor het binnenlands bestuur in Nederlands Indië. Maar toen Indonesië onafhankelijk werd, was dat natuurlijk afgelopen. Ik ben vijftig jaar te laat geboren. Toen dacht ik: het zou leuk zijn om burgemeester te worden. Dat was het doel."

"Ik ben begonnen als adjunct-secretaris van de curatoren van de universiteit van Leiden, later werd ik raadslid en wethouder in die stad. In '61 volgde mijn benoeming tot burgemeester van Middelburg. Ik had in '53 al eens gesolliciteerd naar twee kleine plaatsen, maar die kreeg ik niet." Het verlangen naar een andere betrekking heb ik nooit sterk gevoeld. Ik vond en vind het burgemeesterschap een dankbaar beroep. Als er een andere mogelijkheid was geweest had ik dat best willen overwegen. Zeker. Maar er kwam niets wat mij meer aansprak. Er is mij wel eens een staatssecretariaat, van CRM, aangeboden. Dat was in 1977 in het eerste kabinet Van Agt. Was ik toen tien jaar jonger geweest, dan had ik het wellicht gedaan. Ik had er dan een loopbaan van kunnen maken. Je moet daarna nog minister kunnen worden, anders moet je het niet doen." "Ik heb mij in de VVD ook nooit zo geprofileerd. Wat de partij van me vroeg heb ik gedaan. Als ze me nodig hebben, ben ik er, dat wel. Er zijn veel mensen die via de partij carrière maken. Dat heb ik niet nagestreefd."

Voorkeur
Drijber jubileerde afgelopen week in besloten kring. Van poes-pas en publiciteit is hij geen groot liefhebber. Hij ziet daartoe ook geen aanleiding. Vijfentwintig jaar in drie gemeenten noemt hij geen grote prestatie. Een kwart eeuw in één stad, dat was wat anders geweest. Maar goed, drie burgemeesterschappen: Middelburg, Zwolle (1969) en, sinds 1980, Arnhem. Een vergelijking tussen deze standplaatsen ligt dan voor de hand. Welke post schonk hem de meeste voldoening? Een voorkeur uitspreken is niet goed mogelijk, vertelt de burgemeester die graag zijn sigaar in de mond laat en zijn gespreksgenoot zelden aankijkt. Elke stad, zegt hij behoedzaam, heeft zijn eigen charmes, elke post kent zijn eigen uitdaging. In Middelburg, in de jaren zestig, zag hij zich gesteld voor de laatste restjes wederopbouw. De stad moest verder tot ontwikkeling worden gebracht, er lagen grote taken: woningbouw, industrie, restauratiewerkzaamheden. Het was een aantrekkelijke tijd, die Drijber zelf omschrijft als een periode van 'heersend dienen'. Hij had, in tegenstelling tot nu, veel portefeuilles: ruimtelijke ordening, verkeer, economische zaken en sport- en jeugdzaken. Praktisch werk, ideaal voor een doener. Maar Middelburg werd op den duur wat klein. In 1969 diende zich Zwolle aan. En een nieuwe tijd. Woelingen op de universiteiten zorgden ook in Overijssel voor een democratiseringsgolf en voor een ander politiek klimaat. De burger had opeens inspraak, dat was voor beide partijen even wennen. Toch kon Drijber hier ook uit de voeten. Er viel nog veel te bouwen en te vernieuwen. Zwolle had ambities, moest een groeistad worden en daar kon op een no-nonsense-wijze aan worden gewerkt.

Meer kapiteins
Toen kwam Arnhem. En brak het huidige tijdperk van financiële kopzorgen aan. Besturen met de hand op de knip, een bezigheid die de burgemeester weinig inspirerend acht. Hardnekkig naar een punt op de muur achter ons kijkend en traag formulerend zegt hij: "Wie als bestuurder de goede jaren heeft meegemaakt, heeft wat meer moeite met de teruggang van de economie dan de nieuwe generatie burgemeesters die niet anders weet." Waar Drijber ook op wijst, is dat hij bij zijn entree in de Gelderse hoofdstad veel moeite had met het feit dat hij niet, als voorheen, alleen aan het roer kon staan. Er waren meer kapiteins op het schip. Veel meer dan zijn wettelijke taken worden hem door de gemeenteraad niet gegund. "Ik wist dat van te voren. Ik heb hier een andere positie. En dat spel speel ik mee, al gaat mijn voorkeur niet uit naar zo'n rol." Soms denkt Drijber met een zekere weemoed terug naar Middelburg, waar hij zo dicht bij de zaken stond. "In Middelburg en Zwolle kon ik tot zekere hoogte het burgemeesterschap combineren met portefeuilles die nu als regel aan wethouders worden toevertrouwd. Ik ben echter op mijn best als ik verantwoordelijkheid draag", memoreert hij. Karige financiën, beperkte verantwoordelijkheden, wat kan een bestuurder nog meer tegenzitten". Politieke onrust bijvoorbeeld. Die was er volop. De PvdA was door de VVD en het CDA net uit het college van B en W gegooid. In de gemeenteraad werd soms meer gepolariseerd dan samengewerkt.

Evenwichtig
Maar na de verkiezingen van 1982 kwam het weer goed tussen de drie. "De periode "82-"86 was een evenwichtige periode. De gemeentesecretaris en ik zeggen het nog wel eens tegen elkaar: 'Dat was een goed functionerend en sterk college, waar we uitstekend mee voor de dag konden komen'. Ja, de verkiezingsuitslag dit jaar bracht een radicale verandering. Ik durf nu nog geen oordeel te geven over het huidge gemeentebestuur, daarvoor is het te jong. De samenwerking binnen het college is goed, maar het is overbekend dat politieke kwesties die met de huishouding van de gemeente niets van doen hebben, de sfeer in de raad vertroebelen en de bestuurskracht aantasten. Dat mag zo niet doorgaan. Dat betekent natuurlijk niet dat de raad zich niet voor voor zaken buiten de grenzen zou mogen inzetten. Dat doe ik zelf ook." Volgens Drijber was het een gelukkig toeval dat VVD, CDA en PvdA tussen "82 en "86 ongeveer even groot waren. Nu is door de sterke groei van de PvdA de balans zoek. Hij heeft echter goede hoop dat die zal worden hervonden. "Ik heb natuurlijk niet iedereen geënqueteerd, maar ik proef toch het streven om goed samen te werken. Ik waardeer het dat bij de PvdA en het CDA de wens bestaat om er samen wat van te maken." Wat ziet de burgemeester als zijn belangrijkste kwaliteit? "Ik zág als mijn belangrijkste kwaliteit het bestuur en daarmee de stad te inspireren tot actie, tot een snelle aanpak van de problemen. Die rol heb ik in Middelburg en Zwolle ook écht kunnen spelen. Hier minder. Dat ligt aan de structuur. Men verwacht dat hier niet van een burgemeester. Dat is al zo sedert de laatste jaren van burgemeester Matser. Wat je nu moet zijn is een bindende factor, je moet belangstelling hebben voor de mensen om je heen, voor collega's, wethouders en ambtenaren. Samen in een horizontaal en verticaal teamverband proberen tot een goed beleid te komen.

Burgerij
Er moet, zo meent Drijber, ook iets van hem uitgaan in de richting van de bevolking. Indien mogelijk, want er liggen vele hindernissen op zijn weg naar de burgerij. Zoals de grootte van de stad, de tijdgeest, en, niet te vergeten, het vele andere werk. Die maken het uitoefenen van een samenbindende invloed niet gemakkelijk. "Misschien is mijn opvatting wat verouderd. De samenleving is zó ver geïndividualiseerd, de mobiliteit zo groot, mensen hangen niet meer aan hun werk. Er is nog maar weinig eenheid. Toch geloof ik dat een burgemeester, per slot van rekening het gezicht van de gemeente, iets bindends moet uitstralen." Dat zijn publieke optredens desalniettemin sober en niet veelvuldig zijn, laat zich als volgt verklaren. "Ik probeer een niet al te slecht evenwicht te vinden tussen contact met zoveel mogelijk burgers en instellingen en het werk in het stadhuis. Ook bij de representatie geldt, dat wethouders ruimte gelaten moet worden zichzelf te profileren. Dientengevolge doe ik dat dus minder." De burgemeester forceert een lachje en laat zich wat in zijn stoel hangen. "Ach, ik ben ook geen image-builder, nooit geweest ook. Ik probeer mijn functie te zien als een dienend beroep. Je bent er voor de mensen. Er zijn nogal wat bestuurders - ook burgemeesters - die hun optreden naar buiten heel doorzichtig in dienst stellen van het verkopen van zichzelf en niet van de stad. Voor zulke mensen hebben mijn vrouw en ik een zesde zintuig. Nee, goede waar behoeft geen ijdele aanprijzing. IJdel ben ik, hoop ik, niet." "Hoe het ook zij, je moet natuurlijk wél contact met de burgers hebben. Ontmoetingen met de burgerij zijn nodig, ook al om te horen wat er leeft en zo mee te kunnen helpen de samenleving te verbeteren. Ik zou dat veel meer dan nu willen doen. Maar dit is een moeilijk beroep: je werkt altijd. Je bent zelden thuis, behalve op zaterdag en zondag. Dan werk ik driekwart dag niet. Mijn agenda is helemaal zwart. Desondanks moet ik een heleboel dingen afzeggen. Ik moet selectief zijn.

Gele trams
Zijn gevoelens voor Arnhem beschrijft Drijber als 'bijzonder'. Dat bijzondere blijkt gebaseerd op jeugdsentimenten. Zijn moeder werd eind vorige eeuw in de, toen nieuwe Spijkerstraat geboren en familie van moeders kant woont sinds mensenheugenis in Arnhem en Velp. Als kind kwam hij meer dan geregeld in de stad van de gele trams. "Wat ik nu in Arnhem als woonplaats waardeer, is dat de mensen erg aardig en hulpvaardig zijn. Zeker nu de reuma bij mijn vrouw verder is voortgeschreden, vind ik het echt buitengewoon hoe wij tegemoet getreden worden. Beter dan in vorige gemeentes het geval was. We hebben hier heel goede contacten. Hoewel algemeen gesproken, de burgerzin en het saamhorigheidsgevoel in Arnhem minder voelbaar zijn dan elders."

Te rechts
Medio dit jaar werd burgemeester Drijber voor een periode van zes jaar herbenoemd. Was er van linkse zijde al eerder kritiek aan zijn adres geuit, na de verkiezingsoverwinning van de PvdA in maart, deed lijsttrekker en wethouder Martin van Meurs daar nog een schepje bovenop. "Drijber moest vertrekken", zei hij. De burgemeester zou te rechts zijn en niet meer kunnen functioneren in een door links gedomineerd stadsbestuur. "Kletskoek", meent de man in kwestie als we het recente verleden weer even ter tafel brengen. Zijn anders wat monotone bedaardheid maakt zelfs plaats voor een betrekkelijke felheid. "Dat is absoluut onwaar. Met alle respect, dit soort uitspraken wordt ingegeven door politieke overwegingen. Ik heb in Leiden, Zwolle en Middelburg veel met PvdA-bestuurders gewerkt en nooit moeilijkheden gehad. En in mijn familie zijn voldoende PvdA-mensen, waar ik heel wel mee kan uitkomen." De burgemeester verwijst naar zijn openbare orde-beleid, de steen des aanstoots voor progressief Arnhem. De grote demonstraties in het begin van de jaren tachtig, die hij tot 'ieders tevredenheid' tegemoet trad. En het uitdelen van pamfletten door de groep rond de fascist Glimmerveen in de Arnhemse binnenstad. Waartegen hij niet optrad.. "Daar waren", zegt hij zelfverzekerd, "geen redenen voor." "Er hing een emotionele sfeer van: er moet iets gebeuren, hoe dan ook. Men liet zijn gevoel spreken. Heel goed. Maar ik had een andere verantwoordelijkheid. De tekst van het pamflet was niet beledigend in de zin van de strafwet en de openbare orde werd niet verstoord. Het was gemakkelijk geweest in te grijpen met de smoes dat er een dreiging van verstoring van de orde zou zijn. Daarmee zou ik evenwel misbruik van mijn bevoegdheden hebben gemaakt." Drijber heeft na de oproep van Van Meurs geen moment in overweging genomen om op te stappen. "Ik was het niet van plan en als ik al zoiets van plan was geweest, dan had ik het na die uitspraak zéker niet meer gedaan." Even later als het vorige college nog eens ter sprake komt. "Ik een derde VVD-wethouder? Welnee! Ik kan het soms eens zijn met ideeën uit mijn partij, dat is best mogelijk, maar ook vaak niet. Ik zie mijzelf als een bestuurder met een eigen oordeel en een liberale achtergrond. Ik ben geen technisch voorzitter, ik voel mij sterk betrokken bij sommige zaken. Als het college van B en W echter verdeeld is, zie ik het als mijn taak om een brug te slaan. Ik leg mijn mening daar dan niet nog eens bovenop." Waar staat Drijber binnen de VVD? Niet aan de conservatieve of rechtse kant, stelt hij nadrukkelijk. Verder wil hij daarover niet uitweiden. De vraag is niet relevant. In de gemeentepolitiek gaat het, zo houdt hij ons voor, immers om uiterst smalle marges. Grote meningsverschillen bij de benadering van de lokale problemen komen volgens hem zelden tot uitdrukking. "Over de meeste dingen denk ik helemaal niets anders dan de gemiddelde PvdA- of CDA-politicus. Echt niet."

Kwalen
Of Drijber tot aan zijn pensionering in het Duivelshuis zal blijven, kan hij niet zeggen. Dat geldt ook voor het voorzitterschap van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, dat hij al geruime tijd bekleedt. Hij zegt beide functies nog een tijdje te zullen aanhouden. Tenzij zich, zoals hij het uitdrukt, 'kwalen' voordoen die hem het functioneren moeilijk maken. Dan zal hij terugtreden. "Ik heb tegen mijn vrouw gezegd: als ik in die situatie kom, moet je me dat ook adviseren. Want ik weet niet wat ik zelf vind op zo'n moment. Ik ben een beetje een workaholic en heb de neiging om door te gaan."

"Burgemeester Drijber een fijne collega.

"Hij heeft een fantastisch geheugen"

ARNHEM * "De burgemeester heeft echt een verschrikkelijk handschrift. Ik moet eerst alles vertalen, want anders is het voor iedereen onleesbaar. Ook raakt hij regelmatig zijn raadsstukken kwijt. Dan loopt hij ongerust door de kamer heen en snapt niet waar hij ze gelaten heeft. Maar die man is zo druk dat ik hem dat eigenlijk niet kwalijk neem. Ik moet er eigenlijk meer om lachen". - door Blanca Henkes. Aan het woord is secretaresse D. Schipaanboord van de Arnhemse burgemeester Drijber. Zij heeft de volle ambtsperiode voor de burgervader gewerkt. "Ik was in mei 1980 bij zijn installatie en nu mag ik hem over twee weken uitluiden. Na negen jaar van intensieve samenwerking vind ik het jammer dat Drijber nu weggaat. We zijn in al die jaren zo goed op elkaar ingespeeld dat het zonde is dat daar nu een eind aan komt. Het was een hele enerverende en vooral boeiende tijd. Soms was hij wel eens lastig en dat zal hij zelf zeker niet ontkennen. Maar Drijber is een hele bijzondere man. Ik heb nog nooit zo'n burgemeester gezien". Niet alleen zijn secretaresse, maar ook chauffeurs, de bodes in het stadhuis, de hoofdcommissaris van politie en vele andere betrokkenen vinden het jammer dat Arnhems eerste burger eind van deze maand vertrekt. Zij zeggen in al die tijd zeer goed samengewerkt te hebben en een heel boeiende tijd te hebben meegemaakt. "Drijber was een keiharde werker", vervolgt zijn secretaresse. "Hij werkte van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Er was dan ook constant druk op de ketel. Als Drijber naar Den Haag moest, en dat gebeurde vooral vaak in de tijd dat hij voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) was, was hij wel eens bang dat ik niet genoeg werk had. Dan legde hij alvast een stapel papieren op mijn bureau, zodat ik weer verder kon, maar meestal had ik nog genoeg werk liggen".

"Alles wat hij aanpakte, zette hij zich met hart en ziel voor in. Op de dag dat Drijber hoorde dat het Nederlands Openlucht Museum dicht zou gaan, was het stadhuis te klein. Hij is ook letterlijk de barricade opgegaan om het museum te behoeden voor eventuele sluiting". "Eén keer kon hij zelfs zijn vliegtickets naar Londen niet meer vinden. Ik had hem nog wel een keurig mapje gegeven waar ze netjes inzaten. Vlak voor zijn vertrek belde hij op dat ze weg waren. Toen heb ik er binnen een uur voor gezorgd dat op Schiphol nieuwe tickets klaar zouden liggen", aldus Schipaanboord. Chef Kabinet P. Paardekoper heeft soortgelijke ervaringen met Drijber: "Ik organiseer onder andere alle representatieve bijeenkomsten van de burgemeester. Het allerliefst heeft hij een secretariaat van meer dan vier mensen want hij wil allerlei dingen tot in de details uitgezocht hebben".

De chauffeur H. Blom van Drijber maakte ook veel leuke gebeurtenissen met hem mee. Hoewel Blom hier eigenlijk niets over wil zeggen, geeft hij toch een anecdote prijs: "Wij moesten met de boot vanuit Enkhuizen vertrekken, omdat de burgemeester 's middags een afspraak had met de toenmalige minister Rietkerk van binnenlandse zaken. Ik liep met de koffer de boot op, maar had helemaal niet in de gaten dat Drijber werd opgehouden door een aantal Zwollenaren die hem hadden herkend. De boot vertrok wel en Drijber stond daar nog op de kade. Ik was hem helemaal vergeten. Ik ben meteen naar de schipper gerend en gelukkig wilde die nog terugkeren toen ik hem dat vroeg." Eén ding zou Blom graag nog willen doen met de burgemeester. "Het lijkt me fantastisch om een keer een rally met hem te rijden. Drijber is namelijk een eersteklas kaartlezer. Laatst moesten we naar Strassbourg en Drijber lootste ons daar feilloos naar toe." Ook hoofdbode C. Kohler van het stadhuis kan veel vertellen over Drijber. "Vaak had hij ontzettend veel haast. Dan moesten we wel eens door het rode licht rijden om op tijd ergens aanwezig te zijn. Drijber zei dan altijd dat hij de bekeuring wel zou betalen, ook als we eens te hard reden ".

Geheugen
Niet alleen met deze medewerkers kon Drijber goed overweg, maar ook met een aantal hoger geplaatste personen kon hij prima samenwerken. Hoofdcommissaris Siepel van de gemeentepolitie Arnhem: "Drijber is een man met een grote kennis van zaken. Ook op het werkterrein van de politie heeft hij een brede kijk. Daar komt bij dat de man een geheugen heeft als een ijzeren pot. In de loop der tijd heb ik veel waardering voor hem gekregen en ik vind het dan ook jammer dat deze plezierige verstandhouding wordt verbroken." Samen met de huidige directeur-generaal I. Opstelten van binnenlandse zaken heeft Drijber in het dagelijks bestuur van de VNG gezeten (Is dat Ivo? Ik heb hem nog gevraagd te bemiddelen tussen de Neude en het Domplein. Dat is hem niet gelukt.). Volgens Opstelten was de samenwerking van die tijd uitstekend: "Drijber toonde in de vergaderingen een grote deskundigheid. Hij was altijd zeer vasthoudend en daar houd ik wel van. Ook was ik zeer gesteld op zijn geestige woordspelingen bij toespraken op officiële gelegenheden". Op 26 april neemt burgemeester Drijber officieel afscheid. Al zijn medewerkers zijn dan aanwezig. Ook chauffeur Blom. Het zal nu een moeilijke tijd worden. We moeten maar afwachten of de opvolger van Drijber net zo'n fantastische vent is."

Nadat ik van deze informatie had kennisgenomen is het mij duidelijk geworden waardoor ik met Liesbeth direct zo goed overweg kon. De eerste woorden die zij mij heeft gesproken waren "Er wordt met veel respect over jou gesproken". Via haar eigen relatiecircuit, met name vanuit de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, heeft zij er in principe kennis van kunnen nemen op welke wijze ik principieel afstand had genomen van de toenmalige Stichting Nationaal Onderwijs via een intensieve civiele procedure, waarvoor ik en mijn gezin zich enorme offers heb moeten getroosten. Verder commentaar lijkt mij verder overbodig. Het vervolg van het verhaal van 8 september 1996 staat in mijn boek beschreven. Zoals ik je telefonisch heb laten weten kom jij ook in dit boek voor. Ik citeer pagina 258:

"This morning I was called by mr Breuker Groningen. He just arrived from a trip to Canada and mentionned that he ordered the Court of Justice to request Elizabeth Halbertsma to appear before the Court. Elizabeth has nothing to fear because I defended her against his accusations in a three years lasting correspondence which is available for the judge. Mr Breuker is a brother of Professor Breuker, professor in the Frisian language at the Universities of Leiden and Amsterdam. Last year I attended Professor Breuker's inaugural speech - that was supposed to deal about a member of the Halbertsma family - in the Aula of the University of Amsterdam where Hillary Clinton held her speech today in the presence of princess Margriet about the example that Dutch help has been during the ages in European History."

Jij kunt ook aantonen dat ik haar altijd heb verdedigd. In dit verband citeer ik ook jouw brief van 20 juli jongstleden.

"Binnen mijn vermogen, zal ik alles doen om Liesbeth, Tj. Maris en een paar andere personen die mijn belazerd hebben en mijn leven verknald sinds 1989/90, voor de rechter te krijgen. Liesbeth H. is al aangemeld bij het Europees Hof".

Liesbeth heeft jou nooit belazerd. Dat heb ik je al vanaf het allereerste begin van onze correspondentie duidelijk gemaakt. Zij was medeverantwoordelijk voor de reorganisatie van de Baak. Nadat was komen vast te staan dat het bedrijf jou niet kon bieden wat Tjeb Maris in zijn tijd voor ogen had heeft zij de verantwoordelijkheid voor jouw probleem bij de Groningse Sociale Dienst teruggelegd. Als medeverantwoordelijke voor de totstandkoming van de toenmalige Wet op de Erkende Onderwijsinstellingen was elk particulier opleidingsinstituut gerechtigd om naar eigen inzichten jegens hun cursisten te handelen. De directeur van zo'n opleidingsinstelling had terzake dan ook het volste recht om cursisten al dan niet in hun instituut te handhaven c.q. te verwijderen op grond van hun eigen criteria. Ik vind het wel goed dat je Liesbeth hebt aangemeld bij het Europees Hof. Echter wel als hoofdgetuige in het proces tegen het management van Harrods. Ik ben dan ook van oordeel dat je daarop dient in te zetten.

"John. Opnieuw de goede raad: neem afstand van Liesbeth Halbertsma. Zij zal niets voor jou doen, omdat zij daartoe de middelen en de persoonlijke moed niet heeft".

Zij heeft klaarblijkelijk wel de persoonlijke moed gehad om mijn rozen op 28 augustus 1996 naar Diana door te (laten) sturen vanuit Noordwijk.

"Ook op basis van de beslissing tav Van Dalen is de mogelijkheid zeker niet uitgesloten dat de rechtszaken geheel moeten worden overgedaan; a bloody shame, 8 verloren jaren van mijn kostbaar leven - we only live once, John."

In dit verband heb ik goed nieuws voor jou. Daartoe citeer ik mijn dagboek van afgelopen zondag, maandag en dinsdag.

Torremolinos zondag 11 augustus 2002. Ik heb in Liesbeth nog steeds het volste vertrouwen gelet op haar uitspraak aan jou: JOHN ZAL ALS EEN FENIX HERRIJZEN! Dan ga ik nu traditiegetrouw met de boot naar The London Pub in Fuengirola. Hartelijke Groet, JOHN L. VAN DER HEYDEN INSTITUTO CERVANTES NEDERLAND, BELGIË, LUXEMBURG, ENGELAND EN WALES (En - wellicht - Schotland)" Gepost om 13.30. Om 14.30 met de Joven María II van Benalmádena naar Fuengirola. Aankomst 15.30. Gegeten bij Paco y Tere. Paco in kennis gesteld van mijn afwezigheid in september en oktober. Daarna naar The London Pub. Jim stak ook al direct zijn duim omhoog, waarna Dennis Bergkamp ogenblikkelijk daarna de winnende goal voor Arsenal voorbereidde in de League Cup Finale in het Millennium Stadium te Cardiff. Jim heb ik nadien in kennis gesteld van mijn voorgenomen reis naar Althorp en Schotland rond de nieuwe jaarwisseling. Met de trein van 17.17 naar Torremolinos terug. Aankomst 17.35. Ik sluit niet uit dat de hierboven vermelde Tjalling Halbertsma dezelfde persoon is als de heer Ir. Klaas Tjalling Antoon Halbertsma uit Velp, geboren op 4 februari 1928 in Delft en getuige is geweest van een aanslag aan de oude Bredasche weg tussen Gilze en Horst. Als dat in de oorlog is geweest was hij in die tijd 12 tot 17 jaar. Zijn vader Dr Klaas Tjalling Agnus Halbertsma is op 19 januari 1896 in 's-Gravenhage geboren en op 8 juni 1963 op 67-jarige leeftijd in de residentie overleden. Tijdens de oorlog was zijn vader 44 tot 49 jaar oud. Ook sluit ik niet uit dat het Mr. Tjalling Halbertsma is geweest die op 4 januari 1916 in ROTTERDAM is geboren als zoon van Mr Steven Nicolaas Boudewijn Halbertsma (1884-1965) en Jonkvrouw Jenny Louise Quarles van Ufford (1883-1969), Oud-directeur Koninklijke Papierfabrieken Van Gelder Zonen N.V. en woonachtig te Wassenaar.

Maandag 12 augustus 2002
MAAGD: Waarschijnlijk voelt u zich tiptop; een financiële deal krijgt een prettig verloop en dat heeft een gunstige invloed op uw liefdeleven. Ga uit met uw partner, daar bent u beiden aan toe. Bezoek een chiquer gelegenheid dan u meestal doet en laat het geld eens rollen. SCHORPIOEN: Met liefde in de lucht zal een korte doch leuke ontmoeting de week vrolijk starten. Ga er niet van uit dat dit een incident is. Zorg dat u elkaar weer ziet. Kijk eens kritisch in de spiegel; doe iets gewaagds. Koop een nieuwe garderobe of ga naar de kapper. VISSEN: U bent nu in staat duidelijkheid te scheppen, hoewel u nog steeds met hindernissen te maken hebt. Er kunnen onverwacht extra inkomsten uw kant opkomen; gebruik een deel om iets leuks te doen en investeer de rest. Houd een negatieve mening over iemand voor u. Gisteravond heb ik een klein feestje gevierd in de 'Jivin' Jaks' na een gesprek met 'Joop' uit IJmuiden in De Klikspaan. Hij liet mij weten dat het proces over Diana geheel wordt overgedaan. Ik mag aannemen dat de publikatie van mijn boek daaraan een bijdrage heeft geleverd. Er komen nog meer feiten vrij. Met name uit kringen der cavalerie. Zo lees ik ook in de SROC-bijlage: Pagina 58 43. Van Sytzama werd gearresteerd door het beruchte SS-Jagdkommando Pieters en op de dag voor de bevrijding in de tuin van 'Groot Engelenburg' met een nekschot vermoord. 44. De naam is voluit Paul Frederik Willem baron van Till. 50. Reserve korporaal Wessel werd dodelijk gewond bij een vuurgevecht voor het huis van Mussert in Utrecht en overleed in Hilversum. 51. Oud reserve eerste-luitenant P.J. graaf van Zuylen van Nijevelt fungeerde als gids van het 6e Depotbataljon Grenadiers nabij Duinrell en werd daarbij onder vuur genomen door een sectie van het 5e Depotbataljon Grenadiers. Hij is dus door eigen vuur gesneuveld. Het werpt meer licht op de zaak. Zeker nu ik op het volgende bericht van zaterdag 10 augustus 13.59 nog geen reactie heb ontvangen. Aan BEY REED Subject: Royalties 'Letters to Diana'. Dear Mr. Reed, My royalty account indicates that only eight copies of my book 'Letters to Diana, Princess of Wales' have been sold until now and the total royalty amounts $ 51,65. Most books have probably been sold to bookstores in Seattle, Toronto and New York. A friend of mine, who's daughter lives in Vancouver bought the book in your own bookshop in Victoria. A Spanish colleague of mine, living in Japan, ordered the book in Spain. As he said it was sent to him in Japan by Editorial Taurus in Madrid after a friend of him in the Spanish town of León found the book in a bookshop in Madrid. Is it possible that more books have been sold that are not on the royalty account? As the book is of a mayor historical interest I may expect that many more copies must have been sold. Please let me know what went wrong. Yours Sincerely, J.L. VAN DER HEYDEN TORREMOLINOS - SPAIN More information on www.trafford.com/robots/01-0341.html 23.55 Gegeten in 'Deutsches Restaurant El Botalón, Calle Francia 2, 29620 Torremolinos, La Carihuela. Dit restaurant was mij vorig jaar mei aanbevolen door Hazel Wilkinson. Ik citeer. "Vrijdag 11 mei 2001 Na terugkeer in Torremolinos ben ik ogenblikkelijk naar Winstons bar getogen om afscheid te nemen van Collin Call en zijn echtgenote Hazel Wilkinson uit Surrey. Collin kreeg de schrik van zijn leven toen hij plotseling mijn hand op zijn schouder voelde. Zijn positie gaf hij duidelijk aan in het gesprek met zijn gesprekspartners - twee dames uit Schotland - met de woorden "I am a Royal. So I don't carry any money". Hierna heb ik Hazel mijn persoonlijke gegevens verstrekt - including fingerprint - en heb afscheid van haar genomen met de woorden "Give my regards to the neighbours". In dat verband ontving ik om 19.35 ook bericht uit Canada van Kingstone \ "Bey \"Reed Hello Johannes, Thanks for asking about your book's sales. I ran a thorough search of our entire database and found only the 8 orders that appear on your royalty statement. Most of those orders were from international book distributors like Baker & Taylor and international e-booksellers like Amazon. The store in Spain presumably ordered from Baker & Taylor. We have never had orders "go missing" in our system. ALL orders received go immediately into our internal database and stay there indefinitely. The royalties are calculated instantly but they are only posted to the web about once a week AFTER THE ORDER IS SHIPPED. You mentioned that a friend's daughter bought a copy in our bookstore. We have no record of that purchase and would greatly appreciate it if you could contact that person and ask them if they still have the purchase receipt, order number or any documents related to the purchase so that we can track down the order. In most such cases, we find that they actually ordered through another bookstore which then placed an order with us or with Baker & Taylor. Please rest assured that we are as anxious as you are to see more sales for your book. Is it possible that some of the 9 review copies you received or the 50 copies you ordered for yourself are in circulation? I will be happy to investigate any specific order details if you can provide me with enough details to track them down i.e. date, order number, store name etc. Please keep in mind that the distributors and resellers will not release any details about their customer to us so we can only confirm that we sent them books. I hope this information is helpful.

Abusievelijk heb ik dus verwezen naar jouw dochter Marijke in plaats van haar aanstaande echtgenoot Rob. Zou je zo vriendelijk willen zijn Rob te verzoeken antwoord te geven op vraag 1 van de heer Reed?. Het belang is nu immers iets groter geworden dan twintigduizend gulden. Ik denk dat jouw investering van "8 verloren jaren" dan ook zeer zeker zijn vruchten zal afwerpen. Al zal dat er anders uitzien dan je aanvankelijk hebt voorgesteld. Ik heb Jan Wilzing ook al laten weten dat de hele zaak uiteindelijk bij het Europees Hooggerechtshof terecht komt. Inmiddels zijn er al twee van zijn directe collega's in het nieuwe Kabinet Balkenende tot minister benoemd, t.w. de heren Hessing (uit Parijs) en Nawijn. Tenminste als de heer Hessing de oud-commissaris van politie is uit ROTTERDAM, die na een conflict met toenmalig burgemeester Bram Peper naar Parijs is 'gepromoveerd'. Jan Wilzing is overigens ook hoofdcommissaris van politie geweest in Arnhem. Het ligt dus voor de hand dat hij en Liesbeth inzake 'Operatie Heidebezem' één lijn hebben getrokken. Mijn vermoeden lijkt mij gerechtvaardigd dat jij terecht uit de cursus van de Baak bent verwijderd omdat jij je met jouw problematiek niet direct tot de directie hebt gewend, maar tot buitenstaanders. Ik ben en blijf van mening dat een bedrijf de eerlijke kans moet hebben om intern haar eigen probleem op te lossen alvorens daarover mededelingen naar buiten te doen. Daaraan heb ik mij ook altijd gehouden. Eerst nadat Henk Lulofs mij het boek 'De Geschiedenis van de Baak is de Geschiedenis van een Filosofie' heeft doen toekomen heb ik daaruit bekende gegevens geciteerd. Ik hecht eraan dat mijn relatie met mijn huidige en voormalige collega's van de Baak - waarmee ik een goede vertrouwensrelatie heb opgebouwd - ongeschonden blijft. In dit verband citeer ik tevens de laatste bladzijde van de Beslissing van de Raad van Discipline Leeuwarden van 1 februari 2002 in de zaak no. 23/01

Ten aanzien van de klacht zelve

Bij de beoordeling van de klacht gaat de Raad er vanuit, zulks overeenkomstig het daaromtrent in het arrest van het hof d.d. 22 maart 2000 overwogene, dat de vordering op de gemeente Groningen is verjaard uiterlijk op 29 juni 1995 en de vordering op Stichting de Baak op 20 maart 1995, derhalve ongeveer een jaar na beëindiging van de relatie tussen drs Breuker en mr. Rijpkema. De Raad is van oordeel, dat mr. Rijpkema drs. Breuker, aangenomen dat hij hem op de verjaringstermijn niet heeft gewezen, daar niet op had behoeven te wijzen, nu hij er vanuit mocht gaan, dat drs. Breuker de zaak ondertussen niet zou laten rusten, maar na beëindiging van de relatie vervolgens stappen tegen de gemeente Groningen en Stichting de Baak zou ondernemen, (mede) gelet op de stelligheid, zoals uit de aan de Raad overgelegde dossierstukken blijkt, waarmee drs. Breuker telkens de juistheid van de vorderingen op respectievelijk de gemeente Groningen en Stichting de Baak verdedigde. Er zijn verder geen feiten of omstandigheden gebleken, op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat mr. Rijpkema kon weten of vermoeden, dat drs. Breuker na de beëindiging van de relatie met mr. Rijpkema in of omstreeks mei 1994 zich niet aanstonds (voor het verstrijken van de verjaringstermijn op respectievelijk 2 mei 1995 en 29 juni 1995 wat betreft de vordering op de gemeente Groningen en op 20 maart 1995 wat betreft de vordering op Stichting de Baak tot een andere advocaat voor rechtsbijstand zou wenden. Voorts is niet gebleken, dat mr. Rijpkema onvoldoende tijd aan de zaak van drs. Breuker heeft besteed en daaraan onvoldoende aandacht heeft geschonken. Drs. Breuker heeft deze klacht niet (nader) gemotiveerd.

Het vorenstaande leidt ertoe, dat de klacht ongegrond is.

Beslissing

De Raad verklaart drs. Breuker ontvankelijk in zijn klacht.
De Raad verklaart de klacht ongegrond.

Aldus gewezen door mrs. J.A. van Riessen, Voorzitter, C.J. Groenewegen, R.J. Meijer, A.A. Vogelsang en W. Winkel, leden, en uitgesproken ter openbare zitting van de Raad te Groningen van 1 februari 2002 door mr. J.A. van Riessen, Voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. H.C.J. Laagland, griffier.

Dat betekent dus einde oefening. Een oefening van acht jaar. Maar wees je er wel van bewust dat je een hoger belang dient. Een nieuwe uitdaging dus. In dit verband ben ik gaandeweg gaan begrijpen hoe het begrip 'stalking' in de wereld is gekomen. Het heeft vermoedelijk te maken met het traditionele bezoek dat ik al vanaf mijn dienstverband bij NIOW-Talen aan de Boslaan 6 in ZEIST regelmatig breng aan het aldaar gevestigde pannenkoekenrestaurant 't Jagershuys en het liedje "Number One 'Poppetje'" uit een karaokeshow in 'Het Gat van Palace' te Noordwijk in juli 1996. In 1988 heb ik in 't Jagershuys in ZEIST nog afscheid genomen als voorzitter/penningmeester van het bestuur van de Stichting Volwassenen Educatie na dit bedrijfje in een groter verband te hebben ondergebracht. De laatste keer heb ik daar een pannenkoek met de naam MISS LEGS genuttigd en gekozen voor herkenbaarheid. Terzake heb ik nadien aan onze goede vriend Rik Felderhof alsvolgt gerapporteerd: 11 DECEMBER 2001 VILLA FELDERHOF (2) TER ATTENTIE VAN RIK FELDERHOF. De brief van 22 augustus 1998 luidde: 22 AUGUSTUS 1998 VILLA FELDERHOF TER ATTENTIE VAN DE HEER RIK FELDERHOF. In dit verband vielen mij de afgelopen twee dagen de volgende artikelen op.

Amazon domineert ook Europese markt AMSTERDAM - Bertelsmann heeft honderden miljoen euro's geïnvesteerd in online boekverkopen, maar zelfs in Europa houdt het in de meeste landen een grote achterstand op wereldmarktleider Amazon. Nederland is een uitzondering, daar is Bol.com nummer één. Maar in de meeste Europese landen doet Bol het aanzienlijk minder goed. "Amazon is verreweg de grootste speler in Europa", zegt Rebecca Ulph van Forrester Research in Londen. Volgens haar was het besluit van Bertelsmann om de online winkel onder te brengen bij de boekenclubdivisie een teken dat het grote problemen heeft om te concurreren met Amazon. "Bol heeft nooit enige vuist kunnen maken tegen Amazon", zegt Ulph. Op de Britse markt is Bol.com volgens NetValue de op zes na meest bezochte muziek- en boekensite, terwijl de Britse site van Amazon de lijst aanvoert, gevolgd door de Amerikaanse moedersite Amazon.com. Bertelsmann heeft ook een belang van 36% in de op een na grootste online boekenwinkel in de VS, Barnes&Noble.com. Voor hij in 1998 de joint venture met Barnes & Nobles sloot, heeft de vorige maand ontslagen topman Thomas Middelhoff bijna een bod gedaan op Amazon zelf. Hij heeft daarover een aantal malen gesproken met Amazon-topman Jeff Bezos. Toen dat niet doorging, was Middelhoff gedwongen de strijd met Amazon aan te gaan. Tegen de tijd dat Bol.com werd gelanceerd, in 1999, had Amazon al lokale sites opgezet in Groot-Brittannië en Duitsland, en maakten duizenden Europeanen gebruik van de Amerikaanse site. Bol probeerde de achterstand in te lopen door in rap tempo websites op te zetten in tal van Europese landen. Die expansie, die zelfs tot China reikte, kostte alleen in het jaar tot 30 juni 2001 al om en nabij EUR 500 miljoen. De nieuwe divisie waar Bol nu onder valt boekte in de tweede helft van 2001 een verlies van EUR 40 miljoen bij een omzet van EUR 1,5 miljard. Een woordvoerder zegt dat de divisie de interne doelstellingen overtreft, maar pas in 2003 of 2004 zal er naar verwachting winst worden gemaakt. Amazon maakte eerder dit jaar de eerste (minieme) winst bekend.

Ik heb hun website geraadpleegd, maar daarin mijn boek nog niet kunnen vinden.

En Prins Charles gaat in de mode  door Willem Kool LONDEN Armani, Versace, Dior, Alexander McQueen, Tom Ford, Stella McCartney, Victor en Rolf, Paul Smith en Karl Lagerfeld. Allemaal befaamde modeontwerpers. Binnenkort staat ook de Britse prins Charles op het lijstje. Hij komt met de zogenaamde Charles-look. De prins wil een landelijke modelijn lanceren om de zwaar door mond- en klauwzeer getroffen plattelandseconomie in Groot-Brittannië een financiële injectie te geven. Alleen wol van Britse schapenboeren mag worden gebruikt in de koninklijke modelijn die truien, sjaals, dassen en tweedpakken zal omvatten. De kleding dient in kleine naaiateliers op het platteland te worden gemaakt. Charles heeft zijn lijn Du(t)chy Originals genoemd naar het hertogdom van Cornwall en Devon, waar hij als landheer de scepter zwaait. De merknaam is al bekend van de biologische landbouwproducten. Uit het jaarverslag 2001 van Duchy Originals blijkt dat zijn biologische organisatie bijna 900.000 euro winst heeft gedraaid met de verkoop van biscuits, melk, softdrinks, kaas, worstjes en bacon. De opbrengst is in zijn totaal naar de charitatieve instelling de Prince's Trust gegaan. Voor het jaar 2002 wordt een flinke verhoging van de winst verwacht. Ook de nieuwe modelijn, die volgend jaar van start gaat, dient bij te dragen aan de charitatieve fondsen van de prins.

Blazers Om de nieuwe lijn te behoeden voor teveel conservatisme, zullen ook de prinsen William en Harry zeggenschap krijgen over de te ontwerpen kledij. Van William is bekend dat hij graag blazers draagt, overgooiers met een ronde nek en polo T-shirts. Sinds de viering van het Golden Jubilee van zijn grootmoeder koningin Elizabeth experimenteert de studentprins van St. Andrews met tweed. Prins Charles is diep begaan met het lot van de agrarische gemeenschap in Groot-Brittannië. Zo is bekend dat zijn pachters, wier vee moest worden vernietigd of hotelhouders die gedwongen waren vanwege de mkz-crisis hun zaken te sluiten, uitstel van betaling hebben gekregen. Velen ontvingen vorig jaar zelfs kwijtschelding of financiële hulp van de prins. Uit onderzoek van de Britse Boerenbond blijkt dat de agrariërs vorig jaar gemiddeld een jaarinkomen hadden van 15.000 euro, dat is beneden het minimumloon. Charles hoopt de boeren met zijn nieuwe initiatief de helpende hand te reiken. Behalve een kledinglijn wil de toekomstige koning (?) van het Verenigd Koninkrijk ook tuinmeubels onder zijn naam aanbieden. Het gaat om eikenhouten stoelen en tafels. Daarbij is Charles geïnspireerd door de eigengemaakte meubels van Chatsworth House van zijn vrienden de hertog en hertogin van Devonshire. Het onderhoudspersoneel doet in de stille wintermaanden dienst als meubelmaker. Het meubilair wordt voor 1500 euro per stuk aan snobistische Noord-Amerikanen verkocht. Prins Charles denkt dat zijn kwaliteitsproducten, waaraan zijn koninklijke status is verbonden, zeker zoveel kunnen opbrengen.

Mij is te verstaan gegeven dat ik goede vrienden moet blijven met de Britse kroonprins. Maar om héél eerlijk te zijn ben ik toch meer gecharmeerd van de knieën van

ELIZABETH

HARTELIJKE GROET

JOHN L. VAN DER HEYDEN

ESPAÑA

Bijlage: GRAN HERMANO op CD

15 AUGUSTUS 2002 FAMILIEVETE