9 september 1999. Betreft: HEYDENS WERK Kenmerk: JH/LH990909
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Dear Elizabeth, Nijmegen, woensdag 8 september 1999. Bij de brief die ik vandaag heb verzonden heb ik de gegevens bijgevoegd uit het jaarboekje 1998/1999 van mijn Lionsclub. Zoals je ziet is de echtgenote van onze nieuwe President Huub de Graaff journaliste. Ze is werkzaam bij het televisieprogramma NOVA. In dat verband is het van belang te vermelden dat de heer de Graaff kennis heeft genomen van de naam Henriettta Rolston op de brief namens prins Charles van 13 oktober vorig jaar.
De heer Breuker belde vanavond rond 19.00 uur, kort nadat ik was teruggekeerd van de fitness bij Louise en Jaap. Hij had de stukken doorgenomen en gaf al gauw veel commentaar via de telefoon in allerlei algemene bewoordingen. Ik ben uitsluitend geïnteresseerd in feiten. Zo liet hij mij weten dat Mr. Gijs van Amstel de behandeling van zijn probleem met de Baak heeft vertraagd tot begin december. Dat is een goede zaak. Dat is ook de enige reden waarom ik hem mijn stukken heb doen toekomen. De problematiek kan in dat geval in zijn onderlinge samenhang worden gezien. De uitspraak van rechter Hervé Stéphan in Parijs heeft de zaak al sterk vereenvoudigd. Zeker nu het duidelijk is dat er in mijn visie van een kamikaze-actie sprake is waarvoor de heer Al Fayed aansprakelijk is. Aan mijn standpunt inzake het probleem dat de heer Breuker heeft met de Baak valt niet te tornen. Hij liet mij telefonisch weten dat Mr. Van Amstel volgens een persbericht klaarblijkelijk een zaak heeft verloren. Ik zal daar de komende dagen meer over vernemen. Ik meld daaromtrent al op voorhand dat ik mij niet meng in een zaak die de mijne niet is en er is geen enkele advocaat die nooit een zaak verliest. Van twee partijen is er altijd slechts één die wint, tenzij beiden kiezen voor een voor beide partijen lucratieve uitkomst. Mijn missie in het hoge noorden is wederom een poging om de heer Breuker te motiveren een positieve keuze te maken. Geen geld meer investeren in een conflict, maar in een activiteit die rendement en levensgeluk oplevert. Investeren in een leuke baan bijvoorbeeld. Ik zag vanavond op het RTL4-journaal ook enkele beelden van Máxima. Zij liet duidelijk blijken niet zozeer gecharmeerd te zijn van de aandacht van de pers. Haar vader had zelfs al geadviseerd de 'relatie' met de heer Van Buren te beëindigen. Zodra het de wereld duidelijk wordt dat zij voor onze organisatie werkzaam is, zal die eenzijdige aandacht snel wegebben. Het is de heer Breuker overigens nog niet duidelijk dat ik de in mijn brieven aan jou vermelde vorstenhuizen als mijn bondgenoten beschouw binnen het kader van de Europese eenwording. "Monarchieën zijn machtig", aldus de heer Breuker. "Ze hebben kapitaal en kunnen de beste advocaten betalen." Daar ben ik gelukkig mee, want dat is precies wat ik nodig heb. Mijn uurtarief zal ook niet laag zijn zodra ik mij in de toekomst naast mijn huidige werkzaamheden als Vice President van de holding ook nog een adviespraktijk kan veroorloven. Er is namelijk één ding wat de meeste vorstenhuizen niet hebben, op het Spaanse na: het recht om de naam Instituto Cervantes te voeren. Ik ben gisteren ook nog op het bedrijf met de gelijkluidende naam in Utrecht op bezoek geweest. Sariët Aalberts is vorige week naar Soria in Spanje vertrokken. Zij komt in de eerste week van december weer naar Nederland, volgens de Spaanse receptioniste. Ik heb de betreffende dame laten weten dat ik in Torremolinos bezig ben met de voorbereiding van een congres - als Cervantes Management Centre - en ik hen graag uitnodig daaraan hun medewerking te verlenen. Dat wordt eveneens een punt van gesprek met Bob en Ida. Ook heb ik de zaak van Ronald Blankenstein in Torreblanca gebeld. Men vertelde mij dat Ronald nog onderweg is en vermoedelijk in Frankrijk vertoeft. Dat is waarschijnlijk de reden dat ik van de Telefónica het bericht doorkreeg "El número móbil que usted acaba de marcar está apagado o no tiene cobertura". Aanstaande maandag gaat hij weer aan het werk. Vóór die tijd kan ik dus nog geen terugreis boeken.
Donderdag, 9 september 1999. Liefde is... ...hij houdt van me, hij houdt niet van me, hij houdt van me.. Natuurlijk houd ik van je. Dat wéét je toch? Ik voel er weinig voor om dat continu te blijven herhalen. Ik heb niet voor N.I.E.T.S. 10 in mijn agenda gezet op 1 november. Ik ga morgen met zeer gemengde gevoelens naar het noorden des lands. Nog steeds word jij er klaarblijkelijk op aangekeken dat de heer Breuker indertijd uit de cursus van Nieuw Elan is verwijderd. Dat blijkt daar een hardnekkig probleem. Ik neem aan dat er goede gronden voor zijn geweest om hem niet meer in de cursus te handhaven. Welke dat zijn weet ik echter niet meer precies. Voor zover ik mij kan herinneren is hij door een van onze voorgangers in de MLP-opleiding binnengehaald en kon hij daarin niet worden geplaatst omdat de geplande cursusgroep niet doorging. Er bestond in die tijd ook nog geen inschrijvingsreglement. Daar hebben jij en ik nadien pas aan gewerkt. Vervolgens hebben wij hem aan de hand van dat reglement toegevoegd aan een bestaande AtM-groep met zorgvuldig uitgeselecteerde cursisten, waarin hij niet bleek te passen. Hij had de gebruikelijke selectieprocedure voor díe cursus immers niet doorlopen. De Groningse gemeentelijke Sociale Dienst heeft nadien haar verantwoordelijkheid voor de heer Breuker weer overgenomen, naar ik heb begrepen uit de overeenkomst die je met hen hebt gesloten. En jij bent met die overname accoord gegaan met het plaatsen van jouw handtekening. Ik kan er niet veel meer van maken. Dat is ook al bijna tien jaar geleden, geloof ik. Ik hoop dat de Groningers daar nu eindelijk eens iets aan gaan doen. Ik heb er al zo'n drie jaar onbetaald werk in gestoken, Heydens Werk. Ik beschouw die zaak - wat mij betreft - dus als definitief afgedaan. Dat neemt niet weg dat ik weer graag kennis neem van de ontwikkelingen in het hoge noorden. Nog eerder in Friesland dan in Groningen. Geïnteresseerd in de moderne vreemde talen vind ik het een aardige ontwikkeling dat er thans een Japans-Fries woordenboek wordt uitgebracht door de Japanse hoogleraar Kodama. Dit voor het geval de Japanse kroonprinses een bezoek aan Het Stadhouderlijk Hof gaat brengen. Dat ligt immers voor de hand nadat zij me had getroffen in Warwick Castle op zondag 27 april en mij geïnteresseerd liet vragen of er de volgende dag - 28 april 1997 - nog een voorstelling zou worden gegeven in het Swan Theatre in Stratford. De laatste alinea is daarbij veelzeggend: "Kodama is de afgelopen jaren elke zomer teruggekeerd naar de Friese hoofdstad om zijn vertalingsproblemen te bespreken met Anne Dykstra, lexicograaf bij de Fryske Akademy. "Dit is echt heidens werk geweest, werkelijk fenomenaal", zegt Dykstra."
Je ziet wel. In Friesland wordt mijn naam nog steeds niet goed gespeld. Van de heren Douma en Marco ten Hoor heb ik ook nog niets vernomen, hoewel de door mij aan hen verstrekte informatie belangrijk genoeg genoemd mag worden om tot actie over te gaan. Er wordt vaak veel om mijn verhalen heen verzonnen. Zo lees ik vandaag weer in de Telegraaf "Willem-Alexander zal wel even moeten wennen dat Máxima straks iedereen graag wil aanraken." Ik vraag mij af waar die journalist zijn of haar wijsheid vandaan haalt. Ik heb Máxima nog nooit een opmerking van die strekking horen maken. Het bevreemdt mij nog steeds dat ik bijvoorbeeld door de Prins van Wales eerder serieus ben genomen dan door Bo Rent Successful Party. Er kon nog geen dubbeltje af voor onze stichting nadat Diana was verongelukt. Zij kunnen opnieuw worden ingeschakeld voor óns feest, maar dan zullen ze die fout toch wel dienen goed te maken. Vanaf 1993 heeft de uitvoering van mijn plannen al ernstige vertraging opgelopen omdat 99,99 procent van de wereldbevolking de realiteit niet onder ogen wenst te zien. Dat gold zelfs onder mijn beste vrienden in die tijd. Daar begint op dit moment gelukkig enige verandering in te komen. Ik werd gisteravond al van harte uitgenodigd om naar de musical De terugkeer van Don Quichot te komen kijken. Daartoe reken ik natuurlijk wel op een uitnodiging van de burgemeester. Ik ga thans over tot de actualiteit. Vandaag 9-9-99 9 uur is er door Astrid wederom 300 cc bloed afgetapt. Het is dezelfde lieftallige jongedame als de vorige keer. Astrid blijft dus voor eeuwig in de annalen staan op dat historische tijdstip. Ik heb Angela ook al laten weten dat de informatie die jij van en over mij hebt geheim is. Je kunt er echter oneindig veel kanten mee op. Overleg met Hans Blankert blijft daarbij een goede zaak. Volgens bijgaand artikel heeft hij gisteren gesteld dat een collectieve regeling over een zogenaamde vierdaagse werkweek niet valt te praten. En gelijk heeft hij. Er is op dit moment slechts één grote prioriteit en dat is de opbouw van onze organisatie. Daarbij kunnen we ons niet veroorloven dat een groot deel van de Nederlandse bevolking het grootste gedeelte van de tijd gaat zitten of liggen luilakken. De invoering van een zogenaamde 'thuiswerkdag', zoals wij samen al in 1990 waren overeengekomen lijkt mij wél een goed idee om de fileproblematiek aan te pakken. Met behulp van de moderne middelen internet en E-mail kan er al veel verkeerschaos worden voorkomen. Bovendien kan dan worden voorkomen dat er vijf of zes medewerkers bij elkaar op één kamertje moeten gaan zitten werken, waarbij zij elkaar alleen maar van het werk houden. Van belang is dat eenieder weet wat zijn of haar taak is en wanneer dat werk honderd procent áf moet zijn. Punt! Er is en blijft overigens maar één Vierdaagse en dat is de Vierdaagse van Nijmegen! Ik ga in deze brief eens nader in op het artikel VNO-NCW: stijging lonen in 2000 maximaal 2 pct.
"Nederland presteert in termen van economische groei en werkgelegenheid boven het Europees gemiddelde. Blankert heeft "geen harde bewijzen", maar ziet de combinatie van lastenverlichting, loonkostenmatiging, flexibilisering en marktwerking als solide basis voor de doorzettende groei."
Dat denk ik ook. Die ontwikkeling hebben wij in 1990 ook ingezet tijdens de duizendste certificaatsuitreiking in Hilversum.
"Ondernemers zijn wel bezorgd over de krappe arbeidsmarkt en de schaarste daardoor aan goed gekwalificeerd personeel (het CPB registreerde eind maart het recordaantal van 146.000 vacatures). Driekwart van de door VNO-NCW ondervraagde ondernemers geeft aan hiermee problemen te hebben. Het zijn vooral de kleine en middelgrote ondernemingen die hun wervingsproblemen zagen toenemen, aldus het onderzoek. In de logistiek, bouw en zakelijke dienstverlening zijn de schaarsteproblemen het grootst."
Zolang de spectaculaire groei van het Nederlandse bedrijfsleven in gebieden als Spanje en Latijns-Amerika zich op dezelfde wijze doorzet als thans het geval is - en het ziet er niet naar uit dat dat niet zo zal zijn - dan zullen hier heel wat knelpunten gaan ontstaan binnen mijn marktsegment. Ons bedrijf dient daar adequaat en structureel in mee te groeien. Bijgaand ontvang je de nieuwste brochure van het "Instituto Cervantes Utrecht". Ik citeer hieruit:
"HET INSTITUTO CERVANTES
Het Instituto Cervantes werd in 1991
door Spanje opgericht om het onderwijs van het Spaans wereldwijd
te stimuleren en de cultuur van alle Spaanstalige landen te vespreiden.
Vandaag de dag is de grootste
organisatie ter wereld gewijd aan het
onderwijs van het Spaans. De hoofdzetel bevindt zich in Alcalá
de Henares (regio Madrid). Er zijn reeds vestigingen van het Instituto
Cervantes in vele landen, verspreid over vier continenten."
Hier dient uiteraard aan te worden toegevoegd:
"In de Benelux is het Instituto Cervantes in 1992 opgericht als een particulier initiatief met het doel Nederlandssprekenden een perspectief te bieden op een functie binnen het Nederlands-Spaanstalige arbeidsmarktsegment. Het Instituto Cervantes Engeland en Wales komt voort uit hetzelfde particulier initiatief onder de naam 'De Nieuwe Economie' en heeft ten doel Engelssprekenden binnen deze wereldwijde organisatie en gerelateerde instellingen inzetbaar te maken."
Dit sluit geheel aan bij het thans voorliggende artikel met onze goede vriend Hans Blankert in de hoofdrol.
"Hij riep minister De Vries (Sociale Zaken) op haast te maken met het aanpakken van de knelpunten op de arbeidsmarkt. "Er wordt te veel gepraat." (Dat is nog netjes uitgedrukt). Blankert zou graag zien dat via wetgeving de stille reserves worden geprikkeld. "Nog te veel regelingen zijn erop gericht de uitkeringsfabriek in stand te houden. Dat moet nu echt eens veranderen."
Daar ben ik het mee eens. Laten ze het geld in onze organisatie pompen, én soortgelijke bedrijven die tot doel hebben eenieder tot activiteit te prikkelen die zowel het persoonlijk welbevinden als de samenleving ten dienste staan. De heer Breuker liet mij gisteren telefonisch weten dat hij mij - uit geldgebrek - in feite niet zou kunnen ontvangen. Dit geeft al aan dat er nog heel wat moet veranderen teneinde ook mensen als hij - hoogbegaafde academici - die plaats in de samenleving te doen toekomen die zij qua tijds- en energie-investering verdienen. Inderdaad flexibiliseren, tot de allerhoogste overheidsfunctionarissen toe. Dat geldt zelfs voor een Commissaris van de Koningin. Ik stel het zeer op prijs dat de heer Blankert - als toekomstige collega van de Prins van Oranje - bij deze gelegenheid nog aan ons heeft gedacht. "De Nieuwe Economie" is immers op 13 november 1996 geboren op de Baak. Ik acht het derhalve uitermate onkies van medewerkers van PvdA en D66 om aan dit begrip een eigen invulling te geven. Ik vind het bovendien eveneens zeer onkies mijn organisatie al meer dan drie jaar op de betaling van 80 miljoen te laten wachten, terwijl een vermogensverlies van 35 miljard per jaar - klaarblijkelijk - als de normaalste zaak van de wereld wordt beschouwd. Ik stel het daarom zeer op prijs dat Harry op diezelfde 13 november zijn stoel naast die van de heer Blankert aan mij heeft afgestaan tijdens het Congres. Met het oog op de hierboven gesignaleerde problematiek en de snelle afwikkeling van de verplichtingen welke door partijen jegens het Instituto Cervantes Benelux en de Stichting Cervantes Benelux dienen te worden nagekomen, zal ik de heer Breuker morgen - 10 september 1999 - een kopie van dit schrijven overhandigen. Die verplichtingen hebben eveneens betrekking op de verplichtingen van de Spaanse overheid conform de eisen die ik aan hun advocaat, de heer A. Quataert van het bureau Gevers te Diegem (België), heb uiteengezet (zie map faxberichten: Knijff & Partners). Mijn laatste bericht aan dit bureau dateert van 22 mei 1997 15.15 uur (afschrift aan de Minister-President). Dit mede in het licht van het feit dat ik de heer Breuker morgen een secretarisfunctie binnen de organisatie wens aan te bieden.
Tenslotte heeft het artikel Elf bureaus dreigen met stopzetten banenproject mijn aandacht. Daar weten jij en Ruud alles van. En ík ook uiteraard. Door al deze wantoestanden in BRUSSEL zit ik al vanaf 1991 zonder werk en reëel inkomen en heb ik inmiddels Hfl. 120.000,- aan eigen middelen voorgefinancierd om mijn organisatie van de grond te krijgen. Ook heeft - voor zover ik dit goed heb begrepen - Julio Sampedro ons Spanjeproject door al deze toestanden moeten beëindigen. Dit ter informatie van de heer Breuker. Hij is ook enigszins van die problematiek op de hoogte. Wát hij zegt staat al op papier. Het gaat er nu nog alleen om de boodschap op de juiste wijze over te brengen. Daartoe kan Frits Bolkestein ons zeer van dienst zijn in BRUSSEL. Daar ben ik van overtuigd. Vandaar dat ik daar in deze brief uitgebreid bij heb stilgestaan. Bijgaand ontvang je mijn aanmeldingsformulier. Zorg jij maar voor de financiële afwikkeling. De gunst die ik je zal vragen weet je al. Als je niet kunt moet ik uitzien naar een ander. Dus het blijft: 'Up to you!'. We hebben nog slechts 18 dagen voor de boeg en het is alweer een tijdje geleden dat we contact hebben gehad. 'Just in time' ontving ik de reader 'regelen is een kunst' voor aanstaande maandag met dank aan Angela. De problematiek is volledig herkenbaar. Goed dat Ton Maas hieraan meewerkt. Ik heb hem niet meer gesproken sinds 15 augustus 1997. Hij is bij mij voor het eerst in beeld gekomen op vrijdag 21 juni 1997 tijdens 'De Nieuwe Economie II'. Dat was ook de eerste keer dat ik op jouw directiekamer heb gezeten op jouw stoel. Eveneens in de zevende hemel met uitzicht op zee. Hij werd al gauw ingenomen door Robert Rubinstein van SOURCE. Maandag gaan we dus weer aan de slag op jouw verjaardag. Dat wordt wederom een HEYDENS WERK . GOED WEEKEND. And with Love again. Yours, Instituto Cervantes Holding Limited. John L. Van der Heyden. Vice President. CC Drs. T. Breuker, Groningen. P.S. Regelen is een kunst, maar jou wel toevertrouwd.