22 juli 2000. Betreft: NACHT VAN NIJMEGEN Kenmerk: JH/PO20000722. Nijmegen, zaterdag 22 juli 2000. De auto met het kenteken Now Diana Van der Heyden 1998 is conform een artikel in de Telegraaf van 26 mei 1998 gesignaleerd op de nog niet geopende, nieuwe N11 tussen Leiden en Alphen aan den Rijn. Klaarblijkelijk heb ik al eens eerder - wellicht op illegale basis - van dit stukje 'slimme snelweg' gebruik gemaakt nadat ik voor mijn toenmalige echtgenote een rood mantelpakje wilde kopen in de Kalverstraat en de dag had afgesloten met een bezoek aan Noordwijk en Oegstgeest. In het wegdek komen volgens het artikel sensoren en magneten die de testauto's, uitgerust met radar- en cruise controlsystemen, kunnen beïnvloeden. De sensoren reageren op de magneten in het wegdek, waardoor er automatisch voor wordt gezorgd dat de afstand tussen de voertuigen bij een snelheid van 120 km/u drie tot vijf meter bedraagt. Het is een zeer handig systeem. Met name ingeval de bestuurder wordt lastig gevallen door zijn medepassagier of -passagiers. Aangezien ik al sinds geruime tijd niet meer over een auto beschik ben ik na het posten van mijn brief van gisteren terstond per trein naar het centrum van de stad getogen. Uiteraard heb ik mij rechtstreeks naar het podium op de Via Gladiola begeven. Burgemeester Ed d'Hondt was nog aanwezig. 0mgeven door het voltallige team van hoofdcommissarissen, herkenbaar aan de eikels op de klep van hun petten. En enkele generaals. Alleen de commissaris van de Overijsselse hoofdstad ontbrak nog. Evenals vorig jaar om dezelfde tijd. De heer d'Hondt stelde het klaarblijkelijk zeer op prijs dat ik nog even bij hem langs was gekomen. Ik heb hem laten weten dat ik nog heb getracht om mijn belofte van vorig jaar in te lossen, maar dat dat helaas niet is gelukt. "Dan loop je toch volgend jaar mee?" was daarop zijn reactie. Hij loopt dan zelf ook. Ik denk dat we dan maar samen gaan. Wellicht maakt hij dan al deel uit van ons hoofdbestuur. Vervolgens ben ik de Sint Annastraat opgelopen tot aan de muziektent van Radio Keizerstad. Van daaruit weer over de weg terug. Er werd luid geapplaudiseerd. Men vond het klaarblijkelijk een hele prestatie dat ik in mijn goede pak meeliep. Voor de gelegenheid had ik mijn paarse stropdas weer eens omgedaan. Op de hoogte van de Fransestraat werd ik vriendelijk verzocht mijn wandeling via het trottoir voort te zetten. Op het Keizer Karelplein trof ik nog een collega van de Vereniging van Officieren der Cavalerie van het regiment Sytzema. Wij hebben een goede relatie met onze Britse collega's in Piccadilly bij Green Park.
Vandaaruit gewandeld naar de Houtstraat. In een gezellig café aangenaam geconverseerd met twee lieden uit de lokale bevolking, waarvan er één oorspronkelijk afkomstig was uit Wijchen-Noord en de tweede werkzaam bij de gemeente Epe op de Veluwe. Nadien naar de Irish Pub O'Flynn. Ik raakte daar in gesprek met een Schots aandoende doedelzakspeler. Het is de heer Raymon de Lange uit Borculo. Raymon is een neef van de heer Ton de Lange, de eigenaar van de Engelenburg in Brummen. Hij maakt deel uit van een Royal Scots bagpipe korps en verleent over twee weken zijn medewerking aan de Highland Games in Braemar (Ros Halley: "You located the Royals there!"). Onder meer in aanwezigheid van de Duke of Edinburgh en diens nazaten, waaronder mijn legale erfgenaam. Hij heeft mij toegezegd ons feest op de Engelenburg luister bij te zetten met zijn hele bagpipekorps, nadat ik hem enkele namen had genoemd die ik bij de opbouw van het bedrijf heb betrokken. Ik trof in de pub ook nog de heer Thijssen aan van de ING-bank te Nijmegen. De heer Thijssen is een collega van de heer Franssen, die voor mij het contact onderhield met de heer Cottrell van NatWest Kensington High Street. Ik heb de heer Thijssen laten weten dat de heer Cottrell mij op 21 april 1997 aangaande mijn toenmalige partner heeft gezegd "Although She is the Princess of Wales She has to come with you!" Ik heb hem daarbij uiteengezet dat dat niet mogelijk was in verband met de alom aanwezige paparazzi. Bovendien leek het mij in dat stadium onwenselijk dat onze plannen voortijdig zouden uitlekken. De heer Cottrell beschikt wel over de toenmalige Engelse versie van mijn businessplan. Ik heb de heer Thijssen tevens laten weten dat ik een prijskaartje van 47 miljard aan mijn handelsmerk heb gehangen. Dat vond hij als bankman "alleszins redelijk". Hierna ben ik via de Grote Straat naar het café Vivaldi getogen aan de Waalkade. Om exact 23.00 uur klonk daar plotseling luid uit enkele luidsprekers "Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan", waarbij ik tegelijkertijd tegen twee hoofdcommissarissen van politie aanliep. Zoals gezegd herkenbaar aan de eikels op hun pet. Ik geloof dat het de heer Hoogervorst was, die ik 's middags nog gesproken heb omdat ik de burgemeester niet zo snel kon vinden. Maar ik weet het niet zeker. Café Vivaldi werd in de tijd dat ik nog in Nijmegen woonde regelmatig gefrequenteerd door mijn stadgenote Emily Bremers van advocatenkantoor Stibbe Blaisse te Amsterdam, alsmede onze kroonprins. Willem Alexander heeft hier vorig jaar nog aangelegd in het kader van zijn watermanagement. Hij maakte toen een tocht per boot vanuit de loswal van Weurt, niet ver van de Wellenkamp, tot aan het Valkhof. Kort daarvoor had ik op het stadhuis - ten behoeve van de burgemeester - nog mijn evaluatieverslag afgegeven met de titel The day my partner died. Tijdens Eds hieropvolgende begroeting van PWA werd de kroonprins nog lastiggevallen door Maartje van Weegen met vragen over onze nieuwe Argentijnse beleidsmedewerkster uit New York. Dienaangaande raakte ik in het café in een diepgaande conversatie met een blonde dame uit Kampen (Monica) en haar Indonesische vriendin Leny uit Djakarta. Ik heb hen daarbij uiteengezet welke belangen er in een koninklijke relatie spelen ten aanzien van het behoud van de dynastie. Daarbij heb ik hen uiteengezet dat Victoria van Zweden - met het oog op de dynastieke belangen - de meest geschikte partner voor onze kroonprins is als toekomstige koningin van Nederland. Haar broer Carl-Philip Bernadotte (geboren 13 mei 1979) volgt dan automatisch zijn vader Carl Gustav op. Na dit bezoek, een wandeling over het volbezette Valkhofterrein en een optreden van de zoon van Ben Joling op het Kelfkensbos kwam ik uiteindelijk op het bordes van het waaggebouw terecht met een schitterend uitzicht over de deinende mensenmassa bij de tonen van Bohemian Rhapsody van de popgroep Queen. Hierna ben ik - om 2.00 uur - op bezoek gegaan in de Irish Pub Shamrock in de Smetiusstraat 17. Het wemelde er van de Canadezen, althans van vele dames en heren die de Maple Leaf bij zich droegen. In een hoek van het etablissement werd er al snel een toast op mij uitgebracht door een Zweedse generaal. Hij was in gezelschap van een groepje Zweedse collega-officieren, waaronder een jongeman van om en nabij de 21 jaar met donker haar. "You are a real Bernadotte!" voegde ik hem toe. Daarvan schrok hij enigszins. Nadat ik de betreffende generaal had uiteengezet dat ik "was engaged to the Princess of Wales" raakte de betreffende jonge officier al direct weer op zijn gemak.
Het gesprek werd al gauw - rond sluitingstijd - opgevangen door een Engelsman uit Yorkshire. Zijn naam is Karl Rowley (4 Lawnswood, Close Reton, Drive Hull, HU7 4WM East Yorkshire). Gezien het belang van het onderwerp hebben we nadien de halve stad afgezocht naar een bar om het gesprek te kunnen voortzetten. Uiteindelijk kwamen we diep in de nacht weer in de Smetiusstraat terug in een bar die tot 6.00 uur geopend was. Karl was weer een goede bekende van Lynne Dawson, die ook in Yorkshire woonachtig is en bevriend met Lady Sarah Ferguson. Ik heb Karl uiteengezet dat ik Diana had geadviseerd het contact met die lady te beëindigen in verband met de problemen die zij inmiddels in het Britse Koninklijk Huis had veroorzaakt. Ik kon mij toendertijd immers niet veroorloven dat haar reputatie ten detrimente zou worden van die van ons bedrijf. Het was een diepgaand onderhoud tot 6.30 in the morning. Terwijl de straten al door de heidebezemwagens werden schoongeveegd ben ik nadien met de trein van 7.16 uur naar Dukenburg teruggekeerd. Boy what a night! Karl heeft te elfder ure nog bij mij gesolliciteerd naar een functie als 'gardener' in KENSINGTON PALACE. Dat moet wel lukken zodra de holding operationeel is in het Verenigd Koninkijk. KPMG is immers eveneens gevestigd 'at KP'. Het is nu 21.53 en ik lees het artikel Sarah Ferguson ook schip in met WOL-aandelen.
Nadat de heer M. Al Fayed uit Oxted te Surrey My Lady er klaarblijkelijk van had weerhouden om met kerst 1996 naar Leeuwarden te vertrekken ("Zij heeft getracht haar hele agenda om te zetten"),
heeft Zij, zoals je weet, Lady Ferguson nog getracht te bereiken om Haar plaats in te nemen. Ik heb dat toen van de hand gewezen in de veronderstelling dat de Duchess of York op mijn geld uit was. Wellicht is zij nu wel de reddende engel voor WOL. Ze kan het later uiteraard ook nog een keer bij COL proberen. Een goed advies, dat slot. Dat heeft de huidige hoofdcommissaris van Zwolle mij ook eens aangeraden in 1993. Morgen ga ik weer op de fiets naar Ellecom. Volgens afspraak. Liefde is... ...haar overal volgen. Daar schijnen de meningen nog over verdeeld te zijn. Tot voor kort werd dat nog met 'stalking' aangeduid. Ik heb steeds gekozen om voor de troepen uit te blijven lopen onder het motto Follow Me. Please! Maar ik ben thans bereid die rol een keer om te draaien. Vooral omdat de Hond nu ook meeloopt met de baas. Succes met het werk. DOY! JOHN L. VAN DER HEYDEN