1 november 1999. Betreft: ELIZABETH Kenmerk: JH/LH991101.
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Beste Liesbeth, Maandag 1 november 1999. De tocht naar Mijas is maar van korte duur geweest. Om 16.15 vertrok de bus vanaf het estación de autobuses hier in Torremolinos.
Ik had een uitgebreid gesprek met een Amerikaans echtpaar uit Massachusetts en sprak met hen over mijn uitbreidingsplannen 'naar de overkant' zodra de organisatie van het congres hier rond is.' Zij gingen naar de 'bullfight' van 17.00 uur in Benalmádena. Daar zijn zij ook uitgestapt.
Het was in het oude dorp in de bergen, waarover ik ook in mijn reisverslag van 1992 heb geschreven. Het verhaal begint op 30 mei 1992 in Puerto de Santa María, waar de dichter Rafael Alberti heeft gewoond en een van de schepen van Columbus is gebouwd 500 jaar eerder.
"Zaterdag 30 mei Om 9 uur opgestaan. Rondje estanco, bar om te ontbijten en bank. Voor de deur staat Ramón, de dueño van Pension Manolo. Die man is er altijd, 's morgens vroeg en 's avonds laat. Altijd in hetzelfde ritme, altijd rustig en altijd vriendelijk lachend, soms griezelig vriendelijk. Hij maakt zich geen zorgen over de afrekening. Ik kom op mijn Nederlandse "compás" aan en vraag hem de rekening te maken. Zijn antwoord "Si......" en blijft gewoon staan. Mij blijft niets anders over dan naar mijn kamer te gaan en te betalen als de auto is geladen. De komende rit gaat over Jerez de la Frontera, Arcos de la Frontera, El Bosque, Ubrique naar Ronda. Vandaaruit over bekend terrein naar San Pedro de Alcántara en Marbella naar Benalmádena.
Beschrijving van de tocht
Het is nu half één in de middag. Ik rijd de route van de witte dorpen. Ik ben nu Arcos de la Frontera gepasseerd en rijdt nu in de richting van El Bosque. Het is een prachtig, rustig landschap. Boven mij cirkelt een grote roofvogel van reusachtige afmetingen, waarschijnlijk een adelaar. Het is zo rustig op deze weg dat ik kan nadenken over het produkt van het Instituto Cervantes Benelux. Zie Produktomschrijving Cervantes. Het is nu 5 over half twee. Ik zit nu in Ubrique. Ubrique is een plaats die bekend is vanwege zijn leerindustrie (piel). Ik heb net vergeefs in een telefooncel geprobeerd Benalmádena te bereiken. Daarna geprobeerd in een winkel iets te kopen. Ubrique ligt in een dal. Heel merkwaardig. Als je binnen komt rijden zie je alleen witte huizen, witte daken. Plotseling blijkt dat het een complete leefgemeenschap is. De mensen zijn wel voor een stuk self-supporting. In een bar bestelde ik een bocadillo de jamón. De ham werd voor mijn ogen van een gerookte varkenspoot afgesneden met een scherp mes. Nou ja, scherp? Af en toe moest het mes nog even geslepen worden. Ik neem nu de kortste weg naar Benalmádena. Ik ga nu dwars door de Serranía de Ronda en vanuit Ronda rechtstreeks naar de Middellandse Zeekust, naar San Pedro de Alcántara. Het zal toch weer een behoorlijke reis worden. Ik kan me nog herinneren dat dit 21 jaar geleden een weg was waar geen eind aan scheen te komen. Als je zelf het stuur in handen hebt blijkt dat elke weg zijn tijd neemt en eindig is. Het is nu 13.49 uur. Ik stond nu op een punt waarop aan de linkerkant op een bord stond aangegeven "Ronda 43 km" en aan de rechterkant een bord "Ronda 40 km". Beide borden wezen in dezelfde richting.
Een muilezel langs de weg.....
De weg wordt droog, het wordt lichter...
Ik passeer een boer met een ezel, een ezel met aan twee kanten
een bak om de vracht te vervoeren...
Ik ga nu het dal in....
Het is een smalle weg door een rotsachtig gebergte, maar adembenedemd....
Werkelijk ontzettend mooi....
Ik zit nu boven in de bergen,
aan de linkerkant zie ik een kudde schapen. Het lijkt wel of ik
boven op een pas ben aangekomen. De weg is vlak. Aan weerskanten
zie ik berghellingen.
De weg blijft stijgen, stijgen, stijgen.....
Ik zit nu nog ongeveer twintig meter vanaf het wolkendek...
Het gebergte om me heen is nu kaal en troosteloos...
Rotsen, rotsen, rotsen....
Grijs!
Nu begint de afdaling wederom.
Plotseling weer een dorpje,
Villaluenga
del Rosario. Onvoorstelbaar, ineens uit het niets.
Prachtig.
Heel mooi, dat dorpje tegen de rotswand aan gebouwd.
Tegen de rotswanden zie ik nu ook begroeiing, prachtige cactussen.
Het is nu twee uur. Nog 35 kilometer
naar Ronda.
Ik ga nu een "Parque Natural" binnen.
Wel uitkijken. Ik zat net praktisch frontaal op een tegenligger, die weliswaar erg rustig naar boven reed, maar kennelijk wat vermoeid achter het stuur zat en zich niet realiseerde dat hij aan de linkerkant van de weg reed. De Spanjaarden zitten overigens rond deze tijd ook normaal aan de bar een pilsje te drinken of een aperitiefje en stappen daarna weer rustig in de auto.
Ik passeer nu een weiland, una pradera, waarin jonge stieren grazen. Bruine stieren. Niet direct de zwarte stieren die je verwacht bij een stierengevecht of een novillada. Ook de Andalusische paarden lopen hier rond van verschillende kleuren. Witte paarden en bruine paarden.
Uf... Hier moest ik even afremmen voor een paar geiten, die plotseling de weg overstaken. Daar wordt hier ook voor gewaarschuwd. Er is zelfs een waarschuwingsbord met "Pas op, overstekende geiten", met daarin een geit getekend.
De natuur is hier volop groen. Onvoorstelbaar. Prachtige bossen. Heel licht groen, geel tot lichtgroen.
En wat overkomt mij nu, midden in de Sierra de Ronda? Op 15 km van Ronda kom ik op een prachtige tweebaans geasfalteerde autoweg. Spanje, het land van contrasten. Spanje werkt aan zijn toekomst.
14.30 u. Ik ben nu Ronda gepasseerd en zag plotseling het bord San Pedro. Dat bord heb ik nu gevolgd en ik zit hier op een prachtige autoweg. Ik ken het niet meer terug. Niet te vergelijken met 21 jaar geleden. Op 1 minuut een hipermercado. De hele dag open tot 10 uur 's avonds.
15. 20 u. Ik ben net de Sierra
de las Nieves overgetrokken. Dit sneeuwgebergte was volop
bewolkt.....
Ik ben nu aan het dalen, de wolke trekken weg. Ik zie wat blauwe
gaten ontstaan in de lucht en ik ga nu richting Costa
del Sol.
De Costa
del Sol komt naderbij.....
De zon komt erdoor......
Het wordt warmer....
De zonnestralen dringen de auto binnen......
De eerste tekenen van het toerisme worden zichtbaar....
Een camper komt me tegemoet. Een camper uit Frankrijk.
Daar ligt de rots van Gibraltar, en aan de overkant Afrika. Het verste punt dat ik tot op heden ooit op eigen kracht heb bereikt.
Aankomst in Benalmádena rond vijf uur. Onder politie-escorte naar het Minerva/Jupiter-complex gereden.
Om 20.00 uur was Paola hier. Zag er perfect uit. Gekleed in een roze-rode japon. Gouden halsketting en pendientes. Ze is Italiaanse, woont nu acht jaar in Spanje en is afkomstig uit Milaan. Haar echtgenoot heeft een bar in de omgeving. Ze zien elkaar niet veel. Dat is de beste manier om het huwelijk in stand te houden, zegt ze. Paola is zeer onafhankelijk. Verliet op 19-jarige leeftijd het ouderlijk huis. Werkte in Duitsland en Engeland au pair of anderszins en verbleef enige tijd in de Verenigde Staten. Zie verder bezoekverslag Benalmádena. Aan de zeekust ligt een klein moors kasteel. Wellicht is hier de naam van afkomstig. Het kan niet missen dat de oorspronkelijke moorse naam Ben Al Medina, of Ibn Al Medina, heeft geluid, de zoon van Medina."
Dit verhaal ging gisteren verder. Bij de Plaza de Toros van Benalmádena Pueblo zijn de Amerikanen uit gestapt met een 'aficionado' die 'cada domingo a los toros' gaat. De kronkelende bergweg bracht ons verder tot in Mijas. Aaankomst 17.15. Al gauw liep ik tegen een paar kaarten aan van de Lions. Ik dacht even aan de heren Barkhof en Lagerwey. Zodra ik een auto heb ga ik wel eens kijken in die urbanización. Ik heb nu te weinig tijd. Langs de 'plaza de toros' gelopen met de cartujanos uit Jerez de la Frontera.
Vervolgens langs de plek waar men het mooiste panorama heeft.
Een heer trachtte een foto te maken van zijn gezin. In voor mij onverstaanbaar scandinavisch brabbelde hij iets over Marbella. Hij had echter Fuengirola in de zoeker. Het gezin kwam uit Zweden. Ik heb het toestel van hem overgenomen en hen samen op de gevoelige plaat vastgelegd. Ik dacht daarbij nog aan Fred Warnaar: "John, hoeveel koningshuizen nodig je uit op jouw feest?" "Vijf" was daarop mijn antwoord. "Welke dan?" "Nederland, België, Luxemburg, Spanje en het Verenigd Koninkrijk". "En Zweden dan?" vroeg Fred. "O ja, die was ik zowat vergeten. Carl Gustav natuurlijk. Hij heeft Mark niet voor N.I.E.T.S. opgezocht. En Victoria wordt - wellicht - nog koningin van Nederland." Dat heb ik de familie dus laten weten en dacht opnieuw: "Victoria station will be the next station again" en heb mij nadien even teruggetrokken in het plaatselijke kerkje. Men speelde er prachtige muziek van Joseph Haydn en de enige die daar op een ezel reed was 'Onze Lieve Heer' himself.
Ik heb er nog aan gedacht om daar een kaars op te steken. Dat had ik echter al pas gedaan in de Cenakelkerk. Dat had ik je nog vergeten te melden. Om 18.15 vertrok de volgende bus en ik kon nog net deze kaart op de kop tikken:
Elizabeth
Name that "Elisheba" comes from the Hebrew word. The meaning is: "God is my oath". Awake and active, Elizabeth possesses a quite reserved and introverted character. She has difficulties in expressing her feelings. When she catches trust, she turns out to be a charming and sensitive woman. She is always willing to help and to collaborate. Patient and constant, she usually achieves her purposes, with the help of effort and firmness. Intelligent and with great memory capacity, she is an excellent wife and partner, romantic and passionate. The number of the luck is three and favorable colors: red and blue.
"Dat klopt precies", dacht ik en stapte in de ronkende bus met deze kaart in de hand. Een oude Spaanse dame riep mij al gelijk toe: "¡Isabel. Es un buen nombre. Mi hija también se llama así!" Ik had jouw foto nog in mijn portefeuille. Die heb ik haar niet laten zien. "Dat komt nog wel een keer", dacht ik daarbij en antwoordde "La reina de Inglaterra también se llama así. Tengo su número de teléfono. Yo fue el novio de su hija política." En ik liet haar de foto van Diana zien. "¡Oh, pobrecita, pobrecita! Ella fue la mejor del mundo. Está en el cielo. Y está mirándonos. Nos está guardando cada instante. ¡Es tan guapa!" De dame raakte geheel van streek. Diana was immers een van de meest geliefde gasten van deze streek. In Torremolinos heb ik hen verlaten met een simpel ¡Hasta luego! And today is another day to go to work again. And Victoria Station will be the next station! Again. Onze kroonprins heeft slechts één belangrijke taak in de toekomst: waken over het functioneren van onze parlementaire democratie. Ook binnen een Europees verband. Daar komt langzaam aan beweging in. Tbs'ers moeten dna-materiaal afstaan voordat ze weer worden vrijgelaten. Gerrit Zalm was op bezoek in Nieuwegein, de stad van De Jakkeraar. Binnen vijf jaar wordt 10% van alle woningen van het Politiekeurmerk Veilig Wonen voorzien. In Engeland dienen mijn brieven klaarblijkelijk nog iets serieuzer te worden genomen blijkens:
"Britten boos op jagende Prins William. Prins William, de oudste zoon van de Britse kroonprins Charles, heeft zich de woede van veel Britten op de hals gehaald door mee te doen aan een vossenjacht nabij het landgoed van zijn vader ten westen van Londen."
Ik zal hem maar eens gauw een briefje schrijven een dezer dagen. Met verwijzing naar de brief EDUCATION aan zijn grootvader d.d. 21 december 1996. Wellicht voelt hij er ook iets voor om ons te vergezellen naar Madrid i.v.m. de volgende brief waarop ik nog een antwoord verwacht: AUDIENCIA. Het artikel luidt: Britten boos op jagende Prins William. 10.29 Ik ontving de volgende melding: "Server Error. This server has encountered an internal error which prevents it from fulfilling your request. The most likely cause is a misconfiguration. Please ask the administrator to look for messages in the server's error log. " Ik denk dat we dus alleen nog naar Engeland kunnen gaan zodra we een uitnodiging ontvangen voor een bezoek aan Balmoral en Althorp House. Neem jij maar actie dienaangaande. Ik heb Prins Philip immers ook nog geschreven: "From April 1993 until now I have been the subject of a world wide fox hunting". Er is dus nog veel te bespreken, zoals het geplande congres in Hever Castle en de opening van ons hoofdkantoor in Stratford. Aangezien ik geen kans meer kreeg de Telegraaf te raadplegen ben ik met de NRC aan het werk gegaan in verband met de 'zaak Peper'. Mijn mening is alsvolgt geregistreerd: "Is de ophef rond Peper terecht? Ja. 'Declaritis' is een maatschappelijke ziekte die al dateert van 1979 en lang daarvóór. Ik wacht graag de resultaten van de beraadslagingen af. In de tijd dat ik mijn medewerking had verleend aan de 'Government Game Competitie' had ik minister Dijkstal aan mijn zijde. Ik moet wel even wennen aan de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken. Vooral in verband met de boodschap "Voor Spaanse pepers hoeft u niet naar Spanje" niet ver van mijn huis in Nijmegen, niet lang voordat ik naar Engeland zou verhuizen. Ik wacht dus af. Van: John L. Van der Heyden - Spanje. Datum: 1 november 1999, 11:13. Sluiten." Voorts kwam ik in dit blad nog twee aardige artikelen tegen die ik voor de goede orde toch nog maar eens opneem in deze brief (17 september 2003: Vanwege copyright van het NRC weggelaten). Wat mij betreft kan de heer Peper dus op de ingeslagen weg verder. Als hij de juiste poppetjes maar benadert. Dan is hij volgend jaar ook Van Harte uitgenodigd met zijn echtgenote. Dat geldt overigens eveneens voor de hoofdredactie van NRC HANDELSBLAD. Mede in verband met hun binding met onze nieuwe minister van Economische Zaken. Ik zal een plaats voor hen reserveren in de VIP room ofwel Sala de Autoridades. Er is ook een speciale ruimte voor de pers ingericht. Dit ter informatie van de heer Drs. G. Pama (chef) en Redactie-assistente A.J. Faber. Wellicht kan laatstgenoemde dan ook nog de groeten doen aan Ingrid. Dan eten we nog een keer samen in de Florin & Firkin. 12.54 Over belangstelling heb ik hier niet te klagen. De boot van Benalmádena naar Málaga kwam hier zojuist voorbij varen met een afgeladen dek. Goed waargenomen door een helikopter en een aantal skijets , zoals 'Dappere Dodo' er ook een paar had in St. Tropez. We zullen dus weer gauw met de Eurostartrein richting Victoria Station moeten. Mede gezien het feit dat de Engelsen Franse paté en 'cocq au vin' van het menu hebben geschrapt en er geen kikkerbilletjes meer worden geserveerd. Die heb ik nog op uitnodiging van mijn voormalige collega's gegeten in Hasselt na ons bezoek aan de Open Universiteit. Zonder mijn toestemming waren de kosten toen van de rekening van mijn bedrijf afgeschreven. Dus geen kikkerbilletjes meer. Die heb ik hier ook niet nodig aan de Costa del Sol. Scholen in het graafschap Kent deelden mee geen Frans voedsel meer in de kantine te serveren vanwege het "gezondheidsrisico voor de kinderen". Dan moeten we ook maar weer een keer in Royal Tunbridge Wells op bezoek vóór het congres in Hever Castle. Ik neem dan wel de Eurostar naar Brussel i.p.v. Parijs. Dat was ééns maar nooit weer, tenzij dat landgoed nog in de familie komt. De Europese Commissie beslist waarschijnlijk woensdag hoe Frankrijk nu tot de orde moet worden geroepen. Laat hen maar weten hoe het moet. De Ierse eigenaren van de Harp zijn tot 15 november op vakantie. Zij kunnen dus ook nog een duit in het zakje doen. Ik heb niet voor N.I.E.T.S. voor kamer 108 gekozen. De heer Byrne wilde niet zeggen of hij Frankrijk voor de rechter gaat slepen. Dat komt nog wel. Wellicht kan Paola een handje helpen. Ik vind haar nog steeds een leuke dame en onze Spanjegerelateerde bedrijven doen het ook goed: Aegon ging afgelopen vrijdag zelfs EUR 4,30 op 86,45 omhoog. ING deed het met een plus van 2,61 op EUR55,50 niet veel slechter. ABN Amro ging 85 eurocent hoger de vloer af op EUR 22,49, terwijl Fortis 78 eurocent bijschreef op EUR 31,20. DSM was een van de weinige verliezers onder de AEX-fondsen, zij het dat het verlies met 3 eurocent op EUR 38,57 bescheiden was. ING Barings kijkt nog iets verder vooruit: analisten daar verwachten optimistische geluiden over het vierde kwartaal. Vooral als ze stevig in onze activiteiten gaan investeren. Dat geldt ook voor Softwareproducent Seagull. Het bedrijf verloor EUR2,20 tot EUR11, nadat de onderneming woensdag nabeurs de cijfers over de eerste helft van 1999 bekendmaakte en de winstverwachting voor het hele jaar neerwaarts bijstelde. De nettowinst kwam uit op $755 duizend tegen $434 duizend een jaar eerder. Ging Seagull eerder nog uit van een winstgroei van minimaal 50% en een omzetgroei van 30%, nu gaat het bedrijf uit van een winstgroei van 35% en een omzetgroei van minimaal 20%. Ik voeg hier nog het voor de maand oktober bijgewerkte actiepuntenlijstje bij en ga morgen om 16.00 uur naar Hotel Triton in Benalmádena Costa. Wellicht tref ik Paola dan weer een keer. With Love.