Datum: Dinsdag 17 augustus 2004 Betreft: H&H Kenmerk: 20040817JHLH

FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID

Beste Liesbeth, Een gelijkluidende brief heb ik vandaag verzonden aan de heer T. Breuker in Groningen onder kenmerk 20040817JHTBG. 28 augustus nadert alweer met rasse schreden. Daarom onderstaand mijn dagboek vanaf 12 augustus.

Donderdag 12 augustus 2004
Vanmorgen heb ik na een korte koffiestop in een Engelse bar te Montemar een bezoek aan het medisch centrum gebracht. Gisteren had ik in THE NUMBER ONE een diepgaand gesprek met een Spanjaard uit Madrid. Hij tekende het jaartal 1968 op zijn servet en vanaf dat jaar heb ik mijn levensgeschiedenis doorgesproken tot op heden. Nadat ik hem had verteld hoe ik mijn nalatenschap heb geregeld - waarbij vier kroonprinsen zijn betrokken uit de Benelux en het Verenigd Koninkrijk - heeft hij de bar verlaten. 18.35 Beleidsstukken H&H en H&H 'con urgencia' ter verzending op het postkantoor van Torremolinos aangeboden alsmede post voor Pilar García Escudero met deelnemerslijst congres Segovia en foto t.b.v. PR in Japan.

Vrijdag 13 augustus 2004
Brief Traducción Letters to Diana met CD verzonden aan RAFAEL DEL MORAL.

Zaterdag 14 augustus 2004
Brief El Gran Teatro del Mundo om 12.51 aangetekend en 'urgente' ter verzending op het postkantoor van Torremolinos aangeboden. Daarna met de boot van 14.30 van Benalmádena naar Fuengirola. Deze keer met de goede. 15.30 Bezoek aan The London Pub en nadien maaltijd in Ku Damm. Met de trein van 18.45 terug. Aankomst Montemar 19.04. In de trein trof ik een jongedame in een shirt met het opschrift Fulham. De kleur van het shirt was roze. Een schande! Acht jaar geleden verzond ik brief Four times 7. Vandaag heeft de Nederlandse Regering een boottocht gemaakt in Friesland in een skûtsje uit Grou. Dat doet mij deugd. Vooral omdat de heren een oranje shirt droegen en een rood petje. Dezelfde kleuren als de 28 rozen die op 28 augustus 1996 namens het Instituto Cervantes Benelux zijn verzonden. Daarom ben ik vanavond nog even naar de Bar Dulcinea geweest in het Hotel Cervantes. Gerrit Zalm kreeg de vraag voorgelegd wie hij graag zou willen kielhalen. Daar heeft hij geen antwoord op gegeven teneinde een klap van de fokkenmast te voorkomen. Op dezelfde dag is immers ook brief Levenslied verzonden aan de toenmalige Minister van Justitie. PRINSES MARGARITA heeft haar gestolen tas terug. Hij bevatte vertrouwelijke informatie.

Zondag 15 augustus 2004
Nada. Vandaag is het Asunción. Maar omdat het zondag is nemen de Spanjaarden morgen een vrije dag daarvoor.

Maandag 16 augustus 2004
Na de verrichtingen van de Nederlanders tijdens de Olympische Spelen te hebben gezien heb ik deze keer gedineerd in het Italiaanse restaurant 'Vesuvio' in de Calle Europa. Daarna Bar Number One. Richard was weer terug uit Engeland. Hij had mijn CD met website naar zijn zeggen nog niet ontvangen van Lee. Deze keer was "mijn vriend van afgelopen woensdagavond (Jan van Dijk: "John, jouw vriend is er weer") uit Madrid" weer in de bar. Naar zijn zeggen had hij twee dagen nodig gehad om bij te komen ("para recuperar") van ons gesprek op woensdagavond. Hij bleek echter niet Jaime Alfonsín te heten, maar Francisco (Paco) Abderramán. Als ik mij niet vergis is dat de familienaam van de voormalige kalief van Córdoba en moorse koningen van Andalusië. Van moorse origine derhalve. Naar zijn zeggen is hij geschiedenisleraar in Valencia, maar woont hij in de Casa del Campo te Madrid in de directe omgeving van het Koninklijk Paleis El Pardo, waar 'el caudillo' Franco lange tijd heeft gewoond. De heer Abderramán sprak nog met veel respect over de man die erin geslaagd was om veertig jaar lang aan de macht te blijven. Naar zijn zeggen kan macht uitsluitend worden verkregen met de wapenen en met geld. Ik heb hem laten weten dat ik daar niet aan meewerk. Mijn macht is relatiemacht die gebaseerd is op een volledig vertrouwen en commitment jegens elkaar. Dat werkt beter. Hij heeft mij heel wat vragen gesteld. Onder meer over mijn inkomen. Ik heb hem laten weten dat dat volstrekt ontoereikend is om mijn beleidsdoelstellingen te realiseren en er derhalve investeerders nodig zijn. Ik heb hem ook uiteengezet dat ik na mijn eerste bezoek aan Madrid in 1968 naast mijn werk negen jaar heb gestudeerd in de avonduren en vakanties. Mijn hele leven geïnvesteerd in de verbetering van de Nederlands-Spaanse verhoudingen. Tot drie keer toe mijn huis verkocht om mijn plannen te financieren. Van de don Quijote heb ik eerst alle Nederlandse jeugduitgaven bestudeerd en daarover een scriptie geschreven. "De Geestrijke Ridder don Quichot van de Mancha", de Nederlandse vertaling van Professor van Dam en Werumeus Buning (2 delen van meer dan 1400 bladzijden) heb ik gedurende de zomervakantie van 1968 in zijn geheel bestudeerd. Tijdens de MO-opleiding heb ik de eerste 1200 versen van het Poema de mío Cid woord voor woord en letter voor letter etymologisch geanalyseerd. De Spaanse versie van de don Quijote heb ik daarna nog eens een keer gelezen onder begeleiding van docent Frans Robben van de Nijmeegse Universiteit. In 1977 studeerde ik af. Er was absoluut geen werk. Ik heb de heer Abderramán dus verteld dat het Spaans in Nederland dankzij mijn inspanningen een plaats in het Nederlandse onderwijsbestel heeft gekregen. Hij vertelde mij dat het in Franco's tijd verboden was om Engels te leren. Hij had dan ook niet veel goede woorden over aangaande "los ingleses" die grote delen van de Spaanse zuidkust hebben opgekocht in de tijd dat ze dat hier nog voor een appel en een ei konden krijgen. 25 Britse ponden betaalde men hier in 1941 naar zijn zeggen voor een stuk grond in Alhaurín el Grande. Ik heb hem verteld dat ik de 'métodos didácticos' heb gezien die in Franco's tijd in het Spaanse onderwijs werden gehanteerd voor kleine kinderen. "Tu has sido muy bien indoctrinado, estimado amigo. Esto es el pasado. Cada día empieza el futuro". En hij was het volledig eens met mijn kreet ¡Adelante! Inmiddels had Gloria de microfoon in de handen genomen en traditiegetrouw het lied "I want to be Bobby's girl" aangeheven. Toen ik met haar begon mee te zingen - "en inglés" - begonnen zijn ogen te tintelen. Hij leek vooral geïntrigeerd door de wijze waarop ik blijkbaar naar Gloria's sexy blonde haar had gekeken en haar een complimenteus schouderklopje had gegeven. Hij bracht het gesprek daarbij ook op "el bolso de la reina Isabel" en "él de las orejas", waarmee Prins Charles hier aan de zuidkust in de regel wordt aangeduid. Na het 'glorieuze' optreden heb ik ook meegezongen met een Engelsman in het shirt van Newcastle United, nadat ik hem van mijn millenniumreis in kennis had gesteld en hij mij in goed Nederlands liet weten dat hij in Jan van der Heijdens geboorteplaats Gorinchem woont, heb ik mij nog even in 'Prince Lee's bar' teruggetrokken, waar Heikuu (Heidi) uit Finland de scepter zwaaide. 03.00 was sluitingstijd. Hoewel tal van etablissementen nadien nog tot 06.00 uur geopend blijven ben ik toch maar keurig rond 04.00 naar bed gegaan. We hebben overigens ook nog gesproken over het vermogen van Prins Charles. Paco bleek namelijk goed geïnformeerd over de vermogens van al die adellijke families. Zowel in Spanje als het Verenigd Koninkrijk. Ook de waarde van de bezittingen van Julio Iglesias in Ojén leek hij precies te weten. In dit verband vermeld ik ook het artikel uit het Nieuwsblad van het Noorden van 26 juli jongstleden dat Tjitse mij heeft toegestuurd. De reactie van 13 oktober 1998 die ik dienaangaande op mijn brief Last Will namens de Britse kroonprins heb ontvangen is in dit verband nog geheel onbevredigend. Het briefje van Diana dat zij in oktober 1996 aan Paul Burrell heeft geschreven met de mededeling dat Prins Charles - op het moment dat Diana mij voor de tweede keer bezocht - een ongeluk plande met haar auto is in dit verband thans wel in een heel bijzonder daglicht komen te verkeren. Afgelopen zaterdagavond werd mij op het terras voor de bar 'Timeless' door de man die hier wordt aangeduid met de naam 'Don Vino' (altijd herkenbaar aan een glas rode wijn in de hand) nog gevraagd of ik contacten heb met 'El Corte Inglés' (BUCKINGHAM PALACE). Deze vraag heb ik bevestigend beantwoord maar eraan toegevoegd dat ik betere contacten heb met de Familie Spencer (Charles en Sarah).

Dinsdag 17 augustus 2004
Gisteravond terrasbezoek aan de bar Timeless van Martin en Valery uit Preston. Martin droeg het appeltjesgroene shirt van het voormalige Institute of English Studies. Aan de ronde rafel van THE NUMBER ONE had ik - samen met Jan van Dijk - een gesprek met twee heren uit Zuidlaren. De laatste keer dat ik daar ben geweest was met Tjitse Breuker. De eerste keer in 1982 voor een docentenbespreking onder leiding van mijn toenmalige districtleidster Anneloes ten Houten Memelink. Ik heb hier nog goede herinneringen aan. Inzake het hierboven vermelde probleem citeer ik mijn dagboek van oktober 2003.

Dinsdag 21 oktober 2003
In THE NUMBER ONE BAR sprak ik eerst met een groepje Engelsen aan de ronde tafel over de hartaanval van Tony Blair en liet ik Ryan vervolgens weten dat dat vergelijkbaar was met mijn ziekenhuisopname in het St. Peter's Hospital in Londen in de nacht van 1 op 2 augustus 1996 ten gevolge van de opgelopen stress. Vervolgens kwam er een dame aan mijn linkerzijde aan de bar staan en bestelde een glas rode wijn. Zij vroeg nadrukkelijk mijn aandacht. "John heeft verkering" riep Jan van Dijk al naar de omstanders. Zij liet weten dat zij uit Canada kwam. Uit TORONTO. "My best colleague was born there" liet ik haar weten, waarop zij mij vroeg of ik "a Lion" was. "YES, I AM A LION" liet ik haar weten, waarop zij meteen begon te dansen bij het zien van de beelden van Michael Jackson op het videoscherm. Het deed mij direct denken aan de brief die ik in november 1996 aan Sylvia Tóth heb doen toekomen. Ik citeer: Peter Pan. Ogenblikkelijk hierna was de dame alweer verdwenen. Nadat Ryan vervolgens I wanna hold your hand van The Beatles ten gehore had gebracht heb ik hem het verhaal verteld van mijn bezoek aan Kensington Palace op 22 december 1997 16.40. Het moment waarop ik twee manuscripten bij mij droeg van mijn boek en de vrouwelijke paleiswacht liet weten dat ik was gekomen "to have a conversation with the trustees of Princess Diana". De vrouwelijke paleiswacht vroeg mij toen "Do you want me to give it to the office of Diana?" "Of course" was hierop mijn reactie. Zij strekte daarop vervolgens haar hand naar mij uit waarop ik haar uiteraard ook de hand wilde schudden. "No not your hand!" was daarop haar reactie. "I want The Letters!" Hierop heb ik haar één van de twee manuscripten overgedragen. Even later merkte ik dat zij het verkeerde boek had gekregen. Hierop ben ik naar haar teruggekeerd met de woorden "Excuse me: I have to get that one back, because that one is for the Prime Minister". Keurig hebben we de boeken omgeruild. Vervolgens ben ik met de Underground naar 10 Downing Street gegaan, waar ik het exemplaar voor Tony Blair heb afgegeven zoals vermeld in mijn reisverslag aan jou d.d. 27 december 1997. Ryan heb ik daarna ook nog het briefje laten zien van Diana d.d. 18 oktober 1996 met de tekst: "Dear Marie, It is exactly two weeks until I arrive in Sydney & I did so want to write today how much I am looking forward to meeting John!! With love from Diana x"

Na het verlaten van de bar trof ik Ans van v/h Timeless. Ze wil in Marbella aan het werk. Ik heb haar geadviseerd om eens met Manuel Múñoz Ruiz te gaan praten. Mede i.v.m. haar schilderijen van De godin van de jacht. Rond 00.30 uur kwamen we bij de Brasserie La Taberna aan. Rick had alle stoelen al opgestapeld en was de zaak aan het sluiten. Samen zijn we nog even opgelopen tot bij het pleintje met de fontein. Deze dag heeft slechts één punt van aandacht: mijn Letters to Elizabeth. Peter Vincent Schuld heeft mijn betaling van 200 euro ontvangen. 12.41 Ik ontving een vragenformulier van Sacha Marlissa van de UNIE. Het ingevulde formulier heb ik om 12.38 gefaxt naar 1030 00 31 345 851 725 met de mededeling : "Momenteel "geniet" ik een WAO-uitkering via GAK Amsterdam G3400911470. Dit staat echter in geen enkele verhouding tot mijn wereldwijde verantwoordelijkheden." 15.22 Boodschappen gedaan bij Mercadona. Ik vond daar de Daily Mail met als grote kop PRINCES TURN ON TRAITOR BURRELL. Daarna koffie gedronken met Jim, de Ierse Amerikaan. Ik heb hem in kennis gesteld van de brieven die ik op 18 september 1998 aan Prins Charles en Tony Blair heb geschreven. Ik haalde de volgende informatie van het web: www.dailymal.co.uk Diana 'foresaw death crash' Vervolgens verschijnt er een aantal reacties in beeld. Ik heb eveneens gereageerd.13.00 Ik heb mijn reactie eveneens ingezonden. Hij wordt 'monitored' voordat het wordt geplaatst. Gelijk hebben ze. Ik heb het bericht tot op heden nog niet zien verschijnen. Ik verwijs hierbij naar mijn boek. Gisteravond had ik een uitgebreid gesprek met een Duitser uit München over deze zaak. Ook de twee Britten uit Kent waren aanwezig. Ik heb hen laten weten dat "I have fulfilled all legal obligations and I consider A Royal Duty as a perfect introduction to my book". Voordien heb ik volgens afspraak om 22.00 uur bij Jim aangebeld op nummer 804. Er brandde geen licht. Klaarblijkelijk stond wel de televisie aan. Ik heb het briefje van 18 oktober 1996 onder zijn deur door geschoven. I believe in Justice. 16.23 Na het laatste bericht van Marie-Louise uit Alicante van 10.45 is er geen reactie meer gepubliceerd. Daar is ons verhaal ook begonnen op 10 juni 1992. Na mijn bericht is men er klaarblijkelijk mee gestopt. Het luidde: "The letter dates from the time that Diana visited me in Nijmegen in the Netherlands before she went to Sydney. As from that time I became her personal adviser. You can read everything in my book Letters to Diana, Princess of Wales I think the British people have too much imagination. Just look at the legal part of Her Quixotic Quest. In the night of 31 August 1997 there were two persons in command. In my vision Diana had to consult her children and wanted to go home. And She was THE BOSS!" Daarna ben ik even gaan wandelen. Carlos en María Alonso vroegen mij al gelijk wat ik van de ontwikkelingen vind. Naar hun idee is dit gunstig voor de verkoopcijfers van mijn boek. Ik beschouw Pauls boek inderdaad ook als een goede inleiding voor mijn 'Book of the Century'. Rond 16.15 heb ik mijn brief aan Prins Philip Education geupload. 18.13 Berichtgeving aan het Malaca Instituto geupload. Tot zover.

17/8/200416.00 uur. Ik ontving vandaag de brochure 'aan welke regel moet ik mij houden' van mijn uitkerende instantie UWV. Het ziet er keurig uit. Er is een brochure bijgevoegd met de vertaling in zeven talen. Ook heb ik vandaag de afspraak opgehaald voor de kliniek oogheelkunde. Het wordt dus geen operatie in Marbella, maar in Málaga. Op woensdag 25 augustus komt mijn jongste zoon Ramon een week bij mij op bezoek. Wij gaan samen op woensdag 1 september terug naar Nederland met vlucht HV5116. Ik zal daarna contact opnemen met een herintredingsconsulent van UWV. Ik heb immers de indruk dat HRH The Prince of Wales mij 'a lot of presents' is verschuldigd. HARTELIJKE GROET

20 AUGUSTUS 2004 WERKVERSLAG TEN BEHOEVE VAN LIESBETH HALBERTSMA