15 februari 1998. Betreft: VALENTIJN Kenmerk: JH/LH980215. Lieve Collega, Zaterdag 14 februari 1998. Vanzelfsprekend dien ik vandaag even stil te staan bij de liefde. De kranten staan er immers vol van en inmiddels blijkt Valentijnsdag andere dagen als moederdag en vaderdag naar de kroon te hebben gestoken. Ik heb het al jaren buitengewoon prettig gevonden iemand zo'n kaartje te sturen. Ik heb er echter nog nooit een zelf ontvangen. Maar dat geeft niet. Ik ben opgegroeid in de traditie dat het beter is te geven dan te ontvangen. Dat wil niet zeggen dat ik niet een keer Return on Investment verlang. En daar zal het in deze brief om gaan. Er is weer een kreeft in beeld. Het is de dame van het bureau Research & Marketing, die mij donderdag heeft ondervraagd. Ik heb haar verteld over mijn relaties met Europese vorstenhuizen. Zij vroeg daarop of ik geen belangstelling had voor een Aziatisch vorstenhuis en vroeg mij of ik het goed vond om door een vriendin van haar te worden benaderd voor een reis naar Indonesië. Ik heb dat even afgeslagen, omdat ik het hier in Europa al druk genoeg heb en er nog geld verdiend moet worden. Desalniettemin lijkt het mij best wel aardig om met een Aziatische prinses op stap te gaan. Deze week zag ik de kroonprinses van Japan nog op de tribune in Nagano. Als ik mij niet vergis heb ik haar ook nog getroffen in Warwick Castle op 27 april vorig jaar, enkele uren nadat ik mij tot de Church of England had 'bekeerd' in verband met de jou bekende doelstelling. Zij logeerde rond die tijd op Paleis ten Bosch. In Warwick ging de prinses vergezeld van een vlot Japans sprekende Engelsman. Deze sprak mij aan en vroeg mij of er een voorstelling was in het Shakespearetheater van Stratford, waarop ik hem heb geantwoord dat ik daar eerst de volgende dag naar toe zou gaan. Klaarblijkelijk kende hij mij. Dat is niet vreemd, want ik denk dat hij een medewerker was van Linguarama, waar Paul Karis ooit directeur van is geweest als voortzetting van mijn Frans-Spaans Instituut, zoals je weet. Diens 'opperhoofd' Richard Lewis is ooit verbonden geweest aan het Keizerlijke Hof van Japan. Dus vandaar. Al bij al kan ik mij goed voorstellen dat de betreffende dame die mij heeft ondervraagd vandaag naar zee gaat. Zij kan jou dan exact informeren over wat ik haar heb verteld, hetgeen tot accordering kan leiden van mijn brieven aan jou en Di. Hierdoor kun je inderdaad in het middelpunt van de belangstelling komen te staan of je dat nu leuk vindt of niet. Daarbij kan ik je inderdaad ter verantwoording roepen. De liefde houd ik echter hoog in het vaandel, maar ik kijk daar wel nuchter tegenaan. Dat heb ik wel geleerd in de afgelopen jaren. "Kalm aan, dan breekt het lijntje niet", was een goed advies van Mohammed. Dat verhaal gaat echter weer gewoon verder. Vorig jaar stond ik op de achterpagina van het NRC, zoals je weet. Op diezelfde achterpagina van de krant van gisteren lees ik in de rubriek "Wereldnieuws" het volgende: HARTEN Prins Charles heeft mijn lesje nu wel geleerd, denk ik. Hij staat nog bij mij in het krijt, aangezien hij zijn goedkeuring had gehecht aan de affaire van mijn overleden beoogde partner met een playboy. Ik mag aannemen dat hij in kennis is gesteld van de gouden harten die ik op 6 november 1996 op de gevels heb geplakt van de huizen aan de Laekensestraat in BRUSSEL, waar hij enige dagen tevoren op bezoek was geweest.
Ik heb Diana daar nog foto's van doen toekomen en jou ook, geloof ik. Ik ben benieuwd of de Britse kroonprins zich mijn werk tot de erfenis van prinses Diana heeft gerekend. Zo ja, dan dienen wij samen eens een keer hartig met elkaar van gedachten te wisselen op Highgrove. Want het zijn niet zo'n aardige dingen die ik over hem heb geschreven aan Di. Hij zal zich dat zeker ter harte hebben genomen. Wellicht is hij thans ook geïnteresseerd in een deelname in The Business. Ik heb Di immers ooit beloofd dat ik met haar moeder een ritje zou gaan maken door Schotland in de tijd dat zij haar rijbewijs was kwijtgeraakt in Oban. Ik had daarvoor een paarse Jaguar Sovereign 4.0 op het oog. De Prince of Wales is aandeelhouder van dat bedrijf. Ik denk dat we dus een keer samen zo'n ritje moeten gaan maken. Maar wel op zijn kosten, tenzij hij een belangrijk aandeel neemt in The Business. Hij mag wat mij betreft dan wel de contacten onderhouden met Warwick Business School en Henley Management College, hoewel Henk Maas al aspiraties heeft in die richting. Laat Henk het dus maar doen in Henley. Ik ben overigens benieuwd of Charles Marijn nog is tegengekomen in Nepal. Hij ging daar regelmatig naar toe, net als Di. Ik zie dat de opnamen voor "The People's Princess" in volle gang zijn volgens het NRC. Mallorca is een goed gekozen lokatie, aangezien ik Di had beloofd ook weer een keer samen naar Mallorca te gaan. Naar het zomerverblijf Palacio Marivent van mijn beste Vrienden uit Madrid.
Als Amy is uitgespeeld is zij welkom op het terras voor het Neutje. Dat is immers weer volop in beweging en het wemelt er van de Engelsen. Dat zul je wel begrijpen. Ook Diane Holliday is Van Harte welkom. Er valt dus nog behoorlijk wat te communiceren. Voorlopig zet ik jou nog niet uit eigen beweging in het middelpunt van de belangstelling, maar wil je zeer zeker wel helpen bij de Regie van de Beweging. Lieverd. Dit stel ik vast in alle nuchterheid, om misverstanden te voorkomen. Ik zal mijzelf dus voldoende tijd alleen gunnen, want je hebt nogal wat door te lezen en ik reken erop dat je meegaat naar Madrid. Maar laat niet meer al te lang op je wachten. Als jouw - al of niet nog bestaande - echtgenoot bezwaren aantekent, mag hij gewoon mee. Geen enkel probleem, maar dan verwacht ik wel dat hij zich netjes gedraagt. Dat ben ik immers gewend van degenen die ik tot mijn vrienden reken. Tenslotte ga ik nog even in op het nieuws en zie een leuke cartoon van Docters van Leeuwen met het onderschrift NO PASARÁN. Die slogan heb ik ook gebruikt op koninginnedag 1993 en de week daarna. Daar kan Winnie je alles van vertellen. Dus Docters heeft mijn lesje ook geleerd. Het wordt dus tijd dat hij de rekening betaalt voor mijn ongevraagde adviezen. Tjeb Maris kreeg daar ook altijd geld voor. Weet je nog? Daarom hebben wij toen nog een leuk onderkomen voor hem gezocht. Dat heb ik nog verteld aan Tjitse Breuker. Ik ben dus benieuwd of hij aan het werk gaat voor zijn tien procent. Dan kan mijn bedrijf eindelijk Starten, met een startkapitaal van zo'n kleine 72 miljoen. Dan kunnen we ook Philips benaderen als klant, aangezien dit bedrijf thans een recordwinst heeft geboekt van 3,3 miljard gulden. Daar kan dus wel iets af voor trainingen en opleidingen. Bob van Aalst en Julio Sampedro
kunnen dan ook weer in beeld komen en Peter mag de zaak runnen. Ik geef alleen de grote lijnen aan. Maar die moeten dus wel worden opgepakt. Vanmiddag bezoek ik dus de jaarvergadering van de Vereniging Spaans op School. Dat zijn ook nog goede vrienden van mij, die van de hoed en de rand op de hoogte zijn. Ik mag aannemen dat deze club thans ook haar bijdrage kan leveren aan de uitontwikkeling van mijn Business Plan, aangezien ik hun doelstelling Spaans op School al heb gerealiseerd en er elke dag weer nieuwe uitdagingen verschijnen aan de horizon. Tenslotte lees ik nog het artikel HET GEHEIM VAN DE MOOKERHEIDE in de weekendbijlage van de Telegraaf. Tijdens de hierin vermelde Slag op de Mookerheide zijn Lodewijk en Hendrik van Nassau gesneuveld. Mijn vermoedelijke voorvader Gaspar - leermeester van de Keurvorst van de Palts en het Huis van Nassau - is daar nog ternauwernood ontkomen. Maar goed ook. Anders hadden we geen Koninkrijk der Nederlanden gehad. Ook staat er een leuk artikel in het NRC over het kasteel Nijenhuis in Heino. Daar woont nog een naamgenoot van mij. Op de Twentseweg nummer één. Hij is daar baron en woont thans in een boerderij, aangezien de exploitatie van Kasteel Het Onstein te Vorden te duur is geworden. Je zult het artikel beslist hebben gezien, want op de achterzijde zie ik nog een advertentie van jou met het opschrift at ease: 'anything is possible'. Dat was ik ook met je eens. Maar er komt natuurlijk wel een moment dat er zaken gedaan moeten worden en knopen doorgehakt. Uiteraard kijk ik ook naar de foto met het opschrift 'MASTEROPLEIDINGEN Investeren in leiderschap' en enkele heren die naar boven kijken. Zo had ik Diana ook beloofd samen nog een keer naar Buenos Aires te gaan voor een hernieuwd bezoek aan President Menem, zoals je weet. Ik heb dat idee op 18 augustus nog besproken met een Engels-Argentijns echtpaar in de tuin van BUCKINGHAM PALACE, nadat ik met een medewerkster van het paleis een gesprek had gevoerd over de gobelins met de afbeelding van Don Quichot, waar Di zo verzot op was. Daar waren ze zeer enthousiast over. Dat zal mijn reisleidster je nog kunnen bevestigen. Ik moet dus weer op zoek naar een ander balkon. Wellicht weer in Londen. Daar kunnen jij of Edwin uiteraard voor Sorgdragen en heeft MCC Nederland geen fotomontage meer nodig om mij te vereeuwigen. Ze mogen ook mijn postzegel gebruiken.
Alle opgenomen Business Schools komen overigens in aanmerking om delen van het 'Cervantes Plan' uit te voeren. Daar kunnen we thans mee beginnen. Ik hoop dat ik je niet ter verantwoording hoef te roepen, want het is immers Valentijn, Lieve Schat! Hoezo Dodi Al Fayed??? 19.15 Terug van de vergadering. Ik verzond de volgende brief: BESLUITVORMINGSPROCESSEN. Ik ontving ook voor het eerst in mijn leven een Valentijnskaart. Van mijn moeder. Ik vind echter dat hij voor jou bestemd is. Dus bij deze. Ik ging derhalve even langs bij tapas bar 'Mi Madre', dat alhier gevestigd is. Voordien echter even naar Florin and Firkin en nadien naar Café Luden, waar alreeds mijn bestelling werd opgenomen met "Een rode port voor Mijn Heer". Ik werd daar geholpen door "Vanessa". Ik heb haar daarbij laten weten dat Vanessa - niet de echte - ooit eens het idee heeft gehad om "de Horsten" te kopen en dat ik nadien een bod op dat landgoed heb gedaan. De echte Vanessa droeg een Valentijnbutton met de namen "Leontien" en "Bart". Leuk hè? Vervolgens ben ik naar Mi Madre gegaan. Daar sprak ik met een leuke vent uit Madrid. "Fernando" heet hij. Ik heb hem verteld dat ik daar nog enkele aardige vrienden heb op de jou inmiddels bekende adressen. Ook had ik een leuk gesprek gevoerd met de barkeeper. Hij komt van Lavapiés. Daar heb ik nog een leuke film over, met als titelsong "Cuando vuelves a Madrid, chulona mía", met in de hoofdrol 'The Nanny of Princess Irene'. Dus vandaar mijn Valentijnskaart van Mi Madre. Peggy Legge Burke hoeft voor mij dus niet meer langs te komen, zoals vorig jaar. Ik doe het wel alleen. Tenzij je meedoet. Helma Dam was overigens een van mijn eerste docenten en een hele goede. Ik ben vanavond ook nog even langsgegaan langs "Get Down Partytime". Daar hebben ze de zaak aardig onder controle. Voorts lees ik bij het beluisteren van een lied 'about a Lighthouse' in het NRC: Docters: Tweede Kamer faalt bij oordeel in conflict. Docters heeft wat mij betreft mijn zegen om met de feiten voor de dag te komen. Hij kan dan zelf tot de conclusie komen dat hij nog een openstaande rekening dient te voldoen. Dát zijn de feiten. En niet anders. Ik zie de ontwikkelingen dienaangaande wederom met belangstelling tegemoet. Maar hij dient wél te betalen, als hij nog aan het werk wil. Ik denk dat ik hem maar eens een briefje schrijf. Weet jij zijn adres? Overigens is mijn goede oude bekende Professor Koekkoek de enige die de fout in is gegaan tijdens het debat jegens de Minister van Justitie. Hij had veel beter moeten weten. Ik heb hem naar behoren geïnformeerd. Nu dient hij de Kamer te verlaten, omdat hij slecht naar mij heeft geluisterd. Het valt niet mee om mensen goed te laten luisteren. Denk bijvoorbeeld maar eens aan Annet de Jong. Ze heeft ons beiden misleid door zich voor meer dan vijftig procent aan de projectleidersvergaderingen te onttrekken in NOORDWIJK. Dat was beleidsmatig volstrekt onaanvaardbaar. Ik mag aannemen dat jij het daar mee eens bent als op één na machtigste vrouw van Nederland. Dit is persoonlijk, maar als dat probleem van de regering is opgelost ben ik zeer bereid om weer zakelijk te gaan denken. Dit is een persoonlijk statement waar je mij aan kunt houden, SCHAT! Dit is een beetje cynisch. Dat heb ik van mijn ex geleerd. In de toekomst blijf ik liever rationeel en uiteraard nog positiever.
Zondag, 15 februari 1998 Ik denk nog even terug aan gistermiddag. Het verenigingsbestuur is versterkt met Frédérique Bauer uit 's-Gravenhage. Zij woont in het Statenkwartier. In het najaar van 1992 heb ik haar vervangen als docent Spaans op het Reynevelt College te Delft. Ik had daar een cursiste met de naam Wiepkje van Dalsum. Tijdens mijn bezoek aan het Malaca Instituto in oktober ben ik bij haar te gast geweest op een schitterend appartement in San Pedro de Alcántara. Zij vertoefde daar met haar voormalige echtgenoot - fabrikant van Dunlop - en dochter die pas gescheiden was. Het was dus zeer gezellig als jonge vrijgezellen onder elkaar. Op het dak van het huis, op de zevende etage, hadden zij een zwembad. Van daaruit hadden we een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee. We keken uit op de rots van Gibraltar en de Noordafrikaanse kust van Marokko. Wiepkje kwam uit Wassenaar. Daar gingen ze vaak golfen, evenals Bob van Aalst. Haar echtgenoot leek mij vermogend. Wij hebben heerlijk gegeten onder het genot van de aanblik van de ondergaande zon. Dat was schitterend. 's-Avonds heb ik met haar nog gezellig een bezoek gebracht aan Puerto Banús, de jachthaven van Marbella. Ik schrijf dat nu op, omdat het belangrijk kan zijn in verband met nog een benodigde financier. Ik denk daarbij aan het lied "Wassenaar, Wassenaar, Wassenaar" uit de Karaokeshow in NOORDWIJK in juli 1996 en de fietstocht die ik nadien heb gemaakt. Ik denk daarbij aan die man die mij spontaan aanhield onderweg en mij koffie aanbood. Hij vroeg mij nog hoeveel kapitaal ik nodig had voor mijn bedrijf. Hij had nog wel een paar miljoen, vertelde hij. En geen erfgenamen. Hij heette Eijkhout, geloof ik. Of Eijkelenboom, Eikelkamp of zoiets. Hij had in ieder geval dezelfde naam als een bekende voetballer van Sparta ROTTERDAM. Hij vertelde mij dat hij lid was van de Orde van Saint George en ooit enkele verloren gewaande schilderijen had teruggegeven aan de Archbishop of Canterbury. Het was in de tijd dat ik een foto van de Ridder van Warwick naar Bob had gezonden in de kleuren paars en oranje. Hij leek mij goed bekend met het Britse vorstenhuis. Er wonen blijkbaar ook nog Halbertsma's in Wassenaar. Zo vond ik onder meer in het Nederlands Patriciaat Pieter Goslik Halbertsma, geboren op 9 februari 1917 in Grouw. Beroep: Directeur N.V. Halbertsma's Fabriek voor Houtbewerking. Woonachtig in Grouw, huis Sinne Wente. Echtgenote: Anna Wilhelmina Elizabeth Fauël. geboren op 15 juni 1924 in Batavia Echtgenote vader: Ir Pieter Leendert Fauël. Echtgenote moeder: Geertruida Huizinga. Zij zijn op 4 februari 1950 in het huwelijk getreden in Wassenaar. Zij hebben twee kinderen, Hidde Binnert en Binnert Leendert. Hidde Binnert is op 19 februari 1951 geboren in Grouw en Binnert Leendert op 24 november 1952 in dezelfde plaats. Ik ben daar nog geweest tijdens mijn eerste verblijf op Het Stadhouderlijk Hof. Daar heb ik nog op de preekstoel gestaan van de doopsgezinde kerk.
Je hebt een zeer ondernemende familie. Dat spreekt mij aan. Als ik mij goed kan herinneren heb ik jou ook nog gezien in Wassenaar, op 10 september 1996. Twee dagen na Diana's bezoek, en op dezelfde dag dat ik twee brieven heb afgegeven in 's-Gravenhage, ten behoeve van Hare Majesteit en Prins Friso. Ik heb je nog vermeld in die brief, zoals je weet. Ik heb je maar even gezien als ik het goed heb. Als een speer was je verdwenen, zoals gebruikelijk. Maar het was niet zo ver verwijderd van het huis van die heer waarvan de naam op een eikenboom, of eikeboom lijkt. Het wordt weer moeilijk met die nieuwe spelling. Daar gaan wij ons bij de Lions ook mee bezighouden. Ik zag ook nog iemand uit jouw familie, die verbonden is geweest aan de ambassade van Bonn. Te weten, de heer Cornelis Vreede, geboren op 13 november 1908 in Den Helder. Beroep: Litterair drs, ambassaderaad (Bonn). Hij is op 9 februari 1946 in Haarlem in het huwelijk getreden met Dorothea Beatrix Diederika Halbertsma, geboren op 29 maart 1921 in Leiden. Wat leuk. Zij heeft dezelfde naam als onze koningin. Dat zal Majesteit wel leuk vinden. Een vriend van mij is ook aan die ambassade verbonden geweest. En zo zie ik nog veel meer lijntjes. Maar die ken jij ongetwijfeld allemaal. Ik zou echter wel willen weten waar ik jou kan plaatsen in dat verhaal. Uiteindelijk denk ik dat de financier te vinden is in Wassenaar. Ik heb ook nog een sterke binding met De Paauw, zoals je weet. Nu begrijp je wel waarom ik zeer zorgvuldig ben in het aangaan van sociale contacten en ik niet graag iets onderneem buiten jou om. Ik ga nu naar De Heuvelrug en hoop je daar te zien. Hartelijke groet.