29 september 1999. Betreft: OP WEG NAAR KERST Kenmerk: JH/LH990929. Dear Elizabeth, Nijmegen, woensdag 29 september 1999. Liefde is... ...van alles mogen kopen. Ik hoop dat die stijd snel aanbreekt, want Het Grote Feest laat klaarblijkelijk nog even op zich wachten, hoewel de ontwikkelingen gunstig zijn. Zo stapte er gisteren om 11.57 al een jongeman in de trein naar Zutphen met een grote zonnebloem op zijn hoed.
In Apeldoorn ben ik door de treintaxi naar Paleis Het Loo gebracht. "Pieter heeft de piano al klaargezet" was de reactie van de taxichauffeur toen ik op de knop van het apparaat voor het station had gedrukt. "Leuk", was mijn reactie, "hij heeft mij immers al lang niet meer gezien sinds Prinsjesdag 1996". Ik vertelde hem welke reactie mijn opgestoken duim bij de Heer Van Vollenhoven had opgeroepen. Die reactie was immers zo hevig dat zijn positie vanuit verticaal naar horizontaal was overgegaan in de glazen bolide en hij ogenblikkelijk daarna de leiding over de dienst Slachtofferhulp heeft overgenomen. Wellicht krijg ik zo mijn auto ook weer eens terug. Het is maar goed dat Hare Majesteit deze keer zelf voor de humor heeft gezorgd vorige week dinsdag. Ik kan immers niet elk jaar bij Sylvia voor de deur gaan zitten. Dat valt waarschijnlijk te veel op. De chauffeur had - naar zijn zeggen - enige tijd geleden Katja Schuurman in zijn taxi gehad. Van dat lied En nu heb ik er één, die altijd doet wat ik hem vraag. Ik hoop dat dat in de nabije toekomst ook een keer andersom kan worden gezegd. Het was namelijk aardig stil tijdens mijn aankomst op Het Paleis. Het leek St. James's wel. Bij aankomst heb ik mij direct gemeld bij de bewaakster van de Anglicaanse Kapel na een vermakelijk onderhoud met de dames die de kaartjes verkochten voor de rondleiding van 15.00 uur. Ik was er immers van uitgegaan dat wij samen - jij, Ed (d'Hondt) en ik - niet meer dan een uur nodig zouden hebben voor de kerkdienst. David Brindley was echter niet in de kapel aanwezig. Het is dus een stille plechtigheid geworden die ik wel aan de heer Paul Rem heb laten melden. Ik heb laten weten dat ik heb besloten jaarlijks elke 28 september op Het Loo en De Engelenburg terug te komen. In de toekomst hopelijk met een groter gezelschap. Na mijn bezoek aan de kapel heb ik een onderhoud gevoerd met een van de rondleidsters van de Stichting 't Konings Loo en twee dames van de souvenirshop. Dit naar aanleiding van de leuke foto's van Hans van den Broek en zijn (schoon)familie. Hij woont thans dicht in de buurt, in een boerderij bij Lochem. Mijn vermoedelijke achternicht MARILÈNE staat "als een echte koningin" (volgens de dames achter de balie) op het bordes van het paleis in de kleuren van de rozen van 28 augustus 1996. Pieters paarse stropdas en rode pochette is daarbij geheel in stijl. Rond drie uur heb ik mij naar het hoofdplein begeven voor de rondleiding van mevrouw Veen uit Groningen.
Aanvankelijk bestond de groep uit zeven mensen, waarvan een deel uit mevrouw Veens geboortestad. Ik heb haar mijn badge van de Baak laten zien en haar laten weten dat ik was gekomen om daar het bedrijf ten doop te houden.
Dat vond ze leuk. Je kunt dus in de informatie van ons bedrijf opnemen "Instituto Cervantes Holding Limited is op 28 september 1999 om 14.00 uur in gebruik gesteld op Paleis Het Loo te Apeldoorn". Nadat zich nog enkele oosteuropese heren bij het gezelschap hadden gevoegd - waarvan één heer met slechts één been - gaf mevrouw Veen een uiteenzetting over de afbeelding van de godin van de jacht in het kapiteel van de voorgevel van het paleis. Ik heb haar daarna gevraagd of zij wist wie mijn vriendin was in Engeland. "Ja, Diana", was haar directe antwoord.
Reden waarom ik in verband met een naderende regenbui de paraplu van de Royal Shakespeare Company uit Stratford weer eens voor de dag heb gehaald op het moment dat we een uiteenzetting kregen over het gouden smeedijzeren hek aan de achterzijde van de hand van een kunstenaar uit Gorssel.
Daar is mijn oude vriend ALEX GOOSSEN uit de Lochemseweg in Epse onderwijzer geweest. Zijn echtgenote is neerlandica en heeft mijn maatschap met jou ten zeerste toegejuicht. Wij konden het altijd zeer goed met elkaar vinden. Ik heb daar ook eens kennis gemaakt met een medewerker van de Baak. Voor zover ik mij kan herinneren was hij coach bij Nieuw Elan. Na de uitstekende uiteenzetting de oostvleugel (video) en westvleugel bezocht. In de Van Deelenkamer las ik om 16.25 ur:
"Rechterwand: Floris II (1578-1639), Graaf van Culemborg, Vrijheer van Pallandt, zijn vrouw Catharina, Gravin van den Bergh, verwant aan de Oranjes; haar moeder was een zuster van prins Willem I. Frederik V (1596-1632) de Winterkoning, Keurvorst van de Palts, Hertog van Beieren en zoon van Juliana, Gravin van Nassau, dochter van prins Willem I. Maurits (1567-1625), Prins van Oranje, Graaf van Nassau."
Het begint mij gaandeweg steeds duidelijker te worden waarom de gehele kaartenbak van de familie van Oranje was leeggehaald toen ik voor het eerst het Centraal Bureau voor de Genealogie bezocht met Leny Aben. De graven van Culemborg zijn oorspronkelijk afkomstig uit Heyden. Reden waarom ik een van de medewerksters van het paleis heb gevraagd of Prinses Margriet daar ook wel eens op bezoek komt. "Ja regelmatig. En Beatrix ook" was haar antwoord. "Doe Majesteit dan maar de groeten van John Van der Heyden. Dat zal ze leuk vinden", heb ik haar daarop geantwoord. Dat zou ze doen. Voorts adviseerde zij mij het museum van de Kanselarij der Nederlandse Ridderorden te bezoeken. Ik liet haar weten dat de heer Steurbaut mij dienaangaande al eerder een rondleiding had gegeven en de gevleugelde uitspraak had gedaan: "Mijnheer Van der Heyden. Bent U van plan om het hele land over te nemen?". Alsmede mijn antwoord: "Dat laat ik graag aan anderen over, maar dan moeten het wel goede zijn." Ik dacht uiteraard ook terug aan zijn laatste vraag "En wat denkt u nu te gaan doen?". "Diana helpen met de opvoeding van Haar kinderen." En aldus geschiedde. Per bus vervolgde ik nadien mijn historical visit. In de trein van Apeldoorn naar Zutphen raakte ik in gesprek met een boekhouder over onze business. Nadat ik hem een faxje van de Prins van Oranje had laten zien heeft hij van de weeromstuit een hele beker met mayonaise in de trein achtergelaten.
Ik verwachtte dus wel een speciaal ontvangstcomité in Brummen. En jawel. Het bordes stond boordevol. Het nieuwe bestuur van de holding was klaarblijkelijk met bussen van de firma Kiepenkerl uit Osnabrück aangevoerd en het gastenboek was al getekend door de heer TJEENK WILLINK uit Den Helder. Ik kon mij echter niet herinneren dat ik ook Duitse landgenoten heb aanbevolen in ons bestuur zitting te nemen. Ramon was weer terug uit Zwitserland. Hij wist zich met de situatie geen raad, want er was in het geheel geen tafel voor ons gereserveerd. Dat geeft niet. Iedereen maakt wel eens een foutje, lieverd! Het verdient echter wel aanbeveling om er geen gewoonte van te maken. Jurgen heeft de situatie nog enigszins weten te redden door mij van de gebruikelijke Brugse Straffe Hendrik te voorzien, waarbij Erna zich wel zorgen maakte over mijn porfirie. Het Kasteel was volledig bezet door gemeente-ambtenaren van de gemeente Pijnacker, voormalig woonplaats van de heer Dick Advocaat, thans trainer-coach van Glasgow Rangers. Nadat ik Jurgen in kennis had gesteld van de falsificatie van Diana's testament door de Boodle Hatfield groep van haar voormalige Prime Minister ben ik nadien naar het voetballen gaan kijken.
De stemming werd alsmaar vrolijker. Vooral toen de Schotten het beslissende doelpunt markeerden kwam de foto van HRH The Prince of Wales al gauw in beeld. Charles staat in de lounge immers afgebeeld in een Schotse rok, tussen de whiskey-flessen op het eiland Isle. In een eerder stadium had ik Erna verzocht die foto weg te halen als ik er met mijn vriendin op bezoek zou gaan. Dit na bovengenoemd gesprek op het paleis. Ik moet er nu echter niet aan denken dat het whiskey-tasting en nosing ons aan de neus voorbij gaat in Balmoral. Daartoe heb ik Ton, de heer De Lange, eveneens een kopie verstrekt van Charles' brief van 13 oktober vorig jaar.
Het ziet ernaar uit dat wij in de toekomst vaak op reis moeten, Ton en ik. Reden waarom ik - na een gesprek met de heer Couperus uit Den Haag en een Amerikaanse die ik in de wijnkelder heb leren kennen en heb beloofd op 6 november volgend jaar naar Washington te komen - met een zeer voldaan gevoel rond 23.15 uur de toekomstige VAN DER HEYDEN/HALBERTSMASTATE heb verlaten.
Tenminste, als je nog wílt. Anders ga ik weer op zoek naar een andere Prinses. Er zat in Nijmegen al een Mexicaanse bij mij in de taxi naar ons voormalige - en met de grond gelijk gemaakte - Hertogelijk Paleis. Zij kwam uit 'Tejas', niet ver van de Amerikaanse grens, en was - naar haar zeggen - zeer geïnteresseerd in 'los hombres' die zij klaarblijkelijk tijdens de nachtdienst aan hun verlangens tegemoetkomt. Mijn werktijd zat er echter op, op dat moment van de nacht. Zodra we die zaak in Engeland hebben gewonnen hoef je je nergens meer zorgen over te maken. Gemengde gevoelens had ik ook op het moment dat ik voor het laatst de deur achter mij zag dichtgaan op de Parallelboulevard. Ik heb dus wel een idee wat de astroloog hiermee bedoelt. 13 oktober van dit jaar nadert alweer met rasse schreden. De tickets heb ik reeds ontvangen. 14.30 Ik heb ook Ingrid Pieterse en Angela Filippo aan de telefoon gehad. Voor de bijeenkomst van de Baak-kring houd ik eind november gereserveerd. Angela heeft de overnachtingen op 13 oktober en 15 en 16 november geboekt op de Baak. De kosten vallen me tegen, maar ik ga ervan uit dat jullie daar een mouw aan weten te passen. Ik heb Angela namelijk laten weten dat ik voornamelijk een maand naar Spanje ga om daar aan de voorbereidingen voor het congres te werken. Ik hoop dus dat Harry en Ruud op 16 november met jou en mij (aan de andere kant van de tafel) over en weer zaken kunnen doen. Ik neem aan dat je voor hen wel een begroting kunt maken van 5 ton in verband met de voorbereidingen van het congres. Ruud heeft daarbij gesteld dat ik Hfl. 50.000,- hierin voor mezelf kan opnemen. Dan zal ik eveneens een cultureel programma voor de deelnemers in elkaar steken i.s.m. het Malaca Instituto en Study Travel. Daartoe zal ik met Bob een afspraak maken zodra ik weer in Spanje ben. Als we op de eerste plaats maar tot zaken kunnen komen. Ik heb op het Loo en de ENGELENBURG laten weten dat ik niet zo'n grote vriend was van prins Charles in de tijd dat zijn ex nog leefde. Nu die situatie is veranderd liggen de kaarten ook weer geheel open. Ik heb nu de indruk dat de heren Charles Windsor en Charles Spencer er beiden belang bij hebben om mij te steunen in de situatie die thans is ontstaan. In dit verband heb ik gisteren nog een verbetering aangebracht in de laatste zin van mijn brief JH/HdK990927. Deze moet luiden: "De medewerkers van het door mij (i.p.v. 'mijn') in 1986 opgerichte bedrijf zijn bij deze eveneens van harte uitgenodigd." De populariteit van Verhofstadt stijgt volgens de Metro van gisteren. En het bezoek van Annet de Jong aan Els Borst heeft klaarblijkelijk ook resultaat opgeleverd als ik zo naar die foto kijk uit het Anne Frankhuis in de Telegraaf van vandaag. Ahead Only dus. Bijlage: Fotoreportage Instituto Cervantes Benelux in Actie. Nu de holding nog! P.S. Bijgaande beige en oranje papieren vond ik hier nog in mijn archief en Wim Kok is klaarblijkelijk druk in de weer voor Cervantes USA. Harlem is niet zo ver van huis.