4 november 1998. Betreft: BIJZONDERE UITNODIGING Kenmerk: JH/LH981104. L.S. Nijmegen, Zaterdag 31 oktober 1998. Ik verwacht enerzijds veel goeds van de uitnodiging voor de vervroegde kerst op 24 november. Anderszijds verwacht ik ook nog een uitnodiging uit Engeland. Gezien de nodige voorzichtigheid aangaande het protocol aan het Britse Hof weet ik nog niet of ik al direct op 14 november in Windsor zal worden uitgenodigd. Ik denk wel dat dat een goede zaak is. Ik kan daar immers dan ook openheid van zaken geven en een toelichting geven op mijn Letters voor het geval de Britse kroonprins daarover nog vragen zou hebben na het boek te hebben bestudeerd. Van de andere kant ben ik van mening dat mijn informatie bij jou in goede handen is. En uiteraard ook bij Koningin Elizabeth II. Ik heb op dit moment namelijk nog enkele problemen met de gezondheid. Op dit moment (16.35) zit ik met lichte verhoging achter de computer. Ik denk dat het aan de spanning ligt. Jij weet wat onzekerheid teweeg kan brengen. Een direct besluit kan daar snel een eind aan maken. Ik heb vandaag ook 'The Mirror' van gisteren gekocht voor de variatie. Op pagina 1 lees ik RADIANT CAMILLA COMES OUT WITH CHARLES. HAT'S ONE'S GIR: Camilla Parker Bowles yesterday made her first public appearance with Prince Charles since Diana's death. Zij draagt daarbij de gisteren beschreven lichtblauwe hoed. In dezelfde kleur dus als de auto waarmee ik op eerste kerstdag van Park Lane naar Althorp House ben gereden.
Ook dezelfde kleur als het mantelpakje dat Diana droeg op de dag van William's confirmation in maart vorig jaar. Op pagina 12 en 13 zien we een aardige reportage van het huwelijk in de Ritz tussen Santa Palma-Tomkinson en de schrijver Simon Sebag-Montefiore. Charles was officieel getuige bij het huwelijk. Uiteraard heb ik de Ritz ook nog even bezocht in april vorig jaar. Het ligt aan Piccadilly, niet ver van Spencer House en Park Lane (uit ons Monopoly-spel). Prinses Anne's dochter Zara Phillips was ook aanwezig. Zij heeft met kerst goed werk verricht door de jongens op te vangen. Dat heb ik toen nog besproken bij Christie's, schuin achter St. James's Palace, waar William soms ook eens spontaan binnenloopt. In het artikel kom ik eveneens mijn oude bekende Tiggy Legge-Bourke tegen. De eerste keer dat ik haar heb getroffen was kort nadat zij op Diana's verzoek door Charles was ontslagen als kindermeisje. Ze wandelde toen achter mijn huis aan het Maas-Waalkanaal met een breedgerande bruine bontmuts. Ze blijkt de gekste dingen te doen met de jongens, maar slaagt er steeds weer in zich in het gezelschap te voegen. Dat heeft ook wel iets weg van The Bold and the Beautiful. De aanhouder wint dus. Ik attendeer ook nogmaals op de geraffineerde rood-paarse veer op de hoed van Tara Palma-Tomkinson, de zuster van de bruid. Het plotselinge terugtreden van Ron Davies, de beoogde Eerste Minister-President van Wales, geeft veel stof tot nadenken en ik kan mij voorstellen dat onderhandelingen hierdoor stroef verlopen. Tony Blair heeft die zaak thans onder handen. Ik lees dienaangaande op page 2 DISGRACED ex-minister Ron Davies last night quit frontline politics under massive pressure from Labour chiefs. Een merkwaardige zaak. Vanmiddag trof ik hier in het winkelcentrum Dukenburg ook een dame in een uniform zoals dat ook op BUCKINGHAM PALACE wordt gedragen, met het koninklijke wapen. Met kerst 1996 had ik zo'n jasje ook al aangetroffen in de garderobe van de doopsgezinde kerk in Leeuwarden. Ik denk dat de heer Davies weer rustig aan het werk kan zodra er een samenhang is aangetoond tussen de diefstal van mijn polstasje en dat van hem. Ik hoop dat je de tijd en de gelegenheid hebt al mijn beschreven plannen in elkaar te schuiven. Ik reken er echter wel op dat Prins Charles en Tony Blair thans de waarheid aan het licht brengen aangaande Diana's Testament. Het heeft mij al lang genoeg geduurd. Charles heeft in het verleden de relatie tussen mijn verloofde en onze sponsor nog aangemoedigd. Dat heb ik hem niet in dank afgenomen. Hij heeft dus echt nog iets goed te maken.
Zondag 1 november 1998. Inventarisatie ten behoeve van verhuisbedrijf. Persoonlijke bezittingen hier nog aanwezig: 30 volle dozen met archief- en studiemateriaal, 19 lege verhuisdozen, tweepersoonsbed, twee kasten, serviesgoed, ovalen tafel, matras, lits jumeaux dekbed, boekenplanken, computer Macintosh Classic.
Maandag 2 november 1998. Liefde is... ...zijn liefdesbrieven steeds weer lezen. Excuus dat ik je deze brief niet vandaag kan doen toekomen. Het zit nog niet zo lekker met de gezondheid. Vandaar dat ik hier nog even in Nijmegen blijf tot woensdag om wat bij te komen. Of je deze brief als 'liefdesbrief' leest laat ik graag aan jou over. Mensen hebben immers de neiging zo hun eigen interpretatie daaraan te geven. Daarvan getuigt vandaag het artikel in de Telegraaf Nu ook Hillary Clinton van overspel beticht. Ze maken het steeds gekker in Amerika. Nu wordt onze First Lady beschuldigd van een sexuele relatie met een man die zijn mond niet meer kan opendoen. Dat overschrijdt voor mij alle grenzen van betamelijk gedrag. Ik vraag mij thans af wat er allemaal over ons is geroddeld in de tijd dat we samen het bewind voerden over ons bedrijf. Het lijkt mij goed dat we het contact met Tineke Netelenbos uit Hoofddorp warm moeten houden. Zij heeft immers met Hillary Clinton nog een boottocht door de Amsterdamse grachten gemaakt, samen met prinses Margriet Ik heb de indruk dat Her Majesty Elizabeth II zich in een 'process of change' bevindt. Ik lees dienaangaande eveneens in de Telegraaf Charles ruziet met moeder over Camilla. Ik ben ook niet van plan Charles op 13 november te bezoeken. Die datum is mij heilig. Koning Carl Gustav komt ook niet. Bovendien hoop ik voor die tijd voldoende 'recovered' te zijn om mijn activiteiten weer te kunnen oppaken voor INSTITUTO CERVANTES HOLDING LIMITED. Ik vraag mij overigens af wie thans mijn belangen vertegenwoordigt in Wales. Er zijn na Diana's overlijden wel zeer vreemde juridische sprongen gemaakt die mij hebben genoodzaakt jou meer werk te bezorgen dan mij lief was. Cruciaal voor de voortgang van mijn bedrijf wordt de waardering van de naam van het handelsmerk Instituto Cervantes door KPMG. Hierover heb ik ook al met Paul Riegen van gedachten gewisseld. Hij heeft in ons laatste gesprek gesteld dat dat afhankelijk is van hetgeen we ermee kunnen doen. Wat is de waarde in het kader van de concurrentiepositie ten opzichte van instellingen met dezelfde soort activiteiten? Niemand beter dan de directie van de Baak kan dat vaststellen. Onder mijn label kan het Cervantes Management Centrum de gehele Spaanstalige markt veroveren in jouw marktsegment. De waarde van het merk bedraagt dus enige honderden miljoenen of miljarden. Ik laat dit graag over aan de inzichten van KPMG om dat te beoordelen. Ook de waarde van mijn contacten, zoals beschreven in mijn Letters en mijn brieven aan jou, vertegenwoordigen een soortgelijk bedrag. Er worden nogal wat spellingsfouten gemaakt 'nowadays'. 'Gebeurd' dient uiteraard te zijn 'gebeurt'. Ik betrap mijzelf ook soms op dat soort slordigheidjes. Ook Hélènes uitnodiging voor het kerstdiner bevat een zelfde vergissing. Nochtans ben ik van mening dat je aan Hélène van den Broek en Ingrid Pieterse uitstekende programma-managers hebt. Ik zal blij zijn als er veel om mij heen moet worden opgeruimd, zoals wij dat in Hoofddorp ook eerder hebben gedaan en dat het verhuisbedrijf zo snel mogelijk aan het werk kan. Teneinde de gecompliceerde opdracht met de vereiste uiterste precisie te kunnen uitvoeren is het immers onmogelijk nog langer te werken vanuit Nijmegen of Utrecht. Uitsluitend een intensief bilateraal contact leidt tot het beoogde resultaat. Archieven kunnen thans worden samengevoegd en het is voor mijn Manager Benelux op dit moment nog niet noodzakelijk zich met de verschillende koninklijke huizen in te laten. Mijn aanbod voor een reis naar Madeira en Schotland blijft derhalve gehandhaafd. Mijn Manager Benelux kan zich dan beperken tot Leeuwarden. Daar treft hij ook nog enige historische stukken aan uit 1996. Met name het hemelbed en het bubbelbad in de Willem-Frederik-suite.
'El País' van gisteren bevat een artikel over Jan Kalff van de ABN-AMRO. De heer Kalff is formeel nog steeds medebestuurslid van de Stichting Cervantes Benelux. Het artikel is lovend over Jan. De ABN-AMRO bezet op het moment de elfde plaats op de wereldranglijst van de grootste banken en is in 71 landen actief. 44 procent van de omzet wordt in eigen land gegenereerd. Er is dus nogal wat werk aan de winkel om datzelfde percentage ook in de overige landen te behalen. Wat jouw inzicht betreft in de psyche van iemand die steeds belangrijker voor jou wordt heb je inmiddels al veel uit mijn brieven kunnen opmaken, naar ik hoop. Ik denk dat er wel een vergelijking mogelijk is met Emily Bremers. Naar verluidt heeft zij zich recentelijk ziek gemeld bij de KLM en zou zij zijn ingestort. Dat is een normaal verschijnsel. Ik heb dat ook verschillende keren ondervonden na te hebben moeten breken met een langdurige relatie. Emily heeft ongetwijfeld veel van Willem-Alexander gehoord en veel gemeenschappelijke ervaringen met hem gedeeld. Als dat contact komt weg te vallen blijf je er alleen mee zitten en blijft het in het hoofd rondspoken. Elke investering blijft dan in dat hoofd hangen, todat iemand ontdekt hoe waardevol die informatie is. Ik denk dat jij thans in die fase bent beland dat je je realiseert hoe groot mijn belang is voor jou én voor je bedrijf. Dus wat mij betreft kan die verhuiswagen zo snel mogelijk komen! 19.30 Zoëven Jochem van Gelder op Nederland 1 gezien. Leuk voor een kinderprogramma. Hij heeft ook handig gebruik gemaakt van de bestaande contacten, zoals de heer René St. Ouen te Parijs, de bakker van de Franse president. Ik denk aan hetgeen zich afspeelde tijdens het congres 'De Nieuwe Economie' op 13 november 1996. Na een zeer positieve presentatie van een Philips-medewerkster (de naam ben ik even kwijt) over nieuwe produkten, werd haar uit de zaal de opmerking toegevoegd: "Hoe kunt u nu spreken over 'nieuwe produkten' nu de heer Boonstra de helft van zijn personeel ontslaat". Hierop greep Harry ijzersterk in met de opmerking: "Dat moet u tegen de heer Boonstra zélf zeggen". Ik heb hier nog aan toegevoegd: "Kijkt u eens mijnheer. Daar stáát een nieuw produkt." Duidend uiteraard op de spreekster. Positief denken is nog steeds van uitermate groot belang voor de ontwikkeling van onze samenleving. De Nijmeegse voetballers hebben het gisteren niet zo goed gedaan als op 8 september 1996. Dat is ook begrijpelijk nu de drijfveer is begraven op een eilandje in het "Verenigd Koninkrijk". Zij hebben de Amsterdammers echter wel geïnspireerd om weer op topniveau te spelen. En dát is ook winst. Bij voorkeur dus geen kale mannetjes meer op de televisie, maar positivisten met de juiste mentaliteit. Ik hoop dat we alle overgebleven spelers uit de Government Game Competitie weer met de neuzen in dezelfde richting kunnen krijgen. Ik betwijfel thans of Her Majesty mijn brieven wel heeft laten lezen aan Haar zoon. Dat zou verstandig zijn. Hij dient uiteraard eerst het probleem van Het Testament op te lossen en verantwoordelijkheid te nemen voor het probleem in Cardiff vanaf het moment dat daar een vacature is ontstaan. Hij is niet voor niets Prins van Wales. Ik ben overigens benieuwd hoeveel het schilderij thans waard is dat ik op KP heb afgeleverd. 23.55 Temp. 38.1. Gekeken naar de film Sea of Love met Al Pacino uit 1988. Een fraai voorbeeld van welk onheil menselijke fantasieën kunnen uithalen. Het is denk ik al meer dan tien jaar geleden dat ik door de griep geveld ben geweest. Dat was nog in Maarn. De heer Erik van der Snoek was toen mijn huisarts. Ik denk dat het goed is. Hopelijk word ik nadien dan weer geheel 'de oude'.
Dinsdag 3 november 1998. Liefde is... ...jezelf verwennen in een bubbelbad. Het doet mij deugd dat dat thema nog leeft. Helaas kan ik er niet bij komen zitten voordat de koorts gezakt is. Dat duurt echter niet zo lang en ik mag van Rik Felderhof nu toch ook een behoorlijke reactie op mijn brieven verwachten. Ik moet in dit verband ook denken aan de bekende Limburgse komiek Pierre Knoops toen hij in een conférence vertelde dat hij zijn zestiende kind bij de burgerlijke stand ging aangeven. Zijn vrouw had hem na de bevalling gezegd: "Ik denk dat ik vanaf nu maar op zolder ga slapen." "Als ik wist dat dat hielp, kwam ik bij je liggen", was daarop zijn antwoord. Humor dus, die mij wel bevalt. Ik ben benieuwd of dat soort grappen ook in Noordwijk door de beugel kan. Onder 'compromis' versta ik samenwerkingsovereenkomst. Ik lees vandaag in de Telegraaf dat Thom de Graaf van D66 het functioneren van de ministers Korthals en Zalm ernstig bekritiseert vanwege hun lakse houding in het kabinet. Daar ben ik het volledig mee eens. De heer Korthals heeft nog niet veel laten zien, terwijl Winnie in die eerste fase van haar regeerperiode al een enorme hoeveelheid daadkracht tentoon had gespreid.
'Winnie weet van wanten' was toen al een gevleugelde uitdrukking. Merkwaardig is dat de meest innovatieve en hardst werkende minister van justitie die wij ooit hebben gehad tegelijkertijd ook het meest verguisd is geweest in de pers. Het lijkt mij dat de heer Korthals elke binding met het succesvolle beleid van zijn voorgangster heeft losgelaten. Ik ga ervan uit dat Thom de Graaf door zijn partijgenote Winnie Sorgdrager thans volledig is geïnformeerd over mijn/onze sturende rol achter Paars I. Het is een realistisch voorstel om een definitief einde te maken aan alle problemen uit het verleden. Aangezien Thom de Graaf blijkbaar in Warmond woonachtig is geef ik jou hiermee eveneens carte blanche Thom volledig over die situatie te informeren en hem de desbetreffende passages uit mijn brieven aan jou aan hem ter beschikking te stellen. Dat beschouw ik als een vorm van teamwork. Ingeval jij je daartoe niet geroepen voelt, zal ik dat uiteraard zelf doen. Thom de Graaf behoort thans immers eveneens tot mijn persoonlijke relatienetwerk en heeft laten weten sympathiek te staan tegenover mijn initiatief.
15.45 Verfrissende middagslaap. Ik heb dit nodig. Het doet mij denken aan de dag zondag 6 augustus 1956. Na een lange treinreis van Nijmegen naar Kufstein in Tirol en een vervolgreisje naar het dorp Vomp bij Schwaz had ik de langste reis van mijn jonge leven gemaakt tot op dat moment. Ik was toen negen jaar. Mijn ouders waren doodop van de reis. Ik was echter diep onder de indruk van de hoge bergen om mij heen en moest uiteraard eerst de omgeving verkennen. Op instigatie van mijn moeder diende ik echter nadien een uur naar bed te gaan. Dat bleek verfrissend. Daarbij denk ik ook nog aan een van de eerste studiebijeenkomsten van de AtM-cursus in Hotel Belvédère in Noordwijk. Ik was nooit gewend geweest rust te nemen. In mijn NIOW-tijd was ik voortdurend 24 uur per etmaal aan het werk. Alleen ziekte was een geldig excuus om even het werk neer te leggen. Echter met het probleem dat er verder niemand anders was die mijn werk kon overnemen. In die zin ben ik José Ravenstein dankbaar dat zij mij in de eerste fase van de opleiding erop heeft geattendeerd dat het belangrijk is af en toe ook rust te nemen. In die zin hadden wij een goede verstandhouding in die tijd. Als zij zag dat ik beter even een slaapkamer kon opzoeken om mijzelf te worden en tot rust te komen, adviseerde zij mij ook om dat te doen en de sessies even over te slaan. Dat had zij met name goed gezien tijdens het onderdeel 'conflictbeheersing' van Daniëlle Roex, die maandag eveneens jarig is. Ik bevond mij toen nog midden in het conflict met mijn voormalige partners en zij nodigde mij uit voor een wandeling en legde haar arm over mijn schouders. Dat had ik nodig op dat moment. Op die manier heeft zij mij toen over een dood punt heen geholpen. Ik betreur nog steeds dat zij ons tijdens een projectleidersvergadering op het verkeerde been heeft gezet. Dat heeft mij jaren van mijn leven gekost, maar zoals je ziet: geen hard feelings. Ik heb vanmiddag op Nederland 2 ook gekeken naar het vragenuurtje in de Tweede Kamer. Onze collega's Tineke Netelenbos en Gerrit Zalm werden aan de tand gevoeld over een plotseling vrijgekomen bedrag van 1,5 miljard ten behoeve van Verkeer en Waterstaat. Waar dat bedrag vandaan kwam kon Gerrit niet zo snel aangeven, maar als hij voor Tineke zo snel een dergelijk hoog bedrag uit de hoge hoed kan toveren, moet het voor hem ook een kleinigheid zijn om 80 miljoen aan de European Cervantes Foundation beschikbaar te stellen. Zeker nu de nieuwe minister van ontwikkelingssamenwerking, mevrouw Herfkens, heeft besloten het aantal ontwikkelingslanden die nog door de Nederlandse Sinterklaas worden bezocht, tot 20 te beperken. Ik vind dit een positieve ontwikkeling. Jan Pronks zogenaamde ontwikkelingsbeleid heeft immers nog weinig tastbare zoden aan de dijk gezet in de loop van de afgelopen decennia. Ik gun hem nog wel zijn ministerspost ondanks zijn merkwaardige uitspraken over de beperkingen van het nationale vliegverkeer. Met name in verband met zijn goede contacten met het Malaca Instituto. Het is wel jammer dat Wim Kan geen grappen meer over hem kan maken.
Woensdag 4 november 1998. Liefde is... ...knipogen naar je geliefde. Dank. Vooral die kroonluchter spreekt mij ten zeerste aan. Daar heb ik ook eens over gedroomd, zoals je weet. Het is mij echter niet duidelijk of er nog lampen in moeten worden gedraaid. De dames hebben de champagne echter al klaar, zoals je ziet. Op de achtergrond zie ik Hélène en Ingrid, met een beetje fantasie. Er zijn vandaag twee zoons van George Bush tot gouverneur gekozen van twee Amerikaanse staten. Bill Clinton mag vandaag ook zijn handen dichtknijpen. De Democratic Party is er alleen maar op vooruit gegaan ten gevolge van de vuilspuiterij van hun tegenstanders. Ik blijf van mening dat politieke winst slechts kan worden geboekt door het verkondigen van een positief toekomstbeeld. Dat was mijn visie al op het moment dat ik als onderwijzer voor de klas stond. Ik heb echter wel altijd als voorwaarde gesteld dat ik gehoorzaamd diende te worden. Ik ben Bill Clinton daarom nog steeds dankbaar dat hij in juli 1996 de bestanden van de veiligheidsdiensten van de zeven meest beschaafde landen aan elkaar heeft geknoopt, zodat ik veilig het Verenigd Koninkrijk kon bereiken.
Want een groep van 400 miljoen Spaanssprekenden is wel een erg grote klas. Daarom ga ik weer terug naar Utrecht deze middag. Ik zou dus ook begrip moeten opbrengen voor Ron Davies. Ik ben niet van plan dezelfde fouten te maken als onderzoeksrechter Kenneth Starr in de Verenigde Staten. Baltasar Garzón behoudt echter mijn volledige vertrouwen. Hij heeft van de Spaanse regering inmiddels het sein op groen gekregen om Pinochet gerechtelijk te vervolgen zodra Engeland tot uitlevering overgaat. 15.10 Terug in Utrecht. In de trein van 's-Hertogenbosch naar Utrecht trof ik in de eerste klas een jongeman aan die veel leek op Guus Meeuwis. Ik heb hem echter niet aangesproken, aangezien hij druk aan het werk was. Ik weet maar al te goed hoe lastig het is als je van je werk wordt gehouden in de trein. Dat overkwam mij ook in de tijd dat je een eerste klas OV-jaarkaart voor mij had aangeschaft, zodat ik ook in de trein kon werken in alle rust. De invoering van de OV-jaarkaart voor studenten door de toenmalige Minister van Onderwijs en Wetenschappen, de heer Wim Deetman heeft toen aardig roet in het eten gegooid. De Leidse en Utrechtse studenten maakten immers geen verschil tussen de eerste en tweede klas, met het gevolg dat ik mij toen met mijn computertje met bedrijfsgevoelige informatie dagelijks tussen een groep nieuwsgierige jongelui moest wringen. Dat was niet erg bevorderlijk voor de efficiency van mijn werk. Vandaar dat ik heb besloten Guus binnenkort een brief te schrijven. Ik zag hem in het weekend in de Surprise-show van de televisiepresentator met de laagste opleiding in het land (V.G.L.O.). Hierin had hij verzocht Guus een tekst op muziek te laten zetten. Ik hoop dat Guus dat ook wil doen met mijn kerstverhalen vanaf 1991 waarvan de Engelse versie voor The House staat beschreven in mijn Letters. Ik hoop niet dat ik je daarmee het gras voor de voeten wegmaai. Wij hebben immers voortdurend dezelfde ideeën. Daarom wacht ik nog even met het schrijven van mijn brief. Mijn kerstverhaal van 1997 staat immers nog niet op papier en dat van 1998 kan jij Het Beste zélf schrijven.
P.S. Die inzetjes 'Liefde is...' in de Telegraaf vind ik een uitstekende vondst. Zij doen mij voortdurend denken aan Wim van Gerwen van WVG aan de Keizersgracht in Amsterdam.