Maandag 30 september 2002 Tumult binnen LPF neemt toe Klaas de Vries in race voor leiderschap PvdA "Prins Laurent gaat trouwen" Melkert benoemd Dit houdt waarschijnlijk in dat ik wat minder aandacht aan mijn dagboek moet gaan geven. Nochtans was het afgelopen weekend interessant genoeg om er verder verslag van te doen. Ik schreef op vrijdag 27 september 2002 op mijn logeeradres: Brummen 18.30. De Micra opgehaald bij Bosan, een nieuwe naam voor 'Bochane' en 'Nissan'. Ik heb een prachtige kamer hier in de Orangerie. Nr. 401.

Begint het Feest nu echt? Vanaf Beuningen werd ik al voorgegaan door een auto met een Belgisch kenteken en het opschrift "Horses". Bij aankomst hier blijkt het personeel geheel in Antilliaanse sferen. Hier heerst volop rust. Op de Eerbeekseweg komen af en toe een paar auto's voorbij. Ik ben hier weer thuis. Vijf jaar geleden heb ik hier voor het eerst gelogeerd als ongehuwde weduwnaar. Na vijf jaar 'recovering' is de tijd nu aangebroken om weer belangrijke verantwoordelijkheden aan te gaan. Juridisch is het raamwerk klaar. Nu opnieuw aan het werk. Maar eerst een Brugse Straffe Hendrik (bij hoge wijze van uitzondering).

De slaapkamer bood plaats voor vier personen. Ik kon in ieder geval genieten van vier hoofdkussens.

Op 13 september 1996 heb ik in Epe nog een heideplantje afgegeven ten behoeve van de jarige. Ik trof er hier weer een aantal aan. Ook lag de rode loper uit. Maar die ligt er al jaren. De champagne stond al klaar. In alle kleuren van de regenboog.

In de VIP-serre was een MIP-tafel voor mij gereserveerd. Er was aan alles gedacht. Men had zelfs voorkomen dat ik nog langer met een lege stoel zou moeten dineren. Men had die stoel simpelweg weggehaald. Ik denk dat wij in de toekomst weer in groepsverband welkom zullen zijn. Na het diner was er inmiddels een groot feest losgebarsten ten behoeve van het personeel van de Kamers van Koophandel van de regio Twente en Veluwe. Hierbij had ik een aangenaam onderhoud met de heer Bloemink van de Kamer te Enschede. Hij liet mij weten dat zijn directeur een vrouw was. Hierop heb ik gereageerd met de mededeling dat het mij eveneens deugd doet een vrouwelijke directeur voor de holding te hebben aangewezen. Uiteraard kwam hierbij de bemiddeling van de heer Ivo Opstelten tussen de Neude en het Domplein eveneens ter sprake. Zijnde Ivo's advies om die zaak met de Kamer van Koophandel op te nemen. Dat heb ik dus gedaan in het kader van het Businessplan Contest. Daar ligt nog een open eind.

Het was een zeer feestelijke gebeurtenis daar op de Engelenburg. De dames van de zanggroep uit Amsterdam spraken geen woord Spaans naar hun zeggen. Nochtans sloot hun vertolking van "Que sí, que no. Que nunca te decides" perfect aan bij de beleidsuitgangspunten van de Cervantes Holding. In dit verband heb ik met de heer Bloemink over de ontwikkelingen rond Vitesse gesproken. Hij liet weten dat die zaak nu nog een kwestie van dagen zal zijn, nadat ik hem heb laten weten dat die EUR 4,5 mio het beste kan worden aangewend om mijn vorderingen te innen ten behoeve van de betrokken rechtspersonen. Bedrijfsmanager Jurgen Luppes en zijn broer wilden deze keer graag eens vorstelijk op de foto worden gezet. Hetgeen geschiedde, nadat ik van hun collega, die de functie van Erna Zwart heeft overgenomen bij haar vertrek, inzage had gekregen in het nieuwe boek over de Engelenburg met heerlijke gerechten en een compleet overzicht van de geschiedenis van het kasteel. Zo lees ik onder meer op pagina 67: DE ROMANTISCHE VILLA. TIJDENS DE FRANSE BEZETTING KWAM HET KASTEEL IN HANDEN VAN TWEE ZUSTERS: DE BARONESSEN ANNA EN REYNIERA MARIA VAN DER HEYDEN. DE EERSTE OVERLEED IN 1802. DE TWEEDE LIET DE ROOMS KATHOLIEKE KERK VAN BRUMMEN OPRICHTEN AAN DE OPRIJLAAN, DE HUIDIGE ENGELENBURGERLAAN. KORT NA HAAR DOOD KWAM DE KERK IN 1830 GEREED.

Nieuw Elan of Nieuw Vuur in de achtertuin. In Afrikaanse stijl. Ik heb nadien nog een wijle bij de roulettetafel vertoefd. Daar werden grote hoeveelheden biljetten van 500 dollar omgezet. Dit heeft mij uiteraard tot enkele ontboezemingen verleid over de reis met de King of Scandinavia in januari 2000 en de gebeurtenissen met een pak van 100 biljetten van 1000 dollar bij het Rode Plein in Moskou. Deze keer bleek het echter om speelgoedgeld te gaan. De foto's die ik hiervan heb gemaakt zijn helaas in het ongerede geraakt. Evenals de foto's van Het Suideras in Vierakker bij Wichmond, waar ik zaterdagmorgen 28 september 2002 eerst naartoe ben gegaan na een uitgebreid ontbijtbuffet en een gesprek met de nieuwe receptioniste die prinses Diana in 1997 voor het laatst heeft gesproken in het Hotel La Residencia op Mallorca. Hier is eveneens het begin opgenomen van de film The People's Princess, die de catastrofale manipulaties van de heer Al Fayed junior in beeld heeft gebracht. Vanzelfsprekend is Diana hierna voortdurend hoofdthema van gesprek gebleven. Onder meer in de boekwinkel van Bruna te Vorden. Het boek Het Suideras en zijn bewoners van de hand van Jonkheer Carel van Nispen tot Sevenaer, lag niet meer in de winkel. Ik heb verzocht hem te laten nabestellen, aangezien ik het boek niet meer aantref in mijn collectie. Alles zit nog steeds in dozen door gebrek aan ruimte.

Van daaruit nog even bij Huis Baak langsgereden. Er was niemand aanwezig in de pastorie. Er werden nog wel kamers verhuurd ad EUR 54,- voor een tweepersoons kamer. Het wordt weer hoogtijd dat ik die kosten met iemand kan gaan delen. Maar met wie? Om 14.15 uur bereikte ik Paleis Het Loo te Apeldoorn.

Hier nam ik deel aan de rondleiding van 14.30 uur. De vrouwelijk gids van de Stichting Het Koninklijk Loo attendeerde de groep al subtiel op de tepels van Diana in de gevel van het Paleis waarop de Nederlandse driekleur fier wapperde. Vader Rijn is afgebeeld in de figuur van Rhinus. Na de rondleiding heb ik de desbetreffende dame als dank mijn visitekaartje van Trafford Publishing verstrekt. Daarna de rondgang door het paleis. In de Anglicaanse Kapel werd mij gevraagd of die kapel nog dienst doet. Daarop heb ik de betreffende dame laten weten dat het mijn bedoeling was geweest om vijf jaar eerder van deze kapel gebruik te maken met Diana en dat ik daaromtrent afspraken had gemaakt met mevrouw Piekema en de heer Paul Rhem. Zo nadenkend kwam ik uit bij de schilderijengalerij met de verschillende Oranjes. Daar waren twee bewakers met elkaar in gesprek. "Don't touch me!" ving ik op. Vanzelfsprekend kwam ik hierdoor in de verleiding om over de Spaanse beveiligingsambtenaren te spreken die ook in hun vocabulario regelmatig de uitdrukking "no me toca" hanteren. Een van beide heren was bijzonder geïnteresseerd in mijn boek. Daarom heb ik hem ook een kaartje verstrekt. "Ik zal het boek zeker kopen" liet hij mij weten en vroeg mijn mening over de gebeurtenissen in Parijs. "Diana is ontvoerd door die Arabier" liet ik hem weten. Dat heeft de hele wereld kunnen zien. Gezien zijn uiterlijk was de desbetreffende bewaker geen oorspronkelijk Nederlander. Hij liet mij weten dat hij "for the time being" in Paleis Het Loo werkzaam was en liet mij daarop enkele visitekaartjes zien uit Saudi Arabië. Mijn opmerking maakte geen negatieve energie bij hem los. Integendeel. Hij bleef uitermate vriendelijk. Waarop het gesprek uiteraard op het verblijf van koning Fahd uitkwam in Marbella. Ik ben benieuwd of Karel Aalbers daarvan nog een graantje heeft kunnen meepikken. Wij hebben ook gesproken over de juridische procedures die de heer Mohamed Al Fayed te wachten staat. Daarbij heb ik laten weten dat ik genoegen neem met een civielrechtelijke procedure teneinde de schade te krijgen vergoed. "Ik sluit echter niet uit dat hij ook strafrechtelijk zal worden vervolgd, omdat hij uiteindelijk medeplichtig is aan een poging tot ontvoering met dodelijke afloop van de moeder van de Britse Kroonprins. Dat blijft echter een beslissing van de rechter en is niet mijn zaak" heb ik hem laten weten. "Ik wil alleen het geld." Rond 16.45 heb ik mijn boek aan de receptionist bij de garderobe verstrekt. De PR-medewerkers waren niet aanwezig omdat het weekend was. Hij heeft mij echter toegezegd het boek aan hen te verstrekken met het verzoek dit in de collectie van de Paleiswinkel op te nemen.

Na het nuttigen van een kopje koffie op het terras van het restaurant, dat ik eveneens voor 28 september 1997 had gereserveerd, met een mooi uitzicht op de Canadese Maple Leaf in de Koningstuin van King William ben ik vertrokken in de richting Ermelo. Voordien had ik een andere bewaker gesproken in verband met mijn limmerick in mijn dagboek uit KENSINGTON PALACE:

When William and Mary went together
They saved Holland and Britain from bad weather
As from today in the future
There will not remain a malicious creature
When Diana and John get together

P.S.

Zij hebben mij liever daar
Dan een Egyptenaar

(Can not be translated)

Rond 18.30 passeerde ik de Federatie aan de N302. Geïnformeerd. Bij het tonen van mijn balpen van de Stichting Cervantes Benelux kreeg ik een gratis toegangsbewijs en twee logeeradressen. Hotel Marktzicht in Harderwijk bleek niet geschikt. Pension Alom Zonnedauw in Ermelo was volgeboekt. Op de markt in Putten kreeg ik een adres van een Blokhut. Van daaruit werd ik doorverwezen naar de Oude Prinsenweg 8. De aldaar wonende familie Looze bood mij de mogelijkheid te logeren in hun zomerhuisje: Dé selffulfilling prophecy van oktober 1990. Twaalf jaar na dato. Wel een beetje laat maar toch!

Wellicht heb ik toch iets te veel respect gehad voor mijn collega Liesbeth Halbertsma.

Aankomst rond het middaguur. De Dag van het Spaanse Paard was al begonnen. Ik heb de indruk dat Liesbeth en ik beiden al vanaf 1991 met deze thematiek zijn beziggeweest. Veel vertrouwde elementen. Te beginnen met de Halbertsmapallets en het tablao flamenco uit Córdoba en Cádiz. Sabina Bonaventura toonde Hoge School Dressuur die ik in 1992 ook in de Real Academia Ecuestre in Jerez de la Frontera heb gezien. Buitengewoon aardig was het optreden van een nieuw Nederlands 'cuadrilla' van zes combinaties die mij ook aan deze Real Academia deed terugdenken. Het was hun eerste optreden. Zij staan in het programma te boek onder de naam 'Cuadrille Encantado'. Dat moet uiteraard 'Cuadrilla Encantada' zijn. 'Encantado' of 'encantada' betekent 'betoverd'. Zij zullen ongetwijfeld betoverd zijn geweest door de CD AZAHARA van Paco Peña. Dat is mij ook overkomen toen ik in 1992 mijn reis door Spanje maakte. Een afscheidsgeschenk met een lange termijnuitwerking. Uit enthousiasme begon ik na hun optreden als eerste te applaudissseren. En zoals ook tijdens Prinsjesdag 1996 met een van de paarden van de Gouden Koets is gebeurd, begon nu één van de paarden te steigeren. De presentator van deze dag van de Asociación de Amigos de Caballos de Pura Raza Española en Holanda (liever: en los Países Bajos of 'Nederland') wist de situatie echter aardig te redden. Ik had beter moeten weten. Sinds ik tijdens mijn paardrijdlessen bij Sint Frans in Alverna van de rug ben geworpen heb ik nadien geen paard meer gereden. Dit heb ik ook besproken met een dame aan de stand van de Vereniging ('Vrienden van het Andalusische paard in Nederland' in het Nederlands). Zij had een bekende oogopslag en gaf mij zinvolle informatie mee, zoals het secretariaat van de vereniging. Hoewel ik mij niet had voorgesteld noemde zij aan het eind van het gesprek mijn naam. Dat deed mij deugd. Het klapstuk van de middag was mevrouw Ellen Krefeld uit het Westmünsterland. Zij betrad de bak met een vermoedelijke 'cartujano' in het kostuum van een 'bandolero' uit Ronda, zoals Juan Tam Tam uit Benalmádena/Arroyo de la Miel. Tijdens haar dressuur begon zij zich geleidelijk aan te ontdoen van haar kledingstukken en wierp mij er daarvan één toe. Ondanks de smeekbeden van de presentator ging zij voort met haar striptease act te paard onder de tonen van 'It's my life'. Na afloop heb ik het kledingstuk aan de dame met de bekende oogopslag teruggegeven. Aan het eind van het showprogramma heeft mevrouw Krefeld nog van het publiek afscheid genomen als 'bandolera'. Hierna heb ik mij via Epse naar Paleis Huis de Voorst begeven in Eefde.

Dit indachtig de limmerick:

Er was eens een dame uit Eefde
Die heel wat bijzonders beleefde
Haar man genaamd Pim
Was vreselijk slim
Totdat zijn butler uit Kensington beefde.

Dat betrof uiteraard Margit en Pim Kaper en hun butler Paul Burrell. Aangezien Paul op 14 oktober aanstaande voor de rechter dient te verschijnen ben ik met het boek naar Eefde gegaan. De Britse rechter heeft hem namelijk de computerinformatie afgenomen die hij van Diana heeft ontvangen. Ik denk dat die inbeslagname onrechtmatig is. Ik mag immers aannemen dat wij daarin ook zijn vermeld alsmede mijn brieven. Ik heb er geen bezwaar tegen dat de rechter die informatie gebruikt in onze procedure tegen het management van Harrods teneinde mijn vordering voor recht te verklaren en tot uitbetaling over te laten gaan aan de Limited Company Instituto Cervantes England and Wales. Margit was thuis, maar Pim bevond zich in Alicante. Daar gaan zij volgende maand wonen. De voorgestelde presentatie van mijn boek dient dus nog deze maand te geschieden op Huis de Voorst. Bij voorkeur door of samen met PAUL BURRELL. Ik heb op de televisie al eerder daar een presentatie van hem gezien. Het wapen of de gevelsteen van De Voorst vertoont de lijfspreuk 'HONI SOIT QUI MAL Y PENSE', bekend van mijn Certificate of Incorporation

alsmede van de Orde van de Kousenband. Ook bevat dat wapen drie Jacobusschelpen, zoals elke pelgrim naar Santiago draagt.

Er is dus nog heel wat te vertellen rondom mijn boek. Van Margit kreeg ik de gegevens van een potentële uitgever van de Nederlandstalige uitgave. Van Harry Starren heb ik immers nog niets vernomen. Vanuit Eefde naar Vorden terug (startpunt van mijn Slotdag HELP DE ADEL IN HET ZADEL in de zomer van 1995. Gegeten bij de 'chinees'. Via Doetinchem, 's-Heerenberg, Emmerik en Kleve naar de Keizer Karelstad terug. Verzonden: Subject: Letters to Diana, Princess of Wales Date: Mon, 30 Sep 2002 21:07:04 To: Directie Paleis Het Loo Geachte Directie, Zaterdag 28 september jongstleden bezocht ik traditiegetrouw - sinds 28 september 1997 - Uw Paleis. Vóór mijn vertrek heb ik mijn boek Letters to Diana, Princess of Wales ten behoeve van Uw afdeling Public Relations verstrekt aan uw receptionist bij de garderobe. Gaarne verzoek ik U dit boek in Uw collectie van de Paleiswinkel op te nemen. Het boek wordt voor 60% van de verkoopprijs aan elke boekhandel verkocht. Voor uw bestellingen kunt U zich via het internet rechtstreeks wenden tot mijn Canadese uitgever Trafford Publishing in Victoria, British Colombia. Patricia Graham is hun order desk specialist. Zij zenden U Uw bestelling binnen tien dagen toe. Ik zou het zeer op prijs stellen indien U mij bij de verkoop van mijn boek terwille zou zijn. Ook de gift shop van Althorp House heb ik met eenzelfde verzoek benaderd nadat ik de Familie Spencer als een van de eersten het manuscript heb verstrekt op eerste kerstdag 1997. Zij hebben positief op mijn verzoek gereageerd. HET IS MIJN LEVENSWERK. Uw reactie zie ik met belangstelling tegemoet. Hoogachtend, J.L.VAN DER HEYDEN Oprichter/bestuurslid Stichting Cervantes Benelux, eigenaar handelsmerk Instituto Cervantes in de Benelux, eigenaar Instituto Cervantes Limited England and Wales, voormalig adviseur van The Princess of Wales. etc. Een reactie op hoofdpunten stel ik zeer op prijs. YOURS, JOHN. Verzonden: Subject: Werkverslag Date: Mon, 30 Sep 2002 21:54:05 To: Drs E.H. Halbertsma Beste Liesbeth, 28 september is voorbij. Een deadline eveneens. Volgens de astroloog heb je het druk gehad in het weekend. Hierbij mijn werkverslag vanaf afgelopen vrijdag. 23.49 Halbertsma-pallets kwam vanavond in beeld in het programma NOVA. Nu met een probleem. Het pensioenfonds dat de belangen van het personeel behartigt komt geld te kort t.g.v. het beleggen door het fonds in aandelen. Het is mij niet bekend of zij al hebben gehandeld in aandelen Cervantes.