FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Zaterdag 20 december 2003 Gisteren ben ik met de trein van 13.41 naar Velp vertrokken. Bij L@rix de rekening van CERVANTES HOLDING betaald aan Marco de Ruyter. Ik heb hem ook de adres- en emailgegevens verstrekt van Espaceland in Málaga en vastgesteld dat zij thans een vestiging hebben aan de Avenida de Andalucía. Voorts naar de sauna in de Stationsstraat. Marcel de foto's laten zien van Sjaak van Gemerden. Sjaak is niet verschenen. Wel trof ik de heer Alexander Weijts uit Lathum. Hij liet mij weten dat hij onlangs op een "miljonairsbeurs" had gestaan. Dat was alweer een hele tijd geleden. Ik citeer mijn dagboek uit Ellecom van Maandag 2 juni 2003.
Na al deze bespiegelingen hoorde ik plotseling iemand een ferme duik in het zwembad nemen. Het was Alexander Weijts uit Lathum bij Zevenaar. Hij vroeg mij of ik nog iets heb gehoord van de Britse Koninklijke Familie sinds de laatste brief van Prins Charles
en liet mij weten dat de ouders van Máxima zich inmiddels in Bussum hebben gevestigd. Ik neem aan dat daar die belangstelling voor de Smart vandaan komt waarmee ik twee jaar geleden naar Noordwijk, Wassenaar en Brummen ben geweest. De laatste keer dat ik hem heb gesproken was op maandag 14 oktober 2002. Ik citeer mijn dagboek: "Maandag 14 oktober 2002 Het bericht aan Harry en Liesbeth is niet verzonden. Na 18 minuten mailen ontving ik het bericht "mailing message failed". Om 13.10 naar Ellecom vertrokken. Aankomst 'Bodytotaal' 14.30. Gesproken met Ron van Raad en zijn vader. Ook met Alexander Weijts uit Lathum. Hij concludeerde dat 'de kaarten goed liggen'. Ook 'Tante Hennie' was aanwezig. De laatste keer dat ik Alexander heb gesproken was op zondag 17 maart 2002. Ik citeer daartoe mijn dagboek van maandag 18 maart: "Dit laatste is gisteren in Wellecom besproken met de heer Alexander Weijts uit Lathum. Hij heeft mij aan een soort kruisverhoor onderworpen en mij verzocht te laten weten op welke wijze ik zou willen cashen. Uiteindelijk is het gesprek in het bubbelbad beëindigd met mijn mededeling dat ik slechts twee mensen op het oog heb om mijn werk voort te zetten als er een bod op mijn handelsmerk wordt gedaan voor een paar miljoen: mijn oudste zoon en Liesbeth Halbertsma. Mijn bodemprijs is honderd miljoen euro. Maar eerst nog even in chronologische volgorde het weekend op een rijtje...... In dit verband heb ik Encina Alonso volledig in kennis gesteld van de ontwikkelingen terzake vanaf juni 1991. Op dat moment heeft mijn collega Drs. E.H. Halbertsma mij geadviseerd een nieuw plan te maken. Ook heb ik toen gesproken met mijn oud-collega, voormalig directeur van het Institute of English Studies, de heer Paul W. Karis over een nieuw op te starten instituut. "Waarop ben je afgestudeerd?" was de vraag van de heer Karis. "Op Cervantes" was mijn reactie. "Waarom noem je jouw nieuwe bedrijf dan niet 'Instituut Cervantes' of 'Instituto Cervantes'" vroeg hij mij. En aldus geschiedde.........Voorts had ik nog een geprek met Cees van Esch over het concert van Beethoven op 14 april aanstaande. Cees had geen behoefte aan mijn visitekaartje. Voorts merkte hij op dat ik in feite geen lid kan zijn van de reünistenvereniging. Gelet op de opkomst van oktober vorig jaar lijkt het mij echter wel zinvol om de regels te veranderen en op de Nijmeegse Universiteit afgestudeerde MO-ers eveneens tot de reünistenvereniging toe te laten. Zij hebben immers meer praktijkervaring dan louter universitair geschoolden......... In de sauna heb ik overigens ook nog een leuk contact gehad met een uit Arnhem afkomstige jongedame (omgeving Velperpoort), die veel weg had van Kimberly uit The Bold and the Beautiful. Zij studeert aan een particuliere opleiding voor Sociaal-Pedagogisch Werk in Hattem. Vastgelopen nekspieren. Dus massage nodig. Ook met een dame die voor Dutchtone werkt en Orange. Zij heeft binnenkort een personeelsfeest in Hotel Olivier naar haar zeggen. Na raadpleging van de KPN-gids heb ik in Arnhem 32 hotels vastgesteld. Het door haar genoemde hotel heb ik daarbij niet aangetroffen. Zij liet mij in eerste instantie dan ook weten dat zij de indruk had door mij aan een kruisverhoor te worden onderworpen. Kort daarop kwam Alexander Weijts in beeld. Hij sprak daarbij over de Bilderberggroep. Dat kwam dichter bij de waarheid. In het bubbelbad kwamen Prins Bernhard junior ter sprake en Annette Sekrève i.h.k.v. het internetbedrijf, alsmede Liesbeth Halbertsma. Na ons gesprek in het bubbelbad zijn we de saunacabine ingegaan. Hij heeft daarbij op zijn omegahorloge exact de tijd van vijf minuten vastgesteld. Nadien heb ik hem niet meer gezien. Met de bus van 22.40 ben ik naar Arnhem teruggekeerd en heb de buschauffeur daarbij mijn visitekaartje verstrekt en hem betaald met mijn eigen cervantesgeld." Het was kort voor mijn vertrek naar Moskou." Deze keer heb ik met Alexander wederom over een artikel van Professor Smalhout gesproken, aangezien ik deze hoogleraar uit Bosch en Duin ooit heb uigenodigd in het bestuur van de Stichting Cervantes Benelux zitting te nemen. Daarop heeft hij mij op 4 januari 1996 aangehechte reactie doen toekomen.
Deze keer schreef de heer Smalhout over een boek van Jonkheer C. van Nispen tot Sevenaer. Hij is de auteur van "Het Suideras en zijn bewoners". Hij is een kleinzoon van voormalig Minister-President Jonkheer Charles Joseph Marie Ruys de Beerenbrouck en Jonkvrouw Maria Josephina Ernestina Alexandrina van der Heyden. Ik wil het er eens op wagen om na te trekken of ik op het Suideras een kamer kan huren in Vierakker.
Daarna werd de feestverlichting ontstoken. Met de bus van 22.35 ben ik daarna naar de Keizer Karel Stad teruggekeerd." Deze thematiek is gisteren opnieuw aan de orde gekomen. Terwijl ik in het boek van Paul Burrell aan het lezen was heb ik twee dames mijn visie gegeven op het ongeval in Parijs. Ik heb hen laten weten dat Diana 'in charge' was en niet Dodi Fayed. Al Fayed draagt dus de volledige verantwoordelijkheid voor het ongeluk zoals ik aan de Britse Ambassadeur Rosemary Spencer heb gemeld cf. The Big Secret en is voor de schade aansprakelijk. Paul Burrell heeft duidelijk gesteld: "In de mythologie die sinds de dood van de prinses verbreid is, duiken telkens twee ridicule beweringen op: dat zij en Dodi van plan waren te trouwen, en dat zij zwanger zou zijn. De schandelijke suggestie dat ze zwanger was, is niet waar. En wat dat fabeltje over die huwelijksplannen betreft, dat uit Dodi's kennissenkring lijkt te stammen, is het best mogelijk dat hij hun verteld heeft dat hij haar een aanzoek wilde doen, maar de prinses zal daar beslist geen oren naar hebben gehad". Kort hierna trof ik Alexander in de kruidentempel. Hij liet mij weten dat de zaak binnenkort in Engeland gaat beginnen. Dit gesprek hebben we even later in gezelschap van nog drie mensen (twee dames en een heer) rond de open haard besproken. Alexander onderwierp mij opnieuw aan een kruisverhoor en leek de advocaat van de duivel te spelen. Hij liet mij weten dat ik wel enkele claims wegens laster kan verwachten omdat ik Al Fayed al zou hebben veroordeeld. Ik heb hem daarbij uiteengezet dat ik de heer Al Fayed niet heb veroordeeld maar uitsluitend heb gesteld dat hij aansprakelijk is voor de schade als eigenaar van de Ritz in Parijs. Ook ik betreur het dat zijn zoon daarbij het leven heeft gelaten zoals gesteld in mijn brief Birthday. Ik heb de heer Al Fayed dus niet veroordeeld. Dat laat ik liever aan de rechter over of eerder nog aan Koningin Elizabeth II. Ik verwacht van Hare Majesteit dan ook dat Zij mij op soortgelijke wijze terwille zal zijn als zij Paul Burrell ter wille is geweest. Ik heb haar immers van alle ontwikkelingen in kennis gesteld in mijn brieven Honourable Proposal, Letters en Letters to Diana, Princess of Wales. Margaret en Pim Kaper weten hoe ik daarover denk. Ik heb dus geen oordeel gegeven, maar mijn persoonlijke visie op de zaak als eigenaar van het handelsmerk Instituto Cervantes Benelux en de Limited Company Instituto Cervantes England & Wales. De rest van het verhaal is hun probleem en ik ben van mening dat zij dat zelf dienen op te lossen. Verder was Alexander nog benieuwd naar mijn mening over het voorgenomen huwelijk van Johan Friso en Mabel. Hierop heb ik hem laten weten dat ik die situatie zeven jaar geleden al heb voorspeld in mijn brief Operationalisering:
" Ik realiseer mij daarbij zeer goed dat U zich voor een persoonlijk dilemma ziet gesteld waarbij Uw rechten op de Nederlandse troon in het geding zijn. Ik neem mij echter voor de Stichting Cervantes Benelux uit te bouwen tot een European Cervantes Foundation. Met de relatieopbouw in de richting van het Verenigd Koninkrijk heb ik daartoe reeds een aanvang gemaakt. Bij acceptatie van mijn aanbod zult U hiervan de First President worden. Onlangs heb ik een declaratie bij de regering ingediend van Hfl 80 mio teneinde de activiteiten van de Stichting Cervantes Benelux te kunnen bekostigen. Hierbij doet zich echter wel een ernstig dilemma voor. Bij een verdere verantwoording van het bedrag kunnen persoonlijke belangen worden geschaad van functionarissen en organisaties welke in het verleden bij drugshandel betrokken zijn geweest."
Mabel is dus de ideale kroongetuige om tot invordering van het geclaimde bedrag over te gaan ten behoeve van de Stichting Cervantes Benelux. "Een belangrijke naam om te onthouden" volgens een van de twee dames. Voorts wilde Alexander van mij weten of Friso homo was. Hierop heb ik hem geantwoord dat dat voor mij volstrekt irrelevant is hoewel Diana over mij een soortgelijke vraag had gesteld aan haar vriend van Hotel Byblos Ik vind het niet belangrijk en Friso heeft daarover al zelf een verklaring afgelegd en hij is ook de enige die dat kan weten. Daarom heb ik het groepje de trouwfoto van mijn oudste zoon laten zien met de woorden dat ik net als Diana "two wonderful boys" heb grootgebracht tijdens "a twenty years happy marriage". "Daar kun je trots op zijn" volgens een van de dames. Volgende sauna-afspraak met Alexander: Vrijdag 2 januari 2004. Vervolgens heb ik met Dagmar gesproken. Ik heb haar laten weten dat ik inmiddels materiaal voor vijf boeken klaar heb liggen voor Het Spectrum. Het was haar - naar haar zeggen - niet toegestaan met mij van gedachten te wisselen. Nochtans heb ik haar laten weten dat ik er mijn buik aardig vol van heb om nog langer alleen op een flatje te moeten blijven zitten en mijn nieuwe werkterrein vermoedelijk een landgoed wordt in Northamptonshire in het Verenigd Koninkrijk. Ook heb ik haar laten weten dat Liesbeth nog steeds mijn favoriet is. Dit gesprek werd opgevangen door een heer die bij Wegener werkzaam is in Apeldoorn. Die hebben in januari 1987 nog de door Peter en mij geoffsette strooifolders verspreid ten behoeve van onze laatste wintercursussen. Hij liet mij weten Liesbeth Halbertsma goed te kennen. Ik heb hem laten weten dat ik haar een emailtje heb gestuurd met de mededeling "Liesbeth wil je met mij trouwen?" Daarop volgde een gesprek over het feit of zij al dan niet gebonden was. "Daar is altijd iets aan te doen" volgens de heer uit Apeldoorn. Dat ben ik met hem eens. Het is gewoon een kwestie van het invullen van een A4-tje, zoals op 4 maart 1992 in Woudenberg. Met de trein van 23.55 ben ik naar Nijmegen teruggekeerd en verder met de treintaxi naar Dukenburg. Onderweg een Indonesische jongedame uit Bandung afgezet bij IXAT. Ik heb haar geadviseerd vandaag een bezoek aan Bronbeek te brengen. Liesbeths oom Johannes Drijber is daaraan als in Malang geboren oud-burgemeester en voormalig voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten klaarblijkelijk nog steeds verbonden. 18.00 Sjaak van Gemerden gebeld. 19.00 Nog een keer. Hij is de foto's kwijt, maar kijkt nog of hij ze nog bij de verzonden berichten heeft opgeslagen. Morgenvroeg terugbellen. Voor Peter-Vincent Schuld heb ik het volgende bericht geconcipieerd: "Geachte heer Schuld, Ik ben weer bereikbaar via mijn mobiele telefoon. Onderstaand treft u een compilatie van onze correspondentie. Ik reageer nog even op uw bericht van 20 oktober. Het is niet mijn bedoeling om in Spanje te gaan genieten van mijn retirement. In feite begint mijn werk nu pas echt. Vooral in Engeland. Het gaat mij ook niet om gevoelens, maar om rechten. Hoewel de dood van My Lady vanzelfsprekend onuitwisbare sporen bij mij heeft achtergelaten. Vooral de wijze waarop. In uw bericht heeft u gesteld "Het volledig overdragen van uw merkrechten hoeft niet zo heel erg veel te kosten". Het is echter niet mijn bedoeling nog één cent uit te geven aan de overdracht van mijn rechten. Integendeel. Ik heb genoeg geïnvesteerd en ben tot op de bodem van mijn mogelijkheden gegaan. Op 17 maart 2002 heb ik al een prijskaartje van minimaal 100 miljoen euro aan mijn handelsmerk gehangen. Dat is exact hetzelfde bedrag waartoe WorldOnline thans is veroordeeld om terug te betalen aan hun aandeelhouders. Zij kunnen met dit bedrag dan direct een aandeel verwerven in Instituto Cervantes Holding Ltd. Dan hoef ik ook niet meer te verkopen en kan ik ook uw rekening betalen. In de diensten van uw geplande bureau blijf ik uiteraard geïnteresseerd. Met vriendelijke groet, J.L. VAN DER HEYDEN KONINKRIJK DER NEDERLANDEN".
