31 juli 2000. Betreft: THE GOLDEN KEY Kenmerk: JH/PO20000731

FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID

Nijmegen, zaterdag 29 juli 2000. Vanaf vandaag zal ik niet veel post meer verzenden, er vanuit gaande dat mijn wensen worden vervuld, investeringen beloond en we binnenkort als één grote Happy Family op het bordes kunnen gaan staan. Zo vindt de buluitreiking van Mark al plaats in het Academiegebouw van de Universiteit van Utrecht op het Domplein op donderdag 31 augustus om 15.30. Ook tref ik hier regelmatig een oudere dame met de naam Wijers. Dat doet mij automatisch ook aan Hans denken. Ik zie hem graag met ons op het bordes als een soort Paars III, maar dan in het écht. Zo ben ik vandaag begonnen met het scannen van mijn foto's vanaf 15 april 1997.

Hierop zie ik een shirtje uit Henley dat ik kwijt ben. Tijd dus om weer eens aan levensbeschouwelijke zaken te gaan werken met elkaar. Alles draait om respect lees ik vandaag met daaronder een dikke oranje streep. Die discussie is vandaag dus al begonnen. Liefde is... ...samen de vakantiefilms bekijken. Lijkt me leuk. Ik ga dan verder met het vastleggen van mijn fotoreportages. Als we alle beelden achter elkaar vertonen vormt het ook gelijk een film. Ik begin met foto's van 15 april 1997.

Deze matjes werden mij op 29 oktober 1996 bezorgd. Wie was de gulle geefster en wat is de symboliek hiervan?

Maandag 31 juli 2000
Deze vraag heeft mij ertoe gebracht in het afgelopen weekend al mijn foto's te digitaliseren uit de periode 15 t/m 24 april 1997. Het heeft een boeiend relaas opgeleverd. Een belangrijk doel is de ontzenuwing van de fantasieverhalen van de heer Mohamed Al Fayed. Terwijl ik gisteren met de materie aan het werk was zag ik dat de heer Adriaan van Dis deze zaak inmiddels ook weer bespreekbaar heeft gemaakt in een interview met een Belgische verslaggeefster. Blijkbaar bestaat er echter nog geen beeld van de werkelijke gang van zaken rond de plannen van The Princess of Wales in de periode 1996/1997. Ik vind het een uitermate belangrijke verantwoordelijkheid voor ons om in deze zaak de nodige helderheid te scheppen. Dat geldt voor mij, voor jou en ook voor Liesbeth. Een gezamenlijke verantwoordelijkheid dus, waarbij ik uiteraard wel de eerste belanghebbende blijf. In een auto wordt bovendien ook nog eens belangrijke sleutelinformatie overgedragen. Dat kan ook met dit pakket. Ik loop die historische week van 17 t/m 24 april nog eens na aan de hand van de foto's die ik toen heb gemaakt. Het zijn er 357. Het verhaal begint op 2 oktober 1992 met het zogenaamde Pact van Málaga.

Op die dag heb ik besloten om op wereldwijde schaal - als officieel Instituto Cervantes Benelux - met het Malaca Instituto te gaan samenwerken. Uiteindelijk heeft dit geleid tot de plannen die Prinses Diana en ik hadden gemaakt.

Zij dienden te worden samengesmeed tijdens mijn verblijf in Engeland van 17 t/m 30 april 1997. Zo vertrok ik op 17 april met de Eurostar naar Londen, met het kerstcadeau dat ik haar al tijdens kerstmis had willen geven in Leeuwarden, voor het geval ze te elfder ure er toch nog in geslaagd zou zijn geweest om haar agenda nog om te zetten.

Het was een schilderij dat ik in Oss had gekocht. Het stelde een nieuwe organisatie voor in de kleuren goud met rood. Na aankomst op het Waterloo Station ben ik per taxi naar het Hotel Manor Court gebracht in Kensington waar receptioniste Lucy mij al opwachtte. Zij had de eerste kamer op de begane grond voor mij gereserveerd.

Mijn acties zijn terug te vinden in mijn Letters to Diana, Princess of Wales.

Mijn belangrijkste doel op die dag was een bezoek aan KENSINGTON PALACE en St.James's teneinde mijn komst aldaar aan te kondigen.

Bij het tonen van de brochure van de Government Game was de reactie van één van de paleiswachten: "Are you the new prime minister?", waarop ik heb geantwoord met "No, something like that." Ik mag aannemen dat hij begreep wat ik daarmee heb bedoeld en heb hem laten weten dat ik op 22 april daaropvolgend mijn beloofde Christmas Present zou komen brengen.

Daarna ben ik via de achterzijde van het paleis naar het standbeeld gelopen van Peter Pan in verband met de boodschap dat Pieter P. van der Heijden

weer een keer naar Kensington terug moest vliegen, nadat hij op 1 augustus 1996 met zijn OPERATIE VIJFDE ROOS was begonnen.

Ik trof daar al gauw enkele Spanjaarden uit Málaga, die deze foto van mij hebben gemaakt. Van hieruit door Hyde Park via Oxford Street en Regent Street richting BUCKINGHAM PALACE.

Onderweg had ik van de bovenstaande boodschap nadrukkelijk kennis genomen. Ik was er - in principe - toe bereid, maar vond het niet zo'n goed idee om mijn leven op te offeren voor mijn eigen zaak. Wie zou die kar dan verder nog kunnen trekken? Op vrijdag 18 april heb ik - zoals bekend - alle formele handelingen verricht inzake de overdracht van mijn bevoegdheden in het Verenigd Koninkrijk aan de Hertogin van Windsor, zoals de Prinses van Wales klaarblijkelijk ook werd genoemd.

Zaterdag 19 april heb ik grotendeels doorgebracht in het fitnesscentrum Earls Court Gym, dat ook door Diana werd bezocht in die tijd. De wijze waarop ik zondag 20 april heb doorgebracht staat uitgebreid in mijn Letters to Diana beschreven. Enkele beelden.

Op die zondag had ik in Earl's Court Station al gemerkt dat de veiligheidsmaatregelen, die ik onze Minister van Justitie Sorgdrager had verzocht te laten nemen, volop werden uitgevoerd. Het was zelfs grotendeels onmogelijk per underground te reizen. Gedurende de gehele dag had ik een heli boven mijn hoofd. De avond heb ik besloten met een bezoek aan de musical Martin Guerre in het Prince Edward Theatre.

De volgende maandag 21 april was the most mysterious day in my life. Ik wandelde 's morgens via Earls Court Road langs Sullivan Court. Ik vermoedde dat dit het kantoor was van Nigell o'Sullivan die Diana's vermogen beheerde in die tijd en wellicht nu nog steeds.

Van daaruit naar Kensington High Street gewandeld. In een winkel - ik geloof dat het Marks & Spencer was, maar dat weet ik niet zeker - zag ik plotseling een jongedame met een paarse pruik, een blauwe blazer, een rode minijurk en paarse kousen. Zij droeg een sleutelbos in haar rechterhand. Het was even vóór tien uur.

Nadat zij mij had waargenomen verliet zij de winkel en ik ging uiteraard achter haar aan om te kijken waar het naar toe leidde. Zij kwam uit bij het kantoor van NatWest Kensington Royal Garden Branche. Er stond al een beveiligingsauto van Securicor voor de deur, schuin tegenover het hoofdkantoor van de Daily Mail.

De klok op de gevel van de enige krant ter wereld die Diana's eigen mening weergaf gaf op dat moment 10.06 uur aan. Securicor had telefoonnummer 034520 0345. Er werd bij NatWest klaarblijkelijk al op mijn komst gerekend. Daar heb ik mijn Business Plan aan de heer Cottrell overgedragen.

Diana hoefde slechts de straat over te steken om de zaken met hem te regelen. Zoals ik op 8 september 1996 in Nijmegen heb kunnen vaststellen ging zij regelmatig in disguise. In dat vertrouwen heb ik mijn plan daar achtergelaten. Nog enkele beelden van die dag. Het was niet meer mogelijk om in het restaurant The Prince of Wales te dineren in het Manor Court Hotel aangezien dit door de Egyptische eigenaar was gesloten.

De volgende dag was dé dag van THE CHANGING OF THE GUARDS Vooraf even langs bij Christie's. Men was bereid mijn pen met paarse inkt te veilen zodra hiermee een historische overeenkomst zou worden getekend. Men was er klaarblijkelijk al op voorbereid.

Het resultaat van de veiling van Diana's jurken heb ik recentelijk geïnventariseerd. Het is alsvolgt (Zie oorspronkelijke brief aan Drs P. Ottenhoff): Totaal Hfl. 6.889.073,97 Hfl. 6,8 mio derhalve. De bestemming van de opbrengst staat vermoedelijk in het door Anthony Julius in december 1996 opgemaakte testament. Vanuit Christie's naar BUCKINGHAM PALACE. Na mijn brochure van de Government Game te hebben laten zien kreeg ik de meest centrale plaats voor het paleis toegewezen. Enkele beelden:

Ik werd met name goed bewaakt door deze dames te paard als de vermoedelijke nieuwe echtgenoot van de Princess of Wales en nieuwe educator van de kroonprins.

Tijdens de ceremonie deed zich namelijk een merkwaardig incident voor. Op het 'moment suprême' waarop de wacht traditiegetrouw wordt afgelost reed men met een hot dog-karretje over het terrein. Voor zover ik heb kunnen vaststellen schoot er plotseling een fotograaf achter tevoorschijn.

Ik kan mij hebben vergist, maar het was voor mij aanleiding om de volgende foto door een van de omstanders te laten maken als symbool van het Instituto Cervantes NBL EW.

Het was een buitengewone gebeurtenis die stijlvol werd afgesloten.

Na het afmarcheren van de Union Jack ben ik naar mijn hotel teruggekeerd. Lucy had daar voor mij al een luxueuze taxi besteld voor mijn bezoek aan KP.

Ik werd er al verwacht. Het schilderij heb ik bij de receptie afgegeven. De presentielijst heb ik met paarse inkt getekend. Ik had niet verwacht dat Diana mij zou willen ontvangen, maar op advies van de paleiswachten heb ik de reactie afgewacht. Zo ben ik langs de paleistuin en Diana's Garden gelopen naar de Orangerie voor 'a cup of tea in the meantime'.

Men was al druk bezig met het plaatsen van nieuwe beveiligingscamera's, aangezien er kort daarvoor nog was ingebroken in het paleis.

Van het paleispersoneel kreeg ik al direct te horen "We hope to see you more often in the future". Nadien weer even bij de paleiswachten langs. De dienstdoende 'officer' kwam al direct op mij af met de mededeling "She is not in. She is in the Valley. But She has accepted your offer with great pleasure."

De basis voor het nieuwe familiebedrijf Van der Heyden/Spencer was dus gelegd. Nadien even naar het postkantoor tegenover Holland Park, waar ik al eerder een aangetekende brief heb verzonden.

Voorts mentaal voorbereid op de Wedding, aangezien besluitvormingsprocessen in dat soort situaties zeer snel verlopen.

De jurk hing al in de etalage van The Wizard of Gos op Kensington Square, waar Peter Pan ooit schijnt te zijn weggevlogen.

Dit restaurant was niet meer. Maar ik wist nog wel een ander, ergens in ons land.

Woensdag 23 april 1997
Ik had een auto gereserveerd bij Alamo bij Marble Arch. Ik wist op dat moment nog niet dat dat naast Park Lane lag en ben abusievelijk eerst naar Trafalgar Square gereden per Underground. Men had een auto met kenteken P849MKK voor mij gereserveerd.

Hiermee ben ik eerst naar Eton gereden. De weg was mij nog bekend. Even voor 14.00 uur kwam ik in Eton High Street aan. Ik heb de auto in een zijstraat geparkeerd in de regio waar de zogenaamde manors liggen, waar de jongens vertoeven. De colleges waren net achter de rug en ik meen in het voorbijgaan even Prins William te hebben gezien.

Ik was te laat om er een foto van te maken. Vandaar een beeld van enkele schoolgenoten.

Bijlage 12 toont de straat waar ik mijn auto heb geparkeerd.

Vóór mijn bezoek nog even op het studententerrein rondgekeken. Daarna heb ik mij gemeld bij de portier. Ik had kort daarvoor van de heer Lewis nog een berichtje ontvangen met de boodschap "The education of Prince William is a responsibility of the Parents of Prince William. I am afraid the appointment has been cancelled".

Ik was 'not afraid', aangezien het toekomstig koningschap van de kroonprins op het spel stond. Ik ben derhalve toch gegaan. De portier verzocht mij te wachten op iemand die even met mij wilde spreken. Ik zei hem "You have taken good security measures". Hierop antwoordde hij 'Security measures are no subject of discussion'. En daar had hij uiteraard groot gelijk in. Vervolgens werd ik verzocht in een naastgelegen kamertje plaats te nemen. Ik werd daar onderhouden door de heer Sergeant David Sharp. Hij beschikte over (witte) kopieën van al mijn brieven die ik Diana vanaf september 1996 had gestuurd. Een pak van ongeveer 5 cm dik. Het was een bewijs voor mij dat zij ze allemaal had gelezen. Na enkele fragmenten samen te hebben besproken waaruit hij kon opmaken dat ik de oorspronkelijke auteur was, zei hij mij: "I advise you to stay away from the royal palaces for the time being. Mr.Van der Heyden." Hierop heb ik hem geantwoord: "For the time being! All right, Sir. But you can not stop my plans. I will be back here next August and I expect you to have taken all security measures that are necesary." Zijn antwoord: "All right Sir. Pleased to meet you. Continue writing. You may expect an official letter from KENSINGTON PALACE next September." Hiermee was ik tevreden en ging er derhalve vanuit dat ik mijn voorbereidingen kon gaan treffen voor een huwelijk op 28 september op Paleis Het Loo te Apeldoorn, conform het voorstel dat ik in mijn brieven had gedaan. Met die gedachten ben ik naar Henley-on-Thames gereden. De 'British Tourist Board' verwees mij naar de familie Tristen op het verblijf Watermans aan de Harpsden Road.

Na mij daar te hebben geïnstalleerd ben ik even teruggegaan naar The Angel on the Bridge waar ik op 6 augustus van het jaar daarvoor enkele kaarten heb verstuurd naar mijn beste vrienden. Ook trof ik daar het voormalige etablissement The Old White Hart dat voordien nog bekend was geweest door zijn excellent atmosphere. Op de terugweg een pintje gedronken in de pub met de drie hoefijzers aan het begin van Harpsden Road.

Aan de Thames.....

Donderdag 24 april 1997
Die dag begon met een bezoek aan het Henley Management College. De directeur, Professor Carnall was op vakantie, maar ik werd er zeer vriendelijk ontvangen en heb de Engelse versie van mijn Business Plan daar achtergelaten.

Daarna terug naar Henley. Het was mij duidelijk dat ik wederom in koninklijke kringen verkeerde.

De dag heb ik verder doorgebracht door een fraaie wandeling langs de Thames te maken. Langs de Royal Regatta Course tot aan de overzijde van het Henley Management College. Na terugkeer een korte wandeling door de stad.

Ik werd met name aangetrokken door de plaatselijke brouwerij in verband met de naam Alan Beer van NatWest.

De eigenaar van de brouwerij bood mij aan een ritje te maken naar Abingdon zodra ik van Stratford zou terugkeren. Die plaats kwam mij bekend voor uit Diana, Her New Life. Uiteindelijk ben ik weer naar Watermans teruggekeerd.

Mrs Tristen had mij een gouden sleutel verstrekt. Ik trof daar het gedicht IF van Rudyard Kipling. Ik heb dat gedicht diepgaand bestudeerd op mijn kamer. Voorts heb ik nog een half uur met de heer Ross Tristen gesproken over mijn Business Plan. Hij is werkzaam op de Business School van Warwick University, dat naar zijn zeggen een nog betere reputatie had dan 'Henley'. Vervolgens ben ik teruggegaan naar The Angel on the Bridge om daar te dineren. Op de terugweg trof ik vóór de Pub aan het begin van Harpsden Road een goud metallic Mercedes 280S met kenteken

NBL IX. Er stond GB NBL IX 280S, Groot-Brittannië, Nederland, België, Luxemburg 28-9. Er was voor mij geen twijfel meer mogelijk: Diana was het met mijn voorstel eens. "The official letter from KENSINGTON PALACE" was voor mij nog maar een formaliteit en ik bereidde mij derhalve op de ontwikkelingen voor.

THIS IS THE TRUTH
AND NOTHING BUT THE TRUTH
AND THE WORLD HAS TO KNOW THAT
AS FROM NOW ON

DIT VERHAAL IS

THE GOLDEN KEY

YOURS SINCERELY

1 AUGUSTUS 2000 OPERATIE VIJFDE ROOS TER ATTENTIE VAN DRS P. OTTENHOFF